Mountain lions

Het ruige leven overweldigt ons. Gisteren kregen we van Robertus een rondleiding door zijn moestuin die Hettie en hij eigenhandig en met veel doorzettingsvermogen hebben veroverd op de stenige bodem. Alles is hier heftig. We zitten op 1600 m hoogte. Vorige week waaide hier nog een sneeuwstorm, terwijl het nu tussen de 25 en 30 graden is. De sneeuw smelt en het water komt met veel geraas en gedonder naar beneden. De natuur ontwaakt, maar nog heel voorzichtig. Jonge blaadjes zitten net aan de boom.

Vandaag gingen we naar Chico Hotsprings om te zwemmen in heerlijk warm water. In het grote bad had het water een aangename temperatuur, in het kleine bad kookte het. Chico is meer dan een zwembad. Er is een eenvoudig hotel, een bar, een saloon, een park en een grote moestuin met kweekkas. Het was er aangenaam en relaxed toeven.

Daarna maakten we onze eerste wandeling in Montana Mountains. We liepen een flink eind een dirty road af. Ik hoopte op schaduw, maar die was er maar weinig. Ik was blij dat we hoed en trui met lange mouwen aan hadden. Ik begrijp nu waar het woord rednecks zijn oorsprong vindt. De zon schijnt onbarmhartig fel.

We zagen allerlei vreemde planten en bloemen. Omdat het klimaat zo bar is, overleeft alleen wat hard en taai is. Het meeste is klein en fel van kleur. En dat tegen een grijsblauwe achtergrond van salie. We zagen een bold eagle hoog in de lucht, die volgens de Indianen geluk brengt aan reizigers en we zagen fel blauwe bluebirds.

We zagen niet de mountainlion, maar hoorden wel dat die was gesignaleerd. De mountainlion is de poema, die hier kennelijk voorkomt. Dat wisten we niet. We hadden ons voorbereid op beren en wolven, niet op agressieve grote katers. Iedereen hier in huis doet er een beetje laconiek over. Maar ik had het even niet. Hoe bestrijd je in vredesnaam zo'n beest met grote klauwen?