Aankomst woensdagmorgen op de luchthaven rustig, geordend en vertrouwd. Vlucht duurde overigens maar zeveneneenhalfuur. Vlogen met de storm mee. Iedereen spreekt Nederlands en is verstaanbaar. Moesten we een paspoort laten zien? Koffers liggen op de band die is aangegeven. Niemand toont belangstelling in onze bagage. Charlotte haalt ons op.
Buiten is het grijs en grauw. Geen blad aan de bomen en een loodgrijze lucht. We steken onze nek in onze jassen, die we gauw uit de koffer hebben gehaald. Brr. "Het gaat stormen", zegt Charlotte. En dat ging het. Het gaf ons wel de gelegenheid om binnen te blijven, bij te slapen en te wennen. Dat doen we overigens nog steeds. Zeer tegen onze gewoonte worden we de laatste dagen pas tegen negenen wakker.
Langzaam druppelen de boodschappen binnen. Het college van Zaltbommel heeft positief gereageerd op het eerste onderzoek van de Rekenkamercommissie Zaltbommel. We hebben het sturen van de gemeenteraad van grote projecten onderzocht. Meer kan ik er nog niet over zeggen, omdat het rapport pas op 1 februari a.s. openbaar wordt. Dan ga ik het aanbieden.
De jury voor de Kunst- en Cultuurprijzen Huizen 2006 is klaar. "Ging goed", zegt Pauline van de bibliotheek en lacht geheimzinnig. Ook wij van de voorbereidinsgroep mogen niets weten voor de prijsuitreiking. Zo hoort het ook! Het programma voor de avond vergt nog enige afstemming: wie doet wat? Janne Schra met Room Eleven verzorgt het deel voor de prijsuitreiking. Ik ben blij dat we haar hebben kunnen strikken, voordat bekend werd dat zij en haar band de ESSENT prijs hebben gewonnen. Na de prijsuitreiking gaan we dansen op de muziek van Paula's Soul Machine. Moet nog een mooie jurk uitzoeken.
Alsof ik al niet genoeg aan mijn hoofd heb, belde zaterdag een mevrouw van de PvdA of ik belangstelling heb om te solliciteren naar de functie van gedeputeerde in Utrecht. Ze hebben nu slechts mannelijke kandidaten, en dat moet anders. Dat vindt zij en vind ik ook. Maar ik vertel haar dat ik mijn lidmaatschap heb opgezegd en een beetje ben uitgekeken op het politieke gedoe. Haar reactie is voorspelbaar. "Juist dan is het goed om niet langs de kant te blijven." Dat vond ik vijf jaar geleden ook nog, en dus werd ik raadslid. Nu weet ik beter. Ik ga het haar fijntjes laten weten.
Werk zat, zie ik in de krant. Er is veel opwinding over het slechte taalgebruik van studenten. Ze kunnen niet denken, niet formuleren en niet spellen! Hoe zou dat nou komen? Anders dan anderen denk ik niet dat het zin heeft om aan het einde te beginnen. Ik zou best iets willen bijdragen aan het begin. Leer mensen, en niet alleen jonge mensen, om goed na te denken en zet dan de vervolgstappen. Misschien moet je nog verder terug. Leer mensen eerst eens om goed te kijken en te luisteren. En wees eens een beetje zuinig op elkaar.
Er was nog meer, maar daarover later. Ga nu eerst weer eens verder met de beelden van de vakantie.
1 comment:
Je wordt nog eens wijs en verstandig. goed dat je je niet hebt laten verleiden voor de glans en schitter van de macht.
Post a Comment