Een van mijn betere vrienden heeft Alzheimer. "Niet erg", zeg ik, als ik andere vrienden over haar vertel, maar toch "Alzheimer". Iedere keer hoop ik dat ze me nog herkent, als ik een afspraak wil maken. Iedere keer hoop ik dat ze er is, als ik voor de deur sta. En iedere keer ben ik weer heel erg blij, dat ze er nog is en dat we nog veel delen. Vooral het gevoel dat we vrienden zijn.
No comments:
Post a Comment