Waarom ik wel ga stemmen, is niet zo interessant, als waarom anderen niet gaan. Bas Heijne gaf er in zijn column in de NRC een aardige verklaring voor. De gedachten van een verenigd Europa zijn heel mooi, schrijft hij, maar Europese politici zijn dat niet. De een zegt dat het beter uitgelegd moet worden. Maar Bas zelf gelooft dat ze het niet kunnen uitleggen. Er zou na het referendum een discussie komen, beloofden ze. Die discussie is er niet geweest, waarschijnlijk omdat de politici geen idee hebben waar die over zou moeten gaan. Wie pro-Europa is lukt het niet om enthousiasme uit te stralen. Misschien ligt hier de oorsprong van de crisis: de burger herkent zijn eigen onmacht in de politiek. Wij weten niet hoe onze eigen kleine wereld zich verhoudt met die hele grote, geglobaliseerde wereld. Wie naar een foto van de verzamelde lijsttrekkers kijkt, ziet politici die het ook niet weten.
Wantrouwen tegen Europa is niets anders dan wantrouwen tegen de politiek, omdat al die luitjes met hun mooie banen en riante vergoedingen, die op en neer naar Brussel en Straatsburg toeren het ook niet meer weten. De wereld is te complex geworden om te overzien. Wij kunnen tegenwoordig alles zien en horen, maar we kunnen het niet verklaren. Dus dan maar liever het heldere dilettantisme van de JA en NEE-schreeuwers dan het zwalkende dilettantisme van de gevestigde politiek.
De gevestigde politiek beseft kennelijk niet op welke glijbaan ze ons meesleuren. Even heb ik getwijfeld of ik donderdag wel moet gaan. Maar het kan toch niet zo zijn dat we Europa overlaten aan de populisten, die ook geen overzicht hebben en alleen inspelen op angsten en vooroordelen. Dus heb ik de Stemwijzer er nog een keer bijgepakt. Ik GA. En donderdagavond kijk ik over de grens of in omringende landen het antwoord op de complexiteit van de wereld wel is gevonden.
No comments:
Post a Comment