Kleine zwanen worden groot

Ze zijn in mei begonnen met vijf. Vier hebben het overleefd en zijn door de goede zorgen van pa en ma zwaan groot geworden. Een is gesneuveld. Het zou kunnen dat die is opgegeten door de grote snoek die rondzwemt in de sloot en die af en toe door vissers uit het water wordt gehaald en weer teruggezet. De sloot is nu trouwens een waar paradijs, omdat die onlangs is gemaaid om binnenkort uitgebaggerd te worden. Dat is de hoogste tijd. Lange tijd leek onze sloot op het Gooimeer, waar pleziervaart last heeft van de begroeiing. In onze sloot geldt dat voor het waterleven, dat niet kan bewegen zonder verstrikt te raken in de waterplanten. De kleine zwanen hebben geleerd te eten, te slapen, te grondelen en voor zichzelf op te komen. Nu wachten we op de eerste vliegoefeningen. Het wordt immers tijd om ze de deur uit te jagen. Pa Zwaan heeft al een paar keer een proefvlucht gemaakt, maar Ma en haar jongen zijn nog niet gevolgd. Ze weten vermoedelijk niet dat ze moeten opschieten, omdat de baggeraars eraan komen.

Huizen aan het water

 

 

 

Wat is Hydrotherapie

Hydrotherapie is niet zwemmen, alhoewel het wel allebei plaatsvindt in een zwembad. Hydrotherapie is meer. Het woord therapie zegt het eigenlijk al. Tijdens mijn uitgebreid revalidatieprogramma, dat volgende week afgelopen is, stapte ik in het begin twee keer in de week en aan het einde een keer in de week in een tot 34 graden verwarmd zwembad. Ik heb even geaarzeld of het woord zwem hier wel op zijn plaats is. Bad, baden en badderen dekt de lading beter, hoewel zwemmen in dat verwarmde bad wel kan en soms zelfs moet als het tot de mogelijkheden van de badgast behoort. Bij mij was daar twijfel over. Kan ik met die gammele en pijnlijke armen en benen wel zwemmen zonder te verdrinken? “We gaan het proberen”, zei de hydrotherapeut. “Je hebt er vijftien weken de tijd voor en we werken er langzaam naar toe.” Veertien weken zijn achter de rug en gisteren was het moment dat ik zonder hulpmiddelen van de ene kant van het zwembad naar de andere kant zwom. Een luid gejuich ging op. Want drie van mijn lotgenoten hadden al die weken mijn verrichtingen, twijfels, onzekerheden gevolgd. De enigen die er al die tijd vertrouwen in hadden gehad waren mijn hydrotherapeut en ik. Beiden verdienen een pluim. Volgende week, mijn laatste week, ga ik proberen of ik het ook nog leuk kan vinden.

zo heb ik me al die tijd gevoeld

 

Voetbal en Rusland alleen voor echte mannen!

Twee onderwerpen die ons bezighouden: gaan we naar Rusland ondanks de anti-homowetten in dat land en is voetbal een sport voor homo's? Ik ben om verschillende redenen niet blij met alle aandacht. Ik zou zo graag als gewoon mens gezien willen worden en niet worden gereduceerd tot een lid van een groep, als dat er niet toe doet. Ik leef mijn leven binnen de wetten van dit land. Ik ben niet getrouwd omdat ik niet van het huwelijk als instituut houd. Maar ik ben ook blij dat het huwelijk nu in veel landen openstaat voor alle mensen die wel van het huwelijk houden. Want waarom zou de ene mens wel mogen trouwen en de ander niet. Ik houd wel van voetbal en vind dat iedereen die wil voetballen dat moet kunnen. Dat veel mensen denken dat voetbal een sport is voor echte mannen, is hun zaak. René van der Gijp, de woordvoerder van die echte mannen, kan ik niet serieus nemen. Die zit in het Voetbal International pannel, omdat hij af en toe iets schokkends zegt. Hij denkt dat hij dat nu ook heeft gedaan, omdat hij veel media-aandacht krijgt. Lekker laten praten! Maar ook Louis van Gaal op die Gay-pride boot neem ik niet serieus. Die is immers overal waar veel mensen zijn en waar hij aandacht krijgt. Ook lekker laten doen.

Het is aan gewone mensen om te laten zien dat je heel leuk kunt voetballen onafhankelijk van je seksuele voorkeur.

Dat Russen tegen homo's zijn ligt in dezelfde lijn. Rusland is voor echte mannen bedoelt Poetin. Het is jammer dat het IOC bij het toekennen van de spelen geen rekening heeft gehouden met het gebrek aan mensenrechten in Rusland. Nu is het te laat. We gaan gewoon naar Rusland en laten zien wie we zijn en wat we van waarde vinden. Dat Jet Bussemakers Ireen Wüst een speciale rol toe wil dichten vind ik dus ook helemaal niks.

Thamar 65

Als je dood bent, word je niet meer ouder. Gek is dat eigenlijk. Mijn vriendin Thamar is gestorven toen ze 64 was. Misschien was dat niet voor niets. Dat wij met een paar goede vrienden vanmorgen haar vijfenzestigste verjaardag hebben gevierd bij het herinneringsbankje dat Kee voor haar heeft opgericht, hoort dus eigenlijk niet. Ze vergeeft het ons vast. De plek is mooi en we hebben de bijeenkomst gebruikt om herinneringen op te halen. Niet iedereen was er. Dat had ook niet gekund op het bankje dat eigenlijk maar plaats biedt aan twee. Thamar en nog een. Maar alle familie en vrienden zijn over de tong gegaan deze zonnige morgen in de schooltuinen van Kee.

keek ze mee?

het bankje van thamar

 

kee, ineke buur, nel, sjaak buur

ger en buur sjaak

in de tuin werd geschilderd

allemaal voor thamar