De voorzitter van de gecombineerde raadscommissievergadering zat er gisteravond helemaal naast. Hij dacht dat hij een opinierende vergadering leidde, een vergadering waarin raadsleden elkaar en het college bestoken met ideeën en standpunten. Maar zijn eigen partij en de kornuiten van de VVD, hielden hun kaken stevig op elkaar en waren niet te betrappen op enig idee, laat staan een opinie. Dan kwam het CDA, de derde collegepartij beter uit de hoek. Die deden af en toe een duit in de hele lichte zak.
Wat zitten we hier dan eigenlijk te doen, vroeg de fractievoorzitter van GroenLinks zich af en met hem vele mensen op de tribune. "Luisteren", zei de plaatsvervanger van de plaatsvervangend fractievoorzitter van de VVD. Maar waar luister je naar als alle vragen schriftelijk zijn gesteld en beantwoord?
Kortom het was opnieuw een beschamende vertoning met collegepartijen die de zaken achter de dichte deuren regelen en andere raadsleden en de inwoners van Huizen in het duister laten tasten naar hun bedoelingen. Ik hoop toch werkelijk dat de luitjes op het gemeentehuis ophouden ons op te roepen om plaats te nemen op de tribune. Clubje spelen deed ik vroeger ook fijn met mijn vriendjes en vriendinnetjes in het geheim.
Wednesday, May 30, 2007
Sunday, May 27, 2007
Voor elck wat wils
Wat is mooi en wat is niet mooi? Het houdt me bezig, sinds ik weer een paar weken in Frankrijk ben geweest, het leven daar een boel prettiger vind dan hier en nu van alles en nog wat lees over de "verrommeling van onze openbare ruimte". Het ontbreekt in ons land aan visie en aan een centrale regie zeggen de klagers. En ik ben geneigd dat te geloven. Maar als ik ons vergelijk met de Fransen ontbreekt het ons ook aan de liefde voor ons land. We zorgen graag goed voor ons zelf en voor anderen moest vroeger God zorgen en nu de overheid.
Maar in dit schone dorp gaan we er iets aan doen, lees ik ook. Het college van burgemeester en wethouders heeft een toekomstvisie voor Huizen het licht doen zien. Ons dorp, want zo wordt het in de titel genoemd, ondanks de 42.000 inwoners, wordt levendiger en aantrekkelijker en dan ook nog voor iedereen. Je gelooft je ogen niet.
We gaan mikken op 50.000 inwoners van divers pluimage, jong en oud, rijk en arm, gezond en hulpbehoevend. Die moeten hier allemaal kunnen wonen, leven, werken, recreëren, cultuur genieten. Het karakter van het oude dorp wordt versterkt, maar daarnaast is er ook ruimte voor nieuwe bedrijvigheid. Het plein 2000 en het Oude Raadhuisplein worden aangekleed, en in de haven komt plaats voor gezelligheid. Zelfs de natuurlijke verbinding tussen haven en het oude dorp wordt versterkt.
Dat is de visie, maar nu de regie! Om dit alles van de grond te krijgen, zullen er ook wat besluiten en maatregelen genomen moeten worden. Dit schoons ontstaat niet zo maar. Dus ik op zoek naar de maatregelen. Die zitten nog niet in de visie, dat is logisch. Maar die zou je toch minstens terug moeten vinden in de Voorjaarsnota. Daarin staan immers de voornemens van het college voor 2008 en volgende jaren.
Maar dan word ik toch wat stil: die 50.000 inwoners komen niet vanzelf, met de aanpak van het Raadhuisplein wachten we op het besluit over de Keucheniusstraat, Plein 2000 laten we aan de eigenaar van De Graaf over, alsof er niet ook een bibliotheek/kunstuitleen op het plein zit, voor de verbinding in de Havenstraat wachten we op het vertrek van BNI en de eigenaren van het Lucentterrein, en over de Keucheniusstraat is het al weer enige tijd oorverdovend stil. Veel ligt op de plank, maar hoe het eruit ziet, vermeldt het verhaal niet.
Huizen heeft een geschiedenis van pappen en nathouden. Polderen in optimaforma. Geert Mak waarschuwt tegen bestuurders die lang polderen zonder visie en vervolgens onder druk een besluit moeten nemen. Meestal komt er dan iets verschrikkelijk lelijks uit. Huizen let op uw saeck!
Maar in dit schone dorp gaan we er iets aan doen, lees ik ook. Het college van burgemeester en wethouders heeft een toekomstvisie voor Huizen het licht doen zien. Ons dorp, want zo wordt het in de titel genoemd, ondanks de 42.000 inwoners, wordt levendiger en aantrekkelijker en dan ook nog voor iedereen. Je gelooft je ogen niet.
We gaan mikken op 50.000 inwoners van divers pluimage, jong en oud, rijk en arm, gezond en hulpbehoevend. Die moeten hier allemaal kunnen wonen, leven, werken, recreëren, cultuur genieten. Het karakter van het oude dorp wordt versterkt, maar daarnaast is er ook ruimte voor nieuwe bedrijvigheid. Het plein 2000 en het Oude Raadhuisplein worden aangekleed, en in de haven komt plaats voor gezelligheid. Zelfs de natuurlijke verbinding tussen haven en het oude dorp wordt versterkt.
Dat is de visie, maar nu de regie! Om dit alles van de grond te krijgen, zullen er ook wat besluiten en maatregelen genomen moeten worden. Dit schoons ontstaat niet zo maar. Dus ik op zoek naar de maatregelen. Die zitten nog niet in de visie, dat is logisch. Maar die zou je toch minstens terug moeten vinden in de Voorjaarsnota. Daarin staan immers de voornemens van het college voor 2008 en volgende jaren.
Maar dan word ik toch wat stil: die 50.000 inwoners komen niet vanzelf, met de aanpak van het Raadhuisplein wachten we op het besluit over de Keucheniusstraat, Plein 2000 laten we aan de eigenaar van De Graaf over, alsof er niet ook een bibliotheek/kunstuitleen op het plein zit, voor de verbinding in de Havenstraat wachten we op het vertrek van BNI en de eigenaren van het Lucentterrein, en over de Keucheniusstraat is het al weer enige tijd oorverdovend stil. Veel ligt op de plank, maar hoe het eruit ziet, vermeldt het verhaal niet.
Huizen heeft een geschiedenis van pappen en nathouden. Polderen in optimaforma. Geert Mak waarschuwt tegen bestuurders die lang polderen zonder visie en vervolgens onder druk een besluit moeten nemen. Meestal komt er dan iets verschrikkelijk lelijks uit. Huizen let op uw saeck!
Tuesday, May 22, 2007
Huizer Museum, Kip
Op woensdag 28 maart schreef ik op dit weblog over de plannen van het Huizer Museum in het Nautisch Havenkwartier. Ik verbaasde me toen over de lauwe reactie van raadsleden op die plannen, en ik vroeg me af of het niet goed zou zijn om eens met een aantal kunstliefhebbers bij elkaar te gaan zitten om verder te praten over die plannen.
Dat laatste is gebeurd. Gisteren kwamen een dertiental mensen bij elkaar in Galerie De Rookerij van Peter Kos en Pieter Hogenbirk. Alleen de ambiance is al inspirerend. Het werd een boeiende bijeenkomst. Ben Moulijn van het Huizer Museum legde uit waarom het Huizer Museum wil verhuizen. Het museum heeft meer ruimte nodig om de ambities te kunnen waarmaken.
Hans van der Eijck en Jan Geesink presenteerden hun plannen voor het Nautisch Havenkwartier compleet met plattegronden, plaatjes en de planning. En Peter Kos maakte ons enthousiast over zijn ideeën voor de Krachtcentrale op het BNI terrein.
Als je dat allemaal naast elkaar legt en combineert met de ambities van het gemeentebestuur van Huizen uit de Toekomstvisie moet er iets "moois groeien" zoals Hansje Dol van Behoud het Oude Dorp het uitdrukte. Twee levendige centra, die elkaar moeten versterken en dus op een of andere manier met elkaar verbonden moeten worden.
Dat bedenken is allemaal niet zo moeilijk. Maar nu de rest. Voor de plannen van het Huizer Museum is geld nodig en politiek Huizen wil er niet in investeren. Dus moet het anders. Hoe dan wel? Er zat genoeg ondernemend mensenkapitaal aan tafel om daarover na te denken. De vraag is dan wel of de gemeente nog op een of andere manier een vinger in de pap wil houden. Misschien horen we dat nog.
Dat laatste is gebeurd. Gisteren kwamen een dertiental mensen bij elkaar in Galerie De Rookerij van Peter Kos en Pieter Hogenbirk. Alleen de ambiance is al inspirerend. Het werd een boeiende bijeenkomst. Ben Moulijn van het Huizer Museum legde uit waarom het Huizer Museum wil verhuizen. Het museum heeft meer ruimte nodig om de ambities te kunnen waarmaken.
Hans van der Eijck en Jan Geesink presenteerden hun plannen voor het Nautisch Havenkwartier compleet met plattegronden, plaatjes en de planning. En Peter Kos maakte ons enthousiast over zijn ideeën voor de Krachtcentrale op het BNI terrein.
Als je dat allemaal naast elkaar legt en combineert met de ambities van het gemeentebestuur van Huizen uit de Toekomstvisie moet er iets "moois groeien" zoals Hansje Dol van Behoud het Oude Dorp het uitdrukte. Twee levendige centra, die elkaar moeten versterken en dus op een of andere manier met elkaar verbonden moeten worden.
Dat bedenken is allemaal niet zo moeilijk. Maar nu de rest. Voor de plannen van het Huizer Museum is geld nodig en politiek Huizen wil er niet in investeren. Dus moet het anders. Hoe dan wel? Er zat genoeg ondernemend mensenkapitaal aan tafel om daarover na te denken. De vraag is dan wel of de gemeente nog op een of andere manier een vinger in de pap wil houden. Misschien horen we dat nog.
Saturday, May 19, 2007
La Douce France
We zijn er weer. Gisteren zijn we thuisgekomen na tweeëneenhalve week Jarjat. Jarjat is een gehucht in de Vivarais. De Vivarais ligt aan de Oostzijde van het Central Massif. Jarjat ligt in het Noordelijke, boeren, stille deel van de Vivarais. Het huis vormt samen met nog drie andere huizen het gehucht Jarjat. Links van ons woont een geitenboer, die ook fruit teelt. Rechts van ons woont een fruitteler. Beneden in het dal worden mais en graan verbouwt.
Het huis is een groot, stenen boerenhuis met veel ruimte en een open haard. In vroeger tijden woonden in het huis vier families van landarbeiders. Het huis is dertig jaar geleden gekocht als een bouwval en geheel met eigen handen opgebouwd. Het is nu goed bewoonbaar. Alleen moet je in de winter wel een extra jas meenemen. Jarjat ligt op 675 m NAP, en het kan er ´s winters knap koud zijn. Meestal ligt er sneeuw. Alleen deze winter niet.
Het dichtbijzijnde dorp is Vernoux. Vernoux is een regionaal centrum. In dat dorp zelf wonen misschien 400 mensen. In de omgeving van het dorp op boerderijen en in andere gehuchten, buurtschappen nog eens 5500. Het is er dus redelijk rustig. Je kunt in de omgeving mooi wandelen en fietsen, hoewel je voor dat laatste wel enige spierkracht en ausdauw moet hebben. Wij op de fiets zijn een bezienswaardigheid.
Op zondag 6 mei waren in Frankrijk de presidentsverkiezingen. Wij hebben op die dag een kijkje genomen op het stembureau in Vernoux. Het was er een drukte van belang. Ook hele oude mensen met handicap komen stemmen. Ze worden gebracht door familie of door mensen van de partij.
De opkomst in Vernoux lag op 84%, en eigenlijk vinden echte Fransen dat veel te laag. Frankrijk is immers de bakermat van de democratie en het zou de gewoonte moeten zijn, volgens de Fransen, dat iedereen van dat recht gebruik maakt. Mensen die dat doen, maken er ook iets van. Fransen moeten zich registreren om te mogen stemmen. Bij binnenkomst op het stembureau krijgen ze een stemkaart en een enveloppe. Vervolgens vullen zij eenzaam in een stemhokje met gordijn de kaart in. Stoppen die kaart in de envelop en komen dan te voorschijn om de envelop in zo´n grote groene stembus te stoppen. Even er boven houden en dan laten vallen! En vervolgens opgelucht ademhalen.
De volgende morgen zijn we speciaal de 10 km naar Vernoux gereden om een krant te kopen. Wat we al vreesden was gebeurd: Sarkozy had gewonnen. Fransen hopen dat hij het glorieuze Frankrijk weer doet herleven. Een Frankrijk als grote speler op het wereldtoneel, maar ook een Frankrijk dat de werkeloosheid en de tweedeling in de samenleving de baas kan.
Bij ons in de buurt was er veel rood gestemd. In een van de gehuchten gingen 144 mensen naar de stembus, dat was 100%, waarvan er maar een op Sarkozy had gestemd. Iedereen weet wie het is. Want in Frankrijk is kleur bekennen gewoonte.
In Frankrijk wonen veel buitenlanders, ook Nederlanders. Wij kennen er nogal wat. Zij mochten overigens niet stemmen. Zij waren niet blij met de uitslag. Kennelijk heeft Sarkozy aangekondigd dat aan de buitenlanders, die in Frankrijk wonen, nieuwe eisen worden gesteld. Wij wonen er niet. We gaan er alleen maar op vakantie en genieten van de rust, de ruimte, de natuur en het lekkere eten.
Nu zijn we dus weer thuis. Dat is ook leuk. Maar wel heel erg druk.
Het huis is een groot, stenen boerenhuis met veel ruimte en een open haard. In vroeger tijden woonden in het huis vier families van landarbeiders. Het huis is dertig jaar geleden gekocht als een bouwval en geheel met eigen handen opgebouwd. Het is nu goed bewoonbaar. Alleen moet je in de winter wel een extra jas meenemen. Jarjat ligt op 675 m NAP, en het kan er ´s winters knap koud zijn. Meestal ligt er sneeuw. Alleen deze winter niet.
Het dichtbijzijnde dorp is Vernoux. Vernoux is een regionaal centrum. In dat dorp zelf wonen misschien 400 mensen. In de omgeving van het dorp op boerderijen en in andere gehuchten, buurtschappen nog eens 5500. Het is er dus redelijk rustig. Je kunt in de omgeving mooi wandelen en fietsen, hoewel je voor dat laatste wel enige spierkracht en ausdauw moet hebben. Wij op de fiets zijn een bezienswaardigheid.
Op zondag 6 mei waren in Frankrijk de presidentsverkiezingen. Wij hebben op die dag een kijkje genomen op het stembureau in Vernoux. Het was er een drukte van belang. Ook hele oude mensen met handicap komen stemmen. Ze worden gebracht door familie of door mensen van de partij.
De opkomst in Vernoux lag op 84%, en eigenlijk vinden echte Fransen dat veel te laag. Frankrijk is immers de bakermat van de democratie en het zou de gewoonte moeten zijn, volgens de Fransen, dat iedereen van dat recht gebruik maakt. Mensen die dat doen, maken er ook iets van. Fransen moeten zich registreren om te mogen stemmen. Bij binnenkomst op het stembureau krijgen ze een stemkaart en een enveloppe. Vervolgens vullen zij eenzaam in een stemhokje met gordijn de kaart in. Stoppen die kaart in de envelop en komen dan te voorschijn om de envelop in zo´n grote groene stembus te stoppen. Even er boven houden en dan laten vallen! En vervolgens opgelucht ademhalen.
De volgende morgen zijn we speciaal de 10 km naar Vernoux gereden om een krant te kopen. Wat we al vreesden was gebeurd: Sarkozy had gewonnen. Fransen hopen dat hij het glorieuze Frankrijk weer doet herleven. Een Frankrijk als grote speler op het wereldtoneel, maar ook een Frankrijk dat de werkeloosheid en de tweedeling in de samenleving de baas kan.
Bij ons in de buurt was er veel rood gestemd. In een van de gehuchten gingen 144 mensen naar de stembus, dat was 100%, waarvan er maar een op Sarkozy had gestemd. Iedereen weet wie het is. Want in Frankrijk is kleur bekennen gewoonte.
In Frankrijk wonen veel buitenlanders, ook Nederlanders. Wij kennen er nogal wat. Zij mochten overigens niet stemmen. Zij waren niet blij met de uitslag. Kennelijk heeft Sarkozy aangekondigd dat aan de buitenlanders, die in Frankrijk wonen, nieuwe eisen worden gesteld. Wij wonen er niet. We gaan er alleen maar op vakantie en genieten van de rust, de ruimte, de natuur en het lekkere eten.
Nu zijn we dus weer thuis. Dat is ook leuk. Maar wel heel erg druk.
Subscribe to:
Posts (Atom)