Brood en spelen

Sportverdwazing. We kunnen er wat van! Tijdens onze vakantie was er het WK voetbal en de Tour de France. Van beide hebben we een vleug meegekregen. De halve finale en de finale van het WK zagen we Nederlandse vrienden in Frankrijk. De hele kamer in het oranje, tshirts, hoofddeksels, oorbellen, haarlinten, jurkjes en een vuvuzuela. Na de gewonnen halve finale liepen we blij en trots door de straten van het dorp. Na de finale hebben we ons even niet laten zien. De Fransen vonden dat wij de beker niet hadden verdiend. Ze waren geschokt door het vuile spel van onze jongens.

De tour zagen we in levende lijve op de Col de Nonnieres van 671 m hoog. Die ligt vlak achter ons huis. De col is eigenlijk een colletje en liefhebbers vinden hem eigenlijk te min. Die beklimmen in de buurt zwaardere pukkels. Maar de pret was er niet minder om. Samen met zo'n paar duizend andere gekken van allerlei nationaliteit, posteerden we ons op de flanken van de bloedhete col met eten en drinken, vooral veel water. Liters vocht heb ik verbruikt. Eerst moesten we een eind lopen om een plekje te vinden in de schaduw en vervolgens moesten we er weer uit om eerst de reclamecaravan en vervolgens de renners langs te zien rijden.

Wat een gekkenhuis. In het voorjaar zag ik bij Soest de Girorenners langsflitsen, maar dit was wel wat anders! Eerst een reclamecaravan die me aan vroegere bloemencorso's deed denken met hossende, bossende jongens en meiden op de wagens. En al dat volk dat zich als wolven op kleine cadeautjes stort. Ik heb mijn ogen uitgekeken en was blij toen we tegen drieën omhoog konden naar de rust van het Franse land. Maar ik had het niet willen missen, allebei niet.