Melancholie

Zaterdag ontmoetten Cherry Duijns (documentairemaker en Herenleed) en Klaas Gubbels (schilder) elkaar bij de Kunstuitleen in Huizen. Melancholie was het trefwoord. Het was even zoeken naar de betekenis. Wat is melancholie voor u lezer of luisteraar? Is melancholie het zoete verdriet van het besef dat alles voorbijgaat, en de vergeefse poging om het waardevolle vast te houden? Is melancholie het verlangen naar alles wat was en niet meer is en nooit meer zal komen.

Ik zag in de documentaire Wording, die Cherry maakte voor Beatrix geen melancholie. Ik zag er vooral herhaling, ritme. Hans van Maanen telt als hij zijn dansers laat doen wat hij wil, en dat doet ook Reinbert de Leeuw met zijn zangers. Armando schuift zijn verf met grote streken op het doek in zich herhalende bewegingen en Ida Gerhardt frommelt haar woorden tussen rijm en ritme. Zelfs de beeldhouwer Carel Visser is niet vrij. Die probeert op een ronde rubber autoband, die rust tussen vier autoruiten een lange staaf in evenwicht te brengen.

Het waren geen vier kunstenaars, het waren er vijf. Vier mannen en een vrouw. Vier scheppende kunstenaars en een uitvoerende. Allemaal met aandacht en bevlogenheid. Kon ik maar wat laten horen.