Monday, March 30, 2009

We zijn weer thuis!

Ja, erg goed gehad, dank u! Mooi weer en fijn weg van alles. Geen televisie gezien en geen internet gelezen. Wel De Welwillenden van Jonathan Littell. Ik heb erg opgezien tegen de bijna duizend bladzijden gruwelen uit de Tweede Wereldoorlog, maar de schrijver heeft een meesterwerk geproduceerd. Het boek greep me vanaf de eerste bladzijde bij de strot en heeft me niet meer losgelaten. Het stelt vragen die ik niet kan beantwoorden. Daar verbleekt Het Diner van Herman Koch toch bij tot spruitjes en bloemkool met gebakken aardappelen. Je moet er overigens wel even voor gaan zitten. En kom daar maar eens om.

Over dat boek ga ik nog wat meer zeggen, maar nu niet. Ik heb in een blik op de Google lijst gezien dat er veel en fel is gedebatteerd over het boek. Ik wil de vreugde niet verpesten, even nog niet. Dat komt allemaal later wel, als ik wat meer ben gewend en het gewone leven weer heb opgepikt. U hoort dus nog!

Het is ook weer fijn om thuis te zijn, zeker nu ik alle kranten en mail heb weggewerkt. Echt veel om je over op te winden. Het kabinet is er uit, jongeren moeten langer werken en we gaan weer bezuinigen op de zorg en het onderwijs, het Nederlands elftal en op de zomerdijk van Huizen vechten fietsers en honden om de kleine ruimte, het gat van de Keucheniusstraat wordt voor 1 april gevuld met een geluidsdichte disco, en de gemeente heeft vreemde beelden besteld voor de lege sokkels. Gelukkig helpt de Koningin blinden en slechthorenden, en dan kan het niet mis in dit land.

Friday, March 06, 2009

Het Beeld



Voor de spoorzoekers: Woensdagmiddag 4 maart jl. vierden Fanny, Ger, Charlotte en ik met een bijzondere fles rode wijn (geen witte, want dat hoort niet bij het ronde karakter van het beeld) een jaar hard en ruig werken. Fanny legt uit wat er in het jaar is gebeurd en wat nog gaat komen. Het loflijk streven is nog steeds om Het Beeld, naar een passende naam zijn we op zoek, op mijn verjaardag 14 juni in de tuin op het Breezand te plaatsen.

Tuesday, March 03, 2009

Entre les Murs

De vergelijking dringt zich op, maar Entre les Murs is een heel andere film dan Etre et Avoir. Beide hebben het schoolleven in Frankrijk tot onderwerp. Etre et Avoir is gefilmd op een dorpsschool op het platteland van de Auvergne ver weg van het gevaarlijke grote stadsleven. Etre et Savoir vertedert door het spel van de brave jongens en meisjes en hun meester.

Entre les Murs vertedert in het geheel niet. Entre les Murs laat je op het puntje van je bioscoopstoel zitten door de spanning over het wankele machtsevenwicht tussen leraar en leerlingen op een vmbo in de grote stad Parijs. Leraar Francois weet wat hij wil met zijn smeltkroes: respect en orde. Hij wil een open en eerlijke relatie met zijn leerlingen, maar zij moeten respecteren dat hij de autoriteit is. Lange tijd gaat het goed, ondanks de soms idiote onderwerpen en problemen die hij aansnijdt, en de discussies waar hij in verzeild raakt. Weet iemand van u het verschil tussen de aantonende wijs en de conjunctief bijvoorbeeld?

Maar plotseling loopt het uit de hand. Een van de moeilijke leerlingen moet besproken worden in de lerarenvergadering en daar mogen in Frankrijk kennelijk de klassevertegenwoordigers bijzitten. Of ze daar iets mogen inbrengen vertelt het verhaal niet. Deze twee doen het in ieder geval niet. Die giebelen en geiten en worden door de leraren niet tot de orde geroepen. Onbegrijpelijk: Omgekeerd respect is immers ook jonge mensen aanspreken op hun rechten en plichten. En dat gebeurt niet. Wel als de klassevertegenwoordigers leerlingen figuurlijk uit de school klappen en verklappen welke lelijke dingen leraar Francois over de deugniet naar voren heeft gebracht. Dan ontstaat er een gigantische rel en ontglippen leraar Francois de teugels.

De film is zo levensecht, dat je je afvraagt hoe het weer goed is gekomen? Want aan het einde van de film nemen de leerlingen vrolijk afscheid van Francois voor een mooie zomervakantie.

De film is een wonder van acteerwerk, vooral van al die leerlingen die uitvergroot in beeld komen. Zeer de moeite waard!