Monday, July 30, 2007

Museum Hilversum


De officiële definitie van een museum (meervoud musea of museums) luidt: Een museum is een permanente instelling, zonder winstbejag, ten dienste van de gemeenschap en van haar ontwikkeling, toegankelijk voor het publiek, dat de materiële getuigenissen van de mens en zijn omgeving verzamelt, bewaart, onderzoekt en tentoonstelt en hierover informatie verstrekt voor studie, educatie en recreatie.

Het woord museum is afkomstig uit het Latijn en in die taal terecht gekomen via het Griekse woord mouseion, hetgeen betekent een plaats of een tempel gewijd aan de Muzen, de Griekse godinnen van de kunsten. Het Mouseion van Alexandrië (Egypte) ligt aan de basis van het woord. Het Mouseion was een opleidingscentrum. Geleerden waren er vrijgesteld, om zich te wijden aan de studie van de geschriften.

Aan deze schone boodschap, die ik heb gepikt van Wikipedia, moest ik denken toen ik gisteren in een leeg Museum Hilversum ronddwaalde. In de kelders van het museum kunnen Hilversummers aan de hand van foto's, kaarten, teksten, filmfragmenten, iets leren over hun geschiedenis. In de eigentijdse tentoonstellingsruimte op de bovenverdieping was werk van architect Coen van Velzen te zien.

Het gebouw waar het museum in huist, met de nieuwe vleugel van Han Ruijssenaars is op zich al een bezoek waard. Veel licht, veel mooie spannende ruimten, veel te zien, maar geen bezoekers. Die gemeenschap heeft kennelijk geen behoefte aan het bijeenbrengen van wetenswaardigheden voor haar ontwikkeling. Wil de mens niet meer weten, of alleen maar weten als hij ook op andere manieren wordt vermaakt?

Toen ik een paar weken geleden in het Frisia Museum in Spanbroek de tentoonstelling van Jan Mankes ging zien, liepen er bussen bejaarden rond. Maar die kregen in het restaurant van het museum ook een uitgebreide lunch. De mens moet verlokt en verleid worden, anders blijft het achter de televisie hangen. Goed om rekening mee te houden bij de plannen voor het nieuwe Huizer Museum.

Friday, July 27, 2007

Wet Maatschappelijke Ondersteuning

Er is iets geks met de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, ook wel genoemd WMO, die vanaf 1 januari 2007 van kracht is. Met die wet hebben gemeente de verantwoordelijkheid gekregen voor het verstrekken van huishoudelijke hulp en huishoudelijke zorg, die voor 1 januari 2007 landelijk werd geregeld en werd bekostigd uit de AWBZ. Huishoudelijke verzorging is voor veel bejaarden, chronisch zieken en gehandicapten onontbeerlijk om een enigszins fatsoenlijk bestaan te kunnen leiden. Achter de invoering van die wet zit een ingewikkelde redenering, die ik iedereen hier zal besparen. In het kort gaat erom dat door de vergrijzing de kosten voor de AWBZ de pan uitrezen. En dat het vorige kabinet Balkenende, het kabinet met de VVD, dacht dat als je gemeenten en de markt het werk laat doen het allemaal veel goedkoper kan.

Iedereen met een beetje verstand kon bij de invoering al begrijpen dat het zo niet werkt. Als de vraag naar zorg groter wordt en er komt geen geld bij, dan moet meer zorg goedkoper worden geleverd. En dat betekent of geen zorg, of minder goede zorg. Bij de invoering werd door de luitjes in Den Haag geroepen dat zorg ook geleverd kan worden door familie en vrienden. Daar hoor ik nu niemand meer over en dat is maar goed ook. Dan zouden gemeenten gaan vertellen hoe mensen hun leven moeten inrichten.

Het eerste halfjaar was het stil rond de Wmo. Gemeenten werkten hard om de overgang te regelen en het zorgloket in te richten. Maar nu verschijnen er toch zorgwekkende berichten. De zorginstellingen hebben elkaar kapot geconcurreerd om contracten binnen te krijgen en moeten nu dure mensen gaan ontslaan.

En als ik om me heen vraag bij zorggebruikers of het goed gaat, hoor ik alarmerende berichten. Mensen moeten veel meer betalen dan voor 1 januari 2007, vaak vier tot vijf keer zo veel zonder overgangsregeling; mensen krijgen tijdens de vakantieperiode geen huishoudelijke hulp of andere huishoudelijke hulp dan ze gewend zijn. En mensen maken zich zorgen als ze horen dat hun vertrouwde kracht met ontslag wordt bedreigd.

Kinderziekten? Ik geloof er niets van. Volgend jaar zal het allemaal nog veel vervelender worden. Dan hebben gemeenten zicht op de tekorten en zullen zij er alles aan doen om het allemaal nog goedkoper te regelen. Ik vraag me af waarom ze zich in Den Haag niet op de kop krabben nu de VVD met die vermaledijde marktwerking in de oppositiebanken zit. Te moeilijk?

Tijd voor een nieuw en breed WMO debat.

Tuesday, July 24, 2007

Zomergasten


Zomergasten 2007 is begonnen. En dit jaar kan ik vier uitzendingen zien, omdat we laat met vakantie gaan. Het is al weer het twintigste jaar dat de VPRO dit programma uitzendt. Dit jaar zes afleveringen. Basisidee is dat de interviewer met een bekende Nederlander praat over zijn of haar televisievoorkeuren aan de hand van gekozen beeldfragmenten. Dit jaar zijn er zes gasten. Bettine Vriesekoop, de bekende tafeltennisster, was afgelopen zondag aan de beurt. Bram Moskowiczs is de volgende gast en zo volgen er nog vier.

Er zijn jaren geweest dat er in totaal maar vier afleveringen werden uitgezonden. De kijker die alle jaren heeft gekeken en alle afleveringe heeft gezien heeft 93 gasten gezien (Barend en Van Dorp) werden samen geinterviewd. Van al die afleveringen heb ik misschien de helft gezien, of direct of op video, terwijl ik me er slechts een paar kan herinneren. Vaak is het gewoon een teleurstelling. Zo zag ik het interview van Conny Palmen met Paul de Leeuw. Ik kan me er niets meer van herinneren.

Ik genoot wel van het interview met Henk van Os, die toen nog directeur van het Rijksmuseum is. Hij kan mooi vertellen over kunst en religie, en de Amerikaan Mark Rothko is ook zijn favoriete schilder. Thom Hofmann vond ik onverwacht sympathiek, omdat hij zich in het gesprek vooral liet zijn als fotograaf en niet als gekend acteur. Katja Schuurman vond ik aandoenlijk tegenover de Grote Palmen, omdat ze zo braaf haar huiswerk had gedaan. Ger vond het een drama van het "mooi moeten zijn". En Britta Böhler bewonder ik omdat ze zo glashelder kan denken over heel ingewikkelde maatschappelijke vraagstukken. Ik vind haar het prototype van een goed jurist. Ook herinner ik me het interview van Conny Palmen met Maria Goos. Maria Goos schrijft mooie dialogen en dat is een kunst, wist La Palmen. En verder is Maria Goos een echt mens en misschien is dat wel nodig om mooie dialogen te kunnen schrijven.

Ik vond sommige gasten irritant en pedant. Pedant vond ik bijvoorbeeld Gerard Spong, Van Agt en Harry Mulisch, omdat ze dat gewoon zijn, ondanks de Tour de France van Van Agt. Soms worden gasten irritant, zonder dat ze daar zelf veel aan kunnen doen. Ze worden geinterviewd op het verkeerde moment (Anna Enquist vlak na de gruwelijke dood van haar dochter). of ze zijn op televisie al uitgemolken (vergeef me het woord) (Ayaan Hirsi Ali), of ze hebben niks nieuws te vertellen (Ad Verbrugge).

Bettine was verrassend. Dat vond ook Joris Luyendijk, die haar alle ruimte gaf. Wat een verademing trouwens na de agressieve interviewtoon van Jeroen Pauw, Matthijs van Nieuwkerk, Paul Witteman, die vooral van zichzelf genieten. Heb ik ooit iemand zo inlevend de gruwelen van topsport horen uitleggen. Verder gaf ze ons een kijk in de Chinese samenleving, die doordrenkt is van het taoisme, wat betekent zoeken naar evenwicht, naar harmonie, die geen democratie wil en zal krijgen (Amerika zal het niet durven om daar onze zegening te brengen). Ik was weer onder de indruk van de Tankman en moest lachen om de Chinese Super girls. En als toef op de taart, Take this Waltz van de achtergrondzangeressen van Leonard Cohen.

Niet gezien. De moeite waard om op te zoeken bij http://www.vpro.nl/

Thursday, July 19, 2007

Samen leven samen werken?

Het kabinet Balkenende IV propageert een betrokken samenleving. Burgers moeten meedoen en verantwoordelijkheid voor zichzelf en voor elkaar tonen. De drie christenvrienden hebben het zo bedacht. En het klinkt sympathiek. Maar hoe nu verder? De Burgerraad voor het Regeringsbeleid, een zelfbenoemd orgaan, dat de regering gevraagd, maar vooral ongevraagd van advies dient, toont aan dat de kreet niet meer is dan window dressing, een wassen neus.

Een lid van de Burgerraad, een betrokken burger dus, stuurde een e-mail naar alle 430 gemeenten met een hulpvraag. Hij wil een senioreneethuis oprichten en wil hulp. Slecht dertien procent van de gemeenten reageert min of meer inhoudelijk. De rest reageert helemaal niet of alleen met een ontvangstbevestiging.

Op de website van de Burgerraad http://www.burger-raad.nl/brr/onderzoek staat een selectie van de e-mails die gemeenten terugstuurden. Ik herken het geworstel, het afschuifsysteem, de goede bedoelingen en het gebrek aan kennis. In de meeste gemeenten is de "dienstverlening op het gemeentehuis" niet goed geregeld, omdat het ondanks de mooie beloften geen prioriteit heeft. Ambtenaren die zo'n e-mail van een burger ontvangen, weten vaak al niet aan wie ze de e-mail moeten sturen. En als ze dan een collega hebben gevonden, hopen ze dat het goed komt. Een volgsysteem bestaat meestal niet.

Het gaat op het gemeentehuis niet om de dienstverlening, ondanks alle schone beloften, het gaat om het politieke proces, het spel tussen college van burgemeester en wethouders en de gemeenteraad. Het gaat om het papier en het gepraat. Ambtenaren die zich daarmee bezighouden, de zogenaamde beleidsambtenaren, hebben meer aanzien dan de gewone ambtenaren, hoewel zij zelden een burger zien of horen.

In de gemeente Huizen is het niet veel anders. De burgemeester doet ernstig zijn best om ons anders te doen geloven. Hij schrijft in het Burgerjaarverslag zijn eigen schone beloften. Maar ook in Huizen weet de mens in de straat niet wat ze op het gemeentehuis doen. Het gaat goed zolang je een paspoort of rijbewijs nodig hebt, en als je ozb belasting moet betalen. Maar o wee als je iets ingewikkelders wilt. Dan is Leiden in last. Want de ambtenaar is opgeleid om de regels te volgen. Als die zelfstandig moet handelen raakt die de kluts kwijt.

Ooit gehoord van een excellente opleiding voor ambtenaren?

Tuesday, July 17, 2007

LAF 1 Van Sluis naar huis


De afgelopen vijf dagen fietsten we een deel van de Lange Afstands Fietsroute 1, de zogenaamde Noordzee route. Overigens wel met enige aanpassingen. Nadat Charlotte ons vrijdag had afgezet in Vlissingen, namen we de fietsboot van Vlissingen naar Breskens over de Wester Schelde. We wilden de volgende morgen beginnen in Sluis in of op Zeeuws Vlaanderen. Die fietsboot is een verhaal op zich, maar ik aarzel of ik dat hier ga vertellen en doe het nog even niet.

Bij onze fietstocht over Zeeuws Vlaanderen op weg naar Sluis, viel ons weer op hoe ongerept dit land is. Het lijkt net of het niet bij het drukke Nederland hoort. Grote lappen kleurrijk bebouwd land doorsneden door kleine dijkweggetjes en hier en daar een verzameling huizen, die zichzelf namen hebben gegeven als Nummer Een of Paal 1857. Sluis is wel wat drukker, omdat het op de grens ligt van België en Nederland en onze buren er nog steeds erotisch vertier komen zoeken.

De tweede dag pakten we de route en reden langs het Zwin richting Breskens. Daar namen we voor de tweede keer het fietsveer en opnieuw verbaasde het me hoe onvriendelijk de toegang is geregeld. Je moet een kaartje met barcode kopen, dat moet je in een apparaat stoppen, dan gaat een poortje open, daar moet je je fiets en jezelf snel door heen wurmen, omdat het poortje zich anders weer sluit en je voor een gesloten deur staat. Als dit allemaal is gelukt, moet je wachten voor een groot, zwaar hek totdat je wordt toegelaten op de boot. Gelukkig maakt de tocht over het water van de Westerschelde veel goed.

We fietsten dwars over Walcheren door Middelburg en Veere naar de Oosterschelde kering, het pronkstuk van de Deltawerken. Zelfs ik word dan een beetje trots op onze mannen van Rijkswaterstaat, die in Middelburg een heel groot kantoor hebben. Brouwersdam en Haringvlietdam vallen daarbij in het water. Over Goeree en Voorne Putten fietsten we naar het veer over De Nieuwe Waterweg. Hier gelukkig nog echte kaartjesknippers.

Op het vaste land moesten we van de route af, omdat we een Vrienden van de Fiets adres hadden gevonden in De Lier. De Lier ligt midden in het Westland, waar men al lang geen komkommers en tomaten meer teelt, maar bloemen. De volgende morgen pikten we de route weer op bij Hoek van Holland en reden langs bekend terrein over Kijkduin en Schevingen naar Zandvoort. Daar hadden we ook een Vrienden van de Fiets overnachting gereserveerd.

Vrienden van de Fiets is net zoiets als Bed and Breakfast, alleen betaal je een vaste prijs van € 17. Dat is niet veel voor een bed en een ontbijt. In De Lier sliepen we voor die € 17 in een fraai verbouwde grote boerderij. In Zandvoort met drie fietsende Duitsers, en de eigenaresse, dat is dus samen zeven mensen in een vierkamerappartement. Ik had het er wat benauwd. Gelukkig waren strand en zee dichtbij en kregen we bij het avondeten een fantastisch, spookachtig onweer boven zee.

De volgende morgen, dat was dus gisteren, maakten we ons klaar voor de laatste etappe Zandvoort - Huizen. Voordat we vertrokken namen we afscheid van het strand, de duinen, de zee en het spreekwoordelijke licht. Nu ging het immers landinwaarts, langs drukke wegen en door Haarlem en Amsterdam. Het was over met de rust en de verre uitzichten. Pas na Muiden kon ik weer wat verder kijken.

Na 360 km in vijf dagen kwamen we gisteren om vijf uur aan op het Breezand. Beetje moeie benen heb ik wel.
De foto's staan op flickr (zie links)

Thursday, July 12, 2007

KARAVAAN - 12, 13 en 14 juli


Karavaan, een groot kunstspektakel van de provincie Noord-Holland, opent vanavond om 21.30 uur haar 15e editie met een muzikaal spektakel aan het IJsselmeer in Hoorn. Holland Symfonia brengt samen met solisten met verschillende achtergronden een Ode aan het water: de liefde stroomt naar zee (Toon Tellegen). Charlotte Margiono, Frank Groothof, Jeroen Zijlstra, Andre Post, Anthony Heitweiler, Ricky Koole en de zangeressen van She Got Game zijn vanavond te beluisteren. Samen met Holland Symfonia brengen zij onder andere enkele delen uit Four Sea Interludes van Benjamin Britten, de Piet Hein Rapsodie van Peter van Anrooy, het beroemde duet uit de Parelvissers van Georges Bizet, John Ewbanks De Zee en een meezingmedley over de zee. De toegang voor dit concert is gratis en tevens te bezoeken op vrijdag 13 en zaterdag 14 juli in Hoorn.

Vrijdag 13 juli treedt Room Eleven met Janna Schra op in Hoorn. En vrijdag en zaterdag is er nog veel meer te beleven in Hoorn, zoals straattheater, kunstpicknicks en lekker eten. Op www.karavaan.nl staat het hele programma.

Monday, July 09, 2007



Alle kansen voor alle kinderen!

Zo luidt de titel van de ambitieuze plannen die minister Andre Rouvoet, minister voor Jeugd en Gezin, vorige week in de Tweede Kamer presenteerde. Alle kansen voor alle kinderen, ik schrijf het nog maar eens een keer. En eigenlijk zou ik het nog een keer moeten opschrijven om te begrijpen dat zo'n titel niks zegt. En toch roepen die plannen veel reacties op en dat is toch eigenlijk heel erg vreemd, want wie zou dit niet willen: Alle kansen voor alle kinderen.
Nou zegt de minister dat de overheid ervoor gaat zorgen, voor alle kansen voor alle kinderen en misschien zit daar wel het probleem. Want minister Rouvoet heeft misschien erg veel vertrouwen in zijn overheid, en dat siert hem, maar er zijn maar weinig gewone mensen die dat vertrouwen met hem delen.
Als ouders falen, gaat de overheid ingrijpen! En zelfs als ouders niet falen, maar de overheid denkt dat ze dat misschien in een verre toekomst wel zullen gaan doen, gaat de overheid vertellen wat ze moeten doen. Fantastisch zo'n super-ouder, en zeker een van christelijke huize? Nee, natuurlijk niet. Als we nu al lezen dat hulpverleners in de jeugdzorg op allerlei manieren steken laten vallen, laat ik maar niet uitweiden, dan moet je er toch niet aan denken dat diezelfde mensen nog meer zeggenschap krijgen.
En denk nu niet dat ik vind dat er niets moet gebeuren. Iedereen die zijn ogen opendoet en goed om zich heen kijkt, ziet dat veel kinderen niet gelukkig zijn. Vooral ouders zouden moeten zien, dat hun kinderen te dik zijn, dat ze de hele dag voor de televisie hangen, dat ze uit verveling niet met hun handen van andermans spullen af kunnen blijven, dat ze zich op school niet gedragen. En het gros van die ouders zullen zich toch ook afvragen hoe dat komt? En als ze het antwoord hebben gevonden, komt pas het echte probleem. Hoe geef je kinderen een toekomst in een wereld die nauwelijks oog voor ze heeft, die steen en been klaagt als ze zich laten horen, waarin het onderwijs wordt verwaarloosd, waarin kinderen alleen nog handigheidjes leren, of voor een gebrek aan aandacht worden afgekocht met snoep en spelletjes?
Ik zou het wel weten als ik minister was voor Jeugd en Gezin. Ik denk dat ik al het geld dat nu wordt verspild in de jeugdzorg, zou gebruiken om kinderen van 8 tot 8 en 5 dagen in de week en 46 weken per jaar naar school te sturen, waar zij van goede leraren goed onderwijs krijgen. En ja heus, die leraren worden goed betaald en worden door kinderen en ouders met ouderwets respect behandeld. Kunnen die ouders hun eigen ding blijven doen en weinig verpesten.

Zo niet dan volgt voor ouders en leerlingen samen een heropvoedingscursus.

Friday, July 06, 2007

Huizen is de grote verliezer!

Gedeputeerde Staten van Noord Holland hebben een besluit genomen over de bestuurlijke organisatie van 't Gooi in de toekomst. Aan de westzijde van 't Gooi komt er een nieuwe grote gemeente bestaande uit Bussum, Naarden, Muiden en Weesp. Hilversum blijft bestaan zoals het nu is, dus inclusief de Hilversumse Meent, die Bussum zo graag had willen hebben. Blaricum en Laren mogen zelfstandig blijven en de voorgenomen samenwerking van deze twee gemeenten met Eemnes wordt gesteund. En Huizen? Huizen mag ook zelfstandig blijven, maar moet wel het Huizerhoogt afstaan aan Blaricum. Gedeputeerde Staten is doof geweest voor de wens om de Bijvanck en de Blaricummermeent bij Huizen te voegen.

Het is vreemd dat Gedeputeerde Staten er niet voor hebben gekozen om ook aan de oostzijde van 't Gooi een sterke, grote gemeente te maken met Huizen, Blaricum en Laren, zoals dat wel aan de westzijde gebeurt. Met dit besluit blijft 't Gooi een lappendeken, moeten drie kleine gemeenten straks tegen twee grote opboksen, blijft de bestuurlijke chaos in Blaricum bestaan, en komt de oplossing van regionale vraagstukken als milieu, vervoer en economie niet dichterbij.
Dit moeten Gedeputeerde Staten toch ook hebben bedacht. Waarom dan dit besluit? Dat blijft natuurlijk gissen. Overwegingen als draagvlak en bestuurskracht worden genoemd, maar je kunt toch onmogelijk volhouden dat er in Blaricum voldoende bestuurskracht is om op eigen benen te blijven staan. Het lijkt erop dat er andere overwegingen een veel grotere rol hebben gespeeld, zoals het gebruikelijk is in de politiek. Vinden Gedeputeerde Staten Huizen niet krachtig genoeg om een bindende rol aan de oostflank te vervullen? Hebben G.S. geen partij willen kiezen in het geruzie tussen Huizen en Blaricum? Of wachten G.S. op het voortschrijdend inzicht bij de politici in die gemeenten?

Tuesday, July 03, 2007

De staat van het land

Gelukkig zijn de politieke praatjesmakers weer terug op het toneel. En wordt het dus ook weer tijd om ze te volgen. Allereerst is er natuurlijk de minister-president, die zich overal laat zien om het applaus op te halen voor het compromis over het Europees Verdrag. Wacht maar Jan Peter. De krachtproef komt nog. Want na de zomer moet het kabinet beslissen of ze het verdrag in een referendum voorleggen aan het volk. Als je een beetje ballen hebt, ben je daar niet bang voor. Dan kun je uitleggen dat het nieuwe verdrag onze welvaart en geluk ten goede komt. Maar ja, de vraag is natuurlijk of deze politieke praatjesmaker moedig is.

En dan de minister van Defensie Van Middelkoop. De ChristenUnie heeft deze "zwaargewicht" de moeilijke post Defensie gegund. Ik kan er niets aan doen. Zo heet dat in het politiek jargon. Defensie is op eieren lopen en dat moet je kunnen en willen. Ik hoop dat van Middelkoop uit Barneveld komt, dan zou ik er iets moois van kunnen maken. Je kan aan alles zien, dat hij er niet enthousiast over is. Hij mist het strategisch inzicht.

Dat strategisch inzicht zit Ella Vogelaar in de weg als het gaat om haar verhouding met de woningcorporaties. Zij wil dat ze geld afstaan aan Den Haag om te investeren in de veertig probleemwijken. Dat willen die machtige woningcorporaties natuurlijk niet. Die willen investeren naar eigen inzicht. En om ze nu bij de moeilijke onderhandelingen niet voor het hoofd te stoten, heeft Ella besloten om de exorbitante salarissen van de bestuurders van die woningcorporaties niet openbaar te maken. Althans, dat denkt de NRC, en ik denk dat ze gelijk hebben. Strategische Ella heeft kennelijk niet begrepen, dat het volk er ook iets van vindt. En dat heeft lak aan strategisch inzicht. Dat wil duidelijkheid. Een man een man, een woord een woord. Doen wat je belooft.

En er zijn ook nog de kolencentrales van minister Cramer. Het goede mens heeft natuurlijk gelijk. Zolang al die windmolens en zonnepalen nog geen 5% van onze energie produceren en wij geen trek hebben in kerncentrales, moet het ergens anders vandaan komen. Iedereen met een beetje gezond verstand zal dat begrijpen. Maar waarom legt ze dat dan niet eens een keer behoorlijk uit. Waarom laat ze zich zo ringeloren door al die schreeuwers in Den Haag? Moet ze nog wennen?

Over de "versoepeling van het ontslagrecht" en de onwijze koppeling aan de tweehonderd duizend langdurige werkelozen heb ik al eerder geschreven. Donner probeerde het gisteren weer een keer uit te leggen. Maar hij is te stijf jurist om er zelf in te geloven. De bonden zullen er gehakt van maken.

Gelukkig is er ook nog onze minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap Ronald Plasterk! Die doet wat verwacht mag worden: wie A zegt, moet ook B zeggen, en C doen. De Nederlandse canon wordt nu ingevoerd in het Nederlands onderwijs. Kan ik tenminste straks aan onze Franse schoondochter laten weten, waar wij Nederlanders trots op zijn. Gelukkig wel de Beemster en niet Pim Fortuyn.

Monday, July 02, 2007

Het beeld


Vandaag zijn Ger en ik naar de steen gaan kijken. "Hij is mooi", zegt Fanny "en goed te bewerken." Dat laatste betekent, dat hij niet al te hard is, maar ook niet te zacht. Waarom gebruik ik eigenlijk het mannelijk voornaamwoord voor steen. Is de steen mannelijk? Ook als er een vrouw uitgehouwen wordt. Deze steen doet zich in ieder geval mannelijk voor. Hij is stoer en hard, en trots nu hij rechtop staat. Voor mij lijkt hij ongenaakbaar. Ik zie in het geheel niet wat eruit moet komen.


Gelukkig denkt Fanny er anders over. Die heeft ervaring met stenen. En ze lijkt te weten wat ze wil. Minstens even belangrijk. Vanmiddag pakte ze een rood stuk krijt en tekende een vrouwenfiguur op de steen. "Hier komen de billen, de benen en de voeten," wees ze aan. Ik zie rode lijnen op de steen, maar mijn voorstellingsvermogen schiet tekort om er meer van te maken. Zal wel even wennen zijn. Maar het gaat wel gebeuren. En dat vind ik reuze spannend.