"Henk beschrijven, bevatten, eerlijk weergeven, hem recht doen, zijn buitengewone, sprankelende, erudiete persoonlijkheid- ik kan het niet. Ik kan hem alleen schilderen. Dat is mijn vak. Dat is mijn talent en mijn beperking. Dankzij Henk en bakken energie en volharding wordt het wat..."
Gisteren zagen we in De Fundatie in Zwolle de vijfenvijftig portretten van Henk Jurriaans die Marte Röling na zijn dood heeft geschilderd. Doeken van twee bij twee meter waar het leven van afspat. Popart portretten met grote streken in typische Röling kleuren (geel, roze, rood en af en toe iets anders). Sommige op het doek gesmeten andere fraai af- en bijgewerkt.
Portretten van een overweldigende liefde, zonder opsmuk of komma's. De dood laat zich niet overwinnen, maar deze portretten halen de dode wel dichterbij.
3 comments:
hmmm, ik heb ze niet in het echt gezien maar op de diverse foto's komen ze op mij over als een beetje flauwe schilderijen die te dicht bij de foto's, die ze overduidelijk heeft gebruikt, liggen.
Jammer dat ze niet af en toe het innerlijk van de man in verf heeft weten te vangen en wat minder gedaileerd het uiterlijk of hangen die er ook bij?
wij hebben lang zitten kijken met de vraag welke henk j. we zagen. ik heb veel verschillende gezien. kwetsbaar, stoer, extravert, luisterend, denkend, maar ook verlegen. ze heeft foto's gebruikt, zegt ze voor de oorlel of de neus, niet voor de gelaatsuitdrukking. het puzzelt me.
Het heeft even geduurd, maar gisteren ben ik ook naar de Fundatie geweest voor de schilderijen van Marte. Op mijn eigen weblog heb ik er uitgebreid over geschreven, vooral omdat het voor mij zo herkenbaar is. Ook ik heb wanhopig geprobeerd mijn man terug te halen...maar het kan niet, he? Als ik kon schilderen, had ik het ook gedaan! Bravo Marte!
Post a Comment