Zondagmorgen vroeg stapten we op de fiets voor een Hollands wenrondje. Ervaring leert dat we dat het beste aan de overkant in de polder kunnen doen, omdat je daar niet zoveel Gooise mensen tegenkomt. Op de dijk werden we tegengehouden door een grote dwarsliggende boomstam, een rood-wit lint, een hek en een vriendelijke mevrouw met oranje hes, die ons vertelde dat er WK triathlon werd gehouden en dat we er dus niet door mochten.
Wij wilden langs het water in de hoop een glimp op te kunnen vangen van onder vol zeil varende Friese skutsjes die huiswaarts keerden na deelname aan het laatste Huizer skutsjessiel evenement van zaterdag. Als we niet langs de dijk konden, ging dat niet lukken. Op de vraag hoe we dan konden, kon de vriendelijke mevrouw ons geen antwoord geven. En dus liet ze ons door. Als we maar goed aan de linkerkant van de dijk bleven.
Een eind verderop werden we opnieuw gestopt. De kop van de wedstrijd kwam eraan. Wij verstopten ons achter de hekken en zagen de eerste mannen op volle snelheid de bocht nemen. Niet iedereen bleef achter het hek. Toen een jonge man geen gehoor gaf aan de vriendelijke raad van een van de officials om de wedstrijd niet te verstoren, kwam een motoragent hem te hulp. De brave borst zwichtte voor het gezag en kwam met de staart tussen de benen terug achter het hek.
In Almere Haven waren vertrek en aankomst georganiseerd. Er werd door veel mensen aangemoedigd, geklapt, gespeakerd, gegeten en gedronken. Een eind verderop zagen we in het water een achtergebleven zwemmer proberen de lange vier kilometer te voltooien. Zou een latertje worden. In het Flevopark moesten we opnieuw kruipdoor-sluipdoor roodwinte linten en officials. Een fietsend echtpaar dat drie weken in het jaar in de polder fietst - kennelijk ook last van Gooigenoten - wees ons de weg. Maar helemaal lukte het pas toen een vriendelijke militair en zijn vriendelijke militairende vriendin ons een stukje over het parcours lieten lopen. Daar zagen we achterblijvers zwoegen op de fiets. De mannen keken verbeten, veel vrouwen groetten vriendelijk terug.
In de polder werd ook gewerkt. De grote boer rooide zijn aardappelen en uien. Dat mag in de polder op zondag. Sommige triathleten genoten ervan zagen we 's avonds op StudioSport. Wij zijn weer gewend en gaan er voor goede moed en zin tegenaan.
Wij wilden langs het water in de hoop een glimp op te kunnen vangen van onder vol zeil varende Friese skutsjes die huiswaarts keerden na deelname aan het laatste Huizer skutsjessiel evenement van zaterdag. Als we niet langs de dijk konden, ging dat niet lukken. Op de vraag hoe we dan konden, kon de vriendelijke mevrouw ons geen antwoord geven. En dus liet ze ons door. Als we maar goed aan de linkerkant van de dijk bleven.
Een eind verderop werden we opnieuw gestopt. De kop van de wedstrijd kwam eraan. Wij verstopten ons achter de hekken en zagen de eerste mannen op volle snelheid de bocht nemen. Niet iedereen bleef achter het hek. Toen een jonge man geen gehoor gaf aan de vriendelijke raad van een van de officials om de wedstrijd niet te verstoren, kwam een motoragent hem te hulp. De brave borst zwichtte voor het gezag en kwam met de staart tussen de benen terug achter het hek.
In Almere Haven waren vertrek en aankomst georganiseerd. Er werd door veel mensen aangemoedigd, geklapt, gespeakerd, gegeten en gedronken. Een eind verderop zagen we in het water een achtergebleven zwemmer proberen de lange vier kilometer te voltooien. Zou een latertje worden. In het Flevopark moesten we opnieuw kruipdoor-sluipdoor roodwinte linten en officials. Een fietsend echtpaar dat drie weken in het jaar in de polder fietst - kennelijk ook last van Gooigenoten - wees ons de weg. Maar helemaal lukte het pas toen een vriendelijke militair en zijn vriendelijke militairende vriendin ons een stukje over het parcours lieten lopen. Daar zagen we achterblijvers zwoegen op de fiets. De mannen keken verbeten, veel vrouwen groetten vriendelijk terug.
In de polder werd ook gewerkt. De grote boer rooide zijn aardappelen en uien. Dat mag in de polder op zondag. Sommige triathleten genoten ervan zagen we 's avonds op StudioSport. Wij zijn weer gewend en gaan er voor goede moed en zin tegenaan.
1 comment:
Grappig, later op de dag was ik daar ook, aan de overkant van het water. Om dezelfde reden als jullie. Ook bij mij is het gelukt om mijn route te vervolgen. Maar het verschil is dat ik er niet zo'n mooi verhaal over heb geschreven!
Thamar
Post a Comment