Na een weekend krant lezen, televisie kijken, en boodschappen doen in het oude dorp, verzuchtte ik tegen Ger of we Nederland niet over kunnen doen. Dat vond Ger wel een aardige gedachte. "Dan sturen we eerst de helft van alle mensen weg", zei ze enthousiast, "en dan niet onze kleurrijke medelanders, maar vooral die ergerlijke grauwgrijze landgenoten." En vol pret begonnen we aan het rijtje: allereerst alle mannen met kleine hondjes, met rode broek en roze trui, en alle asblonde SUVvi-rijdsters en al die oliedomme politici, die elkaar maar na praten en voor geen enkel probleem een oplossing hebben, en al die mensen die tegen beter weten in auto blijven rijden.
Als die mensen weg zijn, kunnen we ook alle lelijkheid de deur uit doen. De helft van het asfalt, de bedrijvenparken langs de snelwegen, de fantasieloze winkels in de groeisteden, de rommelige vrije kavelwijken, de versteende buitenwijken zonder kraak of smaak, de grote, anonieme scholengemeenschappen en van die protserige bankgebouwen.
En dan gaan we opnieuw inrichten naar menselijke maat en schaal, zodat we elkaar weer in de ogen kunnen kijken, samen kunnen dansen en muziek maken, op de hoek boodschappen kunnen doen, bij elkaar op bezoek gaan voor een bakkie of een glaasje. Als er mensen toch groots en meeslepend willen en veel herrie willen maken, zetten we ze op dat eiland in de Noordzee.
3 comments:
ik zou ook wel die kleffe oude mannetjes kwijt willen die altijd dubbelzinnige opmerkingen maken. en als we toch bezig zijn....ik heb een vreselijke hekel aan onlogische puntentellingen. kunnen we dan bij tennis niet gewoon overgaan op 1-0, 1-1, 3-2 enz.? en bij het majongen ook iets logischer tellen.
Grappige gedachte. Ik ben zelf even in Nieuw-Zeeland geweest en ben het nieuws hier aan het vergelijken met het nieuws daar. Eén Telegraaf bevat zoveel domheden, daar doen ze in Nieuw-Zeeland 3 maanden over om zover te komen.
Het leuke aan NZ is, dat ze daar dus nog wel bezig zijn met het inrichten van hun land, kijken naar de menselijke maat, echt kijken naar hoe mensen kunnen leven en hoe ze daar de voorwaarden voor kunnen scheppen. Het is een land in opbouw. Overigens ook daar wel fantasieloze winkels, groeisteden (Auckland!), rommeligheid als gevolg van de groei, wijken die opkomen en neergaan, maar er zit dynamiek in en dat trekt me wel aan.
Nederland heeft zichzelf vastgezet in regels, waar ze haar mensen mee wil beteugelen. Ons type mens kent te weinig verantwoordelijkheid, daarom zijn er regels nodig, maar omdat die regels er zijn gaan mensen nóg minder verantwoordelijkheid nemen. Een rare vicieuze cirkel.
Ik ben benieuwd waar ik over twee jaar woon en leef. Het kan maar zo in Nieuw-Zeeland zijn...
Beste Nel,
Per toeval op zoek naar een gedicht kwamen wij op de site, en klikten daarna op 'foto's van Nel'.
Wij kunnen alle foto's in al je albums bekijken en wij zijn volslagen vreemden. Misschien is dit niet je bedoeling. Er staan ook foto's van kinderen op nl..
Post a Comment