Monday, November 29, 2010

Sociale netwerken - wat moet ik ermee?

Toen ik gisteren op Wikipedia wilde kijken naar de betekenis van sociale netwerken, kreeg in een persoonlijk bericht van oprichter Jim Wales of ik het werk van de Wikipedia gemeenschap financieel wilde steunen. Dilemma? Wikipedia is toch van ons en voor ons. Waarom dan het geld? Ik ging op zoek. Wikipedia werkt aan het wereldwijd delen van kennis met talloze vrijwilligers. Die krijgen geen geld. Maar Wikimedia maakt natuurlijk wel kosten. En die kosten moeten betaald worden. Omdat Wikimedia wil werken zonder reclame, vraagt ze de gebruikers om een bijdrage. Die heb ik dus gisteren gedoneerd.

Ik ben nu betalend lid van de Wikigemeenschap! Even wennen. Ik ben niet zo van de gemeenschappen. Maar omdat ik geheel sta achter de doelstelling van delen van kennis wil ik wel wat bijdragen. Want delen van kennis is delen van macht. En daar ben ik wel voor. Weg met al die achterkamertjes. Wat een platte wereld zal het toch worden. Logisch dat overheden met argwaan kijken naar deze ontwikkeling. Daarom moet ik ook weer lachen om alle opwinding over het lekken van diplomatieke documenten op Wikileaks. Hot news. Maar tot nu toe heb ik weinig nieuws gehoord. Al die karakterstieken van Europese leiders kennen we toch al?

Ik ben ook nog lid van de Linkedin gemeenschap. Lange tijd heb ik niet geweten wat ik ermee moest. Ik was ingegaan op uitnodigingen om gelinked te worden, en vond het te bot om te weigeren. Dus heb ik nu zo'n stuk of vijftig contacten. Ik heb er geen last van. Als ik geen zin heb, druk ik op "delete". Met die vijftig connecties ben ik een bescheiden Linkedinner. Maar nu ik lid ben geworden van een Alzheimergroep op Lindkedin, ben ik ineens actief. De groep deelt weetjes en weten, bijvoorbeeld over dementie en euthanesie. Bijzonder nettig. Ook weer delen van kennis, maar nu om er iets mee te doen.

De volgende stap heb ik nog niet gezet. Er staan nog een tiental uitnodigingen te wachten van "vrienden" om toe te treden tot Facebook. Ik heb nog niet ontdekt wat ik daarmee zou moeten. Ook niet met Hyves. Misschien ben ik daar wel te oud voor. Het is me teveel en het gaat me te snel. Ik twitter immers ook niet.

Thursday, November 25, 2010

Kunstcafé werd Politiek Café

Centraal tijdens de woordenwisseling in het Kunstcafé van gisteren in De Boerderij stond niet de kunst maar het geld! Ondanks pogingen van een enkeling om de discussie om te buigen, bleven een aantal hardnekkigen hameren op de zinlose vraag wat de gemeente wil met de Kunstweek en waarvoor de € 10000 is bedoeld die de gemeente op de plank heeft liggen voor de organisatie van een Kunstweek. In het midden bleef wat de kunstenaars en de kunstorganisaties zelf willen! En dat ondanks de oproep van raadslid Gerrit Pas om je niet afhankelijk te maken van de overheid.

De teleurstellende conclusie na het wisselen van al die woorden moet luiden dat de Huizer kunstenaars niets zien in een Kunstweek, die zij zelf op poten moeten zetten. Er komt dus geen Kunstweek in 2011 en ook niet in 2012. Dat neemt niet weg dat er volgend voorjaar wel weer het een en ander te beleven zal zijn: de Kunstpicknick, en het Brugfeest. Daar doen we het dan maar mee. KANS GEMIST!

Tuesday, November 23, 2010

Kunstcafé over Kunstweek


In het Kunstcafé van vanavond, dat begint om 20.00 uur in Theater De Boerderij, wordt in de woordenwisseling gesproken over een Kunstweek in het voorjaar van 2011. Afgelopen jaar beleefden we de eerste kunstweek. Mensen die het weten kunnen spreken over een "wisselend succes". Er waren mooie optredens. Ani Avramova speelde met het Harmonieorkest van Prinses Irene in de Oude Kerk. Janne Schra trad op bij De Brug. De Kunstprijzen werden uitgereikt in De Botterwerf en er was muziek op Plein 2000. Maar de Kunstpicknick was gesneuveld en er kwamen veel te weinig bezoekers om van een echt succes te spreken. Uiteindelijk leidde de afloop tot een hoop geruzie.

Kan het beter? Op die vraag gaan de deelnemers aan de woordenwisseling vanavond een antwoord geven. Eerst de wonden likken of gelijk vooruit kijken? De klus is om de krachten te bundelen! En daar zijn we in Huizen nog niet aan gewend. We hebben een bruisend cultuurleven, we hebben Prinses Irene, we hebben een groot aantal goede koren, we hebben twee toneelverenigingen, we hebben veel beeldend kunstenaars, we hebben een Kunstuitleen, een Huizer Museum, een Theater in De Boerderij en we hebben een groot aantal beeldend kunstenaars. Voldoende dus voor een echte Kunstweek. Ga er maar eens aanstaan.

De eerste vraag is natuurlijk of een Kunstweek van negen dagen nu al haalbaar is. Kan het ook met een lang Kunstweekend van donderdag t/m zondag. Donderdag de spetterende opstap, vrijdagavond een mooi concert en/of een theatervoorstelling, zaterdag buitenactiviteiten en zondag een passende totale afsluiting??

De kracht van de bundeling zit in het versterken! Met bundelen is goede gezamenlijke PR mogelijk. Susan Karsten van het Kunstcafé denkt bijvoorbeeld aan een Speciale Gastenkaart, voor een aantrekkelijk bedrag toegang tot alle evenementen en extraatje ( gratis drankje, handtekening, kus van de kunstenaar, creativiteit genoeg om dit iets moois te laten zijn, we zijn tenslotte van de K & C). Misschien iets te regelen met de horeca in Huizen??

De gemeente ziet er wel iets in en heeft een bedrag van € 10.000,- gereserveerd voor de publiciteit en promotie. Het is nu aan het gezamenlijk Huizer kunstleven om te laten zien, dat ze niet alleen creatief, maar ook bindend kunnen zijn. Zoek een mooie rode draad en ik verheug me op het voorjaar van 2011 met Kunstpicknick.

Friday, November 19, 2010

De Gouden Draad - berichten uit de multi culti samenleving


Al jaren was ik op zoek naar een rood, wollen jasje dat ik zou kunnen dragen bij bijzondere gelegenheden. En al jaren kon ik het niet vinden. Ik zocht in dure winkels, in warenhuizen, op markten, in winkels met casual kleding, maar alles wat ik aantrok, stond me niet. Ik heb een moeilijke maat en een moeilijk lijf. Maar onlangs lukte het toch bij een groot Postorderbedrijf. Ik zag in de catalogus een rood, wollen jasje, bestelde het, trok het aan en het zat als gegoten. Maar ik was niet tevreden. Het jasje prikte, want het miste een voering. Toch maar terugsturen, dacht ik teleurgesteld, want dit ga ik niet aantrekken. Moeilijk lijf.

Maar er kwam een oplossing. Mijn partner en ik bedachten dat er in onze multiculti samenleving weer echte kleermakers bestaan, kleermakers van Turkse afkomst. In het oude dorp zit er een en tegenwoordig ook een in winkelcentrum De Oostermeent. De Gouden Draad! We namen het jasje mee en vroegen of er een voering in gemaakt kon worden. Domme vraag, natuurlijk kan dat. Er kwamen rollen met glimmende voeringstof op de toonbank, rood, zwart, grijs en licht grijs. We zochten een passende rode kleur uit.

Drie dagen geleden was het jasje klaar en konden we het halen. Ik ben er de koning te rijk mee.

Tuesday, November 16, 2010

De Vrije Jongens van DWDD

Zelfs voor de Vrije Jongens van De Wereld Draait door bestaat er kennelijk een fatsoensgrens. DWDD is een programma met een hoog hijggeluid. Het begint al met presentator Matthijs van Niekerk, die zijn eigen woorden nauwelijks kan bijhouden. Vervolgens komen er zijn tafelheren, die er ook wat van kunnen en gisteren waren het zelfs de gasten die zich op lieten jutten. De hoofdredacteuren van De Volkskrant en de NRC vochten een robbertje verbale woordenstrijd uit over de betrouwbaarheid van De Volkskrant. Terecht merkte een van hen op dat Matthijs het vuur had opgestookt. In DWDD mag je immers alleen verschijnen als je goed kan praten en jezelf ver op kan blazen. La Grenouille et le Boeuf.

Maar er is kennelijk toch een grens. En die werd gisteren bereikt en ik zat er met verbazing, maar ook een beetje gniffelend naar te kijken. Prem R. mengde zich in de strijd tussen de twee hoofdredacteuren. Hij zit daar immers niet om zijn mond te houden. Ook hij vond op hoge toon dat De Volkskrant onbetrouwbaar is en schoot vervolgens diep onder de gordel. Je zag de heren schrikken. La Grenouille had zich zo hard opgeblazen, dat hij uit elkaar was geklapt.

Prem R. is nu geschorst. Hij mag niet meer meedoen. Maar het is net als met het kabinet van Wilders, Rutte en Verhagen en het Ajax van Johan Cruyff. Als je de kurk eraf haalt verdwijnt de geest uit de fles. Zie hem er nu maar eens in te krijgen, Jongens!

Saturday, November 13, 2010

Even zweten

Iedereen de snater houden en dit klusje met die Lucassen mooi aan Geertje overlaten. Zal hem de nodige hoofdbrekens kosten. Hier helpt geen grote mond. Hier helpt diep nadenken en wikken en wegen. Het is de vraag of Geert dat kan. Tot nu toe nog niet veel van gemerkt.

Trouwens een aardige oefening voor al die mensen in de politiek, die het zo goed weten. Wat zouden zij doen. De premier wil zijn duim er niet aan branden. "Echt een zaak voor de PVV", zei hij ferm, alsof de levsnduur van zijn kabinet er niet van afhangt. En de interim voorzitter van het CDA kwam er bij Paul en Witteman helemaal niet uit. Die kletste gewoon na wat iedereen al weet om vervolgens geen antwoord op de vraag te geven. Echt CDA.

Gelukkig houdt de oppositie de mond en verlekkert zich aan de zijlijn. Een verkeerd geluid en de geledingen worden gesloten. Dus mond houden, hoe moeilijk het ook is.

Wat ik zou doen? Laten zitten en eerlijk zeggen dat het vanwege het kabinet niet anders kan. We weten toch allang welk vlees er in de kuip zit. En het argument dat Lucassen dan monddood is, snijdt geen hout. Kenden wij Lucassen voor deze rel? Het gaat in die partij toch alleen om Geert! Blijven zitten en je mond houden, gaat Geert zeggen. Kost overigens wel een hoop geld!

Tuesday, November 09, 2010

Samen maken we Huizen

"84 Matches", riep Maartje van Wegen gisteren verheugd aan het einde van het drukke Maatschappelijk Diner. "Dat zijn er veertien meer dan vorig jaar." En in onze samenleving waarin het getal telt, duidt dit op succes. En dat was het. Dus nog maar een paar getallen: 32 Huizer ondernemers en 32 vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties schoven gisteren bij elkaar aan tafel in restaurant De Parel van De Bolder. Alleen dat is al een feest. De bedoeling was om uit te zoeken wat zij voor elkaar zouden kunnen betekenen. Als er een overeenkomst is, noemen we dat een MATCH.

De bijeenkomst was voor de vierde keer georganiseerd door de VrijwilligersCentrale, dit jaar onder de naam: Samen voor Huizen. Er waren acht tafels feestelijk gedekt en ieder tafel had een bekende Huizer als tafelheer. De notaris was er om de overeenkomsten te bekrachtigen en de accountant om uit te reiken wat er "gewonnen" werd met dit initiatief.

Het was mijn eerste bezoek! En omdat ik meer van de kwaliteit dan van de kwantiteit ben hier wat opmerkelijke Matches:

De meest ontroerende vond ik de match van Bouwer Verwelius met de belangenvereniging van ALS patienten. Mevrouw ALS zat zelf aan tafel! Verwelius wordt sponsor van de ALS vereniging, die meer naamsbekendheid wil. In ieder geval zorgt Verwelius voor de T-shirts en ander promotiemateriaal bij een fietstocht;
De Mulock Houwlerschool krijgt stageplekken bij Teeuwissen Rioolreiniging, bij Hagedoorn Bouw, bij IJzerhandel Vos. De vertegenwoordiger van de school praatte de blaren op zijn tong om de bedrijven te overtuigen dat schoffies ook kunnen werken. Ik zag de grote mannen langzaam smelten.
Het Theehuis van de Trappenberg, waar leerlingen zelf thee gaan schenken, krijgt "spullen" van Westland Kaas;
De kunstenaars van het Asielzoekerscentrum krijgen ook spullen om met vreemdelingen hun huis te zoeken;
De Gooi en Eemlander en Abaecon Automatisering organiseren een cursus websites bouwen en onderhouden voor verenigingen in Huizen.

Er is veel meer gematched! De fotograaf die alle matches vereeuwigde, had het er druk mee. Ik zag verrasende koppels achter de schilderijlijst.

Tegen half tien fietste ik naar huis met een rare knoop in mijn maag. Ik ben niet gauw ontroerd. Dat was ik nu wel. Samen maken we Huizen. Hulde aan iedereen die hier zijn schouders onder heeft gezet.

Monday, November 08, 2010

La Grenouille qui veut se faire aussi grosse que le Boeuf

Deze fabel van La Fontaine als vervolg op de 15 miljoen koningen zonder onderdanen van Claudia de Breij en de grote ego's van deze tijd. Hoor ze blazen en briezen.

La Grenouille qui veut se faire aussi grosse que le Boeuf.
Une grenouille vit un boeuf
Qui lui sembla de belle taille.
Elle, qui n'était pas grosse en tout comme un oeuf,
Envieuse, s'étend, et s'enfle, et se travaille,
Pour égaler l'animal en grosseur.
Disant : " Regardez bien ma soeur;
Est-ce assez ? dites-moi; n'y suis-je point encore ?
Nenni. - M'y voici donc ? - Point du tout.
M'y voilà ?
Vous n'en approchez point "
La chétive pécore.
S'enfla si bien qu'elle creva.

Le monde est plein de gens qui ne sont pas plus sages:
Tout bourgeois veut bâtir comme les grands seigneurs,
Tout petit prince a des ambassadeurs,
Tout marquis veut avoir des pages.

Jean de La Fontaine, alsof die het vandaag de dag heeft geschrevem

Thursday, November 04, 2010

Kunst van de straat in Huizen, deel 4 Beeldenroute


Piet van de Kar Standbeeld

Het "standbeeld" van Piet van der Kar, dat deel uitmaakt van de beeldenroute langs de Aanloophaven, is een verbeelding van een ruiterstandbeeld. Er staat echter alleen een onderbeen. Volgens de kunstenaar moet het standbeeld naar de mening van de kunstenaar verder afgemaakt worden in de verbeelding van de toeschouwer. Het is een klassiek thema met invulling door de kijker.

Maar zonder invulling is het beeld ook al de moeite waarde om een wandeling langs de Aanloophaven te maken. En over de invulling is de toeschouwer de baas. Dat is zo leuk aan het beeld. Ga het maar proberen. Zit er iemand op het paard, is het trouwens wel een paard? en als er iemand opzit hoe ziet die er dan uit?

Tuesday, November 02, 2010

Het grote gelijk

Claudia de Breij weet wat het probleem van Nederland is. We zijn met 15 miljoen koningen zonder onderdanen, die allemaal roepen dat ze gelijk hebben. En als je daar zo van overtuigd ben, wil je niet meer naar de ander luisteren. Stel je voor dat die je doet twijfelen. Daar moest ik aan denken toen ik vanmorgen hoorde dat de super VVD'er Charly Apetroot het verkeersonderzoek over de gevolgen van de 130 km per uur prutswerk van de linkse lobby vindt. De rechtste lobby wil de gevolgen niet eens onderzoeken. Die willen alleen maar gelijk.

Ik moest er ook aan denken, toen ik bij Pauw en Witteman de ideoloog van de PVV, ja heus die hebben ze, hoorde uitleggen dat "kopvoddentax" een gewoon woord is, omdat het helder beschrijft wat de PVV bedoelt. Maar toen hem werd gevraagd of het niet discriminerend is, omdat petten, hoeden, keppels e.d. niet bedoeld worden, gaf hij niet thuis. En wat misschien nog erger is, niemand vroeg door.

Het nieuwste gelijk is dat links geen verhaal meer heeft. Als je je oren dichtstopt, hoor je ook niets, denk ik. Het klinkt zacht, ik geef het toe. Maar het is er wel. De PVV heeft nu het redden van de verzorgingsstaat geclaimd, maar die was er al. Niet dankzij de PVV overigens! Fijn dat ze hem zo koesteren in deze barre tijden. Maar er zijn nog meer linkse hobby´s, het milieu, de armoede in de wereld, de overbevolking. Als je je ogen en je oren dichtstopt, zie je en hoor je niks.

Tijd voor het tegengeluid.