Het beeld (5)

Er wordt weer hard gehakt aan het beeld, letterlijk en figuurlijk. Fanny, de beeldhouwer, heeft hulp gekregen van Ger en Charlotte. De steen, marmer uit de Dolomieten, is zo hard, dat Fanny het alleen niet redde. Nu werkt ze als een echte Michelangela met hulpjes. De groeven in de steen zijn van een freesmachine. Zij moeten voorkomen dat de hulpjes ontsporen.

Gaat Huizen de hoogte in?

Langzaam maar niet onopgemerkt wordt er in Huizen steeds hoger gebouwd. Voorlopig hoogtepunt zijn de tien etages van de Regentes bij het Drie In Een. Het is begonnen met New Port, vervolgens zijn de sfinxen er gekomen, de appartementen op de hoek van de haven en nu zijn er ook plannen voor hoogbouw op het terrein van de Vista. Hoogbouw is nodig om goedkope woningen te kunnen bouwen, zegt men. Dat is natuurlijk onzin, maar daar hoor je me even niet over. De genoemde hoogbouw is allemaal langs de randen van het dorp. En als het afgewisseld wordt met groen en er blijft genoeg ruimte, hoor je me er niet over.

Maar nu komt er ook hoogbouw in het dorp. En dan wordt het wel even anders. De gemeente is van plan om toe te staan dat er op de hoek van de Oranjeweeshuisstraat en de Havenstraat een appartementencomplex komt van vier etages. Dat is een unicum in het dorp en zal het aanzien van het dorp behoorlijk veranderen. De nieuwbouw van Expert en Phoenix en de zorgwooncombinatie op de hoek van de Tuinstraat en de Lindenlaan zijn tot nu toe de hoogste gebouwen in het dorp. Zij worden door veel mensen al als niet-passend in de schaal en maat van het dorp ervaren. Maar probeer eens zelf. Loop vooral eens door de Tuinstraat.

Wat gaat er nu gebeuren als het plan voor de Oranjeweeshuisappartementen doorgaat. Dan is het hek van de dam. Want als het op die plaats kan, waarom dan niet in het blok Voorbaan, Kerkstraat, Havenstraat, Raadhuisstraat. Daar heeft de gemeente ook plannen. Voorlopig zijn die nog drie hoog, maar geef ze een vinger en ze nemen de hele hand.

Met al die hoogbouw wordt het steeds drukker en voller in het dorp. Althans dat hopen de gemeente en de middenstand. Wat ze zich kennelijk niet realiseren is dat zolang de nieuwe parkeergarage er niet is in de Keucheniusstraat al die bezoekers met hun auto's door het dorp crossen. Dat er nu op vrijdag en zaterdag al niet meer te fietsen en te wandelen is in het dorp, speelt in het hoofd van die gemeentebestuurders geen enkele rol. Wat wel eigenlijk?

Wie gaat het onderwijs redden?

Er ligt nu een duidelijk rapport, waar de Tweede Kamer in april met de minister over gaat praten. En wat dan, vraag ik me af. Wie gaat nu het onderwijs redden. Plasterk? Misschien zal hij wel willen, maar hij zit gevangen in allerlei afspraken en systemen. Inmiddels hebben we een grote middenmanagementlaag in het onderwijs die zich met hand en tand zal verzetten. Die hebben nu de macht en het geld en zullen niet zo maar een stap opzij willen doen. De Kamer zal meer moeten doen dan ach en wee roepen. De kamer zal visie, betrokkenheid en daadkracht moeten tonen. Er zijn weinig kamerleden die ik op die drie heb kunnen betrappen.

Ik mag toch hopen dat het met dit rapport niet gaat als met alle andere onderzoeksrapporten. Ik kan me nog als de dag van gisteren de euforie over het onderzoek naar de Bouwfraude herinneren. Maar ondanks de vasthoudendheid van Marijke Vos en Jos van Gijssel is daar weinig mee gebeurd. En zijn zij beiden niet moedeloos uit Den Haag vertrokken?

Den Uyl

Het dreigde me door de afwerking kunstprijzen bijna te ontglippen, maar gelukkig zag ik gisteren nog een staartje van het stof dat neerdaalt na het verschijnen van de biografie van Anet Bleich over Den Uyl. Bij Pauw en Witteman, die hoe langer hoe vervelender worden, zaten Saskia Noorman-den Uyl en Ed Nijpels. Ze zeiden verstandige dingen over de rol van Den Uyl bij het redden van de monarchie. Overigens had die van mij mogen vallen, maar dat doet er even niet toe. De Oranjes zorgen volgens velen voor de rust en stabiliteit in dit land.

De bijlage bij het rapport van de commissie van drie, waarin wordt uitgelegd dat Prins Bernard ook van een tweede vliegtuigfabriek geld had gevraagd, besloot hij vertrouwelijk te houden onder druk van Juliana en Beatrix. Zij dreigden met aftreden. Ik kan me voorstellen dat parlementariërs die de Oranjes niet zo hoog hebben zitten, dat vertrouwelijk houden een doodzonde vinden. Dat Femke Halsema vragen zou gaan stellen hadden we kunnen voorspellen. We kennen haar immers als recht in de leer en dat is goed. Het is nu aan het kabinet om te besluiten of die bijlagen openbaar worden gemaakt.

De jongetjes Pauw en Witteman snapten het niet of wilden het niet begrijpen en begonnen op hun rellerige toontje te zoeken naar vuur en rook en gegis en gesis. Saskia Noorman-den Uyl verwees hen geduldig (maar God hoorde haar brommen) naar de regels die gelden in dit land. Jongetjes af! En Den Uyl bleef staan. Zelfs Nijpels noemde hem in het behandelen van dit geval een staatsman.

Kunstprijzen 2007

Wat een heerlijk vrolijk en ontspannen feest afgelopen zaterdag. Wij wilden de kunstenaars centraal en dat is helemaal gelukt. De kleine muzikantjes tokkelden op de toy piano die Maarten had meegenomen, of bliezen een paar tonen op hun blaasinstrumenten. Emmy en Hans Zitman maakten reclame voor het Huizer Museum, en Ton Prins was zo enthousiast over de Kunstpicknick dat het daar in juni vast storm gaat lopen. De show werd gestolen door de drie Visio's, die voor hun kleurrijke ontwerpen voor de affiche een klein cadeautje kregen en door multitalent Rave de Graaf. De Gooi en Eemlander staat er vol van.

Bij de lof van de jury voor het fenomenale werk van Eddy van Wessel sprongen me de tranen in de ogen. Natuurlijk gaan we ervoor zorgen dat deze wereldfotograaf een overzichts-tentoonstelling krijgt. Ik ga hier natuurlijk niet al die andere kandidaten noemen. Wel dat ze zo leuk hun kunsten lieten zien op uitnodiging van Maarten. Ik had eigenlijk gehoopt dat hij Anna Kovasec, die Bas en Martijn vertegenwoordigde ten dans had gevraagd. Zou hij kunnen dansen trouwens. Hij heeft er wel de uitstraling voor.

We gaan nu een jaartje overslaan. Echt nodig vind ik dat niet, omdat er heel veel talent is in Huizen. Maar volgens kenners, en die zijn er velen, moeten we voorkomen dat er verzadiging optreedt.

Mysterie kangoeroewoning opgelost

Dankzij wethouder Janny Bakker en de raadsleden Monica Lemmens en Gerrit Pas is het mysterie van de kangoeroewoning op de Patrijslaan opgelost. Althans, ik denk dat het is opgelost, maar de VVD fractie zwijgt en die alleen kunnen uitleggen waarom ze niet met de stemming hebben meegedaan. Die prominente VVD'er speelt dus nog steeds op de achtergrond en wie het is en wat die wil weet ik niet. Maar waarom de kangoeroewoning niet mocht weet ik nu wel. De aanvrager wilde hem op een plaats waar een groenbestemming op rust. Weliswaar mocht de gemeente van de provincie die groenbestemming opheffen, maar dat wilde de meerderheid van de raad niet. Dat hoefde ook niet, want op het gewraakte perceel was ook een zogenaamd rood stuk waar de aanvrager de kangoeroewoning zonder problemen had kunnen bouwen. Die wilde dat niet. En wat die weggelopen VVD'ers wilden? Wie gaat het zeggen!

Tijd voor Onderwijs

Het rapport van de commissie Dijsselbloem is knoert hard over de Haagse politiek: die heeft de afgelopen twintig jaar de kwaliteit van het onderwijs verkwanseld! Het staat er en het schokt behoorlijk na. Er worden in het rapport geen zwarte Pieten gegeven en dat is maar goed ook. Want hier geldt collectieve schuld! Geen enkel kamerlid heeft de verantwoordelijke ministers een halt toegeroepen. Al die Haagse politici hebben gedacht dat zij op de stoel van de leraar konden gaan zitten. Ze hebben van de leraar een marionet gemaakt en zijn loyaliteit misbruikt. Een forse beloning voor leerkrachten die het vol hebben gehouden is op zijn plaats.

Het rapport is het zoveelste bewijs dat politici in Den Haag te veel met zichzelf en te weinig met de samenleving bezig zijn. Fnuikend voor het onderwijs, en ook fnuikend voor de samenleving. Want wat voor onderwijs geldt, geldt natuurlijk ook voor de andere beleidsterreinen. Met name de zorg voor de zwaksten in de samenleving is in Den Haag niet in goede handen. Als je jong en gezond bent en een baan hebt, kun je jezelf wel redden in dit kikkerland, maar als je afhankelijk bent geworden, moet je maar afwachten wat ze in Den Haag voor ellendigs verzinnen. Denk maar aan het uitkleden van de thuiszorg voor zieken en gehandicapten, denk aan het tekort aan handen aan het bed in de verpleeghuizen. Lees de verhalen over oude mensen die een keer in de week worden gewassen, af worden gesnauwd, die iedere keer een ander aan hun bed zien en niet mogen klagen. En al die managers in driedubbelgrijs maar roepen dat het allemaal erg meevalt!

Op de dag dat het rapport verscheen, zaten ze in de Tweede Kamer te steggelen over het afschaffen van de vissenkom, het verbieden van dieren in het circus, en een verbod op hengelen. Ongetwijfeld hele belangrijke zaken voor een enkeling, maar het lijkt op blussen van de brand onder water. Misschien kunnen we al die jongens en meisjes allemaal in de speeltuin stoppen en belangrijke zaken overlaten aan mensen die er verstand van hebben.

Goed onderwijs staat of valt bij de kwaliteit van de leerkrachten. Den Haag moet ervoor zorgen dat die fatsoenlijk worden opgeleid en betaald. En verder bepaalt Den Haag alleen de leerdoelen, en controleert of scholen zich eraan houden. Maar scholen bepalen zelf hoe ze het onderwijs willen inrichten. Ouders kiezen de school die het best bij hun kind past. Zo eenvoudig is het.

Geen Tineke Netelenbossen meer, geen Jo Ritzens, geen Deetmannen of erger. Bizar trouwens dat die nu nog boter op hun hoofd hebben! Direct achter het behang plakken.

Zelfonderzoek

Hoe komt het toch dat ik meer voor Clinton ben dan voor Obama? Daarvoor moet ik diep graven in eigen ziel. Want het is niet alleen omdat Hillary een vrouw is, en ik meer vertrouwen heb dat vrouwen waar maken wat ze beloven dan mannen. Ik geloof dus in die tranen van Hillary. En ik houd van haar vasthoudendheid, van haar dossierkennis en van haar werklust. En ik vraag me af of hij die eigenschappen ook heeft.

Obama profileert zich anders. Hij praat als Nelson Mandela, en dat vertrouw ik al niet. Want er is maar een Mandela, en die proporties moet je verdienen. Het charisma dat velen hem toedichten zie ik niet. Maar nou ben ik ook niet zo gevoelig voor charisma. Dat zag ik bij Pim Fortuyn ook niet. En bij een heleboel andere charismatische leiders vind ik het alleen maar eng. En ik heb geen flauw idee waar hij voor staat, laat staan waar hij voor gaat. Ik zie hem gewoon niet president zijn en al helemaal niet een gehaaide Republikeinse kandidaat verslaan. En als dat laatste het geval is, zijn we weer bij AF.

Vrienden

Gisteren werd mijn goede vriendin, die Alzheimer heeft 68 jaar. We vierden het met haar en voor haar. Er waren veel mensen. Familie, zusje en broer, zoon en dochter, vrienden en buren uit de woongroep. Die laatsten maken het mogelijk dat ze nog steeds zelfstandig woont. En ze heeft nu een nieuwe vriend met wie ze ieder dinsdag fietst. De oude fietsvriend had ze aan de kant gezet omdat hij haar behandelde als een allochtoon, zo zei ze zelf. Deze nieuwe behandelt haar als mens met alzheimer, met duidelijk het woord mens voorop. Hij schrijft een verslagje van hun fietstochten, dat hij aan haar geeft om te bewaren. Ze waren naar Austerlitz geweest, hadden koffie gedronken met kruimig appelgebak, hadden gesproken over respect en waardigheid.

Wij hadden een mooie, warme sjaal voor haar meegenomen en een klein albumpje met twintig foto's uit de tijd dat we heel dik bevriend waren. Ik had bij het laatste cadeau geaarzeld. Zouden de beelden van een ver verleden haar niet teveel confronteren met alles waar ze niet meer bij kan komen. Het enthousiasme van mijn omgeving voor het idee hielp me over die gekke brug. En het was goed. Ze zag met veel plezier de foto's van haar kinderen toen ze jong waren. Ze had voor haar eigen foto's niet zo veel belangstelling en toen ze mij en de andere vriendin op de foto zag, keek ze me aan en vroeg of ik dat was.

Toen het partijtje afgelopen was, zwaaide ze ons uit. Teer en breekbaar stond ze achter de heg in het licht van de autolampen. Ik weet niet wat ze zag en nog minder wat ze dacht. Gisteren was ze jarig en ik heb me gelaafd aan het warme bad van allen die lief voor haar zijn.

Boos

Ik heb toch zo'n gloeiende hekel aan al die brave mensen die voor mij willen beslissen wat ik wel en niet mag zien. Aan Rouvoet die vindt dat Deap Throat niet op de buis mag, aan Jeroen Pauw en Paul Witteman die een parodie van Sanne Wallis de Vries op onze majesteit niet willen uitzenden, het verbieden van de koran of Mein Kampf, en museumdirecteuren die bang zijn voor bloot. Ik kan echt zelf wel uitmaken wat ik wel of niet wil zien. Daar heb ik al die brave borsten niet voor nodig!

Wat was ik vrijdagavond blij met Sanne Wallis de Vries en Marc Marie Huijbregts bij De Wereld Draait Door. Marc Marie die kwinksloeg naar Wilders nu al zijn media aandacht is gestolen door het duo Peter de Vries en Joran van der Sloot en Sanne Wallis die zich boos maakte over de arrogante jongetjes Pauw en Witteman, die zelf niets hebben te bieden, maar hun gasten een podium geven om met modder(!!) te gooien en er dan zelf schaapachtig naar zitten te kijken. Laten ze die van de buis halen!