Tuesday, September 30, 2008

Het Nahuwelijk

De VPRO zendt zondagavond een programma uit over het Nahuwelijk. (zondagavond 5 oktober 2008, NED 2, 20:15 tot 22:20 uur) Het gaat over de vraag of het mogelijk is om na een verbroken liefdesrelatie nog op goede voet met elkaar om te gaan? Veel ex-partners is het niet gelukt, Charlotte en mij wel. Hebben wij nu een zogenaamd nahuwelijk. Dat denken wij wel en daarom zullen we met meer dan gewone belangstelling kijken.

In VPRO Thema een zoektocht naar het recept voor een goed nahuwelijk. Wat zijn de voorwaarden?Alle paren die aan het woord komen hebben een gezamenlijk belang: kinderen, een zaak, een huis. Charlotte en ik hadden samen de boerderij, een auto en een hond. Maar dat is natuurlijk niet genoeg. Dat hadden al die mensen die ruziemaakten en elkaar nu haten ook. Je moet ook nog iets met elkaar willen. En je moet niet al te teleurgesteld zijn, dat de ander iets en iemand anders wil. En het gaat ook niet vanzelf. Zeker het eerste jaar hebben we ons regelmatig afgevraagd of alle pijn en verdriet de moeite waard was. Dat was het. Al meer dan vijfentwintig jaar lezen en schrijven we met elkaar tot wederzijds genoegen.

Overigens komen wij niet in beeld. We hadden ons wel opgegeven, maar door misverstanden liepen de afspraken spaak. Misschien gaan we zelf nog wel eens een mooi verhaaltje maken van onze gezamenlijke zorg voor de boerderij, de poezen en de kippen, onze partners en voor elkaar.

Friday, September 26, 2008

Piepers




Genoeg te beleven in de wereld en ik heb al een week geen blog geschreven. Kredietcrisis? Begrijp ik niets van, maar dat reddingsplan lijkt me water naar de zee dragen. Eerst nadenken heren! En mevrouw Palin kan hier ook niet helpen. Het gegier over allochtonenjongeren? Moet niet gekker worden. De veiligheid in die wijken wordt steeds beter, maar omdat in Gouda paniek is, sturen we nu kruisraketten en F 16's. Nee, dan kan ik beter dicht bij huis blijven.

Gisteren rooiden vijfenveertig leerlingen van het Wellant College uit Naarden 5500 kilo aardappels voor de Voedselbank. De aardappels stonden op een veldje van het Goois Natuur Reservaat op de hoek van de Ceintuurbaan en de dokter Kuyperlaan. De aardappels en de bewerking waren geschonken door het Huizer Kaas Gilde. Loonbedrijf Post uit Eemnes heeft ze gepoot en gerooid. In juni hebben een paar mensen, onder wie Ger en ik, onkruid getrokken. Donderdag werden ze machinaal uit de grond gehaald en vrijdag geraapt.

De clienten van de Voedselbank bleven onzichtbaar en dat riep veel vragen op, zowel van omstanders als van de pers. Kunnen ze niet of willen ze niet? Zijn ze wel gevraagd. Ik moest het antwoord schuldig blijven. Ja, vreemd voor een hogepoep, dat weet ik. Ik vertelde de journalist van Trouw dat de bijbedoeling van de Voeselbank altijd is geweest, de clienten te activeren om hun situatie in eigen hand te nemen. Maar dat moet je wel kunnen. En ik loop lang genoeg mee in deze wereld om te weten dat geluk niet gelijk verdeeld is.

Nog een discussiepunt. De Voedselbank is opgericht als doorgeefluik in de voedselketen. Alles wat onverkoopbaar wordt omdat er een vlekje aan zit, is nog wel eetbaar. In de praktijk is gebleken dat groenten en fruit, als er een vlekje aan zit, niet bewaard kunnen worden om donderdags in het voedselpakket opgenomen te worden. En verse groenten en fruit zijn wel broodnog voor vitamines en een gezond leven en een gezond leven is weer nodig om je situatie in eigen handen te nemen. Die 5500 kilo aardappelen bevatten heel veel vitamines en kunnen heel lang bewaard worden.

Daar liep ik dus bij dat aardappelveld met al die vragen. Wie het antwoord weet, mag het zeggen. De leerlingen hebben zich er niet mee beziggehouden, die hebben geraapt en hoe!

Saturday, September 20, 2008

Huizen gaat Bruizen(2)


Vandaag in de haven Botterdag, gisteren South Sea Jazz Festival, vorige week in het dorp Huizerdag, drie weken geleden op het Gooimeer Skutsjessielen, volgende week braderie in de Oostermeent. Allemaal in september, als de zomer op zijn eind loopt en gewone mensen weer aan het werken moeten wennen. Vandaag was het gezellig druk, gisteren viel de opkomst tegen ondanks Janne Schra en Room Eleven, vorige week op de Huizerdag was veel volk, maar weinig te beleven, het skutsjessielen was voor het laatst.

Huizen zoekt een groot evenement als toeristische trekker. Geen van bovengenoemde activiteiten alleen zal veel mensen van buiten Huizen trekken. Maar misschien ontstaat door een koppeling in een weekeind wel iets waarvoor horden mensen naar haven en dorp zullen komen. Dan ligt de haven vol met skutsjes, botters en lemster aken, dan is er op vrijdag de "vlootschouw" van de bruine vloot, en de "Taeje Bôkkesrace," voor het bedrijfsleven, dan is er op vrijdagavond te genieten van oude lullenmuziek en worden op zaterdag voor de kust de wedstrijden gevaren. Op de wal zijn er de hele dag zowel in het dorp als in de haven voldoende gekke dingen te zien, te doen en te beleven.

Op zaterdagavond sluiten we met een spetterend South Sea Jazz Festival op twee of meer podia, een groot en een klein. Er is voortdurend te genieten van Jazz muziek van alle soorten voor alle mensen. De afsluiting is een fantastisch vuurwerk boven het water, dat het einde van de zomer symboliseert. Niet te missen!!!

Wednesday, September 17, 2008

Gij zult niet stelen

De zomer is voorbij, Wijnand Duyvendak zit thuis op de blaren en al die brave borsten zijn op zoek naar een nieuwe hype. Maar gelukkig is nog niet iedereen uitgedacht. In Binnenlands Bestuur van 22 augustus schrijft Sjors van Beek over een onderbelicht aspect van de zaak Duyvendak, nl. de structurele onwil van de overheid om informatie te verstrekken. Duyvendak wilde via de inbraak informatie verkrijgen die maatschappelijk van belang is, maar die de overheid niet wilde vrijgeven. Openbaarheid van bestuur was in 1981 nog niet bij wet geregeld. De WOB werd pas in 1991 ingevoerd. Volgens die wet is alle overheidsinformatie openbaar tenzij. En dat tenzij is expliciet geregeld.

Desondanks is het nog steeds lastig om de overheid te dwingen tot openheid. Alleen fanatieke doorbijters, zoals bijv. Willem Oltmans en Spijkers, is dat gelukt. Waar waren de fotorolletjes van Screbenica en op grond van welke informatie heeft de regering besloten deel te nemen aan de oorlog in Irak. Inbreken mag niet, natuurlijk niet, net zo min als een brood stelen door arme mensen. Maar soms breekt nood wetten.

Saturday, September 13, 2008

Huizer Museum


Ik ben altijd nogal kritisch geweest over de waarde van het Huizer Museum voor het culturele leven in ons dorp. Volgens mij kan er meer dan er nu gebeurt, en dat vind ik jammer. Vooral voor al die goedwillende mensen die het museum een warm hart toedragen en hun ziel en zaligheid aan het museum hebben verpand. Die ziel en zaligheden zijn gelijk ook het moeilijke punt. Want al die mensen willen met het museum niet hetzelfde en daarom zit het museum nog steeds in dat moeilijk bereikbare pand op de Achterbaan, heeft het museum ruimtegebrek door een te grote diversiteit, is het museum veel te weinig open.

Op de Huizerdag van afgelopen zaterdag zag ik wat er ook kan. In de bovenruimte van het museum hingen de prachtige natuurfoto's the Wildlife Photographer of the Year tentoonstelling. De ruimte van het museum was goed gebruikt. Bij elke foto hing een zinnige uitleg van de fotograaf. Als liefhebber kon je ook nog zien met welk toestel de foto was gemaakt, welke lens was gebruikt. Om jaloers van te worden.

Deze tentoonstelling past in het streven van het museum om de plaats op de culturele kaart te versterken. Maar daar past ook bij dat de bereikbaarheid van het museum wordt verbeterd en de openingstijden worden verruimd. Want al twee keer eerder had ik geprobeerd de tentoonstelling te bezoeken. De eerste keer was de Achterbaan opgebroken, de tweede keer stond ik voor een gesloten deur.

Het museum kan dat niet op eigen kracht. Nu de verhuizing naar het Nautisch Havenkwartier van de baan is, moet het huidige museum woekeren met de bestaande ruimte. Bestuur en gemeente zouden zich moeten bezinnen op de taken van het museum. Want door te blijven hinken op verschillende gedachten, wordt aandacht en geld versnipperd en blijft er weinig over.

Wednesday, September 10, 2008

Onze vaste briefschrijver




Bij mijn rondgangen door het dorp kom ik wel eens iets tegen dat me verwondert. Dan moet ik me inhouden om niet een ingezonden brief aan de Huizer Courant te schrijven. Ze zien me komen iedere week: onze vaste briefschrijver. Gelukkig heb ik dit weblog, waarop ik het een en ander kwijt kan. Daar ga ik dan:

Bloot mag weer in Huizen: deze opzienbarende mededeling haalde opnieuw de landelijke pers. Was al die heisa dan voor niets? Ik heb de regels maar eens opgevraagd. En Pas Op! De adder onder het gras: Het college kan altijd nog ingrijpen als het ze niet bevalt. Dit staat er:

"Het college van burgemeester en wethouders behoudt zich, gelet op hetgeen is bepaald onder 1 en de preambule, het recht voor om kunstwerken te weren op plaatsen ter hoogte van wachtruimten, indien deze kunst gerelateerd is aan onderwerpen als oorlog en genocide, dierenleed en goede zeden en voor het publiek confronterend kan zijn. "

Einde skutsjessielen: Juist nu er van alles gebeurt in dit schone dorp om Huizen op te stoten in de vaart der volkeren, komt er een einde aan een evenement, dat zo goed past bij Huizen. Gelukkig heeft de burgemeester beloofd dat hij gaat proberen het skutsjessielen te redden. Misschien is het een idee om op de dag dat de skutsjes hun wedstrijd varen, ook andere platbodems wedstrijden te laten zeilen. Dus skutsjessielen op de Botterdagen, met daaraan gekoppeld zeilwedstrijden in andere klassen. Dat kan natuurlijk niet allemaal op een dag. Dus misschien is het een idee om de zondag ook te gebruiken. In de toekomst dus Bruine Dagen in Huizen.

Toeristische Informatie Punten (TIP's): Een 'TIP' is een locatie in een gemeente van waar vandaan toeristische activiteiten kunnen worden ondernomen. Ze staan in negen Gooise gemeenten.

De TIP's zijn dubbelzijdige kantelpanelen. Op een zijde van het paneel staat lokale informatie. Hierop kan men lezen wat er allemaal te doen is in de gemeente.Huizen profileert zich met de slogan "Huizen, haven van 't Gooi". Maar de Oude Kerk en De Boerderij worden ook genoemd als bezienswaardigheden.

Op de andere zijde staat informatie over het gewest. Zo maakt de TIP duidelijk dat de gemeente onderdeel uitmaakt van de regio Gooi- en Vechtstreek, door een vogelvlucht-impressie met daarop aangegeven de belangrijkste toeristische trekpleisters in de regio.


In onze gemeente staan twee TIP's, meldt het persbericht van de gemeente. Ik op zoek. De TIP bij de haven heb ik niet kunnen vinden. De TIP bij De Oude Kerk per ongeluk, omdat ik geld moest trekken bij het postkantoor en mijn fiets er bijna tegenaan plaatste. Ongetwijfeld is er plaatsingsbeleid gemaakt door de regio, maar wat mij betreft is dat nu al mislukt.

Monday, September 08, 2008

Het beeld (6)


Omdat ik de laatste dagen veel vragen krijg over de toestand van het beeld, hier een korte stand van zaken.

Iedere woensdag hakken leermeester Fanny en haar leerlingen Gerda en Charlotte er lustig op los. De hand van de meester is dwingend. Nu er nog grote brokken verwijderd moeten worden, freest Fannu groeven in de steen. Vervolgens hakken Ger en Charlot de steen weg tot op de bodem van de groef. Iedere woensdag wordt er zo'n vijf tot zes kilo steen weggehakt. De meester is erg tevreden over de leerlingen en omgekeerd.

Er komt een moment, en dat moment is niet meer ver weg, dat er fijn gewerkt moet worden. Fanny vertelde me afgelopen vrijdag bij de onthulling van de regentes, dat zij afgelopen woensdag een van de borsten van het beeld heeft blootgelegd. Ik heb dat nog niet gezien, maar zodra er een foto van is, zal ik die publiceren.

Leermeester, leerlingen en opdrachtgever hopen dat het beeld volgend voorjaar onthuld kan worden. Ger en ik hebben al een plek bestemd in de tuin waar het volgens ons mooi zal staan. Het oog moet erop vallen als je over het pad naar de voordeur loopt en wij willen het kunnen zien uit de keuken- en kamerramen. Ik kan niet wachten tot het voorjaar, hoewel ik het fijn vind dat ik deze wordingsgeschiedenis helemaal meemaak.

De foto die ik nu laat zien is gemaakt op 28 juli jl. Inmiddels zijn we al weer twaalf kilo verder. Als je meer foto's wilt zien, druk dan op foto's op de rechterzijde van dit weblog.

Friday, September 05, 2008

God bless America











Nu de twee partij conventies zijn afgelopen ben ik niet geruster geworden op een goed resultaat in november. Ik vind het niet slim van de Democraten om de Hillary kiezers zo bot te negeren. En omgekeerd vind ik het erg handig van MacCain om diezelfde aanhang te verleiden met een vrouwelijke kandidaat voor vice-president. Sarah Palin is mijn smaak niet, maar dat zal niemand verbazen. Ik heb het niet zo op mensen die alleen in naam van een ander kunnen praten. Maar ik ga ook niet stemmen. Of al die Amerikaanse vrouwen er ook zo over denken, is maar de vraag.

Ik las vanmorgen in De Pers dat Sarah Palin's populariteit groeit. Ze is nu ook al het rolmodel voor veel Nederlandse vrouwen in de provincie, omdat ze zo opgewekt gezin en carriére combineert. Ze vergelijken haar met Tineke Huizinga, onze staatssecretaris van Verkeer met dat zuinige mondje. Ze vergeten dat die blunder na blunder begaat en er alleen maar ongelukkig bij kan kijken. Dat doen trouwens wel meer vrouwelijke politici, maar daarover een andere keer.
Doet uw ogen open seksegenoten. Rolmodellen zijn uit de tijd. Dat hebben we allemaal gehad. Het gaat nu om serieuze problemen, die een volwassen oplossing nodig hebben. Ik denk nog steeds dat Hillary Clinton daarvoor het meest in huis had. Nu zij van het toneel is verdwenen, is Obama het beste alternatief. Maar nogmaals, na het zien van de twee conventies met al die tranenroerende persoonlijke verhalen, ben ik er niet meer gerust op. Ik blijf het volgen.

Monday, September 01, 2008

Rondje polder


Zondagmorgen vroeg stapten we op de fiets voor een Hollands wenrondje. Ervaring leert dat we dat het beste aan de overkant in de polder kunnen doen, omdat je daar niet zoveel Gooise mensen tegenkomt. Op de dijk werden we tegengehouden door een grote dwarsliggende boomstam, een rood-wit lint, een hek en een vriendelijke mevrouw met oranje hes, die ons vertelde dat er WK triathlon werd gehouden en dat we er dus niet door mochten.

Wij wilden langs het water in de hoop een glimp op te kunnen vangen van onder vol zeil varende Friese skutsjes die huiswaarts keerden na deelname aan het laatste Huizer skutsjessiel evenement van zaterdag. Als we niet langs de dijk konden, ging dat niet lukken. Op de vraag hoe we dan konden, kon de vriendelijke mevrouw ons geen antwoord geven. En dus liet ze ons door. Als we maar goed aan de linkerkant van de dijk bleven.

Een eind verderop werden we opnieuw gestopt. De kop van de wedstrijd kwam eraan. Wij verstopten ons achter de hekken en zagen de eerste mannen op volle snelheid de bocht nemen. Niet iedereen bleef achter het hek. Toen een jonge man geen gehoor gaf aan de vriendelijke raad van een van de officials om de wedstrijd niet te verstoren, kwam een motoragent hem te hulp. De brave borst zwichtte voor het gezag en kwam met de staart tussen de benen terug achter het hek.

In Almere Haven waren vertrek en aankomst georganiseerd. Er werd door veel mensen aangemoedigd, geklapt, gespeakerd, gegeten en gedronken. Een eind verderop zagen we in het water een achtergebleven zwemmer proberen de lange vier kilometer te voltooien. Zou een latertje worden. In het Flevopark moesten we opnieuw kruipdoor-sluipdoor roodwinte linten en officials. Een fietsend echtpaar dat drie weken in het jaar in de polder fietst - kennelijk ook last van Gooigenoten - wees ons de weg. Maar helemaal lukte het pas toen een vriendelijke militair en zijn vriendelijke militairende vriendin ons een stukje over het parcours lieten lopen. Daar zagen we achterblijvers zwoegen op de fiets. De mannen keken verbeten, veel vrouwen groetten vriendelijk terug.

In de polder werd ook gewerkt. De grote boer rooide zijn aardappelen en uien. Dat mag in de polder op zondag. Sommige triathleten genoten ervan zagen we 's avonds op StudioSport. Wij zijn weer gewend en gaan er voor goede moed en zin tegenaan.