Maandag moest ik weer eens vertellen wie ik ben en wat ik doe. We zaten met twee gemeentelijke rekenkamercommissies voor de eerste keer bij elkaar om ons onderzoek naar de woningbouw in kleine kernen voor te bereiden. Ik zat zelf voor (eerste klus) en stelde voor een kennismakingsrondje te doen. Alle aanwezigen noemden hun naam en vertelden braaf wat ze in het dagelijks leven doen. Toen ik als laatste aan de beurt was, wist ik het ineens niet meer.
Wie ben ik: Nel Hoogmoed, 62 jaar, ongehuwd, geen kinderen, maar wel samenwonend.
Wat doe ik: ineens wist ik het. Mijn vriendin en ik runnen sinds een jaar een klus- en aannemingsbedrijf. We zijn om werk niet verlegen. We wieden onkruid wieden in het 2500 vierkante meter grote aardappelveld van de Voedselbank, we doen boodschappen met mensen die dat niet zelfstandig kunnen, we maken foto's van de Kunstpicknick, we controleren de financien van stichtingen met een ideel doel. We zitten commissies voor die het gemeentelijk handelen en wandelen controleren.
En tussendoor genieten we op de fiets van ons kikkerland, van ons huis in Frankrijk en van reizen in de grote wereld. We vinden de afwisseling tussen hand- en hoofdwerk prettig. We blijven er jong van geest bij en fit van lijf en leden. Alleen niet als we 's morgens stram opstaan.
Dit vertelde ik natuurlijk niet allemaal die avond. Ik brabbelde wat over belangrijk werk in het openbaar bestuur en sporen verdienen en moest er bij glimlachen. Toen ik later ergens las dat vrouwen maar niet willen doordringen in de top - welke trouwens -, dacht ik dat het de hoogste tijd wordt om ons zelf eens serieus te nemen. Ik ben dus sinds vandaag zelfstandig en vrijgevestigd consultant.
1 comment:
gefeliciteerd
Post a Comment