Tuesday, April 29, 2008

BAAL van Brecht


Hoogste tijd voor het zoet der aarde! Zag in Schouwburg Almere een prachtvoorstelling van BAAL van Brecht van het Ro-theater en werd er heel erg blij van. In BAAL dendert een jongeman door het leven. Hij wil zich ontworstelen aan de burgerlijke moraal van zijn tijd. Brecht schreef BAAL in 1918, toen we nog neukten onder de dekens. BAAL zoekt de absolute vrijheid en sleurt anderen mee in zijn levenslust.

Brecht geeft een theatermaker alle gelegenheid om uit te pakken en dat heeft Alice Zuidwijk van het Ro-theater gedaan. Allereerst heeft zij BAAL laten vertolken door een actrice en niet zomaar een. De Vlaamse Fania Sorel speelde BAAL als een ontwapenend en brutaal jongmens midden tussen hoeren, nachtbrakers en gokkers. De zes andere spelers wisselden voortdurend van rol en karakter. Ze blijven de hele voorstelling op het toneel en als toeschouwer is er veel te zien. Ook al omdat decor en licht kleur en vaart aan de voorstelling geven. En in BAAL produceert Brecht prachtige poëtische teksten.

In de toneelwereld van dit kikkerland woedt kennelijk de discussie of je Brecht in deze tijd nog wel kunt spelen. Of de thema's niet zijn achterhaald. Idiote vraag. BAAL vertelt het verhaal van een mens dat zijn eigen weg moet vinden. Alsof dat niet van alle tijden is. En als je er de vorm en vaart aan geeft die het Ro-theater vond, zou het stromen volk moeten trekken. Niet dus. In Schouwburg Almere zaten een halve man en een paardenkop. Dat die genoten is fijn voor hen. Vooral omdat het wel eens de laatste keer kan zijn dat ze dicht bij huis mooie dingen kunnen zien. Want een lege zaal zal niet leiden tot nieuw toneelaanbod in deze nieuwe schouwburg, die het zo goed kan hebben. Voor het Ro-theater moeten we over een tijdje naar Rotterdam.
Als je een stukje BAAL zelf wilt zien kun je op youtube.com kijken.

Saturday, April 26, 2008

Gewoon slaan dames!

Net thuis en vallen we toch weer geheel met de neus in de boter! Ik had het 's middags al kunnen weten. In de rubriek Persoonlijk van Binnenlands Bestuur las ik dat Digh Ishta interim hoofd communicatie bij VROM was geworden. Ik ken Ishta als paard van stal als de PvdA weer eens in de problemen zit. Overigens vind ik dat hij zichzelf heeft overleefd net overigens als de Partij die hij moet gaan helpen. Hebben ze daar nou werkelijk niks beters?

Maar het ging de hele avond niet over deze spindoctor. Het ging allemaal over het slopen van minister Ella Voogelaar. Ella had zich tijdens een bezoek aan een zgn. prachtwijk laten overvallen door een irritante interviewer van GeenStijl.nl. Het begon nog aardig: "Oh wat leuk, ik ken u", maar toen de jongeman haar treiterig vroeg naar de spindoctor, suggereerde zij dat ze van geen spindoctor wist. Interessant?! Het lijkt erop dat die spindoctor haar is opgedrongen. Ze heeft natuurlijk niet naar de wijze raad willen luisteren en stapte zo in de valkuil.

Als ik minister was zou ik het wel weten. Niks spindoctor! Vervelende journalisten of volk dat zich ervoor uitgeeft krijgt gewoon lik op stuk. Ik heb genoten toen minister Ien Dales een irritante Wouke van Schellenburg, die nu zo vrolijk reclame zit te maken voor de ING, met een tasje van zich af mepte. En dezelfde Wouke kreeg van Pim Fortuyn ook een sneer toen ze vettig bleef doorvragen. Geen spindoctors alsjeblieft, want die leren politici alleen maar lege hulzen verkopen. Wel narren en tegensprekers die politici leren verbaal en fysiek weerbaar te worden. Ik bied me wel aan.

Friday, April 25, 2008

Twee dagen snelweg


Na een bliksem bezoek aan het huis van Ger in Jarjat, Ardesch, Frankrijk en 2200 km snelweg, vraag ik me af wat al die duizenden vrachtwagens die de snelwegen overvol maken toch vervoeren. Vroeger kon je dat zien aan de opschriften op de laadbakken: bier van Heineken, waskaarsen uit Gouda, meubels van mensen die verhuizen van het ene naar het andere land, citrus uit Spanje. En daartussen door dan al die veetransporten, waarvoor je je ogen dicht deed als je er langs reed.

Nu staat op bijna alle vrachtwagens waar ze ook vandaan komen “international transport” of soms deftiger “logistics”. Wat erin zit kun je aan de buitenkant niet meer zien en dat is voor nieuwsgierige mensen zoals ik heel vervelend. Want hoe krijg je die vrachtwagens van de weg, als je niet weet hoe noodzakelijk ze zijn? Alleen God weet wat er allemaal inzit en de Franse politie, die stevig controleerde langs de autoroute.

Wat slepen we in hemelsnaam toch allemaal heen en weer over onze aardbol. Ik heb in Frankrijk tussen het harde werken door veel oude kranten gelezen waarin voortdurend aandacht wordt gevraagd voor het welzijn van moeder aarde en haar bewoners. De rijken vervuilen, terwijl de armen honger lijden. Waar blijven de oplossingen? Ger en ik hebben er eens flink over gefilosofeerd tijdens die 2200 kilometers. Zou het helpen als de we de autokilometers op rantsoen zetten? Iedere inwoner van een rijk land krijgt een beperkt aantal privé kilometers en per land krijgen we er gezamenlijk ook nog enige, die verdeeld mogen worden door de regeringen.


Ja, ik weet het. We kunnen natuurlijk ook gewoon thuisblijven.

Saturday, April 19, 2008

Puntkomma

Even helemaal niks.

Thursday, April 17, 2008

Subcultuur

Hoor ik toch ineens tot de subcultuur van homo's en lesbo's. Dat zou niet erg zijn, als die groep niet ineens van kleur zou zijn veranderd. Een onderzoek van Nova, Gaykrant en COC wijst uit dat homo's en lesbo's goed zijn voor 5 - 10 kamerzetels en dat we overwegend rechts stemmen. Dat was een jaar of tien wel anders! Toen stemden we vooral links. Kennelijk hebben we het te goed gekregen en hebben we nu iets te verliezen. En dus rukken wij naar rechts en stemmen op VVD, Wilders en vooral op Verdonk!

Welk een kille wind waait er toch in dit land. Natuurlijk ben ik ook wel eens bang, als ik hoor dat in Iran homo's worden opgehangen, en ik voel me solidair met homovrienden die in Amsterdam in elkaar worden geramd. Maar dat is toch nog geen reden om je aan te sluiten bij zo'n eendimensionele mevrouw als Rita Verdonk of zo'n charlatan als Wilders. Je hoeft toch maar even naar je vriendelijke vrienden te kijken om te weten, dat onze vrijheid om te zijn wie we zijn bij de meesten van onze landgenoten niet ter discussie staat.

Als we er met z'n allen voor zorgen dat iedereen in dit land perspectief heeft, naar school gaat of werkt, rechten en plichten kent, dan zal het schoppen naar de vreemdeling wel ophouden. Of vergis ik me en moeten we allemaal weer de straat op met trommels en bellen?

Tuesday, April 15, 2008

Trouwambtenaren moeten alle huwelijken sluiten

De Commissie Gelijke Behandeling vindt nu ook dat trouwambtenaren niet mogen weigeren homo-huwelijken te sluiten. Als ze dat toch doen, kan de gemeente ze ontslaan of een andere functie aanbieden. De adviezen van de commissie hebben geen rechtskracht en dat is jammer. Want in het regeerakkoord staat nog steeds dat weigerambtenaren rechtsbescherming krijgen en in een op de zeven of acht gemeenten werken weigerambtenaren. Zij mogen volgens deze regering dus niet worden ontslagen. Wat het allemaal waard is, is dus nog steeds niet duidelijk. De trouwambtenaar die weigert homohuwelijken te sluiten is naar de commissie gelopen om zijn gelijk te halen. Hij had beter rechtstreeks naar de rechter kunnen lopen. Waarom doet niemand dat eigenlijk? Of heb ik een stukje geschiedenis gemist? Het kabinet zal naar buiten wel iets geroepen hebben over een praktische oplossing en naar binnen dat het een crisis niet waard is. Maar ik heb wel behoefte aan duidelijkheid. Houden we ons nu wel of niet aan de wet in dit kikkerland?

Overigens vindt de commissie ook dat het feministisch weekblad Opzij geen mannen mag weigeren die redacteur willen worden van het blad. Opzij vindt dat het blad een voorbeeldfunctie heeft. De Commissie vindt dat Opzij bij gelijke geschiktheid wel de voorkeur mag geven aan een geschikte vrouw.

Sunday, April 13, 2008

Verkiezingen in Italie en Amerika

Ik gruwel van al die meiden, jong en oud, die zo dol zijn op hun Sylvio of Barack, omdat die mannen zo'n charisma hebben. Ik zie ze joelen, juichen en soms zelfs huilen en denk maar steeds: "Gebruik je verstand." Ik las jaren geleden de studie van Maria Macciochhi, VROUWEN EN FASCISME. Dat gaat natuurlijk over de verheerlijking van de rol van de vrouw en vooral van de moeder. Dat leidde ertoe dat bij de publieke optredens van Mussolini vrouwen in extase geraakten en hun kop verloren. Niet een enkeling, maar duizenden. Het is toch te gek, dat zo'n foute dwaas als Berlusconi nu weer aan de macht gaat komen in Italië.

En dan Barack Obama in Amerika. Ook zo'n charismatische vent, zeggen al die meiden. Ik zag hem laatst glimlachend lopen omringd door zijn aanhang en vroeg me af of zijn benen de weelde kunnen dragen. Natuurlijk zijn de aanhangers van Clinton en MacCain op zoek naar een kras op zijn brave ziel om hem van de winst af te kunen houden. Nou schijnt die in een besloten bijeenkomst voor fundsraising in San Francisco krasse uitspraken te hebben gedaan over brave mensen in Amerika. Dit is de gewraakte zin:

“… it’s not surprising then that they get bitter, they cling to guns or religion or antipathy to people who aren’t like them or anti-immigrant sentiment or anti-trade sentiment as a way to explain their frustrations.”

Het gaat dus over de frustratie van harde werkers en de manier waarop ze dat uiten. Het is een algemene uitspraak, maar als je hem fout wilt uitleggen zou dat kunnen. Voor Obama is het vervelend dat het zijn reputatie voedt van kandidaat van de elite. De uitspraak is gedaan achter gesloten deuren, waar geen journalisten werden toegelaten. Dat komt nu dus ook in het licht. En er zijn al twijfels over zijn oprechtheid. Deze uitspraak kan daar een schepje bovenop. Maar ik denk toch dat er meer moet gebeuren om hem van de winst op Hillary af te houden. En dat Hillary iets op eigen kracht moet vinden.

En die MacCain maar wachten op zijn kans.

Thursday, April 10, 2008

Voorjaar


Het gaat er nu echt van komen. De krentenbomen staan op springen, het speenkruid bloeit overdadig en op het veldje achter het oude gemeentehuis bloeit daslook. Het heeft even geduurd, maar de natuur kun je nog wel vertrouwen gelukkig. Gisteren reed ik in de vroege morgen een rondje Eempolder. In het wazig morgenlicht lijkt het of de wereld tot rust is gekomen. Schijn bedriegt, dat weet ik ook wel, maar ik kan wel heel intens genieten van de zwanen die zich in volle pracht uitdossen, de rosse grutto's die nu al een week of twee in het plasje fourageren voor hun verre tocht naar het Noorden, en van een groep hoog zwevende ooievaars op zoek naar een goede broedplek.

's Avonds reed ik in het avondlicht naar Zaltbommel. De populieren langs de rivieren kleuren prachtig koper, de ondergaande zon weerspiegelt rood in het trage water. In de file had ik alle tijd om ervan te genieten. Voor mij mag het nog wel een tijdje verwachting blijven. Als het eenmaal zomer is, is er immers weer een voorjaar voorbij.

Friday, April 04, 2008

Ons Dorp







In de Huizer Courant staat een verslag van de raadsvergadering over de Oranjeweeshuis-appartementen. De gemeenteraad van Huizen is accoord gegaan met de bouw van een vierverdiepingen hoog appartementencomplex op een van de mooiste plekken in het oude dorp. Alleen Leefbaar Huizen en de SGP waren tegen. De PvdA vindt het eigenlijk niet passend, maar kon niet anders, vinden zij. De andere partijen vinden het zielig voor de familie Van der Roest, die in de achtertuin wonen. Maar het algemeen belang moet voorgaan.

Het verslag in de krant toont opnieuw aan welke kant het opgaat met waardevolle, historische en karakteristieke panden in Huizen. College en gemeenteraad hebben de mond vol over de waarde van het oude dorp, maar als het erop aankomt geven ze niet thuis. Dan wint het grote geld. Dat was zo met de boerderij van Theeuwissen op de hoek van de Lindenlaan en de Tuinstraat, dat is nu ook weer zo met de Oranjeweeshuisappartementen. Is het dan zo vreemd dat veel mensen denken dat niet de politiek regeert in Huizen, maar de projectontwikkelaars? Zouden de dames en heren van college en raad echt denken dat toeristen naar huizen komen om een appartementengebouw te bekijken van dertien in een dozijn?

Grote vraag blijft waarom de politiek niet wil aangeven wat ze met het hele dorphart (het gebied rond Kerk en Oude Raadhuisplein) wil en hoe dat gebied er uit moet zien in de toekomst. Alleen maar roepen dat het aantrekkelijk moet worden, helpt niet erg. Hoe gaan we bijvoorbeeld voorkomen dat de oude kerk wordt weggedrukt tussen afschuwelijke hoogbouw? De Oranjeweeshuisappartementen zijn al vijf meter opgerukt richting Kerk, als er straks gebouwd gaat worden in de Keucheniusstraat, rond de pastorie, en in het blok Voorbaan, Raadhuisstraat, zal de kerk van meerdere kanten worden bedreigd. Wordt het niet eens tijd om uit te spreken hoe dat voorkomen gaat worden. In veel andere gemeenten met een historisch karakter wordt het gebied rond de kerk gekoesterd en gebruikt voor gezelligheid. Kan dat niet in het diep Christelijke Huizen?

Het lijkt er verdacht veel op dat de gemeenteraad niet wil breken met de traditie in Huizen, dat eerst plannen worden gemaakt door de bouwers die veel geld moeten opbrengen en dat vervolgens de politiek met grote krokodillentranen het nakijken heeft. Het kan ook anders, dames en heren. Maar daarvoor moet u wel uw blik verruimen en eens om de hoek gaan kijken. Bijvoorbeeld in Hilversum.

Het historisch buurtje rond de Laanstraat in het centrum van de stad is in historische staat hersteld. Dat is gebeurd met veel oog voor kwaliteit. En u gelooft het misschien niet, maar het heeft ook nog geld opgeleverd. Ons Gebouw aan de Havenstraat in Hilversum, vroeger in gebruik door o.a. De Vara, wordt gerestaureerd - niet gesloopt dus - en herbestemd voor jongerenhuisvesting. Dat zou in Huizen ook kunnen, maar dan moet er wel buiten de dorpsgrenzen worden gezocht naar bouwers die echt geinteresseerd zijn in het historisch erfgoed. En als u dat niet wilt, dames en heren van de politiek, roept u dan niet dat het oude dorp zo waardevol is. Laat dat dan gewoon maar aan het particulier initiatief over, zoals u nu ook doet. En stuur dan ook geen monumentenschildjes rond die de mensen zelf moeten bevestigen.

Thursday, April 03, 2008

Het Beeld(6)












Ger en Charlotte hakken er lustig op los onder dwingend toezicht van de beeldhouwer Fanny. Iedere woensdag krijg ik enthousiaste verhalen over de vorderingen en iedere donderdagmorgen de foto's van de voortgang. Vanmorgen liet Fanny tevens weten, dat ze erg tevreden is over de hulpjes. "Jemig, wat kunnen die meiden werken, zeg". En naar aanleiding van de foto's op de website, kreeg ik meer hulp aangeboden. "Ik wil ook wel hakken", liet een nicht van Ger weten, die in juli het huis in Jarjat heeft gehuurd en dacht dat het beeld daar stond. Dat is niet zo. Het beeld staat in het atelier van Fanny op de Wakkerendijk in Eemnes.

Het is gek, dat ik, hoewel ik de opdrachtgever ben nu nog minder band en binding heb met het beeld dan de meester en haar meiden. Ik bekijk het op afstand en een keer in de zoveel tijd, ga ik kijken. Ik begrijp dat ik binnenkort moet komen, omdat er een belangrijke fase aanbreekt: blijft het beeld naakt of niet? Kennelijk mag ik dat beslissen. Ik ga woensdag oog-in-oog die beslissing nemen.

Tuesday, April 01, 2008

Naar Damascus



In Schouwburg Almere Try-out bezocht van Naar Damascus, toneelbewerking van drie toneelstukken van AugustStrindberg met een zelfportret van de rusteloos zoekende kunstenaar op het toneel gezet door Toneelgroep Amsterdam. Alles goed! Schouwburg Almere goed, want groot, ruim, en open; toneelstuk mooi neergezet door theatermannen Pierre Audi en Jean Kalkman, met weinig middelen maar optimaal gebruik van het licht en ruimte; en met overtuiging gespeeld door Jacob Derwig. De tekst moet ook mooi zijn geweest, maar die hebben we maar voor de helft kunnen verstaan. Toch genoeg te zien om te genieten.

Naar Damascus: De titel van het stuk is ontleend aan het verhaal van de apostel Paulus, die op weg naar Damascus tot het inzicht komt, dat hij Christenen niet moet vervolgen, maar zich bij hen aan moet sluiten de leer van de Heer moet verkondigen. Paulus vertelt: ‘Toen is mij dit overkomen: ik was al dicht bij Damascus, toen er plotseling, midden op de dag, een sterk licht uit de hemel om mij heen straalde. Ik viel op de grond en hoorde een stem: Saul, Saul, waarom vervolg je mij? Ik vroeg: Wie bent u, Heer? Hij antwoordde: Ik ben Jezus van Nazaret die jij vervolgt. De mannen die bij me waren, zagen wel het licht, maar die stem, die tegen mij sprak, hoorden ze niet. Ik vroeg: Heer, wat moet ik doen? En de Heer zei tegen mij: Sta op en ga naar Damascus. Daar zal je gezegd worden welke taak je is opgelegd.

Deze dramatische gebeurtenis heeft Pierre Audi duidelijk geinspireerd tot zijn overweldigende enscenering, waardoor je af en toe zit te trillen in je theaterstoel. Wil je iets beleven? Gaat het zien, zou ik zeggen.