Huizer Museum

Ik ben altijd nogal kritisch geweest over de waarde van het Huizer Museum voor het culturele leven in ons dorp. Volgens mij kan er meer dan er nu gebeurt, en dat vind ik jammer. Vooral voor al die goedwillende mensen die het museum een warm hart toedragen en hun ziel en zaligheid aan het museum hebben verpand. Die ziel en zaligheden zijn gelijk ook het moeilijke punt. Want al die mensen willen met het museum niet hetzelfde en daarom zit het museum nog steeds in dat moeilijk bereikbare pand op de Achterbaan, heeft het museum ruimtegebrek door een te grote diversiteit, is het museum veel te weinig open.

Op de Huizerdag van afgelopen zaterdag zag ik wat er ook kan. In de bovenruimte van het museum hingen de prachtige natuurfoto's the Wildlife Photographer of the Year tentoonstelling. De ruimte van het museum was goed gebruikt. Bij elke foto hing een zinnige uitleg van de fotograaf. Als liefhebber kon je ook nog zien met welk toestel de foto was gemaakt, welke lens was gebruikt. Om jaloers van te worden.

Deze tentoonstelling past in het streven van het museum om de plaats op de culturele kaart te versterken. Maar daar past ook bij dat de bereikbaarheid van het museum wordt verbeterd en de openingstijden worden verruimd. Want al twee keer eerder had ik geprobeerd de tentoonstelling te bezoeken. De eerste keer was de Achterbaan opgebroken, de tweede keer stond ik voor een gesloten deur.

Het museum kan dat niet op eigen kracht. Nu de verhuizing naar het Nautisch Havenkwartier van de baan is, moet het huidige museum woekeren met de bestaande ruimte. Bestuur en gemeente zouden zich moeten bezinnen op de taken van het museum. Want door te blijven hinken op verschillende gedachten, wordt aandacht en geld versnipperd en blijft er weinig over.