Na de polder politiek nu iets heel anders. Zag gisteren in VPRO's Tegenlicht de documentaire Vijanden van het Geluk over de 28-jarige Afghaanse Malalai Joya, die op verkiezingscampagne gaat voor een zetel in de Wolesi Jirga, het eerste democratisch gekozen parlement van Afghanistan in 30 jaar. Wat een getuigenis van persoonlijke moed, van vechten voor een rechtvaardige samenleving, waarin hoop is voor vrouwen en kinderen.
Malalai Joya veroorzaakte in 2003 grote commotie in de Loya Jirga, de traditionele Afghaanse vergadering van krijgsheren en regionale vertegenwoordigers. Met luide stem maakte ze de krijgsheren uit voor machtswellustelingen met bloed aan hun handen. "Jullie zouden berecht moeten worden door het internationaal strafhof, " zei ze tot grote woede van een deel van de aanwezigen en van de voorzitter, die haar onmiddellijk uit de vergadering liet verwijderen. Sinds die beslissende dag was ze haar leven niet meer zeker. Ze kon zich alleen nog met lijfwachten in het openbaar vertonen en ze overleefde vier aanslagen.
In 2006 gaat Malalai Joya op verkiezingscampagne in de afgelegen provincie Farah, een van de armste gebieden in Afghanistan. Tegenstanders verspreiden pamfletten om haar zwart te maken, maar als Joya met haar lijfwachten dorpen in haar provincie bezoekt, staan massa's burgers haar toe te juichen. Met grote vastberadenheid verkondigt ze haar boodschap: "weg met de vijanden van vrouwen, democratie en geluk. Stem op kandidaten die geen bloed aan hun handen hebben." En ondertussen bemiddelt ze in de echtscheiding van een mishandelde vrouw en komt ze op voor een meisje dat zich niet wil laten uithuwelijken aan een oude opiumhandelaar.
De documentaire geeft een unieke inkijk in de levensomstandigheden van de Afghanen. Hun samenleving is verscheurd door oorlog en wordt gedicteerd door traditie. Maar er is ook een sterk verlangen naar verandering. De vraag dringt zich op hoe democratie ingevoerd kan worden in een land waar veel mensen analfabeet zijn, waar tradities gebruikt worden om de macht van de mannen te beschermen, waar stemmen kunnen worden gekocht en waar vrouwen niet kunnen stemmen omdat ze hun kinderen niet in de steek kunnen laten? De film laat zien dat democratie van binnenuit moet komen. Dat wij de kiemen van hoop op verbetering moeten beschermen. Dat we moeten steunen met onderwijs en economische vooruitgang, niet met schieten en doden.
Wat een moed om ondanks bedreigingen en verdachtmakingen voor je idealen op te komen! Wat een moed om zo'n film te maken.
Vijanden van het geluk won in 2006 de Zilveren Wolf, de onderscheiding voor de beste korte documentaire film op het Internationale Documentaire Festival in Amsterdam, en de World Cinema Jury Prize tijdens het Sundance Filmfestival 2007. Regie: Eva Mulvad, Denemarken 2006.
De documentaire wordt aanstaande woensdag om 14.30 herhaald op Ned. 2. Kijken!!
2 comments:
Nel, Ik heb een vraag aan jou. Voor wie schrijf je dit eigenlijk? Ik lees het altijd als ik achter mijn computer zit en vind het erg leuk.
vooral de indringende wens tot rust en vrede imponeerde me.
Post a Comment