De Politiek is een man. Komt het daardoor dat ik het steeds vervelender vind? Even leek het erop of Neelie terug zou komen en dat er tussen Neelie en Femke echt iets te kiezen viel. Maar Neelie liet zich in het Brusselse hok stoppen en nu staan de haantjes weer vooraan. Nu moet ik dus laveren tussen mijn afkeer van dit haantjesgedrag en mijn belangstelling voor de toekomst van dit land. Omdat ik vrouw ben, heb ik de kunst van laveren niet geleerd.
Geef vrouwen de macht is mijn oproep. Femke of Neelie. Het maakt me niet veel uit. Er valt vast minder te lachen maar meer te kiezen. En misschien worden de problemen dan ook eens een keer opgelost. Niet uren, dagen, maanden, jaren vergaderen, maar knopen doorhakken. Dan leggen we de lasten op de schouders die dat het beste kunnen dragen. Dan gaan we niet honderden kilometers snelweg aanleggen, waardoor er steeds meer auto gereden wordt. Dan pakken we eindelijk een keer die rotjochies aan, die zo veel last op straat veroorzaken. Dan hoeven niet hele volksstammen landgenoten over de grens gezet te worden en kunnen we wat meer ontspannen omgaan met elkaar.
Misschien mogen we dan ook nog van bijzondere kunst genieten, die het leven zoveel kleurrijker en verrassender maakt en die zonder steun van de overheid verdwijnt in het gedreun van de oneliner. Nu kunnen we alleen gruwen van vervelend politiek theater, dat zich nooit vernieuwt en altijd maar weer hetzelfde versje dreint.
No comments:
Post a Comment