In de machtspolitiek van de PvdA is geen plek voor bijzondere vrouwen! Dat heeft ons het vertrek van Ella Voogelaar geleerd. Vakbondsvrouw Ella moest wijken, omdat ze zich niet wilde aanpassen aan de partijcultuur. "Ze is wat introvert" zei Mariëtte Hamer en bedoelde daarmee dat ze niet wilde buigen. Digh Istha moest haar helpen om haar presentatie te verbeteren. In De Telegraaf, is dat tegenwoordig de spreekbuis van de partij(?), klaagde hij, dat ze alleen maar naar de vriendinnen om haar heen wilde luisteren.
Ik ben plaatsvervangend blij dat ze verlost is, want in mijn tijd in de Huizer politiek heb ik aan den lijve gevoeld, wat het met je doet als je de partijlijn moet volgen en met meel in je mond moet praten. Ella wilde dat niet en kon dat niet. Het volk in de wijken begreep waar ze over sprak, maar dat is voor de mannen bestuurders van de partij en van de woningbouwcorporaties niet belangrijk, misschien zelfs gevaarlijk.
Haar optreden met Geen Stijl was niet handig, maar ik kan me andere politici herinneren die tegen dit soort journalisten met tassen begonnen te slaan. Het kan toch niet zo zijn, dat een minister weggejaagd wordt, omdat ze domme journalisten geen weerwoord kan bieden. Dat zal Egbert van der Laan ongetwijfeld wel kunnen, maar het volk in de wijken zal hem niet begrijpen. Weer zo'n mannelijke melkmuil, die onbegrijpelijke partijtaal brabbelt. Maar gelukkig is Wouter o zo blij met hem.
Uithuilen en opnieuw beginnen? Jammer dat er weer een kleurrijk mens de politiek verlaat.
4 comments:
Misschien is het de moeite waard, Nel, om op de een of andere manier Ellen Vogelaar jouw weblog-bijdrage toe te sturen? Ik zou dat steunen en ik zou het wel voor je willen doen, als je me zegt hoe.
Thamar
ella is een moordwijf, maar niet voor de politiek. daar moet je harder kunnen lachen.
of kunnen spelen dat je gek bent.
lees ook knipoog http://knipoogjes.blogspot.com/
Post a Comment