Bloggers gevaarlijk

De Belgische defensieminister De Crem die ladderzat in New York van een trap in een cafe viel vindt blogs “een gevaarlijk fenomeen. “We leven in een tijdgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten. Dit overstijgt zelfs het moddergooien.” Hij heeft alle reden om zich af te zetten, want zijn escapades werden door een bloggende landgenote, die in het New Yorkse cafe werkte op het net gezet, en toen was De Crem in nood. Hij had ervoor gezorgd dat de landgenote was ontslagen, maar dat hielp niet veel. Hij werd ter verantwoording geroepen in het Belgische parlement (bestaat dat trouwens nog?), dat hem vervolgens bedekte met de mantel der liefde.

Bloggen gevaarlijk? Ik heb ook wel eens zin om uit de school te klappen. Maar tot nu toe heb ik me aardig ingehouden. Pas als mensen heel erg dom doen, laat ik het weten. En dikwijls ben ik niet de enige. Zoals bijvoorbeeld in het geval van Kai van der Linden die Trots op Nederland heeft verlaten. Wat wij al een jaar hebben gezien, ziet hij nu pas. TON is een mevrouw met grote woorden en weinig daadkracht, die in het zadel wordt gehouden door onfrisse vriendjes. Hij noemde het "gebakken lucht" en tekende daar bij aan dat hij dat van D66 en de PvdA ook vindt.

Overigens zei hij iets veel opmerkelijkers over Geert Wilders en zijn PVV. Geert noemde hij abject en zijn organisatie dictatoriaal. Kai is niet zo dom als hij doet, maar heeft zich wel door Rita voor haar kar laten spannen.

Bloggen is net zo gevaarlijk als de lezer het vindt. Als u fan bent van Rita en Kai, of nog erger van Geert, komt u gewoon niet meer terug op dit blog. Of u schrijft een reactie. Schelden doet geen pijn, en gelukkig kan niemand mij meer ontslaan!

De Staat rukt op

Ik heb gisteren met verwondering zitten kijken naar het verslag van een of andere vaste kamercommissie over het Electronisch Kind Dossier. Zo'n Electronisch Kind Dossier moet voorkomen dat kinderen ontsporen door vroegsignalering. Alle gegevens van alle kinderen worden erin opgeslagen. Vervolgens laten we er een verwerkingsprogramma op los en hupsakee, de vijf procent probleemkinderen komen er vanzelf uitgerold. En vervolgens doen we niks. Wie bedenkt het?

Vorige week las ik dat Guusje ter Horst, toch waarlijk niet de meest naieve minster van dit stelletje fatsoenrakkers, werkt aan een Fatsoens handboek. Die heeft dus ook de tik van de malle molen gekregen. In dat handboek staat dat we ons maatschappelijk moeten inzetten, dat we lief en aardig moeten zijn voor oudere mensen, dat we ons aan regels moeten houden. Ik heb nog niet gelezen of we straf of beloning krijgen als we het niet doen. Maar ik houd mijn hart vast.

En dan hebben we ook nog de rol van de Staat in het Onderwijs. Het is al weer een half jaar geleden dat we ach en wee riepen naar aanleiding van het rapport Dijsselblom en vervolgens is er niks, helemaal niks, gebeurd. De school moet terug naar vakkundige, goedopgeleide docenten. Staat mag vertellen wat er moet worden geleerd, de school bepaalt hoe dat wordt gedaan. Maar niks van dat al. Basisscholen met goede CITO resultaten krijgen nog steeds van de inspectie Onderwijs een onvoldoende als ze het nieuwe leren niet omarmen.

Drie voorbeelden! Wat me nog het meest verbaast, is dat GroenLinks zo stil is. VVD en D66 laten het liberale geluid horen, de een wat overtuigender dan de ander. De PvdA heeft inmiddels de kleur van het CDA aangenomen, en nadert nu ook de christelijken in de peilingen. Die houden dus hun mond. Maar waar is GroenLinks? Is daar nu ook al het verstand op de loop? Als je niks doet, gebeurt er immers niets.

Marktwerking in de zorg

Afgelopen zaterdag viel een envelop van de Postcodeloterij in de bus. "Een prijs!", dacht ik. "Kan ik weer wat weggeven". Een paar maanden geleden wonnen wij een beachfiets. Die stond ineens in de garage. We hebben hem in elkaar gezet, geprobeerd en besloten dat die iets te jong voor ons was. Dus hebben we hem weggegeven, en dat was pret. Misschien weer een fiets, dachten we verlekkerd. En dus openden we de envelop vol spanning.

Niks prijs en niks fiets. In plaats daarvan een aanbod van Agis Zorgverzekering, ja heus, Agis zorgverzekering voor een goedkope polis met een goedkope premie. En extra korting kregen we als we onze inkopen doen bij Albert Heijn.

We gingen er eens even bij zitten, simpel als we zijn. Wat heeft in hemelsnaam de Postcodeloterij te maken met een Agis zorgpakket? Hoe ver gaat de marktwerking in de zorg? Gaan de Postcodeloterij en Albert Heijn mee betalen aan mijn zorgpakket? En is de Postcodeloterij niet bedoeld voor betere doelen?

Ik kan in mijn hoofd de Postcodeloterij en een zorgverzekering maar niet bij elkaar krijgen en vroeg dus rond. Niemand kon me vertellen hoe het precies zit en dus keek ik op Internet. En daar vond ik wat ik al wist. Nergens een kritische noot. Dus zijn wij blijkbaar echt niet meer van deze tijd. Ik heb ook een museumjaarkaart!!!!

Integratie en de PvdA

Ik kan het toch even niet laten om langs de zijkant te lachen over de worsteling van de PvdA met het vraagstuk van integratie. Ella Vogelaar liet bij haar vertrek weten dat ze het met de harde lijn van Bos niet eens is. Vervolgens ontkenden allerlei PvdA kopstukken dat er een harde en een zachte lijn bestaat in de PvdA. Iedereen is voor de harde hand waar het moet en voor de zachte waar het kan. En met de toon van het debat is niets mis!

Vandaag laten allerlei grote steden wethouders van de PvdA in De Pers weten dat zij niets zien in de lijn Bos. Zij vinden dat Marokkanen onnodig worden gestigmatiseerd door steeds naar hen te wijzen als er iets mis is. En ook zij vinden dat de jongens die overlast veroorzaken perspectief moet worden geboden. Alleen straffen lost niets op.

Misschien hebben jullie deze week ook het bericht gelezen dat het geweld tegen homo's vooral door autochtonen wordt gepleegd. Hebben ze ons toch altijd doen geloven dat het altijd en eeuwig Marokkaanse ettertjes waren die homo's in elkaar slaan! Nee, het waren dus al die lieve, blanke jongetjes die zo goed opgevoed zijn. Nederland let op uw saeck! Gebruik uw verstand!

Vrouwen en de PvdA

In de machtspolitiek van de PvdA is geen plek voor bijzondere vrouwen! Dat heeft ons het vertrek van Ella Voogelaar geleerd. Vakbondsvrouw Ella moest wijken, omdat ze zich niet wilde aanpassen aan de partijcultuur. "Ze is wat introvert" zei Mariëtte Hamer en bedoelde daarmee dat ze niet wilde buigen. Digh Istha moest haar helpen om haar presentatie te verbeteren. In De Telegraaf, is dat tegenwoordig de spreekbuis van de partij(?), klaagde hij, dat ze alleen maar naar de vriendinnen om haar heen wilde luisteren.

Ik ben plaatsvervangend blij dat ze verlost is, want in mijn tijd in de Huizer politiek heb ik aan den lijve gevoeld, wat het met je doet als je de partijlijn moet volgen en met meel in je mond moet praten. Ella wilde dat niet en kon dat niet. Het volk in de wijken begreep waar ze over sprak, maar dat is voor de mannen bestuurders van de partij en van de woningbouwcorporaties niet belangrijk, misschien zelfs gevaarlijk.

Haar optreden met Geen Stijl was niet handig, maar ik kan me andere politici herinneren die tegen dit soort journalisten met tassen begonnen te slaan. Het kan toch niet zo zijn, dat een minister weggejaagd wordt, omdat ze domme journalisten geen weerwoord kan bieden. Dat zal Egbert van der Laan ongetwijfeld wel kunnen, maar het volk in de wijken zal hem niet begrijpen. Weer zo'n mannelijke melkmuil, die onbegrijpelijke partijtaal brabbelt. Maar gelukkig is Wouter o zo blij met hem.

Uithuilen en opnieuw beginnen? Jammer dat er weer een kleurrijk mens de politiek verlaat.

TOPvrouwen voor topmannen

Op 11 november jl. stond de volgende oproep aan minister Wouter Bos in de kranten:

Topvrouwen – we hebben ze nú nodig
Wij weten dat vrouwen bijdragen aan bestuurlijk evenwicht en dat zij een positieve invloed hebben op cultuur en werkwijze van de ondernemingsleiding. Breed onderzoek en onze eigen ervaringen laten daarover geen twijfel bestaan.

Gemengde teams bieden voor de toekomst nieuwe kansen. Mede in het licht van de huidige crisis is het daarom van groot belang dat alle ruimte wordt gegeven aan ‘the best teams we have’. Daarin zitten niet alleen mannen, maar zeker ook vrouwen.

Vanuit deze visie roepen wij minister van Financiën Wouter Bos op bij de noodzakelijke veranderingen van de financiële sector niet voorbij te gaan aan het feit dat Nederland over een groot aantal vrouwen beschikt die zakelijke uitdagingen met kennis en betrokkenheid oppakken. Vrouwen die financiële ondernemingen kunnen leiden, vrouwen die kunnen bijdragen aan beter bestuur en beter toezicht en aan het herstel van vertrouwen en resultaten.

Topvrouwen – we hebben ze nú nodig.

De oproep was getekend door vierenzeventig zware jongens! Wat moeten we hier nu van denken. Al jaren wordt gepleit voor vrouwen in de top! En al jaren lukt het niet, omdat de jongens er zelf niet aan willen. Want zij hebben toch de positie om die vrouwen te benoemen. Dat hebben ze niet gedaan. Waarom dan nu de oproep. Kunnen ze ons zelf niet uit de penarie helpen. Is het hen boven het hoofd gegroeid. Moeten wij helpen nu het kalf verdronken is?

Dinsdag legde Neelie Kroes in De Wereld Draait Door uit dat er echt voldoende meer dan capabele vrouwen zijn. De jongetjes Matthijs en Jan vroegen zeikerig "hoeveel dan wel". Want veel verder dan denken in harde aantallen komen zij immers niet. Zonder blikken of blozen noemde Neelie het getal 7400 (voor iedere ondertekenaar 100 vrouwen). En toen ze haar probeerden te vangen met de vraag hoe de verhouding is in haar ondersteunend ambtenarenapparaat, antwoordde ze 55 tegen 45%, waarbij de twee leidinggevende ambtenaren VROUWEN zijn.

Neelie zelf is natuurlijk een TOPvrouw, die ook nog eens haar nek durft uit te steken. Al die andere TOPvrouwen werken tot nu toe hard en goed achter de schermen, zodat die mannetjes op de buis kunnen. Moeten die vrouwen zich nu ook eerst laten zien!? Juist daarin ligt nu net niet hun kracht. En Bos moet bij de benoeming van toezichthouders alleen maar Vrouwen moeten kiezen. Dat zou pas echt goed zijn.

Inktviszwammen

Omdat ik vrees dat jullie niet de commentaren van mijn weblogs lezen en dus nog steeds aan het zoeken zijn naar die rode paddestoelen, hier de oplossing van het raadsel. Het zijn INKTVISZWAMMEN. En die zijn uiterst zeldzaam in Europa. Zo zeldzaam dat alleen de goede zoeker ze kon vinden. En die goede zoeker was mijn vriendin en trouwe bloglezer Thamar. Zij schreef mij:

Na zijn ontdekking in 1921, in het oosten van Frankrijk, is de zwam steeds verder Europa ingetrokken. Oorspronkelijk is hij uit Australië afkomstig. Waarschijnlijk zijn sporen meegekomen in schapenwol. Aan het eind van de jaren 70 had de zwam de DDR en Oostenrijk bereikt.

De Inktviszwam wordt in allerlei bossen aangetroffen. Zijn inktvisachtige armen zijn kenmerkend, evenals zijn STANK.

Ik hoop maar dat jullie er niet aan geroken hebben!!! Het is, denk ik, een soort die in Nederland niet of nauwelijks voorkomt.

Toen ik dat eenmaal wist ben ik verder gaan zoeken. Sommige kenners betwijfelen of de zwam met schapen is meegekomen. Zij denken eerder aan Australische soldaten die in de eerste wereldoorlog vochten. Weinigen hebben net zulke mooie plaatjes als ik. Maar allemaal dank voor het zoeken!

Kunstquiz Gooise Kunstkring

Donderdag nam ik deel met team Huizen aan de Kunstquiz van de Gooise Kunstkring. Dat viel me niet mee. Ik leerde vooral wat ik allemaal niet wist:

Hoe stom de bronsdieven van Singer zijn;
Wat de grootste kunstroof is uit 2008;
Dat de Prix de Rome al sinds 1870 bestaat en nu Prix de Rome.nl heet;
Dat The Girl with the Golden Pearl van Vermeer volgens Nederlanders het mooiste schilderij aller tijden is; Fortuyn was de grootste Nederlander, weten jullie nog?!
Dat je op de kunstbeurs voor de kleine portemonnee geen kunst van € 16 miljoen kunt kopen;
Dat niet alleen Fanny K. altijd wil winnen, maar dat Gerrit P. in fanatisme niet voor haar onderdoet.

Ik wist trouwens nog veel meer niet, maar zelfs dat weet ik al niet meer.

Ondanks deze les in nederigheid werd het een geanimeerde avond met veel mogelijkheden tot netwerken. Want ook in de Kunst zijn dwarsverbanden van belang. We zijn er in 't Gooi nog niet in geslaagd een zinnige infrastructuur (wegenplan) neer te leggen van alles wat er is en waar je het kunt vinden. Gelukkig hebben we in Huizen de Bibliotheek/Kunstuitleen waar je voor veel terecht kunt.

Maar waarom nou die politici zo nadrukkelijk waren uitgenodigd is mij niet goed duidelijk geworden. Ik vroeg het rond, aan politici en gooise kunstkringers. De eersten wisten het niet, de tweede konden het niet uitleggen. Zo is er nog veel te doen.

Yes we can

Yes we can! Yes we can! De boodschap van hoop en verandering in de acceptatierede van Obama, leek op een gezongen lied in de zwarte kerk traditie met steeds hetzelfde refrein: Yes we can.

Obama spreekt als Nelson Mandela in korte zinnen met lange pauzes waarin hij zichzelf en het publiek de mogelijkheid biedt de woorden goed te laten doordringen. Yes we can.

Obama spreekt in herhalingen, hij dreunt op het aambeeld van democratie, vrijheid en hoop, de basiswaarden van de Verenigde Staten van Amerika. Hij voegt er saamhorigheid aan toe. Yes we can.

Het publiek, meestal jong, vrouw en zwart, zingt en deint met hem mee. Yes we can, yes we can.

Obama spreekt als een geboren redenaar uit zijn hoofd en lijkt op een priester, een voorganger, een leraar en een slangenbezweerder.Alles is soepel aan de man, zijn stem, zijn woorden, zijn gebaren en zijn houding. Yes we can.

Stond hier de geboren leider die Amerika nieuw elan gaat geven. Hij heeft de overtuigingskracht, de persoonlijkheid en de integriteit. Heeft hij ook de stuurmanskunst? We shall see.

We zijn er weer

De foto is van bijzondere paddestoelen die we zagen tijdens een van onze wandelingen. Wie het weet mag het zeggen.We zijn dus weer terug. We hebben het goed gehad. Het was herfst, soms warm en zonnig, soms ijzig koud en nat. Het was prettig om al die crises even achter ons te laten, even net te doen alsof de wereld nog net zo is als die altijd is geweest.

Nu we weer terug zijn verbazen we ons er trouwens over dat hier ook niks is veranderd. We hadden wel gedacht dat er wat mensen opgestapt zouden zijn. schoonmaak en opruiming. Uiteindelijk zijn we wel 223 of 232 miljoen Euro kwijt omdat gemeenten en provincies dat bij een obscuur IJslands bankje hadden weggezet. Doet er niet zo veel toe of die mensen dat hadden kunnen weten, vind ik. Het geld is kwijt en het is wel ons belastinggeld. Dat kan toch niet zonder gevolgen blijven?

Terug naar Jarjat, want zo heet onze idyllische plek. We vierden er dat Ger vierenzestig is geworden met lekker eten en een diepzinnig gesprek over de moeilijke kanten van het ouder worden. We struinden veel rond in de natuur en zagen de zomer op zijn eind. En we genoten van Zen and Armijn en Anne. Was ik ook maar jong en sterk.

Het hout klieven is te bekijken op www.youtube.com