Loxahatchee Park

Tien kilometer landinwaarts, aan de rand van de Everglades, ligt Loxahatchee National Wildlife Park. In Amerika betaal je entree met het parkeergeld voor de auto. Als je op de fiets bent, heb je dus bijna overal gratis toegang. De vriendelijke parkwachter vertelde ons dat er weinig kans was, dat we krokodillen zouden zien, omdat het niet warm genoeg was. Het water droop langs mijn lijf, maar er was geen zon.

Bij binnenkomst waande ik me in het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten. Overal opgezette dieren, foto's, aquaria en terraria. Maar daarvoor waren we niet gekomen. Ik wilde naar buiten, naar het oerwoud. We liepen de boardwalk en zagen bomen en planten die we nog nooit eerder in het echt hadden gezien. We speurden naar leguanen, krokodillen in het kroostgroene water. Maar geen rimpeling.

Wel buiten in een klein plasje. Daar lag op een boomstronk een kleine stil te slapen. Je moest goed kijken wilde je hem zien. Lichte teleurstelling? Eerst wel. maar een grote van twee meter, die bij een visser lag te wachten op een lekkere hap, maakte veel goed. En in die open vlakte was genoeg ander moois te zien: hele grote witte reigers, kleine blauwe reigers, een vreemd soort aalscholver, prachtig groenblauw gekleurde hoen, moeraslelies, en hele mooie luchten.

Natuurparken zijn dus niet overal hetzelfde.

Foto's volgen. Voorlopig zoek ik download software voor mijn Canon EOS 350D. Als iemand weet waar ik die kan vinden, laat het mij weten.