Tuesday, October 15, 2013

Is Talent Enough?


Met deze vraag start de bekende Japanse pianiste Mitsuko Uchida een discussie op Youtube. Ze zegt niet alleen "Nee, talent isnot enough", maar ze geeft ook de eigenschappen die nodig zijn om een om een echte kunstenaar te worden. Met deze wetenschap probeerde ik het werk van twee Huizer schilders te duiden, die exposeerden ter gelegenheid van de Atelier Route: Lenie Bos en Jettie Roseboom. Beiden zijn schilderbeesten. Zij moeten schilderen! Daarmee voldoen ze aan de eerste kwaliteit die Mitsuko noemt: de innerlijke noodzaak/drang om je emoties met hulp van het medium uit te drukken. De tweede voorwaarde, die zij noemt is intellectueel vermogen om het middel goed te gebruiken. Dat is iets anders dan techniek, de derde eigenschap. Zowel Lenie als Jettie weten wat ze met verf en een kwast kunnen.

De vierde eigenschap die Uchida noemt is charisma. Het zou kunnen dat zij dat uitsluitend voor podium musici belangrijk vindt. Want eerlijk gezegd, interesseert het me niets of Lenie of Jettie charisma hebben. Misschien is charisma wel belangrijk om te verkopen. Voor de vijfde eigenschap de noodzaak van karakter geldt iets anders. Lenie en Jettie zijn verschillende persoonlijkheden. Dat zie je aan het werk dat zij maken. Ze verschillen fundamenteel in wat ze willen uitdrukken. Jettie laat zich inspireren door hele diverse bronnen afhankelijk van het moment. Lenies inspiratiebron is de  weerbarstige werkelijkheid om haar heen. Lenie worstelt en is ontevreden als haar niet lukt wat ze wil. Dan probeert ze het opnieuw en opnieuw. De laatste tijd schildert Lenie series, bijvoorbeeld de Contrapunten waarover ik eerder schreef, en het werk dat zij maakte bij de muziek van Simeon ten Holt. Jettie laat zich vooral inspireren door haar intuïtie en schildert heel diverse onderwerpen.

Deze karakteristieken hebben mij geholpen het werk te waarderen. Het zijn verschillende kunstenaars. Maar kunstenaars zijn ze allebei!

 
 

Wednesday, October 09, 2013

Lita Cabellut - Feest van Angst en Pijn

 Eerst kijken!












 
 


Als je hebt genoten, kijk dan naar het interview met Lita Cabellut in Pauw en Witteman.

Thursday, October 03, 2013

Als we ons maar op kunnen winden



We hebben gelukkig weer wat om ons over op te winden: Het proefverlof van Volkert van der G. De bloem der natie is diep verontwaardigd. Het liefst hadden zij de moordenaar van Pim F. aan de hoogste boom gehangen. Dat de rechters geen gronden zagen om tot een veroordeling van levenslang op te leggen is hun een doorn in het vlees. Dat door de veroordeling tot twintig jaar de moordenaar van hun politieke idool volgend jaar vrijkomt vermogen zij niet te begrijpen. En nu ook nog proefverlof!! Het verstand gaat op de loop.

Dat het volk zijn hersens niet kan gebruiken, ben ik aan gewend. Daarvoor is het volk nietwaar en daarom mogen wij om de vier jaar mensen kiezen aan wie we het denken over kunnen laten. Maar in de race voor stemmen zijn die hoe langer hoe meer gewend om de oren naar de publieke mening te laten hangen en het verstand uit te schakelen.

Want laten we de boel eens op een rij zetten. Bij een volwassen democratie hoort scheiding der machten. Rechters in dit land zijn onafhankelijk, godzijdank. In dit geval hebben de rechters gewikt en gewogen en bepaald dat een politieke moord een moord is, niet erger en niet minder erg dan de moord op een gewoon wezen. Voor die moord hebben zij een straf gegeven van twintig jaar. De veroordeelde heeft zich in de gevangenis behoorlijk gedragen en krijgt daarvoor strafvermindering. Of hij spijt heeft betuigd of niet, doet er niets toe. Dat geldt voor "gewone gevangenen" ook niet. Omdat de veroordeelde volgend jaar vrijkomt worden hij en de samenleving daarop voorbereid. Hij zal moeten wennen, wij ook. 'Zo'n proefverlof is daar uiterst geschikt voor. Dat is geen cadeau, dat is een noodzakelijke stap. De uitspraak dat hij maar moet wennen binnen de muren van de gevangenis, kan alleen maar gedaan worden door een mens dat niet weet wat het is om gevangen te zitten.

Natuurlijk heb ik me afgevraagd of ik er anders over zou denken als het niet Pim F. zou zijn geweest, die vermoord was, maar een door mij bewonderd politicus. Nou was het lastig om die laatste te vinden, maar het is gelukt. Mijn oordeel blijft hetzelfde. Laat het rechtssysteem zijn werk doen.