Saturday, January 31, 2009

Poëzie op muziek

Vorige week zei Henny Vrienten (voor de jongeren de zanger van Doe Maar) in het programma Opium dat hij het op muziek zetten van poëzie niet vond passen. Ik was het wel met hem eens. Poëzie is woordkunst. De klank van de woorden en het ritme van de regels is muziek genoeg. Noten kunnen daar niets aan toevoegen, kunnen alleen afleiden. Leuk bedacht, maar is het ook zo?

Gisteren ging ik naar een uitvoering van De Elias van Mendelsohn. De tekst van het oratorium komt uit Koningen vers 17,18 en 19 waarin verteld wordt dat het volk Israël dwaalt, en dat Elias hen met hulp van God op het rechte spoor probeert te brengen. Het bliksemt en dondert, zoals de God van Israël veelal doet in het Oude Testament. Elias smeekt zijn God om het volk te redden met prachtige tekst op prachtige muziek. En dan laat God weten dat hij zijn hand over zijn hart zal strijken met de volgende woorden:

"Ga uit, en sta op dezen berg, voor het aangezicht des HEEREN. En ziet, de HEERE ging voorbij, en een grote en sterke wind, scheurende de bergen, en brekende de steenrotsen, voor den HEERE henen; doch de HEERE was in den wind niet; en na dezen wind een aardbeving; de HEERE was ook in de aardbeving niet;

12 En na de aardbeving een vuur; de HEERE was ook in het vuur niet; en na het vuur het suizen van een zachte stilte.

13 En het geschiedde, als Elia dat hoorde, dat hij zijn aangezicht bewond met zijn mantel, en uitging, en stond in den ingang der spelonk. En ziet, een stem kwam tot hem, die zeide: Wat maakt gij hier, Elia?"

Pure poëzie niet waar en machtige muziek. En dan ook nog eens prachtig vertolky door de Christelijke Oratoriumvereniging Excelsior uit Huizen in de Zenderkerk ik Huizen. Honderden bezoekers luisterden ademloos. Wat een avond vol pure poëzie.

Tuesday, January 27, 2009

Auschwitz herdenking


Fragment van de namenwand:

Afgelopen zondag was de jaarlijkse Auschwitz herdenking in Amsterdam. Dertig vertegenwoordigers van Moslimorganisaties liepen mee. Zij wilden laten zien, dat Auschwitz voor hen ook NOOIT meer mag.

Burgemeester Cohen hield een toespraak. Hij pleitte tegen oorlog. ' Oorlog is een strijd van aanval en verdediging, van kapot geschoten huizen en verwoestte steden, met doden en gewonden. Laat dat ophouden', aldus Cohen.

Sunday, January 25, 2009

Verffabriek Bierenbroodspot

In het Rijks Museum voor Oudheden in Leiden is een bijzondere tentoonstelling. Kunstenaar Gerti Bierenbroodspot heeft zich laten inspireren door de collectie mummies, maskers, beelden, vazen, doodskisten van het museum en heeft het vertaald in een spannende mix van moderne schilderijen, gekleurde beelden van brons en steen en woordkunst. Ik werd vooral geraakt door de kracht en durf van het werk. Wat een explosie van creativiteit.

Ik ga geen plaatjes plakken, omdat zo'n plaatje niet kan zeggen wat het is. Ga gewoon maar kijken. Kan desnoods op de website van Bierenbroodspot. Is ook al een hele belevenis, een reis door de tijd.

Wednesday, January 21, 2009

De Irak oorlog - een parlementaire enquete

Gezocht: brieven van Balkenende over Irak-oorlog
21 januari 2009

GroenLinks is op zoek naar brieven van premier Balkenende en andere ministers uit zijn kabinet in antwoord op vragen van bezorgde burgers. De inhoud van dergelijke antwoorden op 'burgerbrieven' kan Femke Halsema en Mariko Peters helpen bij de voorbereiding van een debat dat de Tweede Kamer binnenkort voert over de Nederlandse steun aan de Irak-oorlog.

Uit een bericht in de Volkskrant bleek gisteren dat Balkenende in een brief aan een burger het bestaan van massavernietigingswapens aanvoerde als argument voor de Nederlandse steun aan de Amerikanen. Dit is in strijd met de officiële lijn van het kabinet de afgelopen jaren. GroenLinks en vele anderen willen een parlementair onderzoek naar de gang van zaken in de periode dat het Nederlandse kabinet besloot om de inval in Irak te steunen.

GroenLinks roept daarom bezorgde burgers op om e-mails of brieven die ze de afgelopen jaren hebben gekregen van ministers of ministeries op te sturen naar de Tweede-Kamerfractie. Femke Halsema en Mariko Peters kunnen de ministeriële antwoorden dan vergelijken met de officiële lijn van het kabinet en de ministers daarmee confronteren in het spoeddebat dat binnenkort plaatsvindt over de Irak-oorlog.

Mail naar groenlinks@tweedekamer.nl of stuur een brief naar GroenLinks, Postbus 20018, 2501 EA DEN HAAG o.v.v. Openheid over Irak.

Monday, January 19, 2009

His Masters Voice

Bij het uitgelekte memorandum van de juristen van Buitenlandse Zaken over de juridische grondslag van de inval in Irak, die door de hoogste ambtenaar zorgvuldig naar de prullenmand is geleid, moet ik denken aan mijn eigen tijd in de ambtenarij. De relatie tussen politici en hoge ambtenaren is een hele broze. Als ambtenaar heb je te maken met incapabele volksvertegenwoordigers (raadsleden en leden van de staten generaal). Die zijn een regelrechte crime omdat ze zo arbeidsintensief zijn, maar ze zijn ook lachwekkend. Maar incapabele bestuurders (wethouders en ministers) zijn ronduit gevaarlijk. Die denken dat ze alles weten en alles mogen. Ze willen vaak dingen die niet kunnen of niet zijn toegestaan. Aan jou als ambtenaar de taak om ze van hun geloof af te helpen. Zoals dat vaak bij domme mensen is, lukt dat zelden.

Nog erger is dat die domme bestuurders je dikwijls een onderbouwing voor hun domme wensen vragen. En met een beroep op het primaat van de politiek, zij zijn immers gekozen, mag je dat niet weigeren. Dan kun je argumenteren wat je wil, mondeling en op schrift, maar zij zijn ziende blind en horende doof. De enige uitweg is dan traineren of vergeten, en de hoop dat het overgaat. Als dat allemaal niet lukt, moet je slikken en stikken.

Logisch dat ik het uitgesteld te doen heb met de volkenrechtjuristen van Buitenlandse Zaken. Zij moeten in hun eer zijn gekraakt door dat de laatdunkende, toon van de volzin, waarmee hun baas het memorandum naar de prullenbak verwees: "Heel veel dank. Graag goed opbergen in de archieven voor het nageslacht. De discussie is hiermee voor dit moment gesloten." Slikken en stikken? Maar hoe gaat het dan met de internationale rechtsorde. Want wat Amerika mag, mogen andere landen dan toch ook. Weg wankel evenwicht in de wereldorde.

En Ger, jurist en ervarinsdeskundige, wijst er ook nog eens fijntjes op dat Nederland een voortrekkersrol vervult in het volkenrecht dankzij Hudo de Groot. Wat zullen die juristen hebben zitten tandenknarsen.

Een van hen moet het memorandum uit de prullenbak hebben gevist en het naar de krant hebben gestuurd. Hulde! En nu maar wachten op die parlementaire enquete, die er echt gaat komen. Daar help geen lieve Balkenende meer aan!!!

Thursday, January 15, 2009

Huizen gaat bruiszen


Ook weer zo'n behoefte aan kleur in het leven!? Ik heb nog wel wat. KUNST EN BEWEGING! Daar gaan we dan:

Als het aan de veertien liefhebbers ligt, die gisteren op initiatief van de bibliotheek bij elkaar zaten, valt er dit nieuwe jaar heel wat te beleven op en rond het Plein2000. Het mag wat gedurfder, was het algemeen gevoel. En meteen werd de leeftijdscategorie 55plus in de prullenbak gedumpt. Voor en van en met alle leeftijden, soorten, seksen, kleuren, als er maar wat te beleven valt. Er werden afspraken gemaakt om meer samen te doen. Neem een thema, een zin of een onzin en laat mensen daar vrijelijk op improviseren. Als ze elkaar meesleuren naar grote hoogten of verre verten nog beter.

Deze hele week is er muziek in de bibliotheek en op het Plein. Er staat een hele lange rijdende concertzaal in een vrachtwagen. In die concertzaal spelen iedere dag winnaars van de beroemde Prinses Christina prijs voor jonge musici spannende muziek voor leerlingen van groep 3 en 4 van de basisscholen. De bedoeling is dat de kleintjes kennis maken met "serieuze muziek" en "serieuze musici" en horen hoe speels het klinkt. Aan het einde van ieder concert zingen de leerlingen een ingestudeerd lied dat begeleid wordt door de muzikanten. Ademloos heb ik geluisterd en gekeken. Niet alleen naar de jonge musici, maar vooral naar al die kleintjes die genoten. Ja, genoten.

"Waarom zucht je steeds zo", vroeg een van de leerlingen aan 16 jarige Dana uit Mexico, die ruige en zoete klanken uit haar altviool toverde. Ze glimlachte. Alleen zij weet wat ze hoort.

"Hoe oud was je toen je begon?". Dana was vier, de dwarsfluiste en de pianist zeven. Jaren van hard en streng oefenen hadden ze achter de rug, maar nu kunnen ze ook wat. In een uur lieten ze alle kanten van hun talent horen. En ook nog eens met een volwassen presentatie.

Het is nog maar januari!! Nog een heel jaar om alle kanten van het kunstleven te laten zien.

Monday, January 12, 2009

Auschwitz herdenking


Fragment van de namenwand:

LAAT HET GEWELD STOPPEN

Albert Einstein: "The world is not dangerous because of those who do harm but because of those who look at it without doing anything."
Albert Einstein


MIDEAST: Mourn the Cat That Died
By Mohammed Omer*

Dit bericht kreeg ik van Elise, de vriendin van Mark, de schoondochter van Ger, die werkt bij MamaCash. Voor alle duidelijkheid! Ik kies geen partij, ik praat niet over disproportioneel geweld of andere verhullende kreten. Elk geweld is een teken van onmacht! Als iemand mij een bericht stuurt over de ellende van de Israëlische bevolking als gevolg van de raketbeschietingen, zal ik dat ook plaatsen. LAAT HET GEWELD, IEDER GEWELD, STOPPEN!

AMSTERDAM, Jan 9 (IPS) - On the phone from Gaza, Zahrah Salem shares the news she has just seen, that so many at the White House were "deeply saddened" by the death of the cat India Willie. Why, she asks, is nobody at the White House deeply saddened by the death of so many children in Gaza.

After a pause she says, "At least the cat did not die hungry, like the children in Gaza."

Zahrah Salem, 64, has four children and 15 grandchildren to worry about. Day after day of bombing brings blessing they are still there. "We all sleep in one room," she says. "So if we die, we die together. What if we die and the children don't, we don't want to leave them behind to suffer."

These days the injuries suffered by this IPS correspondent at the hands of the Israelis on trying to return home to Gaza seem trivial in the face of what is going on in Gaza. And in the face of the fears over the fate of family and friends back home.

From the comfort of a hospital in Amsterdam, thoughts seem focussed day and night on survivors, on who might perhaps be in hospital in Gaza – lucky enough to make it to hospital, lucky enough perhaps to be still there. And on what a very different place a hospital in Gaza can be from one in Amsterdam.

"We do not receive patients, we receive remains," says Ahmed Abdelrahman, a staff nurse at Shifa Hospital in Gaza City. The sound of ambulance sirens screams into the phone as we speak. "It is a job sometimes to put limbs together in the morgue, to find out which body part belongs to who."

Staff risk their lives to save the injured. "We have been shot at many times as we evacuate injured people or collect bodies," says Abdelrahman. "I have as we speak eight calls from the east side from people who are bleeding, including two women. But our ambulance crew was fired on by the Israelis as they went to help."

Dr. Mawia Hassanien, head of emergency services at Shifa Hospital says at least 12 emergency workers have been killed and 32 injured. Eleven ambulances have been destroyed.

The injured who are brought to hospital successfully find little treatment possible. The Egyptian authorities have opened the Rafah crossing briefly on a few occasions to allow in medical supplies. But that is a small fraction of what Gaza needs.

Many in Gaza, including Hamas members, say they do not know what to do to stop this. Some scattered groups not under Hamas control continue to fire rockets into Israel. These rockets have killed four and injured 40, and spread serious anxiety among Israelis in Ashkelon, Ashdod, Beersheba, Sderot and some other towns in western Negev.

But the rockets are only an excuse for Israel to destroy the Palestinian structure, Gazans say. An Israeli military spokesman has said the Israeli Defence Forces trained for the attack 18 months at a model of the main city on a desert army base. "Our soldiers know all the back streets where the targets are," he said.

Abu Ghasam, 42, of Buriej refugee camp, says he cannot understand the Israeli assault, and "why the people being killed are the civilians here, and not the ones launching the rockets."

Ghasam, father of six, has little time to worry about these questions, though. His main concern is to use a few hours of ceasefire to buy bread for his children. He usually finds bakeries closed. For the safe, hunger is now becoming a greater problem, by the hour.

Zahrah Salem knew people close by who have been killed. She can see the mourning tents. "But I am afraid to go and pay condolences," she says. "The Israeli planes are hitting us everywhere."

She can hear them again and again, and she can hear the bombs and missiles come screaming down. But she does not close the window. If the bomb just misses you, there will be the glass splinters.

*IPS correspondent Mohammed Omer is in treatment in Amsterdam for injuries he suffered at the hands of Israeli soldiers at a crossing on return to Gaza in June last year. He was returning from Europe after winning an award for his reporting. (END/2009)

Saturday, January 10, 2009

Veel te veel Begrip

Er is overal veel begrip voor de strijd in Gaza. Vooral in Nederland begrijpen we weer heel veel. De regering heeft veel begrip dat Israël zich moet verdedigen tegen de terreur van Hamas. Dat Israël daarbij internationale rechtsregels aan zijn laars lapt mag ook al rekenen op veel begrip van de regering.

Maar dat de oplossing van het gruwelijke conflict met al dat begrip niet dichterbij komt, lijkt niemand erg te vinden. Ik begrijp niet waarom we niet in koor roepen, dat we er helemaal niets van begrijpen! Dat al het geweld moet stoppen en dat de partijen aan tafel moeten gaan zitten om te praten over een definitieve oplossing! Met druk van links en rechts, van christenen en islamieten, van Rusland en Amerika, en vooral van Nederland, zou dat toch moeten lukken. En als de fanatici door willen blijven moorden, moeten al die begripvolle machten ervoor zorgen dat ze geen wapens meer krijgen om elkaar uit te moorden. Stoppen, gewoon stoppen.

Wednesday, January 07, 2009

Israël en de Palestijnen

Nu Israël en de Palestijnen voor de zoveelste keer Oudtentamentisch en uitzichtloos strijden, herinner ik me een pamflet van de Joodse schrijver Amos Oz met de titel Hoe genees je een fanaticus. Os is geboren in Jeruzalem in 1939, dus voor de stichting van de staat Israël, in een zionistisch gezin. Al vroeg besefte hij dat de Zionistische waarheid waarmee hij is opgevoed te eenzijdig is. Er is ook een andere kant.

In Hoe genees je een fanaticus stelt hij dat het conflict tussen de joden en de Palestijnen een conflict is van Gelijk tegen Gelijk. Een conflict tussen twee slachtoffers, dat is ontaard in geschreeuw over wie het meeste gelijk heeft en wie het meeste recht heeft op het grondgebied. Zowel de joden als de Palestijnen hebben vanuit historisch oogpunt zeer zwaarwegende claims. Reeds eeuwenlang voor de eerste Zionistische settlers in de late negentiende eeuw en het uitroepen van de staat Israël in 1948, bestond het land Palestina. De joodse bewoning van het gebied gaat terug tot bijbelse tijden en religieuze joden beroepen zich op het Beloofde Land dat zich hier zou moeten bevinden.

De enige uitweg uit de impasse is volgens Oz een gedeelde staat: twee naast elkaar bestaande staten dus. En Jeruzalem onder beheer van de Verenigde Naties. Erkenning in ruil voor erkenning.

Oz vergelijkt het conflict met een slecht huwelijk en meent dat de oplossing ligt in een verre van ideale, maar wel redelijke echtscheiding. Hij stelt dat er nooit een gelukkig huwelijk zal ontstaan tussen de joden en de Palestijnen. Daarvoor is er al teveel gebeurd, teveel modder gegooid, teveel bloed vergoten. Men is allang uit het oog verloren waar het werkelijk om gaat en verliest zich in blinde haat jegens de tegenpartij.

Volgens Oz loopt het conflict uit de hand, omdat in beide kampen sleutelposities worden bezet door fanatici. De sleutelvraag is dus eigenlijk Hoe genees je een fanaticus? Fanatisme is een gevolg van een gebrek aan zelfrespect. Fanatici hebben weinig 'zelf' en vullen die leegte op met een externe waarheid. Dat kan van alles zijn: van een religie tot het geloof in een pop-idool of het geloof dat rokers in- en in slechte mensen zijn. Maar het gevaarlijkst zijn religieuze fanatici. Het enige tegengif is een flinke dosis humor en zelfrelativering. En dus afstappen van de vraag wie er gelijk heeft.Want, zoals Oz met de Israëlische dichter Yehuda Amichai zegt: "Waar we gelijk hebben kunnen geen bloemen groeien".

Als je meer wilt lezen over het ontstaan van de staat Israël lees dan Een verhaal van liefde en duisternis, ook van Amos Oz. Dik, maar zeer de moeite waard.