Vier amazones van een ruitervereniging haalden vrijdag meer dan 100 paarden van het natte wad. Op de dijk stonden stoere mannen van hulpdiensten toe te kijken. De paarden moesten worden gelokt. Daarvoor is naast moed ook overredingskracht nodig, geen angstig makend mannelijk geweld. Het lukte. De paarden werden gered. Hulde.
Ook moedig was de actie van honderden Palestijnse vrouwen in de Gaza strook, die probeerden bruut Israëlisch geweld te keren. Ook hen lukte het, maar het ging wel ten koste van twee vrouwenlevens. Hoe ver reikt de wanhoop en de onmacht?
Veel minder spectaculair, maar toch wel bijzonder is het bestaan van het CDA Vrouwenberaad. Dat had donderdag een avond belegd om over armoede en vergrijzing te praten. Ik had er veel van verwacht. Vrouwen houden immers minder van praten dan van aanpakken. Maar toch ook hier weer de bekende verhalen. Er is armoede. Daar is iedereen het wel over eens. Ook over de zorgzame samenleving. Wij moeten onze medemens helpen. Maar dat vinden we al jaren en toch leeft 10% van de Nederlanders op of onder de armoedegrens. Kom op vrouwen: aanpakken. Daar hebben we jullie voor gekozen. En niet wachten op de goede bedoelingen van anderen.
No comments:
Post a Comment