Monday, May 28, 2012

DE Haven van 't Gooi

Huizen, het dorp waar ik woon, ligt aan het water van het Gooimeer, een van de randmeren die zijn ontstaan na de aanleg van de polders in het IJsselmeer. Die randmeren bieden een rijke kans voor waterrecreatie. Bijna alle besturen van de dorpen en stadjes aan die randmeren hebben dat begrepen. Kijk naar Bunschoten-Spakenburg, waar aan het water een recreatiepark ligt waar je lekker kunt zonnen en zwemmen. Een eindje verderop vlakbij de Nijkerkse brugg en sluis heeft de provincie een natuurgebied ontwikkelt, waar je fijn fietsend en wandelend vogels kunt spotten.

In mijn dorp heeft het bestuur de kansen ook gezien. De havens moesten worden opgeknapt en uitgebreid, er moest een parkeerterrein komen voor alle bootliefhebbers en in samenwerking met ondernemers zou een Nautisch Havenkwartier worden ontwikkeld, dat deed denken aan alle historische stadjes aan de westzijde van het IJsselmeer. De plannen zouden leiden tot de komst van horden toeristen.

Nu het eenmaal zo ver is, moeten we met verdriet constateren dat het nog niet is geworden wat we ervan hadden gehoopt. In het Nautisch Havenkwartier is weliswaar een hotel gerealiseerd met meer dan tachtig kamers, een wijnbar, shoreclub en pannenkoekenhuis, maar op de terrassen heb je zicht op de auto's op het parkeerterrein en op de grote zandoverslag. Boten, toch een kenmerk van een haven en een nautisch kwartier, zijn er niet en zullen er ook niet aanleggen.

Hoe kan dat nou? Hoe moet Huizen DE haven van 't Gooi worden? Partyschepen mogen hier niet komen en in De Botterwerf mag niet gefeest worden. De hoge heren en dames komen er niet uit en gaan hun meningsverschillen aan de rechter voorleggen. Alle goede bedoelingen ten spijt dreigt De Haven van 't Gooi in illusies te sterven. Krijgt de gemeente misschien eindelijk de tijd om iets te doen aan het algprobleem, dat het zwemmen bij mooi weer onmogelijk maakt.

Thursday, May 24, 2012

De een gaat, de ander komt

Bij de Wereld Draait zaten eergisteren Mirjam Sterk en Mona Keijzer van het CDA. Ach wat jammer nu, zag ik Prem en Matthijs denken, dat ze niet een poosje samen in de Kamer wilden blijven. Dat dacht ik ook een moment. Maar toen ik rising star Mona ingewikkelde antwoorden hoorde geven op eenvoudige vragen van de heren, wist ik: Niets nieuws onder de zon. De een gaat, de ander komt en veel zal het niet uitmaken. Hoewel, toen Matthijs Mirjam vroeg of we haar terug gaan zien als minister, antwoordde ze frank en vrij: "dat zou ik wel willen." Niet "als ik geroepen word, zal ik er nog eens over nadenken", of andere flauwe formuleringen.

Tuesday, May 15, 2012

Melkmeisje (3)

De Huizer Courant kopt dat de Haagse kunstenaar (v) Berry Holslag aan de slag mag met het beeld van het Huizer Melkmeisje voor het Oude Raadhuisplein. Op verzoek van burgemeester en wethouders is het ontwerp aangepast. Waar dat toe moet leiden weten we niet want een foto werd niet gegeven.

Op de website van Stroom, het kunst- en architectuurcentrum in Den Haag vinden we wat meer gegevens over het werk van Berry Holslag:

De vormentaal van de keramische figuren van Berry Holslag (1947) sluit naadloos aan bij de toonaangevende beeldtaal van de jaren tachtig van de 20e eeuw waarin het mensbeeld weer volop in de belangstelling staat. Het sokkelbeeld 'The Observer' is een exponent van de realistische beeldhouwkunst die in de laatste decennia voor de millenniumwisseling het straatbeeld en het beeldenaanbod in galeries en musea ging beheersen. Daarin pakt de beleving van de werkelijkheid meestal net iets anders uit dan de beschouwer in eerste instantie verwacht.

Holslags monumentale en kleurrijke keramische figuren zijn direct herkenbaar en toegankelijk door de heldere beeldtaal die zij gebruikt.‘What you see is what you get': het is wat het is? Of toch niet? Bij nadere beschouwing blijkt het deze beeldend kunstenaar niet alleen te doen om de verbeelding van gewone, herkenbare mensfiguren. Het gaat haar ook om de wijze waarop mensen in hun dagelijkse omgeving functioneren, om kijkgewoontes en tradities in de (beeldhouw)kunst ter discussie te stellen.

Holslag geeft haar figuren een extra dimensie door ze meer dan levensgroot te maken, bijzondere attributen mee te geven of door ze op een hoge sokkel te plaatsen. Dat laatste is bijvoorbeeld het geval bij de Wachters aan de Loosduinseweg in de hofstad en de monumentale beelden City Walk aan het Zuidplein in Rotterdam. Ondanks de herkenbaarheid, lukt het de toeschouwer door het formaat en de afstand niet om zich ermee te identificeren. Deze subtiele vervreemding maakt dat er vragen rijzen bij de beschouwer.

Zo ook bij ‘The Observer'. Met deze onkreukbare figuur in een tijdloos, grijs kostuum presenteert Holslag voorbijgangers in het drukke Haagse centrum een beeld dat op zijn beurt waarneemt.

Dit maakt het allemaal nog spannender. Krijgen we een meer dan levensgroot Melkmeisje op het plein? Een zusje van deze stevige knapen?

Saturday, May 12, 2012

Denkend aan Holland



Denkend aan Holland zie ik brede rivieren
traag door oneindig laagland gaan
rijen ondenkbaar ijle populieren
als hoge pluimen aan de einder staan
en in de geweldige ruimte verzonken
de boerderijen verspreid door het land
boomgroepen, dorpen, geknotte torens
kerken en olmen in een groots verband,
de lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige dampen gesmoord,
en in alle gewesten wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord.

Henk Marsman 1936

Na een kort fietstochtje vanmorgen in de Eempolder bedacht ik me hoe goed het thuiskomen is in dit kikkerland.

 

Tuesday, May 08, 2012

Dubbel Leven

We zijn weer thuis! Na vijf weken boven op de stille berg, wisten we niet wat ons overkwam toen we op Bevrijdingsdag afdaalden. Op de Autoroute Du Soleil voegden we ons tussen meutes landgenoten, die naar huis snelden. Hadden we iets gemist? De twee minuten van Dodenherdenking. De hele dag heb ik gedacht aan dierbaren die niet meer in dit leven zijn, maar zonder televisie deden we het zonder  koningin op het plein. Ajax kampioen hebben we ook gemist en de val van het Rutte kabinet. Hebben we daar echt iets aan gemist? Wel deel I van de presidentsverkiezingen in Frankrijk gevolgd met de voorspelde uitkomst. Europa rammelt en ik vind het niet eens erg. Ben wel blij met het morrend volk. Tijd voor andere politiek! Waarom is Jan Kees trouwens geen kandidaat bij het CDA.

Ook gemist, maar nu dubbel gemist, Pippo Delbono's Questo Buio Ferroce. Ik houd van ItaliĆ«, Italianen en speciaal van Italiaans theater. Nu moest ik kijken naar de trailer. Ook de moeite waard, maar wel anders. Ben nu druk met de ene wereld in de ander te voegen en er een geheel van te maken. Lastige opgave. Twee beelden.