Boze dag

De zon scheen, maar van binnen stormde het. Zo voelde ik me zaterdagmorgen toen ik wakker werd. En in de loop van de dag werd het niet beter. 's Nachts had ik liggen woelen en draaien in mijn bed. Waar kwam die boze bui vandaan? Vrijdagavond hadden we een hoopvolle bijeenkomst met supporters van Behoud het Oude Dorp. Aanwezigen willen mee denken en mee doen om het karakter van het dorp te bewaren zonder dat het de leefbaarheid schaadt. Nou wil iedereen dat vermoedelijk wel, maar aan tafel zaten een aantal deskundigen.

Donderdag had ik een vergadering van de gemeenteraad bijgewoond en daar iets over geschreven in dit weblog. Gerrit Pas reageerde. Hij stuurde me zijn bijdrage aan het debat over het rapport van de rekenkamercommissie. Maar ik wist al dat hij het rapport heel serieus had genomen, zoals hij alles wat passeert serieus neemt. Zelfs het populistische initiatiefvoorstel van de PvdA over het dierenwelzijn.

En natuurlijk realiseer ik me dat hij en zijn fractiegenoten zich aangesproken voelen als ik in dit weblog het gedrag van Huizer politici op de korrel neem. Het geldt niet voor hen, maar moet ik iedere keer hen tot uitzondering benoemen? Er zijn wel meer serieuze raadsleden. Maar het is zo vervelend dat de politiek in Huizen wordt gedomineerd door een stel fractievoorzitters, die het verbale gevecht met elkaar belangrijker vinden dan de boodschap voor de inwoner van Huizen.

De vraag is natuurlijk waarom die goede mensen hun mond houden, als hun collegae politici de politiek belachelijk maken. Ik hoor ze denken: "het heeft geen zin, het is al jaren zo en er verandert toch niks."Mis dus. Het politieke klimaat wordt bepaald door de 27 leden van de Gemeenteraad met elkaar. En het wordt tijd dat al die hardwerkende mensen die het welzijn van het dorp belangrijker vinden dan het eigen ego hun neus aan het venster steken.

Daar zat ik allemaal aan te denken, toen ik zaterdagmorgen op de fiets stapte voor een rondje Vecht. Ik reed langs het grote parkeerterrein aan de haven en zag dat de Kermis werd opgebouwd. Ik zag ook waarom een stuk van de Wolfskamer is opgeofferd. Dat grote parkeerterrein is niet genoeg, kennelijk. De mobile homes van de kermislui staan geparkeerd op een haastig schoongemaakt stukje Wolfskamer. Ik kan niet zeggen dat al dat witte plastic mooi is in het groen.

Ik was op zaterdag gegaan om de drukke zondag te vermijden. Maar zo hadden meer mensen gedacht. Dus reed ik wel zo'n vijfhonderd fanatieke wandelaars tegen het lijf, die kennelijk op tijd binnen moesten zijn. Ze stapten verwoed voort, keken niet links of rechts en schrokken als ze me pas op het laatste moment zagen. Het was druk op het fietspad, want er liepen ook Nordic wandelaars met die prettige stokken die tussen je spaken komen, omdat ze zich zo breed mogelijk moeten maken. Echt een sport voor in dit overvolle kikkerland.

Toen ik er iets van zei, riep een vriendelijke dame me toe: "zeker het zonnetje in huis?". Ik moest er heus om grinniken. Aan zo'n woeste wandelaarster vroeg ik wat ze liepen om te bezien of ik ze kon vermijden. "Een wandeltocht", antwoordde ze naar waarheid. Ik kon mijn vraag niet beter stellen, omdat ze al weer vele passen verder was.

Ik dacht dat het niets zou worden, dat fietstochtje. Maar eenmaal uit de drukte kon ik vrij om me heen kijken naar de zwanen en ooievaars op het nest en de jonge eendjes in de sloot. Mijn boosheid ging echter pas over, toen ik in een van de bijvoegsels van de zaterdagse NRC de kop zag "zelfstandig, stoer en lomp, voila de Nederlandse vrouw!"