Friday, April 27, 2007

Beeld


Fanny Kiezenberg gaat een beeld voor ons maken. Al een tijdje zijn we op zoek naar een beeld, dat we op het grote, open plein in onze tuin kunnen plaatsen. We hebben beeldentuinen en galerieën bezocht, gekeken wat andere mensen in de tuin hebben, en vonden niets dat ons echt aansprak. Tijdens de kunst10daagse in de Kunstuitleen zag ik werk van Marloes van Eerden en ik aarzelde. Zou dat het zijn? Naast dat werk stond de badende vrouw van Fanny, en dat vond ik mooier. Ik kijk altijd met veel plezier naar de stevige torso's van Fanny, omdat ze nieuw en oud zijn, en omdat je op zoek moet naar de emotie.

Dus na rijp beraad (dat moet wel als je 62 en 60 bent) nodigden we Fanny uit om te komen praten over een beeld en te kijken naar de plek. We konden elkaar vinden op grootte, kleur, steensoort, en bedoeling. Ik vond het wel een moment.

Fanny ging op zoek naar de steensoort en liet ons weten dat Dolomiet in aanmerking komt. Dolomiet is een kalksteen uit de Dolomieten in Italie met een groene glans. We gingen kijken bij de steenhouwer op de Bestevaer en moesten even wennen. Ik vind het wat dof, liet ik Fanny weten en die reageerde dat voor een figuratief beeld de steensoort niet te levendig mag zijn, omdat het dan teveel afleidt.

Fanny heeft bij De Hazelaar in Soest een brok besteld van 35 cm x 35 cm x 1 m. Dat moet uit de berg worden gehakt in Italië en vervolgens per vrachtwagen naar Nederland worden vervoerd. Het zal nog een klus zijn om het brok in het atelier van Fanny te plaatsen, want het gaat rond de 300 kg wegen.

Sunday, April 22, 2007

Boze dag


De zon scheen, maar van binnen stormde het. Zo voelde ik me zaterdagmorgen toen ik wakker werd. En in de loop van de dag werd het niet beter. 's Nachts had ik liggen woelen en draaien in mijn bed. Waar kwam die boze bui vandaan? Vrijdagavond hadden we een hoopvolle bijeenkomst met supporters van Behoud het Oude Dorp. Aanwezigen willen mee denken en mee doen om het karakter van het dorp te bewaren zonder dat het de leefbaarheid schaadt. Nou wil iedereen dat vermoedelijk wel, maar aan tafel zaten een aantal deskundigen.

Donderdag had ik een vergadering van de gemeenteraad bijgewoond en daar iets over geschreven in dit weblog. Gerrit Pas reageerde. Hij stuurde me zijn bijdrage aan het debat over het rapport van de rekenkamercommissie. Maar ik wist al dat hij het rapport heel serieus had genomen, zoals hij alles wat passeert serieus neemt. Zelfs het populistische initiatiefvoorstel van de PvdA over het dierenwelzijn.

En natuurlijk realiseer ik me dat hij en zijn fractiegenoten zich aangesproken voelen als ik in dit weblog het gedrag van Huizer politici op de korrel neem. Het geldt niet voor hen, maar moet ik iedere keer hen tot uitzondering benoemen? Er zijn wel meer serieuze raadsleden. Maar het is zo vervelend dat de politiek in Huizen wordt gedomineerd door een stel fractievoorzitters, die het verbale gevecht met elkaar belangrijker vinden dan de boodschap voor de inwoner van Huizen.

De vraag is natuurlijk waarom die goede mensen hun mond houden, als hun collegae politici de politiek belachelijk maken. Ik hoor ze denken: "het heeft geen zin, het is al jaren zo en er verandert toch niks."Mis dus. Het politieke klimaat wordt bepaald door de 27 leden van de Gemeenteraad met elkaar. En het wordt tijd dat al die hardwerkende mensen die het welzijn van het dorp belangrijker vinden dan het eigen ego hun neus aan het venster steken.

Daar zat ik allemaal aan te denken, toen ik zaterdagmorgen op de fiets stapte voor een rondje Vecht. Ik reed langs het grote parkeerterrein aan de haven en zag dat de Kermis werd opgebouwd. Ik zag ook waarom een stuk van de Wolfskamer is opgeofferd. Dat grote parkeerterrein is niet genoeg, kennelijk. De mobile homes van de kermislui staan geparkeerd op een haastig schoongemaakt stukje Wolfskamer. Ik kan niet zeggen dat al dat witte plastic mooi is in het groen.

Ik was op zaterdag gegaan om de drukke zondag te vermijden. Maar zo hadden meer mensen gedacht. Dus reed ik wel zo'n vijfhonderd fanatieke wandelaars tegen het lijf, die kennelijk op tijd binnen moesten zijn. Ze stapten verwoed voort, keken niet links of rechts en schrokken als ze me pas op het laatste moment zagen. Het was druk op het fietspad, want er liepen ook Nordic wandelaars met die prettige stokken die tussen je spaken komen, omdat ze zich zo breed mogelijk moeten maken. Echt een sport voor in dit overvolle kikkerland.

Toen ik er iets van zei, riep een vriendelijke dame me toe: "zeker het zonnetje in huis?". Ik moest er heus om grinniken. Aan zo'n woeste wandelaarster vroeg ik wat ze liepen om te bezien of ik ze kon vermijden. "Een wandeltocht", antwoordde ze naar waarheid. Ik kon mijn vraag niet beter stellen, omdat ze al weer vele passen verder was.

Ik dacht dat het niets zou worden, dat fietstochtje. Maar eenmaal uit de drukte kon ik vrij om me heen kijken naar de zwanen en ooievaars op het nest en de jonge eendjes in de sloot. Mijn boosheid ging echter pas over, toen ik in een van de bijvoegsels van de zaterdagse NRC de kop zag "zelfstandig, stoer en lomp, voila de Nederlandse vrouw!"

Friday, April 20, 2007

Clubje spelen

Door al dat geschrijf over politiek, wel erg, niet erg, leek het me goed om weer eens in het echt te gaan kijken. Dat kwam mooi uit. Gisteren vergaderde de gemeenteraad van Huizen over het rapport van de rekenkamer. De rekenkamer had uitgevonden dat er bij het ontstaan van de Graaf Wichman, het uitgaanscentrum van Huizen, het een en ander was gebeurd dat niet door de beugel kon. Om het niet te ingewikkeld te maken kun je zeggen, dat De Graaf de gemeente meer heeft gekost dan strikt noodzakelijk was en dat het toenmalige college de raad niet volledig heeft geinformeerd. Je zou zeggen "genoeg om over te praten" voor de dames en heren politici.

Kennelijk was dat al eerder gebeurd in een raadscommissie van fractievoorzitters. Want in deze raadsvergadering, het forum waarin alle zevenentwintig raadsleden zitten, en dat wordt uitgezonden op de lokale radio, werd weinig meer gezegd. En dat terwijl dit rapport van de rekenkamer de raad alle gelegenheid gaf om met elkaar eens stevig van gedachten te wisselen over de bestuurscultuur in Huizen. Ook in Huizen denken veel mensen dat ze maar wat doen daar op dat gemeentehuis.

Een van die weinige mensen die iets zei, was de heer Bikkers van de VVD en die kreeg uitgebreid de gelegenheid het beeld van een rommelende overheid te versterken. Natuurlijk, zei hij is het een politieke doodzonde om de raad niet volledig te informeren, en natuurlijk is het jammer dat de gemeente teveel heeft betaald, maar de toenmalige wethouders bedoelden het goed, en over een jaar of tien zal er wel weer zo'n rapport verschijnen over een ander groot project. Boodschap: dat hoort er nu eenmaal bij.

Wie zwijgt stemt toe, dacht ik, toen niemand hem interumpeerde. En dat stelt al die schone beloften over beterschap wel in een difuus licht. Leeft er in politiek Huizen werkelijk de behoefte om rekenschap en verantwoording af te leggen aan het volk, dat deze dames en heren heeft gekozen? We gaan het nauwgezet volgen.

Wednesday, April 18, 2007

Boter op het hoofd - Politiek toch erg?

Politici winden zich nu erg op over de teloorgang van de Belastingdienst, eens het paradepaard van Overheidsdienstverlening. De VVD roept zelfs dat het hele management vervangen moet worden. Dat is echt the limit! De VVD zou moeten weten, dat het probleem bij de Belastingdienst is veroorzaakt door de politiek zelf en met name door het kabinet Balkenende III, waarin VVD'er Zalm minister van Financien was. Van het ene moment op het andere werd de Belastingdienst verantwoordelijk voor de uitkering van de Zorgtoeslag, de Huurtoeslag en de uitkering Kinderopvang. Tegelijkertijd moest de Belastingdienst zwaar bezuinigen.

Het management van de Belastingdienst heeft toen geroepen dat van het ene op het andere moment dat niet kan. Dat er tijd voor nodig was om werkprocessen en automatisering aan te passen. Politici waren doof. Dat heb je als je never-nooit je handen uit de mouwen hebt gestoken. En dan nu roepen dat het managemet vervangen moet worden.

Politiek toch erg!?

Saturday, April 14, 2007

Is politiek wel erg?


Ik ben niet verantwoordelijk voor de kop van mijn bijdrage in Uit en Thuis van de Gooi en Eemlander van donderdag jl., maar ik heb het wel gezegd. Het was een spontaan antwoord op de vraag "Politiek of Kunst?" "Kunst", zei ik en toen de journalist zich over dat antwoord verbaasde, deed ik de uitspraak. Politiek is voor mij net een doolhof, dacht ik erbij, en voor iemand die niet van het donker houdt, is dat vervelend. Lezers vragen me om uitleg en dat ga ik hier proberen.

Ik ken de politiek uit mijn tijd toen ik ambtenaar was in Hilversum (1990 - 2005). Het politieke leven in de Mediastad was in die periode van 15 jaar zeer roerig. Ik heb minstens tien colleges zien komen en gaan en allemaal met de beste bedoelingen. Dat was voor een deel toe te schrijven aan de opkomst en ondergang van Leefbaar Hilversum met voorman Jan Nagel. Maar het had ook te maken met het wantrouwen van de PvdA voor alle andere partijen in de raad, misschien met uitzondering voor de VVD. De politiek werd gedomineerd door een aantal grote ego's, die het soms wel, maar meestal niet met elkaar konden vinden.

Ik heb in Hilversum hele goede raadsleden meegemaakt en hele goede wethouders. Mijn favoriete raadslid was Elisabeth Post van de VVD, omdat ze kennis van zaken had, haar verhaal wist te verkopen, zich liet overtuigen als het moest en wars was van spelletjes. Voor mijn favoriete collegeleden moet ik kiezen tussen Hennie Borstlap (PvdA) en Barend Smit(D66). Met beiden had ik veel te maken en met beiden viel goed te werken. Vooral Hennie Borstlap wist wat ze wilde, en je moest van goede huize komen om haar op andere gedachten te brengen.

Hennie werkte met een gideons bende van ambtenaren en partijgenoten en dat was voor topambtenaren die daar niet bij mochten horen knap lastig. Barend werkte heel anders. Die was erg ontvankelijk voor nieuwe en goede ideeën uit de ambtelijke organisatie. Je moest wel met hem om kunnen gaan om zijn grappen en grollen te begrijpen. Er is een tijd geweest dat het Georganiseerd Overleg niet met hem om de tafel wilde, omdat zij dachten dat hij hen niet serieus nam. En met de afscheidstoespraak voor een van vele vertrekkende directeuren zou hij nu niet misstaan als Standup Comedian.

Ik ken de politiek ook uit mijn raadsperiode in Huizen. Het was wel even wennen aan de andere kant van de tafel. Ik deed mijn werk serieus en daar was niet altijd behoefte aan. Als we eerst naar de haalbaarheid van voorstellen keken en dan pas naar de inhoud, vond ik dat de omgekeerde volgorde. Mensen vonden me eigenwijs, tegendraads en onbuigzaam. Voorstellen van oppositiepartijen kwamen mij dikwijls zinniger voor dan voorstellen van de collegepartijen. Maar in de laatste periode van mijn bestaan als raadslid mocht ik er niet eens meer met belangstelling naar kijken, laat staan ze serieus nemen.

Om een goed raadslid te zijn, moet je het spel mee kunnen spelen. Dat wilde ik best, maar ik had sterk de indruk dat het spel werd gedomineerd door een paar grote, sterke ego's en dat afwijkend gedrag niet werd getolereerd. Gelukkig kreeg ik mooie afscheidswoorden van de burgemeester bij mijn vertrek uit de raad. Maar die woorden bevestigden dat ik beter aan de andere kant van de tafel had kunnen blijven. Daar zit ik nu dus weer. Het is goed zo.




Thursday, April 12, 2007

Tuesday, April 10, 2007

Uit en Thuis

Nooit gedacht dat ik nog eens "prominent" zou worden. Wim van Dijk van de Gooi en Eemlander vroeg me of ik in de rubriek Uit en Thuis van de donderdageditie van Gooi en Eemlander wilde optreden. Ik ken die rubriek niet, maar ik vermoed dat Gooi en Eemlanders die aan de weg timmeren daarin zichzelf mogen portretteren. Wim vindt kennelijk dat ik zo'n timmerman ben. Dat verbaast me. Ik heb zelf nogal wat scepsis over de resultaten van al dat getimmer.

Ik zei dus ja, en vroeg me vervolgens af of de vraag is wie ik ben, of wat ik wil laten zien? Ik heb besloten om de vragen naar eer en geweten te beantwoorden. Wim was licht verrast en dus vroeg ik vervolgens aan Ger - mijn levensgezel -, wat zij denkt dat ik geantwoord heb op de volgende tien vragen:

Uit of Thuis? Theater of Stadion? Cabaret of Film? Elisabeth Schwarzkopf of Madonna?, Lekkerste eten? Welk boek ligt er op het nachtkastje? Kunst of politiek? Hoe laat naar bed?

Niet doen! Resultaat is verraderlijk.

Saturday, April 07, 2007

De Passie van Gerrit Pas




De schilder Aad de Haas is de Passie van Gerrit. Over die passie vertelde hij - hoe toepasselijk - op Goede Vrijdag in De Kunstuitleen voor een gehoor van zo'n vijftig belangstellenden. Tijdens het tonen van de Kruisweg in kerk Wahlwiller waren die allemaal muisstil. Wat we te zien kregen was ook niet niks. In de zestien staatsies zagen we het lijden van Christus uitgebeeld in op het oog eenvoudige lijnen en heldere kleuren. Die eenvoudige lijnen en heldere kleuren krassen de eenzaamheid van het lijden op de ziel.
Gerrit vertelde waarom deze Rotterdamse kunstenaar hem zo bezighoudt. Aad de Haas (1920-1972) kwam in de Tweede Wereldoorlog in conflict met de bezetter. Zijn werk werd ‘ontaard’ verklaard en in beslag genomen, en hij werd gevangen gezet. Na de bevrijding kwam de diepreligieuze De Haas in conflict met de R.-K. Kerk toen hij deze kruisweg in de kerk van het Limburgse Wahlwiller schilderde. Het Vaticaan verbood zijn werk, met dezelfde argumenten als de nazi’s. Het werk past niet in de gevestigde opvatting van de heersende klasse. En wat gevaarlijker is, het werk spreekt de gewone mens aan en is daarmee een bedreiging voor de instituties.

Vooral de mens De Haas boeit Gerrit Pas: hij staat voor zijn overtuiging en zijn onafhankelijkheid. Hij is een non-conformist, een eenzame eenling die de strijd met de gevestigde orde niet schuwt.

Friday, April 06, 2007

Waar waren onze volksvertegenwoordigers?

Het platform Gehandicapten en Ouderen Blaricum – Huizen ( GO ) organiseerde in samenwerking met de Taskforce Handicap en Samenleving, een debat rond het thema ’ gelijke kansen ’. Meedoen, dicht bij huis, in eigen buurt, met vrienden en familie om je heen, klinkt misschien vanzelfsprekend voor veel mensen, maar is dit zeker niet voor iedereen. Mensen met een beperking – lichamelijk, psychisch en of verstandelijk, ondervinden vandaag de dag nog tal van belemmeringen in het dagelijkse leven. In een levendig debat kwamen vooral de zogenaamde ervaringsdeskundigen aan het woord. Mensen die vertelden wat het betekent als je pas op je veertigste zelfstandig mag wonen, of mensen met een psychische handicap die samen een woongroep willen vormen en dan veel tegenwind krijgen van de gewone mensen uit de buurt, omdat die bang zijn voor hun kinderen of voor de waardedaling van hun woning!

Als ik al dacht dat we het in dit kikkerland voor mensen met een handicap goed hebben geregeld, werden tijdens het debat mijn ogen geopend.

Leerzaam middagje, dacht ik. Zeker voor raadsleden die toch moeten beslissen over het wegnemen van de drempels. Ik keek om me heen en zag een raadslid. Ron Schaap van D66. De andere 26 schitterden door afwezigheid. Nou kan dat een keer voorkomen, denk ik. Maar het valt me op, dat de meesten schitteren door afwezigheid bij allerlei gebeurtenissen in het dorp.

Druk, druk, druk met vergaderen zeker!?

Tuesday, April 03, 2007

Weigerambtenaren

Zondag was er een manifestatie bij het homomonument in Amsterdam. Daar maakten vijf politieke partijen een afspraak met het COC, dat zij ervoor zullen zorgen dat er geen wettelijke regeling komt voor weigerambtenaren. Typisch zo'n poldercompromis. Een van die vijf partijen was de PvdA. Dat betekent dat er een meerderheid is in de Kamer.

Arie Slob, het nieuwe gezicht van de ChristenUnie, vond dat niet leuk. Hij begrijpt niet waar homo's zich zo druk over maken, zegt hij. En op z'n fier christelijks: "Dat kan zich wel eens tegen hen keren!".

Ik wil je wel een handje helpen Arie. Stel je maar eens voor dat homo trouwambtenaren gewetensbezwaar hebben om een christelijk paar in de echt te verbinden!

Monday, April 02, 2007

Zin in .... beeldhouwen?

Tien Kunstdagen! Zaterdag 24 en 31 maart werkten bekende en onbekende inwoners van Huizen onder de bezielende en deskundige leiding van beeldhouwer Michiel Linders aan een object, dat wordt opgebouw uit blokken mergel van 50 x 50 cm. Niks voor mij, had ik gedacht en ik beperkte me tot het maken van foto's en het kletsen met toeschouwers. Maar zaterdag werd de uitdaging om zelf iets te doen me toch te veel. Ik zag alle geconcentreerde hoofden en gebogen ruggen en voegde me bij Pieter, Hennie, Charlotte, Albert, Daan, Mohammed, pakte beitel, rasp en poetskwast en toog aan het werk. Ik voelde me een hele pief en beleefde aan den lijve, hoe prettig en ontspannend werken met mergel is.

De blokken gaan samen iets betekenen. Je kon het zien ontstaan afgelopen zaterdag. Ieder mag zijn eigen ding doen: Pieter nam de Huizer kap, Daan de noten van de balk, Hansje de vogel en Hennie de vlinder. Mohammed liet het Spraakwater herleven. Leermeester Michiel wees steeds op de noodzaak van onderlinge samenhang. Charlotte en ik gebruikten de staart van de poes van een ander om het ene aan het andere brok te koppelen. Wat mij betreft wordt het een portret van de huizer samenleving.