Tuesday, February 20, 2007

Vrouwenmoed


Na de polder politiek nu iets heel anders. Zag gisteren in VPRO's Tegenlicht de documentaire Vijanden van het Geluk over de 28-jarige Afghaanse Malalai Joya, die op verkiezingscampagne gaat voor een zetel in de Wolesi Jirga, het eerste democratisch gekozen parlement van Afghanistan in 30 jaar. Wat een getuigenis van persoonlijke moed, van vechten voor een rechtvaardige samenleving, waarin hoop is voor vrouwen en kinderen.

Malalai Joya veroorzaakte in 2003 grote commotie in de Loya Jirga, de traditionele Afghaanse vergadering van krijgsheren en regionale vertegenwoordigers. Met luide stem maakte ze de krijgsheren uit voor machtswellustelingen met bloed aan hun handen. "Jullie zouden berecht moeten worden door het internationaal strafhof, " zei ze tot grote woede van een deel van de aanwezigen en van de voorzitter, die haar onmiddellijk uit de vergadering liet verwijderen. Sinds die beslissende dag was ze haar leven niet meer zeker. Ze kon zich alleen nog met lijfwachten in het openbaar vertonen en ze overleefde vier aanslagen.


In 2006 gaat Malalai Joya op verkiezingscampagne in de afgelegen provincie Farah, een van de armste gebieden in Afghanistan. Tegenstanders verspreiden pamfletten om haar zwart te maken, maar als Joya met haar lijfwachten dorpen in haar provincie bezoekt, staan massa's burgers haar toe te juichen. Met grote vastberadenheid verkondigt ze haar boodschap: "weg met de vijanden van vrouwen, democratie en geluk. Stem op kandidaten die geen bloed aan hun handen hebben." En ondertussen bemiddelt ze in de echtscheiding van een mishandelde vrouw en komt ze op voor een meisje dat zich niet wil laten uithuwelijken aan een oude opiumhandelaar.


De documentaire geeft een unieke inkijk in de levensomstandigheden van de Afghanen. Hun samenleving is verscheurd door oorlog en wordt gedicteerd door traditie. Maar er is ook een sterk verlangen naar verandering. De vraag dringt zich op hoe democratie ingevoerd kan worden in een land waar veel mensen analfabeet zijn, waar tradities gebruikt worden om de macht van de mannen te beschermen, waar stemmen kunnen worden gekocht en waar vrouwen niet kunnen stemmen omdat ze hun kinderen niet in de steek kunnen laten? De film laat zien dat democratie van binnenuit moet komen. Dat wij de kiemen van hoop op verbetering moeten beschermen. Dat we moeten steunen met onderwijs en economische vooruitgang, niet met schieten en doden.

Wat een moed om ondanks bedreigingen en verdachtmakingen voor je idealen op te komen! Wat een moed om zo'n film te maken.
Vijanden van het geluk won in 2006 de Zilveren Wolf, de onderscheiding voor de beste korte documentaire film op het Internationale Documentaire Festival in Amsterdam, en de World Cinema Jury Prize tijdens het Sundance Filmfestival 2007. Regie: Eva Mulvad, Denemarken 2006.
De documentaire wordt aanstaande woensdag om 14.30 herhaald op Ned. 2. Kijken!!

Monday, February 19, 2007

Moeilijke Tijden?


Vanmorgen moest ik bloed laten prikken. Mijn schildklier werkt niet, al jaren niet, en dus slik ik Thyrax. Dat gaat goed. Alleen een keer per jaar moet de dosering worden gecontroleerd en bijgesteld als het nodig is. Meestal laat ik bloed prikken in Ziekenhuis Gooi Noord, dat overigens nu een nietszeggende nieuwe naam heeft. Maar er is ook een prikpost in wijkcentrum De Holleblok. En waarom zou je ver gaan, als je het dichtbij kunt halen? Dus liet ik daar bloed prikken.

Op een gewone maandagmorgen was het druk in de Holleblok. Vaders en moeders brengen er hun kinderen naar school. De winkeliers openen hun winkels om te bevoorraden. En bij het dokterscentrum annex apotheek komen mensen met hun weekendmallaise. De prikpost is niet in het dokterscentrum, maar in het wijkcentrum aan de overkant. Je moet het maar weten.
In de wachtkamer van de prikpost was het ook al zo druk. Veel kleine kinderen, die in hun wagentje of op de arm van moeder of vader wachtten totdat de deur van peuterspeelzaal Het Houtwurmpje open gaat. Gekke naam eigenlijk. Zou dat iets met de staat van onderhoud van het Holleblok te maken hebben? Ik trok een nummer en ging zitten bij de deur waar ik de prikzuster verwachtte. Er zaten meer mensen om zich te laten prikken.
Ik kijk rond en geniet van het vertier. Er komt een Marokkaanse of Turkse man binnen met een bloedbriefje in zijn hand, die zichtbaar niet weet hoe het werkt. Hij kijkt vragend rond. Ik loop naar hem toe en breng hem naar het nummertjesapparaat. Hij kijkt ernaar en ik trek voor hem nummer 90. Ik vraag me wel af of hij ook ziet dat het negentig is, en of hij straks de roep van de zuster zal koppelen aan het briefje in zijn hand. Komt tijd komt raad, denk ik.

Aan een ander tafeltje zit een jong Aziatisch stel in diep gesprek. Ik vraag me af of zij ook geprikt moeten worden. Wat zouden ze hier anders doen? Inmiddels zijn de deuren van het Houtwurmpje open gegaan. De kinderen drommen naar binnen. Het valt me op hoe rustig en geordend het allemaal gaat. Geen gedrein en geen geschreeuw.

Dan ben ik aan de beurt. Het prikken gaat in twee keer, wat ik niet leuk vind. De zuster zegt, dat hij een beetje stout is en doelt klaarblijkelijk op de ader. Ik laat het zo. Het is achter de rug en ik kan weer naar huis. De Marokkaanse of Turkse man die ik met zijn nummertje heb geholpen is na mij aan de beurt. Hij heeft gezelschap gekregen. Samen zullen ze er wel uitkomen, denk ik. Het voelt gezellig en goed.

Bij de deur kijk ik op het bord met advertenties en aankondigen. Mijn oog valt op kaarten van de Pinkstergemeente, waarop mensen worden uitgenodigd om op vrijdagavond samen de maaltijd te komen gebruiken. Dat is beter, denk ik, dan een pakket halen bij de Voedselbank. Samen de maaltijd gebruiken levert een bijdrage aan samen leven. Zouden we meer moeten doen.

Sunday, February 18, 2007

Waakhond en Knipoog

Gerrit Pas stuurde me zaterdag een link naar een weblog, dat de Huizer politiek nauwlettend en kritisch volgt. "Ken je dat weblog?", vroeg hij en ik ging kijken. Wat ik las beviel me. Ik kwam Keizer Carel tegen, de jongens en meisjes op het gemeentehuis en een knipoog naar Gerrit Pas. Ik zocht contact en vond het. De schrijver van het weblog wil vooral de politieke mores (zeden en gewoonten) blootleggen, zodat het gewone volk weet wat er werkelijk op het gemeentehuis gebeurt.

Hij neemt als voorbeeld het rapport van de rekenkamercommissie over het ontstaan van de Graaf Wichman. Daar zijn nogal wat fouten gemaakt. En het lijkt erop dat die fouten de gemeente een hoop geld hebben gekost. Van fouten kun je leren. En dus dachten de meneren van de rekenkamer, die het rapport schreven, dat de politiek daar wel gevoelig voor zou zijn. Niet dus! Het college neemt de conclusies van het rapport niet over, en de raad lijkt het zo te laten. Het college vindt dus kennelijk dat er geen fouten zijn gemaakt. Gek is het dan wel, dat het college de aanbevelingen wel over neemt. Waarom zou je het anders gaan doen als je niet vindt, dat het beter kan? De wegen van politici zijn dikwijls ondoorgrondelijk. Ik waarschuw maar al vast.

Ik heb de waakhond beloofd dat ik in mijn weblog ook af en toe aandacht zal besteden aan het gedoe op het gemeentehuis. Als u bij mij niet kunt vinden, wat u zoekt kunt u altijd linken. Zie rechts.

Saturday, February 17, 2007

Gewetensbezwaarden

In een hoofdredactioneel commentaar van de NRC van gisteren staat een vreemde reactie op de passage in het regeeraccoord over de weigerambtenaren. De schrijver/schrijfster begrijpt niets van de opwinding, zegt ze, want ik vermoed dat de nieuwe hoofdredacteur de column heeft geschreven. Er moet toch ruimte zijn voor gewetensbezwaren, schrijft ze, waarmee ze voorbij gaat aan het principe dat het normaal is in dit land dat ambtenaren de wet uitvoeren. Als je dat als ambtenaar niet wilt, kun je een andere baan zoeken.

De vergelijking met dienstweigeraars gaat mank. Dienstweigeraars wilden niet in militaire dienst. Als mensen militair zijn geworden, kunnen ze niet weigeren een pistool af te vuren of naar Uruzgan te gaan. Je hoeft geen trouwambtenaar te worden.

In mijn vorige leven als ambtenaar heb ik ook wel eens aarzelingen gekend bij het uitvoeren van politieke besluiten. Denk eens aan sloop van mooie gebouwen, reorganisaties met gedwongen ontslagen, bezuinigingen op de bijstand. Als ambtenaar weet je dat democratisch genomen besluiten je niet altijd even goed uitkomen, soms zelfs zwaar op de maag liggen. Desondanks wordt van je verwacht dat je ze loyaal uitvoert. Als je dat niet kunt, moet je snoepjes gaan verkopen.

De NRC gaat ook voorbij aan de betekenis van het politieke statement dat hier wordt neergelegd. De passage in het regeerakkoord was niet nodig. In veel gemeenten was immers al in de achterkamer geregeld, dat trouwambtenaren kunnen weigeren. Door deze passage zo duidelijk in het regeeraccoord op te nemen, is de weigering gelegaliseerd en daarmee wordt het homohuwelijk toch weer in de marge gedrukt.

Ik hoop dat er grote opwinding van komt in de gemeenteraden! Laat al die bleke socialisten maar eens kleur bekennen.

Friday, February 16, 2007

GroenLinks start actie in gemeenten voor het homohuwelijk

Het volgende persbericht kreeg ik van Gerrit Pas, fractievoorzitter van GroenLinks in de raad van Huizen:

Ambtenaren hoeven geen homos te trouwen van PvdA, CDA en de Christenunie. GroenLinks vindt dat een stap terug in de tijd en is tegen het legaliseren van homodiscriminatie door ambtenaren. GroenLinksfracties in de gemeenteraden gaan daarom een motie indienen om vast te leggen dat alle ambtenaren in hun gemeente het homohuwelijk moeten voltrekken.

Het nieuwe kabinet is nog niet eens geïnstalleerd of er wordt al aan een moeizaam verworven recht getornd. In het nieuwe coalitieakkoord tussen Partij van de Arbeid, CDA en ChristenUnie is een passage opgenomen die de positie beschermt van ambtenaren die weigeren een homohuwelijk te voltrekken. Dit legitimeert homodiscriminatie en is in strijd met het eerste artikel van de Grondwet. Homos hebben het recht te huwen. Het is onacceptabel wanneer ambtenaren hun persoonlijke oordeel boven de wet stellen. Als zij zich niet in de wet kunnen vinden, moeten ze ander werk gaan doen. GroenLinks wil dan ook dat deze passage verdwijnt uit het regeerakkoord.

GroenLinks is bovendien een actie gestart om gemeenten hun eigen verantwoordelijkheid te laten nemen. GroenLinksfracties dienen in tientallen gemeenten een motie in waarin het homohuwelijk wordt gegarandeerd. Ambtenaren mogen niet weigeren om rechtmatige huwelijken te voltrekken. GroenLinksfracties ondernemen bijvoorbeeld actie in Arnhem, Zwolle, Deventer, Dordrecht, Amersfoort, Haarlem, Eindhoven, Heerlen, Breda, Sittard-Geleen, Alkmaar, Den Bosch, Wageningen, Nijmegen en Maastricht. GroenLinks vindt dat er juist in deze tijd van oplaaiende intolerantie en discriminatie van homo's stelling moet worden genomen voor homos. Het knabbelen aan moeizaam verworven rechten is ongepast. Als de overheid ambtenaren toe staat om homos te discrimineren, helpt dat niet om een klimaat van discriminatie en intolerantie te doorbreken.

Femke Halsema> > Naïma Azough

Thursday, February 15, 2007

Goede voorbeeld

In Amsterdam mogen trouwambtenaren niet weigeren. Althans dat heeft de gemeenteraad, inclusief de PvdA, besloten. Ik had ook eigenlijk niet anders verwacht. Ben wel blij dat het zo snel is gebeurd, omdat ik het een duidelijk signaal vind naar Den Haag. Jullie kunnen daar compromissen sluiten! Als je maar weet dat wij niet mee doen aan de betutteling. Zouden Job en Wouter contact hebben gehad?

Hoop dat andere steden en dorpen volgen? Hoe zou het trouwens in Huizen zijn? Zijn hier weigerambtenaren? Ga mijn politieke vrienden eens vragen?

Wednesday, February 14, 2007

Weigerambtenaren

Weigerambtenaren zijn trouwambtenaren die geen homohuwelijken willen sluiten. Dus ambtenaren die weigeren de wet uit te voeren! Rara hoe kan dat? Dat is nou zo'n typisch poldercompromis. Natuurlijk te gek voor woorden. En nog gekker dat de PvdA dat gedoogt.

Gelukkig gaat het COC ze aan de schandpaal nagelen. Zie www.coc.nl Het COC gaat een lijst publiceren van alle weigerambtenaren. En dus meteen van gemeenten waar ze dit zotte gedrag toestaan. Ik hoop dat solidaire hetero's ervoor gaan zorgen dat die weigerambtenaren binnenkort geen werk meer hebben. Laat je niet trouwen door zo'n weigerambtenaar, waardoor we binnenkort van ze zijn verlost. Gaan ze toch wat anders zoeken.

Dus als je al van plan bent om in de boot te stappen, zorg ervoor dat je de weigerambtenaar afwijst.

Wilde Meiden!


Ze zijn er, de Meiden: Guusje, Ella en Jacqueline. Of ze wild zijn, zal de tijd leren. Gelukkig zijn de twee PvdA-knapen, die minister moeten worden, ook niet echt zoet. Hoewel Bert K, wel een enge jas heeft aangetrokken. Wouter heeft woord gehouden en dat siert hem. Drie vrouwen en drie mannen. Laat al die gepasseerde mannen in de PvdA maar zeuren. Nu maar hopen dat Woutertje er geen spijt van krijgt. Want een risico is het wel, nu Jan Peter, zich heeft omringd met ouwe getrouwen.

Hoe wild zijn die meiden eigenlijk? Guusje is onlangs betrapt met een glas te veel achter het stuur. Dat is dom, vooral omdat ze het niet meteen heeft toegegeven. Verder is ze vooral heel erg slim en heel erg rechtlijnig. Ze is begaan met de medemens, maar beredeneert dat vooral met haar verstand. Guusje is een socialist in hart en nieren, maar kan dat mooi verbergen. Gelukkig is ze niet bang, en ook niet braaf.

Ella Vogelaar ook niet. Misschien was die vroeger wat wilder dan Guusje, maar inmiddels staat ze te boek als een "pragmaticus" en kan zelfs het bedrijfsleven haar waarderen. Zij moet de wijken in! Ik hoop dat ze daar weer iets van haar wilde haren terugkrijgt. Want in de wijken heeft men geen hoge pet op van pragmatici. Daar wil men hart zien. Ella is ook niet echt wild, maar ook niet bang.

Hoe zit het met Jacqueline Cramer? Jacqueline is een alom gewaardeerde vakvrouw. Op de site van haar ministerie staat een interview met haar, waarin ze ongezouten uitspraken doet. Maar Jacqueline kent de politiek niet, net als haar voorgangster bij VROM. Nou heeft Jacqueline wel verstand van zaken en dat waarderen ze bij VROM. Ik ken het ministerie een beetje, weliswaar van lang geleden, maar toch. Bij Milieu zaten toen eigenwijze wereldbestormers. Die zullen haar wel weten te waarderen. Maar hoe zit het met die brave borsten van het CDA?
Gaan deze drie de brave ideeën van het kabinet bestrijden? Gaan zij op de bres voor de zelfstandigheid van de vrouw. Plaatsen zij het vraagteken bij de gezinspolitiek van Andre Rouvoet?
We blijven ze met argusogen volgen!
We blijven ze volgen!

Monday, February 12, 2007

Second Life


Wanneer zet ik de eerste stappen in de virtuele wereld? Ik wil wel, maar ik durf niet. Ik zou wel even vrijblijvend willen kijken, maar ben bang dat er weinig vrijblijvend is in die wereld. Vermoedelijk moet ik aan de poort al een andere persoonlijkheid kiezen, geslacht, leeftijd, huidskleur, land van herkomst en moet ik vervolgens in die andere huid krijpen en zit ik er dus aan vast. Ik heb in de gewone wereld een grote fantasie, maar tot nu toe ben ik altijd mijn eigen middelpunt kunnen blijven. Alles draait om mij en ik zit zelf aan de knoppen. Ik ben er lang niet zeker van dat ik dat in die virtuele wereld ook kan.

Ik las in de NRC dat allerlei bedrijven de virtuele wereld gebruiken om te kijken wat de wensen zijn van hun potentiele klanten. Banken, modewinkels en reisbureaus hebben er een filiaal geopend. Je kunt er auto's kopen en plastic boten. Misschien kun je er ook wel nieuwe vrienden kiezen en op andere partijen stemmen.

Aantrekkelijke vooruitzichten en toch ga ik niet. In mijn eigen fantasie kan ik altijd terug, en kom ik gewoon weer uit bij mijn vertrouwde zelf. Ik ben bang dat ik in die virtuele wereld die uitgang niet kan vinden.

Sunday, February 11, 2007

Zuur en zoet

De kunstprijzen zijn uitgereikt. De stof is neergedaald en de rust weer gekeerd. Heb nu dus een klein dipje, een morning after-gevoel. Kan ik alleen bestrijden met mooie dingen. En die heb ik de afgelopen maanden in voldoende mate zien langskomen. De lijnen van Pieter H. heb ik al laten zien. Ergens verder weg in dit weblog staat werk van Pieter en Peter. Als je benieuwd ben gewoon even kijken in november.

Er was meer te beleven. Het fotografisch werk van Bert Teunissen heb ik door de kunstprijs leren kennen. Als je benieuwd ben kijk op www.bertteunissen.com. Een bezoek meer dan waard. En nu is er dus ineens ook Chiel Jan Schut. Ook hij is te vinden op het Internet. Ietsje langer zoeken, maar het lukt.

Het werk van Fanny Kiezenberg kende ik al langer. Ik houd van de ronde, volle vormen van haar vrouwen torso's. Ik ben ook erg benieuwd wat de Regentes gaat worden.
Dipje weg!

Friday, February 09, 2007

Nieuw kabinet bezuinigt op kunsten

Tussen al het hoerah geroep over de sociale draai van dit nieuwe kabinet is het nog nauwelijks opgevallen. Maar dit sociaal-christelijke kabinet gaat wel fors bezuinigen op de KUNSTen. In het lijstje ombuigingen is het 'profijtbeginsel cultuur' opgenomen. Bezoekers van musea en theater moeten meer gaan betalen.

Kunst wordt een zaak van de rijken. Topkunst wordt ontoegankelijk, middelgrote instellingen en gezelschappen zullen hun hoofd moeizaam boven water kunnen houden en kleinere instellingen overleven deze maatregel niet. De verbinding tussen de brede kunstbeoefening, cultuureducatie en amateurkunst wordt erg smal. Experimentele en vernieuwende kunst, die minder toeschouwers trekken zullen verdwijnen.

Volgens de tekst in het regeerakkoord zou er juist meer ruimte moeten komen voor deelname aan cultuur door brede groepen uit de samenleving. Vermoedelijk wordt hier andere kunst bedoeld dan de kunst met de grote K waarom Nederland internationaal zo wordt gewaardeerd. We mogen met z'n allen gaan volksdansen in het buurthuis. Goed voor de sociale samenhang in buurten, maar minder stimulans voor ons aanzien in de wereld en voor onze toeristenindustrie.

Thursday, February 08, 2007

Braaf Nederland!

De drie christelijke jongetjes gaan er vast wat moois van maken. Het gezin in het hart van de samenleving, jongens en meisjes gescheiden naar school, niet meer roken en drinken in cafes, en iedere zondag naar de kerk. Vermoedelijk zullen ze de publieke omroepen steunen om hun ideaal uit te dragen. Krijg een verdachte spruitjeslucht in mijn neus.

Hebben we nog wat wilde meiden in de aanbieding?

Wednesday, February 07, 2007

Beste Vrienden

Vorige maand schreef ik over een van mijn beste vriendinnen, die Alzheimer heeft. Gisteren was ze jarig. Ze is zevenenzestig geworden, maar dat zegt haar niks. "Wanneer ben ik dan geboren?" vraagt ze me, en ze kijkt in een groot, grijs gebied. Haar oudste broer, die goed voor haar zorgt, had ons uitgenodigd. Ger wilde mee, maar ik raadde het haar af. Ik heb genoeg aan mezelf, en ik denk het haar alleen maar verwart. Niet al mijn beste vriendinnen zijn de beste vriendinnen van mijn vriendin.

We vierden haar verjaardag in de gemeenschappelijke ruimte van de woongroep. Broer en zusje waren er, de twee kinderen, de ex echtgenoot, de beste vrienden en ik. We wilden een warme deken voor haar zijn. Zij en ik probeerden samen wat orde aan te brengen in het gezelschap. "Kwam jij voor hem," vroeg ze"wijzend naar haar ex, "en wanneer was dat dan?" Ik schreef het op in volgorde, en zette de namen bij de perioden. Ze waardeerde de poging, maar was het twee minuten later weer vergeten.

Ben je op de fiets?, vroeg ze, omdat zij en ik de liefde voor het fietsen delen. "Nee", antwoordde ik, "s avonds is het te ver en te donker op de fiets. Ik ben met de auto. Maar als ik weer kom, kom ik overdag en op de fiets en gaan we samen fietsen."

Toen ik wegging zwaaide ze me uit. "Niet vergeten weer naar binnen te gaan", zei ik. Ik reed een rondje om het te controleren. Ze stond nog buiten en zei: "ik wist dat je een rondje zou rijden en dus heb ik op je gewacht". Er hing een dunne lach op haar gezicht.

In de auto op weg naar huis vroeg ik me af wat zij en ik in de toekomst zullen overhouden. En ik moest denken aan mijn vader, die op het einde van zijn lange leven dementeerde. Hij was altijd blij als hij me zag, terwijl hij me vaak niet thuis kon brengen. Als dat onze toekomst samen is, is het zo.

Monday, February 05, 2007

Het Beste Boek

Nog zo'n prijsvraag. Nu Het Beste Boek van NRC Handelsblad. De eerste ronde is geweest. Publiek heeft gestemd voor de volgende 10 boeken:

Kader Abdolah: Het huis van de moskee (2006)
Bernlef: Hersenschimmen (1984)
Willem Frederik Hermans: De donkere kamer van Damokles (1958)
Willem Frederik Hermans: Nooit meer slapen (1966)
Harry Mulisch: De ontdekking van de hemel (1992)
Multatuli: Max Havelaar (1860)
Nescio: De uitvreter; Titaantjes; Dichtertje (1911-1918)
Gerard Reve: De avonden (1947)
Thomas Rosenboom: Publieke werken (1999)
J.J. Voskuil: Het bureau (1996-2000)

Het boek van mijn voorkeur staat niet op de shortlist. Had ik ook niet gedacht. Geen verrassingen, maar wel moeilijk kiezen. Ik aarzel tussen Nooit meer slapen, De Uitvreter en De Avonden. De zes delen van Het Bureau heb ik verslonden, maar J.J. Voskuil is niet een echte schrijver. Hij noteert en per ongeluk boeit zijn droge taal. Ik houd van De Max Havelaar, maar het is te tijdgebonden en na het lezen van de Biografie vind ik E.Douwes Dekker eigenlijk een vervelende man. Dat vind ik W.F. Hermans trouwens ook, en dat vind ik Reve niet. Werther Nieland en de Familie Boslowitsj vind ik eigenlijk mooier dan De Avonden, maar die staan er niet bij. Dus wordt het De Avonden.

Sunday, February 04, 2007

Pieter Hogenbirk wint de Kunstprijs 2006

De jury roemt zijn veelzijdigheid en zijn bijdrage aan het Huizer kunstleven. Daarom geeft een afbeelding, en ook nog gepikt van zijn eigen website www.cartoony.nl, te weinig. Maar het is even niet anders.

Daan Loenen wint de Jongerenprijs en de Stichting Atelierroute de cultuureducatieve prijs.

Alle prijswinnaars kregen naast het geldbedrag ook nog de mooi, sierlijke legpenning die is gemaakt door Natalie Hoogeveen. Ik had de indruk, dat Pieter daar blijer mee was dan met het geld.

Saturday, February 03, 2007

Kunstprijzen!


Vanavond is de prijsuitreiking! Kandidaten nerveus en ik ook een klein beetje. Niet meer dan een klein beetje. Want je kunt er alles aan doen om het tot een feest te maken, de mensen moeten het zelf doen. Gisteren hebben we de graffiti van de derde klassers in de Kunstuitleen geplaatst. Is nog eens iets anders dan grote mensen kunst. Lienke van Rumoer en ik hebben speaker Hans Smit ingepraat. Hij voelt de sfeer goed aan. Ik heb hem gevraagd om ervoor te zorgen dat vooral de kunstenaars in de potlight komen te staan.

We hebben ook met Hans en Andre de laatste details van de avond doorgenomen. Ik begrijp nog steeds niet dat mensen de theaterzaal van De Graaf zo fout vinden. Er kan misschien niet alles, maar wel veel, en Andre doet er echt alles aan.

Op http://www.kunstpleinhuizen.nl hebben een zevental kandidaten hun werk gepresenteerd. En in de foyer van De Graaf hangen presentatieborden van zeventien kunstenaars, afbeeldingen van hun werk en een quote over wat hen beweegt.

De jury neemt de juryrapporten mee. Natalie heeft de penningen al bij Huub gebracht. Helaas kan zij er vanavond niet bij zijn. Huub haalt de bloemen voor de prijswinnaars. Ik hoef zelf niet veel meer te doen. Gisteren heb ik van anderen gehoord hoe zij de avond voor zich zien en ik heb het goed gevonden. Wat hebben we eigenlijk prettig samengewerkt. Er is volgens mij geen onvertogen woord gevallen, terwijl wij toch een aantal lastige besluiten hebben moeten nemen. Ben blij met Susan, Huub, Theo, Barbara, Tiny, Margriet, Hans, Yanny, Lienke, Paulien. Denk dat dat morgen nog zo is.

Friday, February 02, 2007

Sundqvist




Tijd voor mooie dingen. Woensdag speelde in het Kunstcafe in Huizen vier jonge cellisten. Ik heb met volle teugen genoten. Ze speelden met hart en ziel moderne muziek, eigen muziek en muziek van Metalica. En ze speelden ook nog goed. Dit smaakt naar meer. Hansje Dol gaat proberen ze te contracteren voor een klein concert in De Engel.

Christelijke Van Dale!!

Van Dale gaat een gekuist woordenboek maken voor christelijke scholen. Je gelooft je ogen toch niet! Binnenkort hebben we Nederlands voor christenen, voor buitenlanders, misschien ook wel voor vrouwen en mannen. Het was toch juist de bedoeling dat we elkaar kunnen verstaan, dat we allemaal de Nederlandse taal beheersen?

Wat is dat toch voor angsthazerij. Christenen zouden toch zo volmaakt moeten zijn, dat ze immuun zijn voor schuttingwoorden en andere vuilspuiterij!? Boycotten Van Dale!