Extra beveiligde fietsenstalling

Plaats: de fietsenstalling bij het station Naarden Bussum. Tijd: eerste Kerstdag twee uur. Attributen: Twee fietsen, een chipkaart! Personages: Ger en ik op weg naar Amsterdam.

We plaatsen de eerste fiets in de goot, zoals het bord het voorschrijft: "Plaats de fiets in de goot!" We stoppen de chipknip in de kaartlezer. We wachten. "Neem de chipknip uit", zegt de kaartlezer. We doen het. We horen gezoem en een van de getraliede draaideuren gaat open. "Snel", roep ik tegen Ger en die holt met fiets door de lage ingang. De deur zoemt ook weer dicht. Ger staat met fiets aan de andere kant.

"En nu?", vraag ik dom. "Nu jij", zegt Ger. Ik had het kunnen voorspellen. Ik pak de chipknip door de tralies, zet mijn fiets in de goot, steek de chipknip in de kaartlezer, en er gebeurt niets. "Probeer het nog een keer!" zegt Ger door de tralies en natuurlijk doe ik dat. Fiets in de goot, chipknip in de kaartlezer en toen zag ik op het display: "Fiets is al binnen." Ik keek naar mijn fiets in de goot en begreep dat hier niet mijn fiets werd bedoeld.

"Dit gaat niet", zei ik tegen Ger aan de andere kant van het hek. "Kom jij er maar eerst uit. Stel je voor." Ik gaf haar de chipknip, en las voor wat ze moest doen. "Chipknip in de kaartlezer en het hek gaat open." Hij deed het, verdomd hij deed het. En Ger stond ineens naast me. Dat was in ieder geval iets.

"Wat nu?" Er is een intercom en dus drukten we op de grote rode knop. Eerst klonk muziek en vervolgens een luide toeeeeet. Het duurde lang voordat we een blikken mannenstem hoorden. We legden het probleem voor. Twee fietsen en een chipknip. "Dat gaat niet" zei de meneer in de intercom. "Per chipknip een fiets." Ik geloofde mijn oren niet. "Wat doen we dan met de tweede fiets?" Het antwoord was voorspelbaar: "Per chipknip een fiets."

We hebben de duurste fiets in de extra beveiligde fietsenstalling gezet, de andere bij de grote hoop onbewaakte fietsen, we zijn naar Amsterdam gegaan, en bij terugkeer lukte het om de dure fiets uit de stalling mee te nemen. De andere stond er ook nog.

Het zal nog wel een tijdje duren voordat ik aan deze gemechaniseerde wereld gewend ben. Ik kan er gelukkig om lachen.