Monday, May 27, 2013

La vie d'Adele wint Gouden Palm

Gek land is Frankrijk. Terwijl in Parijs zo'n tweehonderd duizend conservatieve Fransen opnieuw demonstreren tegen het homohuwelijk, wint in het Franse Cannes de coming-of-age film La vie d'Adele de Gouden Palm.

La vie d'Adele heet eigenlijk Blue is the Warmest Color. Blauw verwijst naar de kleur van het haar van de vrouw die Adele helpt haar identiteit te ontdekken. La vie d'Adele is een poëtische coming-of-age film. De film was in alle lijstjes de absolute favoriet voor de prijs. Juryvoorzitter Steven Spielberg prees de beide hoofdrolspeelster, die volgens hem kunstenaars zijn die de film samen met regisseur Abdellatif Kechiche hebben gemaakt. Het is voor het eerst in de geschiedenis van Cannes dat een film met een homothema de Gouden Palm wint.

Zo'n bericht maakt me blij. Uit ervaring weet ik hoe belangrijk films en boeken zijn bij het vinden en vooral accepteren van de eigen seksualiteit. Dat geldt zeker als de seksualiteit niet overeenkomt met de geldende norm. Daarom vind ik het zo goed dat in de jeugdserie voor 12-18 jarigen Spangas de liefde tussen twee meisjes scholieren een belangrijke verhaallijn is. Misschien moeten ze al die tweehonderdduizend demonstranten naar La Vie d'Adele sturen. Maar die houden vast niet van poëzie.


 
v.l.n.r. Abdellatif Kechiche, Adele Exarchopoulos, Lea Reydoux




Wednesday, May 22, 2013

Onder moeders vleugels

Het echtpaar zwaan in onze sloot heeft dit jaar vijf jongen op de wereld gezet. Eind april konden we zien hoe het aantal eieren in het nest groeide.  Nog geen drie weken later zwommen de vijf kleine wolballetjes met Pa en Ma rond. Ze zijn nog zo klein en kwetsbaar dat ma ze 's nachts en bij gevaar onder haar vleugels stopt en zich terugtrekt op het nest. In de sloot zit veel gespuis. Vooral snoeken zijn veelvratig..Er vliegen ook veel aalscholvers, eksters en reigers, maar ik denk niet dat die op jacht zijn naar kleine zwanen. Vanmorgen zat er zelfs een paar Canadese ganzen in de sloot.

Iedere morgen als we wakker worden en naar buiten kijken, tellen we de kleintjes. Vanmorgen waren ze nog met vier. De schrik was groot. Maar beter kijken leerde dat er één meezwom op moeders rug.

Zwanen zijn monogaam en voeden samen de kinderen op. Maar dit stel heeft een slordige taakverdeling. Pa zwemt soms mee en doet dan net of al het grut hem dient ter meerdere eer en glorie. Maar we zien hem ook veel in zijn eentje ver weg van huis. Geen flauw idee wat hij er doet.  Zij lijkt hem niet te missen. Tot de ganzen verjaagd moeten worden. Dan komt hij vervaarlijk aanzwemmen in KLM-stand. De ganzen zijn weggevlogen.

Zwaan met kleintjes

zwaan met kind op rug

Friday, May 17, 2013

Mei

Laat deze mooie maand mei niet onopgemerkt voorbij gaan

Boek I

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht --
In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels van mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zoo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In 't boschje opgaat en zijn reis begint.
Hij dwaald' over de bruggen, op den wal
Van 't water, langzaam gaande, overal
Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust
Van eigen blijheid om de avondrust.
En menig moe man, die zijn avondmaal
Nam, luisterde, als naar een oud verhaal,
Glimlachend, en een hand die 't venster sloot,
Talmde een pooze wijl de jongen floot.

Friday, May 10, 2013

Opa Nel en colère?

Een zonnige, drukke voorjaarsdag op de hei. Een dag om naar buiten te gaan, zeker voor Amsterdamse stadsjongetjes. Veel te ontdekken. Eerst een bezoek aan de schapen en de lammetjes, stokken verzamelen, spelen met herfstbladeren, klimmen in bomen, totdat je er doodmoe uitvalt. Daarna een lekkere lunch op een vol terras. Hij had een bord vol nuggets en frites voor zich. Ik een beschaafd bord met Italiaanse kaas en dunne brood stengels. Terwijl hij een friet in zijn mond stak, keek hij naar mijn stengels. Hij wilde er wel een, liet hij weten. Dat kan, zei ik, als ik een friet van jou krijg. Dat was niet de bedoeling. Ik probeerde hem uit te leggen dat in de mensenwereld geldt voor wat hoort wat. Hij luisterde, maar begreep er met zijn drieëneenhalf jaren niets van. Toen ik het hem aanschouwelijk probeerde uit te leggen door een friet van zijn bord te pakken en er een stengel op te leggen, reageerde hij gebeten. Dat was niet de bedoeling. Met een serieus gezicht en een duidelijke stem, liet ik hem weten dat hij dus geen soepstengel kreeg. Hij bleef me lang aankeken en verzuchtte toen tegen zijn vader: "Opa Nel en colère?" Ik glimlachte. Zijn moeder is in Zuid-Afrika. Hij mist haar erg. Zijn wereld is vol onzekerheden. Toen we afscheid namen kreeg ik een echte zoen. "Opa Nel niet boos."





Saturday, May 04, 2013

Alsof er niets is gebeurd

Alsof er niets is gebeurd, scheen vanmorgen de zon, floten de vogels, zijn er witte wolken langs het zwerk. Het zou het gebeurde betrekkelijk moeten maken. Wij mensen zijn niet meer dan een zandkorrel in de woestijn of een druppel in de zee. Bij veel afscheidsplechtigheden worden die teksten gebruikt om troost te bieden. Het vervelende is dat wij onszelf zo hebben opgeblazen, dat relativeren op de loop is gegaan. Ook bij mij. Wat er is gebeurd heeft mij met stomheid geslagen. Ik zal nog lang nodig hebben om het verdriet een plaats te geven. Herinneringen zullen blijven en daar doe ik het nu maar mee.