Eigenlijk heb ik er geen verstand van, zegt mijn vriendin, en mag ik over dit onderwerp niks zeggen. Maar na het zien van de film de Magdalena Sisters kan ik me niet inhouden. In het katholieke Ierland van de vijftiger jaren werden meiden die ongewild zwanger werden, of alleen maar verkracht of aangerand naar de nonnen gestuurd voor heropvoeding. Daar werden ze gestraft, gekleineerd en lelijk gemaakt. Bij het zien van de film dacht ik steeds: "Kom op nou! Doe iets! Sla terug!"
Waarom doen die meiden niks. Samen sta je sterk, heb ik vroeger geleerd. Moet toch voor hen ook hebben gegolden. Erger vind ik dat de vrouwen, die toch al slachtoffer zijn worden gestraft en de mannen ongemoeid worden gelaten. Wij schoppen ze niet tegen hun edele delen, we vragen ze zelfs niks. We weten immers allemaal dat zij er immers niets aan kunnen doen. Hun hormonen zitten in de weg, en kennelijk hadden ze in Ierland nog geen hoeren waar ze tegen betaling hun lusten kunnen botvieren.
Dat is lang geleden, zal iedereen nu roepen. Het is nu stukken beter. Los van onze Islamitische lotgenoten, wil ik dat graag geloven, maar ik blijf het toch moeilijk vinden, dat mannen nooit ter verantwoording worden geroepen. Integendeel. Dat wij ze nog steeds laten denken, dat zij de norm bepalen. Dat ze mogen slaan en schieten, verkrachten, oorlog voeren. Wanneer grijpen we nou eindelijk eens de macht?
En laat er geen misverstand over bestaan: Ik vind dat vrouwen hun lijf mogen verkopen tegen betaling, als zij zelf maar het geld opstrijken. Waarom zijn we niet meer solidair?
No comments:
Post a Comment