Het beeld

De Steen is gebracht! Hij staat nu levensecht en levensgroot in het atelier van Fanny aan de Wakkerendijk. Ik wilde de komst vastleggen met mijn nieuwe camcorder, maar de jongens van De Hazelaar wilden niet laten weten hoe laat ze kwamen. En toen ze kwamen, potdorrie, wilde ze de steen van 300 kilo niet eens naar binnen takelen. Tot hier mevrouwtje en niet verder. En daar stond Fanny met steen. Gelukkig hielpen huisbaas en Ton van de schalen om de steen binnen te krijgen. Nu niet allemaal gaan kijken, want Fanny heeft het druk met het voltooien van de Regentes en kan geen pottenkijkers gebruiken.

Na de Regentes is de Steen aan de beurt. Mijn zusje wilde weten wat het dan gaat worden. Dat weet ik niet. Dat is aan Fanny. Maar ik heb Fanny natuurlijk niet voor niks gekozen. En ik heb Fanny wel verteld, dat ik al jarenlang gek ben op rond, vol en volumineus. Ja, dat is inderdaad vreemd voor iemand die erzelf al zo veel van heeft. Maar toch is het zo. En misschien komt dat ook omdat ronde en volle beelden zo aaibaar zijn. Je kunt er je hand op leggen en dan gebeurt er iets. Er ontstaat contact en warmte. En daar houd ik van.