De PvdA en de Bonussen

Eigenlijk wilde ik hier iets schrijven over het voorjaar in al zijn pracht en praal. De rosse grutto's, die zich opmaken om hun lange vlucht naar hun broedgebied in Nova Zembla te beginnen; de kluten en brandganzen die we gisteren zagen op onze fietstocht langs het Nijkerkernauw. Maar de strijd om de voorrang wordt gewonnen door het bericht dat Willem van Leeuwen, directeur van Aedes, de koepelorganisatie van woningbouwcorporaties, bij zijn vrijwillig vertrek een bonus krijgt van ongeveer een miljoen euro. Die ene miljoen moet opgebracht worden door de corporaties, die contributie betalen aan de koepel. En die corporaties halen het bij de huurder.

Ik word tureluurs van die bonusverhalen. Ze zouden een beloning moeten zijn voor goed presteren, maar we krijgen nooit iets te horen over wat die prestaties wel mogen zijn. Bonussen, zeggen zij die er verstand hebben, zijn bijverschijnselen van de overheid op afstand. En al die politici die nu zo moord en brand schreeuwen over die hoge beloningen, hebben zelf die afstand bedacht. Zij zaten erbij toen de zegeningen van de vrije markt werden omarmd. Vooral het geluid van de PvdA klinkt vals en hypocriet. Die lieden zeggen dat ze zo graag iets aan de bonussen zouden willen doen, maar die weten dat het niet kan en daar zichtbaar opgelucht door zijn. Want zijn het niet vooral PvdA'ers die als ze zelf in aanmerking komen, gauw hun hand ophouden?

De voorzitter van de raad van commissarissen van Aedes, die de bonus voor Van Leeuwen heeft goedgekeurd, is Hans Alders, PvdA kopstuk, en de beoogd opvolger van Willem van Leeuwen is Marc Calon, Gronings PvdA gedelegeerde. En ik hoef niemand te herinneren aan de vette commissariaten van oud premier Kok. Hoe kan men in de PvdA nog verbaasd zijn dat de afstand tussen de partij en de "natuurlijke" achterban zulke enorme proporties aanneemt. Het onbenul begint lachwekkend te worden, als het niet ten koste ging van Jan met de Pet.