De zomer is voorbij, Wijnand Duyvendak zit thuis op de blaren en al die brave borsten zijn op zoek naar een nieuwe hype. Maar gelukkig is nog niet iedereen uitgedacht. In Binnenlands Bestuur van 22 augustus schrijft Sjors van Beek over een onderbelicht aspect van de zaak Duyvendak, nl. de structurele onwil van de overheid om informatie te verstrekken. Duyvendak wilde via de inbraak informatie verkrijgen die maatschappelijk van belang is, maar die de overheid niet wilde vrijgeven. Openbaarheid van bestuur was in 1981 nog niet bij wet geregeld. De WOB werd pas in 1991 ingevoerd. Volgens die wet is alle overheidsinformatie openbaar tenzij. En dat tenzij is expliciet geregeld.
Desondanks is het nog steeds lastig om de overheid te dwingen tot openheid. Alleen fanatieke doorbijters, zoals bijv. Willem Oltmans en Spijkers, is dat gelukt. Waar waren de fotorolletjes van Screbenica en op grond van welke informatie heeft de regering besloten deel te nemen aan de oorlog in Irak. Inbreken mag niet, natuurlijk niet, net zo min als een brood stelen door arme mensen. Maar soms breekt nood wetten.
No comments:
Post a Comment