Zondagavond Janine Jansen met vrienden met Bach en vooral Schnittke in de kleine Zaal van het Concertgebouw en dinsdagavond de jonge dansers van het Nederlands Danstheater in de nieuwe Schouwburg van Almere. Wat een belevenis, wat een dynamiek, kracht en optimisme. Bach is Bach, daar helpt geen lieve moeder aan. Bach is altijd goed om naar te luisteren, maar om de muziek te laten trillen heb je iets extra's nodig. Ik weet nog niet of Janine dat al heeft. Technisch kan ze het aan. De tweede partita speelde ze voorbeeldig. Maar was het 'm ook? Weet ik niet. Ik werd niet meegezogen, maar dat kan ook aan andere dingen liggen. Bij het strijktrio van Alfred Schnittke gebeurde dat trouwens wel. Wat een nieuwe muziek!
Van de jongens en meiden van het Danstheater werd ik vrolijk. Niks geen loopjes en pirouettes en andere gesleten bewegingen. Nieuwe muziek, nieuwe bewegingen, kracht en souplesse en alles met elkaar. En dat ook nog eens in een moderne nieuwe Schouwburg aan een groot plein. Bijna niet van deze wereld.
Gaat het zien.
No comments:
Post a Comment