We zijn weer thuis!

Ja, erg goed gehad, dank u! Mooi weer en fijn weg van alles. Geen televisie gezien en geen internet gelezen. Wel De Welwillenden van Jonathan Littell. Ik heb erg opgezien tegen de bijna duizend bladzijden gruwelen uit de Tweede Wereldoorlog, maar de schrijver heeft een meesterwerk geproduceerd. Het boek greep me vanaf de eerste bladzijde bij de strot en heeft me niet meer losgelaten. Het stelt vragen die ik niet kan beantwoorden. Daar verbleekt Het Diner van Herman Koch toch bij tot spruitjes en bloemkool met gebakken aardappelen. Je moet er overigens wel even voor gaan zitten. En kom daar maar eens om.

Over dat boek ga ik nog wat meer zeggen, maar nu niet. Ik heb in een blik op de Google lijst gezien dat er veel en fel is gedebatteerd over het boek. Ik wil de vreugde niet verpesten, even nog niet. Dat komt allemaal later wel, als ik wat meer ben gewend en het gewone leven weer heb opgepikt. U hoort dus nog!

Het is ook weer fijn om thuis te zijn, zeker nu ik alle kranten en mail heb weggewerkt. Echt veel om je over op te winden. Het kabinet is er uit, jongeren moeten langer werken en we gaan weer bezuinigen op de zorg en het onderwijs, het Nederlands elftal en op de zomerdijk van Huizen vechten fietsers en honden om de kleine ruimte, het gat van de Keucheniusstraat wordt voor 1 april gevuld met een geluidsdichte disco, en de gemeente heeft vreemde beelden besteld voor de lege sokkels. Gelukkig helpt de Koningin blinden en slechthorenden, en dan kan het niet mis in dit land.