Alle kansen voor alle kinderen!
Zo luidt de titel van de ambitieuze plannen die minister Andre Rouvoet, minister voor Jeugd en Gezin, vorige week in de Tweede Kamer presenteerde. Alle kansen voor alle kinderen, ik schrijf het nog maar eens een keer. En eigenlijk zou ik het nog een keer moeten opschrijven om te begrijpen dat zo'n titel niks zegt. En toch roepen die plannen veel reacties op en dat is toch eigenlijk heel erg vreemd, want wie zou dit niet willen: Alle kansen voor alle kinderen.
Zo luidt de titel van de ambitieuze plannen die minister Andre Rouvoet, minister voor Jeugd en Gezin, vorige week in de Tweede Kamer presenteerde. Alle kansen voor alle kinderen, ik schrijf het nog maar eens een keer. En eigenlijk zou ik het nog een keer moeten opschrijven om te begrijpen dat zo'n titel niks zegt. En toch roepen die plannen veel reacties op en dat is toch eigenlijk heel erg vreemd, want wie zou dit niet willen: Alle kansen voor alle kinderen.
Nou zegt de minister dat de overheid ervoor gaat zorgen, voor alle kansen voor alle kinderen en misschien zit daar wel het probleem. Want minister Rouvoet heeft misschien erg veel vertrouwen in zijn overheid, en dat siert hem, maar er zijn maar weinig gewone mensen die dat vertrouwen met hem delen.
Als ouders falen, gaat de overheid ingrijpen! En zelfs als ouders niet falen, maar de overheid denkt dat ze dat misschien in een verre toekomst wel zullen gaan doen, gaat de overheid vertellen wat ze moeten doen. Fantastisch zo'n super-ouder, en zeker een van christelijke huize? Nee, natuurlijk niet. Als we nu al lezen dat hulpverleners in de jeugdzorg op allerlei manieren steken laten vallen, laat ik maar niet uitweiden, dan moet je er toch niet aan denken dat diezelfde mensen nog meer zeggenschap krijgen.
En denk nu niet dat ik vind dat er niets moet gebeuren. Iedereen die zijn ogen opendoet en goed om zich heen kijkt, ziet dat veel kinderen niet gelukkig zijn. Vooral ouders zouden moeten zien, dat hun kinderen te dik zijn, dat ze de hele dag voor de televisie hangen, dat ze uit verveling niet met hun handen van andermans spullen af kunnen blijven, dat ze zich op school niet gedragen. En het gros van die ouders zullen zich toch ook afvragen hoe dat komt? En als ze het antwoord hebben gevonden, komt pas het echte probleem. Hoe geef je kinderen een toekomst in een wereld die nauwelijks oog voor ze heeft, die steen en been klaagt als ze zich laten horen, waarin het onderwijs wordt verwaarloosd, waarin kinderen alleen nog handigheidjes leren, of voor een gebrek aan aandacht worden afgekocht met snoep en spelletjes?
Ik zou het wel weten als ik minister was voor Jeugd en Gezin. Ik denk dat ik al het geld dat nu wordt verspild in de jeugdzorg, zou gebruiken om kinderen van 8 tot 8 en 5 dagen in de week en 46 weken per jaar naar school te sturen, waar zij van goede leraren goed onderwijs krijgen. En ja heus, die leraren worden goed betaald en worden door kinderen en ouders met ouderwets respect behandeld. Kunnen die ouders hun eigen ding blijven doen en weinig verpesten.
Zo niet dan volgt voor ouders en leerlingen samen een heropvoedingscursus.
5 comments:
dank dank dank! Wat mij vooral zorgen baart is dat kennelijk voor de ouders bepaald wordt dat zij kinderen hebben die mogelijk in de problemen zouden kunnen komen, dus ook voor de kinderen waarbij er (nog)geen vuiltje aan de lucht is. Die ouders krijgen dan te maken met het gegeven dat je je moet gaan verantwoorden tegen over een rechtsoorgaan dat op voorhand al gelijk heeft over wat jij een goede opvoeding vindt en maar mag hopen dat zij die mening met je delen. De mensen die dat allemaal verzinnen zijn ook ooit groot geworden zonder bemoeienis van de overheid. Als er een hulp kreet uit een gezin komt is het pas het moment om in te grijpen van te voren hoef je alleen maar te zorgen dat de condities optimaal zijn voor ontwikkeling en vertrouwen en een toekomstperspect. Ik hou niet zo van symtoombestrijding, dat raakt namelijk ook altijd mensen die het goed doen. En ik vind dit als moeder van 2 opgroeiende kleuters een hele hele hele enge weg om in te slaan. Hoe kan ik ze beschermen tegen de overheid (?) Misschien wordt het toch tijd voor een huisje in de alpen bij Heidi en Peter.
Dank Nel. Het mag niet alleen gezegd worden, het moet zelfs gezegd worden.
Die lieve jongen bedoelt het natuurlijk allemaal goed, zoals al die brave christenen. En als papa Rouvoet zelf zou komen kijken, allah! Met een bakkie troost zouden we hem wel gerust kunnen stellen.
We hebben al genoeg instanties in dit land, die zich met ons leven bemoeien. Die zouden alleen moeten doen waarvoor ze in het leven zijn geroepen. Niks meer en ook niks minder. Daar moet de overheid voor zorgen.
De andere kant.
Zelf heb ik geen kinderen, maar ik ben altijd weer blij als ik om heen zie dat er nog "ouderwetse" ouders bestaan. Ouders die opvoeden en die altijd in hun kinderen blijven investeren en op een goede manier naast en achter hun kinderen staan. Ik zie het bij mijn vriendin Anneke (met jonge kinderen), bij mijn vriendin Roos in Engeland, bij mijn vriendin Kee in Bussum, bij mijn zus in Israel en ook bij Ger. Ik noem alleen de moeders, merk ik, maar bedoel daar niets mee. In de meeste gevallen die ik noem, leveren ook de vaders een belangrijke en eigen bijdrage.
Ja, dat is een heel andere kant, die je door de aanpak van dit christelijk kabinet bijna zou vergeten. De meeste ouders doen het goed, althans in mijn ogen. Maar wat doe je met die paar die het niet goed doen?
volgens mij moet je gewoon zorgen dat het systeem dat we hebben eerst goed functioneert en je zorgen gaan maken over het onderwijs (dat is geen plek voor polderen want dat moet gewoon goed zijn doordrongen van normen/waarden en moraal), integratie, jongerenwerk, jeugdzorg, en kansen, kansen en nog eens kansen zodat ze een perspectief hebben, maar ze dat ook overal laten weten. Maar over al die instellingen twijfel ik als ik de berichtgeving van de laatste jaren allemaal lees. Daar waar het nodig is en mensen erom vragen gebeurd het niet of te weinig, dan lijkt het me onjuist om de klemtoon te gaan verleggen en dus ook te komen aan zaken waar niets nodig is. Dat kan dan alleen maar verprutst worden. Eerst handhaven!, dan succesvol zijn en dan pas naar de rest kijken. Of ben ik nu erg negatief?
Post a Comment