Het einde van het jaar is de tijd van de lijstjes. De beste sportvrouw, en sportman, het beste boek, de beste film, de beste vriendin, de beste politicus, en ga zo maar door en door en door. Ik heb geen lijstje en ik maak er ook niet een. Ik heb wel een paar boeiende dingen meegemaakt dit jaar, die ik wil memoreren. Natuurlijk met stip bovenaan: Sonja Bakker. Die heeft me immers van 15 kg overgewicht en een heleboel meer ellende afgeholpen. Al een maand doe ik weer normaal en er komt geen gram bij.
Dan is er ook mijn rechterbeen, dat het weer doet. Tien jaar lang heb ik pijn geleden en nauwelijks kunnen lopen. Vorig jaar stopten ze er in het TerGooi ziekenhuis een gewricht van titanium in, er ging een vervelende bacterie mee, die met veel moeite werd uitgedreven. Het gewricht is gebleven en ik kan weer veel en ver en zonder pijn lopen.
En er was de leesclub! Elke zes weken een boek. We lazen Het leven van Pi van Yan Martell, Favonius van Allard Schröder, Het huis van de Moskee van Kader Abdollah, Duizend Schitterende zonnen, Lucifer van Conny Palmen. Maar met stip bovenaan Agaath van Marlene van Niekerk. Wat een prachtig boek. In Agaath zoekt de Zuidafrikaanse schrijfster de grensgebieden van macht en intimiteit. Ik heb het ademloos gelezen. Niet gemakkelijk, maar als je je overgeeft krijg je er veel voor terug.
En er was het reizen. Twee weken voor het eerst naar Amerika, twee weken naar Florence, twee keer naar Jarjat en laatst nog vier dagen naar Parijs. Tussendoor fietsten we heel wat af. En nu is het winter en nadert het einde van weer een jaar. Je zou er weemoedig van worden, als je niet wist dat het volgend jaar gewoon weer verder gaat.
2 comments:
Lieve Nel, dat klinkt als een mooi jaar! Ik wens jou en Ger net zo'n mooi 2008, maar dan zonder invasie van bacteriën!
Liefs, Monica
Ik wens je nog vele boeiende jaren toe en hopelijk mag ik voor een deel mee genieten van dit alles.
Post a Comment