Voorjaar

Het gaat er nu echt van komen. De krentenbomen staan op springen, het speenkruid bloeit overdadig en op het veldje achter het oude gemeentehuis bloeit daslook. Het heeft even geduurd, maar de natuur kun je nog wel vertrouwen gelukkig. Gisteren reed ik in de vroege morgen een rondje Eempolder. In het wazig morgenlicht lijkt het of de wereld tot rust is gekomen. Schijn bedriegt, dat weet ik ook wel, maar ik kan wel heel intens genieten van de zwanen die zich in volle pracht uitdossen, de rosse grutto's die nu al een week of twee in het plasje fourageren voor hun verre tocht naar het Noorden, en van een groep hoog zwevende ooievaars op zoek naar een goede broedplek.

's Avonds reed ik in het avondlicht naar Zaltbommel. De populieren langs de rivieren kleuren prachtig koper, de ondergaande zon weerspiegelt rood in het trage water. In de file had ik alle tijd om ervan te genieten. Voor mij mag het nog wel een tijdje verwachting blijven. Als het eenmaal zomer is, is er immers weer een voorjaar voorbij.