Na de machtswisseling bij de PvdA bevangt me hetzelfde gevoel als bij de winst van Obama in Amerika. Hoop. Zal het dan toch nog lukken, de verandering die zo broodnodig is. Eindelijk iemand die kan nadenken, die zich niet zal laten leiden door de waan van de dag, die zijn tegenstanders met respect zal behandelen en ze met argumenten zal bestrijden en die het goed zal kunnen vinden met zijn collega's op links. Cohen was in Amsterdam gewend om te werken met een linkse coalitie. Daar regeert al jaren de PvdA met GroenLinks.
En dan nu niet gaan roepen dat hij niet kan debaten (spreek uit "diebeten"). Want op debaten zitten we niet te wachten. Laten dat die anderen maar doen. We wachten op oplossingen voor de vele problemen waar we mee worstelen. Laat Cohen vooral zichzelf blijven en wegblijven waar hij niets te zoeken heeft.
En ook niet zeggen dat het in Amsterdam ook niet veilig is. Het klopt, ook in Amsterdam zijn veel jonge Marokkanen, die zich misdragen. Maar in Amsterdam is het herhaalgedrag van Marokkaanse jongeren lager dan in de andere steden die met hen moeten afrekenen.
En toch ga ik niet PvdA stemmen. Want ik wantrouw nog steeds veel partijgenoten van Cohen. Die hebben immers jarenlang de pragmatische opportunisten Kok en Bos bejubeld, en nooit naar zichzelf gekeken als het weer eens mis ging met de PvdA. Ik stem Femke en GroenLinks. Dat is samen met Job een heel sterk koppel.
No comments:
Post a Comment