Saturday, October 31, 2009

ADHD Televisie

De jeugdzorg in Nederland loopt vast. Deskundigen luiden de noodklok. Doordat ouders van kinderen met lichte problemen naar de jeugdzorg lopen voor een advies, kunnen moeilijke jongeren niet geholpen worden. Ouders van de laatste groep zijn wanhopig en terecht. Uitbreiding van de jeugdzorg heeft geen zin, want kennelijk creëert hier aanbod de vraag. Net als bij die files trouwens!

Ouders moeten dus zelf weer gaan opvoeden en niet voor iedere wissewas hulp gaan vragen. Hoogleraar Hermans van Jeugd en opvoeding die op televisie zij licht op het probleem liet schijnen had met een vriend en klasgenoot van de lagere school een klassefoto erbij gepakt en had geteld hoeveel van de leerlingen in zijn klas nu voor het etiket ADHD in aanmerking zouden komen, die vroeger werden bestempeld als druk, verlegen, ongeconcentreerd. Met al die kinderen is het zonder deskundige hulp goed gekomen.

Vanmorgen zapte ik langs Zappelin, de kindertelevisie. Wat een herrie, wat een drukte. Veel schreeuwen en hard hollen. Als ik nog geen ADHD had, zou ik het krijgen. Waarom sturen we kinderen met zogenaamde ADHD niet gewoon naar de sportschool? Laat ze daar eerst eens uitrazen en geef ze vervolgens structuur! Flink aanpakken. En de ouders erbij!

Sunday, October 25, 2009

Ruiter en paard

Zaterdag zagen Ger en ik in het Museum Beelden aan Zee in Schevingen sculpturen van de Italiaanse beeldhouwers Marino Marini en Manzu. De kardinalen en poppenmeisjes van Manzu lieten we links liggen, omdat we alle aandacht nodig hadden voor de ruiterstandbeelden van Marino Marini. Jaren geleden zagen we van hem De Engel In de stad in het Museum van Peggy Guggenheim in Venetië. En toen wist ik al niet wat ik ermee moest. Kijk zelf.



Kunstkenners die het beter weten dan ik zeggen dat we hier een verrukte boer zien op zijn paard, die in WO II vliegtuigen ziet overkomen en er een erectie van krijgt. Ik zie hele andere dingen. Ik zie een karikatuur van Benito Mussolini afgebeeld als een klein jongetje dat geniet van zijn macht. Armen wijd, hoofd omhoog en zwaard naar voren. Dat laatste doet me denken aan de woorden van Gabrielle, de homoseksuele journalist uit Una Giornata, die tegen La Loren zegt als ze vol vrouwentrots haar plakboek van Mussolini laat zien: "Ik hoor dat hij 's morgens een paard bestijgt en 's avonds de vrouwen. Arme paarden, arme vrouwen."

Marini heeft tientallen ruiterstandbeelden gemaakt. En reageert ermee op de geest van de tijd waarin hij leeft. Wie niets te zeggen heeft, vertelt steeds iets nieuws. Maar zij die betekenis geven herhalen hun woorden. Met zijn beelden reageert Marini op de tijd waarin hij leeft. Na de oorlog is de verhouding tussen man en paard verstoord. Er is niets vrolijks en natuurlijks meer aan. De relatie is vol van spanning en dramatiek. De man op het paard heeft de grootste moeite om overeind te blijven. Hij heeft waardigheid en waarde verloren.

Het is niet voor niets dat in de stad Rotterdam een grote abstracte ruiter op paard staat.

Friday, October 23, 2009

Beeldvrouwen in beeld

Woensdag 28 oktober a.s. vertoon ik in het Kunstcafé mijn documentaire Beeldvrouwen. Dat klinkt heel wijs, en dat is het ook. Hij laat zien hoe DE Vrouw die nu in de tuin staat te pronken tot stand is gekomen. In de uitnodiging staat: Vier (Beeld)vrouwen zijn twee jaar intensief bezig geweest met het maken van “De Vrouw”. De transpiratie en inspiratie die nodig was om van een blok van 400 kilo dolomiet een beeld te maken werd vastgelegd op video door Nel Hoogmoed – in haar tuin staat “De Vrouw” nu te pronken. Ger Sjerps en Charlotte Fontein werkten, samen met beeldhouwer Fanny Kiezenberg, hard en ruig met hamers en beitels. In het Kunst- en Cultuurcafé wordt het unieke beeldverslag van de wording van De Vrouw in grootbeeld vertoond. De vier “Beeldvrouwen” praten daarna over de hoogtepunten en dieptepunten in hun ervaringen met een weerbarstig stuk steen.

Het maken van de documentaire kostte me de nodige hoofd- en hartbrekens. Vooral het indikken van het materiaal tot 25 minuten beeld, deed veel zweet en tranen vloeien. Ik ben maar een amateur die met een eenvoudige DVD camera het wordingsproces van het beeld heeft vastgesteld. Achteraf had alles beter gekund. Ik had moeten werken met een scenario, ik had veel beter op licht en geluid moeten letten, ik had er niet zo irritant tussendoor moeten kwekken. Maar toch, en ik durf het bijna niet te zeggen, ben ik niet ontevreden. Al was het alleen al dat ik heb vastgelegd wat nooit terugkomt en waar vier vrouwen veel lol aan hebben beleefd.

Wednesday, October 21, 2009

Dieven in de nacht

Zag gisteravond laat met verbijstering hoe het Scheringa museum werd leeggehaald door collega's van ABN AMRO! Spookachtig en onwerkelijk. Had dit niet anders gekund? Had niet even iemand zijn hand kunnen opsteken en roepen: "Wachten even! Even nadenken" Misschien meneer Zalm, de bestuursvoorzitter van ABN AMRO en vroeger medewerker van de heer Scheringa. Of anders meneer Bos, die geloof ik de baas is van die meneer Zalm. Maar kennelijk is het nu de bedoeling om de heer Scheringa geheel naakt in de spotlights te zetten.

Natuurlijk komen vandaag in de media praatprogramma's allerlei bestuurlijke lieden uitleggen dat het officieel toegestaan is. Misschien zelfs dat het officieel wel moest. Maar mij en misschien ook nog wel wat anderen kunnen ze er niet van overtuigen dat het niet anders had gekund. Als je er een bordje neerhangt "van ABN AMRO/de staat der Nederlanden" en wat mannetjes neerzet lopen we echt niet met die kunstwerken onder de arm de deur uit. Hebben we nog een beetje fatsoen?

Friday, October 16, 2009

Huizen moet bruisen



Deze legpenning is ontworpen door Natalie Hoogeveen voor de Kunstprijs Huizen.



De wil is er, nu de actie. Gisteren presenteerde de Stichting Marketing Huizen plannen om van Huizen een aantrekkelijke pleisterplaats te maken. In de Botterwerf waren vele nieuwsgierigen verzameld om het verhaal te horen. Ik zag drie wethouders, geen burgemeester, ik zag hoge ambtenaren, de voormannen van de Stichting Actief Huizen, van de Stichting Botterwerf, van de Stichting Huizerdag, de voorvrouw en voorman van de Stichting Kunstpicknick, van de Stichting Kunst- en Cultuur, van de Marktkooplieden en ik zag de mannen van het Nautisch Havenkwartier. Er was dus veel gelegenheid om de relatiekring uit te breiden.

Wethouder Janny Bakker presenteerde wat er op het gebied van recreatie tot nu toe allemaal is gebeurd. Stapels plannen, beleidslijnen, uitgangspunten, voornemens. Zij riep de aanwezigen op om nu verder te gaan en stappen te zetten. Ik keek rond en vroeg me af wie dat moest gaan doen. De hardwerkende lieden van de achtergrond waren er niet. Die waren aan het werk. Ik kwam net van de opening van de tentoonstelling ONE LICNO, She Personally in het Huizer Museum, waar directeur Elganan Jelsma had verteld, welk een klus het was geweest om de tentoonstelling mogelijk te maken.

Laten we vooral niet vergeten dat er dankzij die hardwerkende lieden op de achtergrond al veel gebeurt. Afgelopen weekeinde was de Atelierroute met ondanks het slechte weer veel belangstelling. In het Huizer Museum, dat dit jaar voor het eerst meedeed kwamen driehonderd bezoekers. De Kunstpicknick in juni was goed bezocht, de Botterdagen waren mede dankzij het mooie weer een groot succes. De Huizerdag is al weer lang geleden en toen was ik er niet. In de Bibliotheek/Kunstuitleen is veel te beleven, iedere maand is er een Kunstcafé in de Boerderij, er zijn diverse muziek- en toneeluitvoeringen.

Wat willen we nog meer zonder elkaar voor de voeten te lopen? Wat is het unieke van Huizen en wat zou je dus kunnen uitbaten? Janny Bakker presenteerde plaatjes van de haven, het dorp, het plein 2000 en de natuur. Ze presenteerde niet hoe dat alles elkaar zou kunnen versterken. De gemeente wil haven en dorp met elkaar verbinden, zeggen ze. Vervelend dat er tussen die twee zo'n gapend gat ligt. En de kans om dat gat te dichten heeft de gemeente zelf verprutst door LIDL toe te staan om op de kop van de Havenstraat een groot kantoorpand te zetten. Niet de manier om een loop naar het dorp aantrekkelijk te maken.

Gaan we dus bruisen in het NHK en laten we het dorp zijn rust?

Tuesday, October 13, 2009

Ongevraagde aanwijzing

Er is iets met uw manier van lopen niet goed
Die klutsende gang maakt een goedje,
dat nood heet.
Het kleeft: laat zich niet inslikken,
maar evenmin uitspugen.
En het trekt, maar lenigende handen tasten
naar structuur:
schaamte bij alle betrokkenen.
U kunt ermee doorsporten maar
naast het sportveld ligt het kerkhof,
dat weet u.

Tonnus Oosterhoff

Omdat ik zoveel prettige reacties heb gekregen op het gedicht van Vasalis en ik die reacties zeer op prijs stel.

Thursday, October 08, 2009

Briefwisseling M. Vasalis en G. van Oorschot

Ik lees met rode ogen de briefwisseling tussen de dichteres M. Vasalis en haar vriend uitgever Geert van Oorschot. Natuurlijk hoop ik er achter te komen, waarom Vasalis zo plotseling is gestopt na de drie bundels prachtige gedichten die ze in en vlak na de oorlog heeft geschreven.

De winter en mijn lief zijn heen.
Er zit een merel op het dak,
zijn keel beweegt, zijn snavel beeft
alsof hij in zichzelve sprak.

Hij luistert: uit een verre boom
klinkt als het ketsen van twee stenen
een vonkenregen van verlangen
zoo luid, zo helder en zo bang.

De merel stort zich met een kreet
vol wildheid in de voorjaarsvlagen.
Ik kan het bijna niet verdragen:
mijn voorjaar en mijn lief zijn heen.

Uit: Vergezichten en Gezichten.


Ik heb veel zorg besteed aan het overtikken van dit gedicht, omdat ik uit de brieven lees dat Vasalis zich vreselijk ergert aan gebruikers van haar gedichten die er slordig mee omgaan. Vasalis laat zich kennen als een pietje precies, een ongemakkelijk mens voor zichzelf in de eerste plaats. Ze blijft schrijven, maar alles wat ze produceert voldoet niet aan haar eigen hoge kwaliteitsstandaard.

De brieven geven ook een scherp beeld van het literaire bedrijf. Van Oorschot was niet alleen uitgever, hij was ook de geestelijk vader van literaire tijdschriften. Hij probeert Vasalis over te halen om toe te treden tot redacties, maar ze weigert dat in alle toonaarden. Ze voelt weinig voor het ongevraagd becommentariëren van werk van anderen. Maar als Van Oorschot haar vraagt wat ze vindt van zijn verhalen en novelles, kan ze ongenadig hard zijn.

De briefwisseling geeft vooral een beeld van een groeiende vriendschap. Naarmate de briefschrijvers ouder worden, laten zij meer van de ziel zien. Wie schrijft er nog brieven in dit twitter tijdperk? Wie gaat er nog eens echt voor zitten?

Saturday, October 03, 2009

Jaap en Joopie



Op de website van het Nieuwsblad voor Huizen hebben 64 mensen laten weten dat Jaap en Joopie een vaste plaats verdienen in het huis-aan-huis blad. Heb nog niet kunnen vinden of de redactie dat voldoende vindt.

Thursday, October 01, 2009

Huizer dialect

tis water en wijnd

In het Kunstcafe van gisteravond spraken binnen en buiten Huizers (ik waag me als buitenmens niet aan de Huizer spelling) met elkaar over de toekomst van het Huizer dialect. Aanleiding waren de T-shirts met Huizer spreekwoorden en gezegdes die op de Huizerdag te koop waren. Het werd duidelijk dat de leden van de Historische Kring Huizen er alles aan doen om het Huizer dialect te bewaren. Ze leggen verhalen, woorden, spreekwoorden en gezegdes vast op schrift en op geluidsdragers. Het staat deftig op de website van de Historische Kring. "het vastleggen in schrift van het Huizer dialect in de door de wetenschap voorgeschreven schrijfwijze."

Er was niemand in de zaal die het bestaansrecht van het Huizer dialect durfde te betwijfelen. Daarvoor was de overmacht aan liefhebbers te groot. Waarom zou je een gemeenschap ook een deel van zijn verleden en traditie willen afnemen. Maar na het gesprek blijft wel de vraag hangen hoe je het dialect levend zou kunnen houden. Is een jaarlijkse toneelvoorstelling in Huizer dialect daarvoor voldoende? Of gaat Pieter Hogenbirk zijn strip in het Nieuwsblad van Huizen in het Huizers schrijven?

Mensen leer je kennen door de taal die ze spreken. Vooral in de spreekwoorden en gezegdes zien we hoe mensen tegen hun wereld aankijken. Daarom is het goed dat al die spreekwoorden en gezegdes bewaard blijven. Er staan er al twintig op www.mijnwoordenboek.nl . Er bestaan er veel meer, hoorden we gisteren en het is te hopen dat die snel worden toegevoegd. Mijn woordenboek is van dialectsprekers voor dialectsprekers. Toevoegen van woorden en tekst is simpel.
Contactadres: Mevr. D. van Herwerden-Eendebak, tel. 035-5252851

Op de website van het Meertensinstituut voor studie naar taal en cultuur staan vijf geluidsfragmenten van het Huizer dialect. Als je de echte Huizer beter wilt leren kennen raad ik je aan eens goed voor het luisteren naar de fragmenten te gaan zitten. Je leert er de Huizer kennen als een eerlijk, recht toe recht aan mens met humor.

Dialectvergelijking kan inzicht geven over de verwantschappen van het Huizers met andere dialecten. Want die zijn er wel degelijk. Anders zouden verre vrienden als een Laarder, een West en een Oost Fries het Huizers niet zo gemakkelijk kunnen verstaan als ze doen.

Al die aandacht zal het dialect als levende taal niet redden. Maar het geeft het wel de eer die het toekomt. Hulde aan de mensen van het Kunstcafe dat ze daar een bijdrage aan hebben geleverd. Ga zo door met vergeten groepen in de schijnwerpers te zetten.