In een hoofdredactioneel commentaar van de NRC van gisteren staat een vreemde reactie op de passage in het regeeraccoord over de weigerambtenaren. De schrijver/schrijfster begrijpt niets van de opwinding, zegt ze, want ik vermoed dat de nieuwe hoofdredacteur de column heeft geschreven. Er moet toch ruimte zijn voor gewetensbezwaren, schrijft ze, waarmee ze voorbij gaat aan het principe dat het normaal is in dit land dat ambtenaren de wet uitvoeren. Als je dat als ambtenaar niet wilt, kun je een andere baan zoeken.
De vergelijking met dienstweigeraars gaat mank. Dienstweigeraars wilden niet in militaire dienst. Als mensen militair zijn geworden, kunnen ze niet weigeren een pistool af te vuren of naar Uruzgan te gaan. Je hoeft geen trouwambtenaar te worden.
In mijn vorige leven als ambtenaar heb ik ook wel eens aarzelingen gekend bij het uitvoeren van politieke besluiten. Denk eens aan sloop van mooie gebouwen, reorganisaties met gedwongen ontslagen, bezuinigingen op de bijstand. Als ambtenaar weet je dat democratisch genomen besluiten je niet altijd even goed uitkomen, soms zelfs zwaar op de maag liggen. Desondanks wordt van je verwacht dat je ze loyaal uitvoert. Als je dat niet kunt, moet je snoepjes gaan verkopen.
De NRC gaat ook voorbij aan de betekenis van het politieke statement dat hier wordt neergelegd. De passage in het regeerakkoord was niet nodig. In veel gemeenten was immers al in de achterkamer geregeld, dat trouwambtenaren kunnen weigeren. Door deze passage zo duidelijk in het regeeraccoord op te nemen, is de weigering gelegaliseerd en daarmee wordt het homohuwelijk toch weer in de marge gedrukt.
Ik hoop dat er grote opwinding van komt in de gemeenteraden! Laat al die bleke socialisten maar eens kleur bekennen.
No comments:
Post a Comment