Friday, May 28, 2010

Kunstgrabbelton in Huizen

Deze week is het Kunstweek in Huizen. Bedoeling is Huizen toeristisch op de kaart te zetten met een winterweek, een voorjaarsweek en een najaarsweek. De Stichting Marketing Huizen promoot. Ik denk althans dat het zo bedoeld is. Gisteren begon het met een concert van pianiste Ani Avramova en het harmonieorkest Prinses Irene in de Oude Kerk. Een prachtig concert door een fantastische pianiste met een goed ondersteunend harmonie-orkest. Het zou storm moeten lopen! Dit is immers het neusje van de zalm. Maar in de sfeervolle Oude Kerk zaten een handje vol mensen, die overigens ten volle genoten. De wegblijvers krijgen overigens woensdagavond een nieuwe kans, als Ani Avramova een Chopin recital geeft in de bibliotheek.

Waar waren al die mensen? Liepen die nog boodschappen te doen in het dorp. Waren ze bij het Brugfeest van Jan Schra en Maja Boot, waar zo'n ander groot talent uit Huizen zou optreden, dochter Janne Schra? Wisten ze het niet, of willen ze niet?

Ondanks de tweepagina grote advertentie in de Huizer Courant, de foldertjes en aanplakbiljetten hoor ik veel mensen die het geheel is ontgaan dat er feestweek is. Of die uit de hoeveelheid aan activiteiten, de krenten uit de pap niet kunnen halen. Er is altijd wel iets in het dorp, zeggen ze, en zelden iets bijzonders. Dus als er iets bijzonders is, schreeuw het van de daken en laat het niet verzanden in de grabbelton. Uitlichten, zouden theatermakers zeggen!

Of geldt in Huizen ook dat het gevaarlijk is je kop boven het maaiveld te steken. Ik ga in ieder geval woensdag weer genieten.

Thursday, May 27, 2010

Fanny Kiezenberg is overleden












Onze vriendin Fanny Marie Rose Gerardine Kiezenberg is maandag 24 mei jl. overleden. We wisten allemaal dat het zou gaan gebeuren en toch raakt het me diep. Het is erg onvoorstelbaar dat ze er niet meer zal zijn:

Niet meer in het Kunstcafe op de eerste rij,
Niet meer hakkend in haar atelier,
Niet meer met en onder haar leerlingen,
Niet meer in het Filmhuis, dat ze heeft neergezet
Niet meer in ons midden
Niet meer die klaterende lach
Dat bijzondere gesprek.

Maar “zolang iemands naam genoemd wordt, leeft hij voort”.

Daarom is het een goed idee dat de Huizer Kunstprijs voor Jeugdig Talent voortaan haar naam zal dragen: De Fanny Kiezenbergprijs. Haar vormkracht, ambachtelijkheid, haar wilskracht en doorzettingsvermogen mogen een voorbeeld zijn voor alle jonge kunstenaars in spe.

Fanny leeft voort in ons hart en in haar werk. Niet alleen in haar beelden, maar ook in haar woorden.

Er is gelegenheid tot afscheid nemen en schriftelijke condoleance op zaterdag 29 mei, 15.00 – 17.00 uur in Uitvaartcentrum Rebel, Ceintuurbaan 45, 1271 BG Huizen.
De afscheidsdienst voor Fanny zal worden gehouden op maandag 31 mei om 10.30 uur in De Grote Kerk, Marktstraat 13, 1411 CX Naarden-Vesting.
Na de dienst is er gelegenheid tot condoleren in bovengenoemde kerk.
De begrafenis zal in besloten kring gaan plaatsvinden.
Bloemen: liefst voorjaarskleuren.

Thursday, May 20, 2010

Een goede buur


Ze groeien als paddenstoelen, de buurtverenigingen. Zijn een reactie op de afwezige overheid. Vooral in buurten waar veel last is van vandalisme, denken bewoners dat ze samen sterker zijn dan alleen. En gelijk hebben ze. Als twintig paar ogen op straat kijken, zien ze meer dan een paar ogen. Overigens vraag ik me wel af de bordjes "Buurtpreventie" slimme criminelen echt afschrikken.

De buurtvereniging De Eenheid van de Wolfskamerbuurt doet meer dan alleen aan vandalismebestrijding. Bewoners van de Wolfskamerbuurt kijken ook naar elkaar. En nog verder: ze spreken elkaar ook aan als er iets gebeurt wat opvalt. Bijvoorbeeld het onderhoud van de tuinen. Kom daar maar eens om in deze tijd. Overigens doet mijn buurman op de keurige Breezand dat ook. Die liet ons laatst weten dat hij het fijn vindt om te weten als we weg zijn, maar ook wel graag zou willen dat we ons melden als we terug zijn. Het geeft me een warm gevoel dat hij op ons let.

De bewoners van de Wolfskamerbuurt vechten samen voor het behoud van hun buurt. Samen staan ze sterk. Maar inmiddels doen ze ook leuke dingen met elkaar, zoals samen barbecuen en wedstrijden zonnebloemkweken. De oude tuindorpgedachte komt langzaam terug. Zonde om dat af te breken, toch?

Sunday, May 16, 2010

Grootgrondbezit

Ons huis in Frankrijk ligt in het stil en landelijk gebied. Vanuit ons huis kunnen we verschillende uitgezette wandelingen maken en dat doen we met veel plezier.In Frankrijk worden uitgezette wandelingen duidelijk gemarkeerd: Grand Randonees met roodwitte banden, Petites Randonees met roodgele en Randonees de Pays met geelwitte. Voor alle zekerheid nemen wij altijd een stafkaart mee, zodat we moeilijk kunnen verdwalen. De charme van uitgezette wandelroutes is dat ze de wandelaar door stille, landelijke en onbekende gebieden leiden. Soms kan dat alleen als boeren hun erf openstellen. Veel Franse boeren doen dat op voorwaarde dat je hun vee ongemoeid laat. Daar zijn we ze erg dankbaar voor.

Dit voorjaar gebeurde het ons echter voor het eerst, dat de wandeling was omgelegd omdat de eigenaren van priveterrein de toegang tot hun gebied hadden afgesloten. Veelal zijn dat geen boeren, maar stedelingen die een piedaterre op het land hebben gekocht. Die hebben hun stadse gewoonten meegenomen. De eerste eigenaar had een groot hek op zijn oprijlaan gezet, dat alleen electronisch te bedienen valt. Als hij niet thuis is, gaat het hek dus niet open en moet de nietsvermoedende wandelaar een andere weg zien te vinden. Een plakaat op een boom wees ons de weg door over een moeilijk begaanbaar bos. De tweede had niet de moeite genomen een hek te plaatsen, maar had gewoon de merktekens van de boom verwijderd. Toen we na zorgvuldig spoorzoeken vermoedden dat het pad over privéterrein liep werden we begroet door een chien mechant, die meestal harder blaffen dan bijten. Toen de eigenaar tevoorschijn kwam en ons duidelijk maakte dat wij ons op verboden gebied bevonden, wezen we haar op haar verplichtingen om in ieder geval een omleiding te markeren.

Ik moest aan dit alles denken toen ik in de HuizerCourant las dat het bospad tussen de Oud Bussumerweg en de Sijsjesberg is afgesloten omdat de gemeente de grond heeft geruild met een van de grootgrondbezitters in Huizen. Waarom bij die ruil niet de voorwaarde gesteld dat het pad open blijft? Nu is het verweer van de gemeente dat het pad nog nimmer openbaar gebied is geweest, terwijl ik er toch meerdere keren vrijelijk gebruik van kon maken.

Het zou toch erg sjiek zijn als de nieuwe grootgrondbezitter een gebaar zou maken en het pad weer open zou stellen. Adel verplicht!

Sunday, May 09, 2010

digitale politici

Rond de gemeenteraadsverkiezingen was het druk met Huizer politici op de digitale snelweg. Maarten Hoelscher, de fractievoorzitter van de PvdA en Erwin Ormel van de VVD, hielden trouw een weblog bij, waarin ze ons eerst lieten weten waarom wij op hun partijen moesten stemmen en vervolgens hoe blij ze waren dat ze aan de macht waren gebleven. Ook Kees de Kok van het CDA en Larissa Landre hielden voorzichtig ook een weblog bij. Zij allen hadden zich gevoegd bij wethouder Janny Bakker die al veel langer gebruikmaakt van het medium.

Maar nu is het ineens stil, oorverdovend stil. Erwin Ormel heeft sinds 15 april niet meer geschreven. Reden onbekend. Maarten Hoelscher is ook afgehaakt. Hij heeft wel een reden gegeven. Hij heeft even genoeg van alle kritische geluiden. Ook Kees de Kok is sinds 28 maart stil. GroenLinks blijft actief op de digitale snelweg, maar het is mondjesmaat. Alleen Janny Bakker blijft trouw schrijven.

Misschien barst het circus dadelijk weer los nu we op 9 juni een nieuwe landsregering moeten vormen. Maar dan zullen het vooral de landelijke politici zijn die zich laten horen. Moet u trouwens ook zo wennen aan Job Cohen in dat verkiezingscircus. Zou het niet beter zijn geweest als hij gewoon in Amsterdam was gebleven, en het campagnevoeren aan anderen had overgelaten.

Nog even terug naar die Huizer politici! Vervelend dat zij nu weer in de schulp van de bekende raadzaal zijn gekropen, waar nooit iemand hen lastig komt vallen. Ik houd wel van de persoonlijke commentaren op wat er gebeurt in het politieke bedrijf. Anders zouden we eens kunnen vergeten dat politici ook maar mensen zijn. Dus hup Erwin, Maarten, Kees en Larissa. Laat ons weten hoe het er voor staat.

Friday, May 07, 2010

Het jarjatgevoel


We zijn er weer en dat valt niet mee, moet ik zeggen. Leven in twee werelden is luxe, maar heeft een schaduwzijde. Je moet steeds schakelen bij de overgang van rust naar hectiek en omgekeerd en naarmate ik ouder word gaat schakelen minder goed. In de maand op het land in Frankrijk hadden we trouwens ook last van de grote wereld. Er was een lange Franse treinstaking, die ons belemmerde naar huis te gaan voor een begrafenis van een dierbare. En de aswolk van de IJslandse vulkaan ging ook ook niet aan ons voorbij, omdat onze vrienden uit Nederland die met de trein naar Frankrijk zouden komen voor een bezoek vastzaten op het vliegveld van Boekarest. Begrijp je het niet. Doet er niet toe. Bedoeling is om te zeggen dat de grote wereld om de hoek kwam kijken.

Maar het was natuurlijk in de eerste plaats genieten van ons Franse leven op het land. En daarbij hielp het warme voorjaarsweer. Er vlogen zelfs al zwaluwen rond het huis en de kersen- en perenbloesem stond volop in bloei. Wat een weelde. Links en rechts de geluiden van onze boerenburen, die het land aan het bewerken zijn, de zure lucht van de geiten vermengd met de heerlijke zoete geur van de bloeiende brem. Zonder televisie hebben we ineens zeeen van tijd om alle boeken te lezen, waar we thuis niet aan toekomen. Ik las Museum van de Onschuld van Pamuk, De dood heeft mij een aanzoek gedaan van Kristien Hemmerechts, Het Veer van Istanbul van Irene van der Linde met de sfeervolle foto's van Nicole Seghers, Koetsier Herfst van Charlotte Mutsaerts, De Milieubeheerder van Nadine Gordimer en ik ben begonnen aan De Kwestie God van Karen Armstrong. Voor alle bangerikken voor de Turken is vooral Het Veer van Istanbul een aanrader. Ik was al niet bang, maar nu denk ik wat een rijkdom als ze aan zouden sluiten bij Europa! Of bestaat dat binnenkort ook niet meer?

We zijn weer thuis! Valt niet mee. Maar het komt wel weer goed.