Tuesday, October 31, 2006

Bos en Balkenende

Leg hem voor het doel en hij trapt hem erin. Daar is de premier inmiddels groot in geworden. Hij doet het met zijn bekende hikkedepik lachje, waarbij hij parmantig om zich heen kijkt. Dat had Bos moeten weten, toen hij een oproep deed voor fairplay. Een beetje plagen hoort voor de premier bij het spel. Dan hoeft hij immers niet serieus te worden. Wij jongens onder elkaar.

Het land houdt wel van de charlatans in de politiek. We lachen hard om Conny van Oudenallen, om Pim Fortuyn, en nu doet de premier zijn best om er ook bij te mogen horen. Geef hem de kans niet Wouter. Sla hem op zijn bek.

Dus kom Wouterje, neus snuiten, broek ophalen en opnieuw beginnen. En misschien wordt het nu wel tijd om te laten zien, dat het je om serieuze dingen gaat. Tijd om kleur te bekennen. Geheel links is echt veel beter voor dit land. En het berooft mij van een vervelend dilemma.

Monday, October 30, 2006

Lisa Ferschtman verleidt Hugo Borst



Soms, heel soms, zie je ontroerende televisie. In De Wereld draait door speelde violiste Lisa Ferschtman Bach voor voetbalkenner Hugo Borst. Je zag het brok in zijn keel. Jammer dat ik de muziek niet kan laten horen. Maar als u even uw ogen sluit kunt u het zich misschien wel voorstellen.

Generaal Pardon

Kies voor een humaan asielbeleid te beginnen met een generaal pardon!

Hoe kan het dat meer dan 60% van de Nederlanders zegt voor een generaal pardon te zijn voor asylzoekers die al meer dan vijf jaar in Nederland zijn, en dat de politiek tot nu toe doof is gebleven. Zaterdag a.s. gaan een heleboel organisaties, die zich hebben ingezet voor deze mensen nogmaals proberen de beslissers in Den Haag te overtuigen. Dan is er op het Plein in Den Haag een grote manifestatie van 14.00 tot 16.00 uur. Hoe meer mensen hoe overtuigender het protest.

En vervolgens op 22 november zorgen dat mevrouw Verdonk niet meer terug kan komen.

Sunday, October 29, 2006

wethouder janny bakker over armoede

Ik schreef Janny Bakker:

Janny. ik begrijp je reactie, maar het is wel het beeld dat leeft bij veel mensen (de overheid staat onverschillig tegenover armoede in ons land). En het CDA versterkt volgens mij dat beeld door armoede problemen door te verwijzen naar het maatschappelijk middenveld. Overigens weet ik dat jij werkelijk naar wegen zoekt om mensen die het zwaar hebben te ondersteunen.

En Janny schreef terug.

Hallo Nel, Leuk dat je op mijn weblog reageert. Ik heb inmiddels (nav het persbericht dat je doorstuurde) ook jouw weblog bezocht en die ziet er erg professioneel uit. Je hebt een prettig leesbare en ook leuke schrijfstijl.

Ik begrijp jouw zorg over het "credo" van het CDA waar het gaat om het maatschappelijk middenveld, maar ik deel de zorg dat het CDA het probleem hiermee afschuift belist niet. Het CDA (en daarmee bedoel ik echt niet alleen mijzelf) vindt namelijk absoluut dat armoedebestrijding een taak is van de overheid ! De beste vorm van armoedebestrijding is volgens het CDA nog steeds het hebben van betaald werk. Daar wordt (juist ook door het CDA landelijk) heel zwaar op ingezet. Beleid dat door tegenstanders als "a-sociaal" wordt bestempeld, omdat je mensen na een jarenlange WAO uitkering weer aanspreekt op wat ze nog wel kunnen, is juist bedoeld om ook die groepen kwetsbare mensen minder afhankelijk te maken van een uitkering en daarmee te beschermen tegen een soort van permanent bestaan aan de onderkant van de samenleving. Voor diegenen die echt niet kunnen werken (chronisch zieken, gehandicapten, 65+ ers, kinderen) wordt geprobeerd om via allerlei (fiscale) maatregelen het inkomen te vergroten.

Ondanks al die overheidsmaatregelen moeten we echter erkennen dat mensen niet altijd komen vragen waar ze recht op hebben, dat mensen vastlopen in de bureaucratie, dat er een toenemend schuldenprobleem is en dat er een groep mensen is die we gewoonweg niet kunnen bereiken. Die laatste groep zit echt niet alleen bij Vangnet en Advies, maar bestaat ook uit ouderen, gezinnen met kinderen etc. die zich voor hun armoede schamen. Heel erg vind ik dat!
Arm zijn is geen schande. Maar armoede is wel een schande. Daar zouden we ons als rijke samenleving (juist ook vanuit onze christelijke traditie) voor moeten schamen. Om daar op locaal niveau een adequaat antwoord op te vinden is de samenwerking tussen overheid en maatschappelijk middenveld mijns inziens onmisbaar.

Voor de duidelijkheid: ik vind niet dat de diaconieen arme mensen geld zouden moeten geven. Ik vind ook niet dat de Jellinek organisatie tijdelijk geld moet voorschieten om mensen weer in een uitkering te helpen. Ik vind ook niet dat voedselbanken mensen in elementaire levensbehoeften moeten voorzien. Dit soort praktijken zijn helaas momenteel aan de orde in Huizen. Wat maatschappelijke organisaties wel kunnen doen (en daarin worden ze mijns inziens echt in waarde onderschat) is - door een persoonlijke benadering- mensen begeleiden naar de mogelijkheden die er zijn (o.a. bijzondere bijstand, schuldhulpverlening etc.). Waar maatschappelijke organisaties goed in zijn (en de overheid veel minder goed in is) is juist die persoonlijke steun, de -soms jarenlange- trouw ook aan mensen die de complexe samenleving maar moeilijk kunnen bijhouden. Dus wat mij betreft (en dat is echt ook een landelijk CDA standpunt!):1. Probeer mensen weer zelfredzaam te maken en onafhankelijk van een uitkering (= primair een taak van de overheid)2. Ondersteun mensen die het zelf niet redden door een fatsoenlijk basisinkomen en aanvullende fiscale maatregelen + locale bijzondere bijstand (= primair een taak van de overheid)3. Erken ieder mens in zijn eigen intrinsieke waarde. Sta naast kwetsbare mensen, wijs hen waar mogelijk de weg, breng hen waar mogelijk ook in andere netwerken dan waarin ze gewend zijn te leven, biedt hen vriendschap en blijf hen trouw, ook als er nauwelijks meer iets in hun situatie te verbeteren is. (= primair een taak van maatschappelijke organisaties) Als we zo als overheid, samen met maatschappelijke organisaties, onze schouders onder het armoedeprobleem zetten, dan moet het ons toch lukken om armoede met succes te bestrijden.

Saturday, October 28, 2006

Beste vrienden

Beste vrienden. Bestaan die nog. Henk Hofland denkt dat jonge mensen er geen tijd meer voor hebben. Dat had hij gelezen in de Sunday Times. Ga het ze eens vragen, zou ik zeggen. De jongens van mijn beste vriendin hebben beste vrienden, aan wie ze net zo trouw zijn als wij aan de onze. En als ik over straat sliert als jonge mensen samen naar school fietsen, kan ik er bijna niet langs. Zo hecht klitten ze aan elkaar. En waarom klagen wij dan altijd over die groepjes jongeren die 's avonds samen de straat onveilig maken?

Friday, October 27, 2006

Huizer vrouw van Peter Kos en Pieter Hogenbirk



Gewoon omdat ik hem zo mooi vind.

Clusteren van scholen in Stad en Lande geen oplossing

Tijdens de algemene beschouwingen bij de behandeling van de begroting van 2007 is door een aantal prominente raadsleden aandacht gevraagd voor het basisonderwijs in Stad en Lande. Rond het winkelcentrum De Kostmand hebben drie basisscholen een vestiging, nl. de openbare Daltonschool aan de Kotter, de R.K. Tweemaster aan de Koers en de P.C. van der Bruggenschool aan de Landweg. In de loop der jaren is de openbare basisschool een zogenaamde “zwarte” school geworden. Witte ouders sturen hun kinderen naar de andere scholen in de wijk of naar een school buiten de wijk. Ook jonge allochtone ouders kiezen voor hun kinderen een andere school, zodat het leerlingenaantal van de openbare school nu zo sterk is gedaald, dat sluiting van de school dreigt.

Met de dreigende sluiting van de openbare school in Stad en Lande, kunnen ouders die hun kinderen naar een niet-christelijke school willen sturen niet meer in de wijk terecht. Dat betekent dat voor die kinderen het leven op school en na school sterk wordt gescheiden. Samen naar school met de kinderen uit je buurt is er dan niet meer bij.

Dus willen een paar politieke partijen er veel aan doen om het openbaar onderwijs in de wijk Stad en Lande te houden. GroenLinks en D66, en in het verleden ook de PvdA, zijn voorstanders van een Brede School. In een Brede School gaan kinderen naar school, kunnen er voorschool en naschool terecht, en kunnen ook nog andere activiteiten worden georganiseerd samen met mensen uit de buurt. In een clusterschool gebeurt dat allemaal niet. Een clusterschool is niet meer en niet minder dan drie scholen onder een dak.

In de Huizer Courant van 26 oktober zegt de fractievoorzitter van de PvdA dat een Brede School in Stad en Lande niet kan, omdat de schoolbesturen geen brede school willen. Dat is maar de vraag. Zeker is dat het bestuur van het Openbaar Onderwijs die Brede School wel wil en dat de directeur van de R.K.Tweemaster meerdere keren heeft laten weten dat er met een nieuw schoolgebouw ook iets te winnen moet zijn voor de kwaliteit van het onderwijs. Je zou zeggen voor wat hoort wat aan beide kanten.

Als een clusterschool in Stad en Lande niets meer betekent dan het huisvesten van drie aparte scholen onder een dak, valt er niets te winnen, voor niemand niet.

Thursday, October 26, 2006

Appel en het ei


Ik ben op afstand betrokken bij het reilen en zeilen van de Voedselbank Gooi en Omstreken (zie www.voedselbankgooi.nl) Ik heb een enorme bewondering voor alle vrijwilligers die er rondlopen en die geheel belangeloos heel veel werk verzetten. Die bewondering geldt zowel de werkers, die zorgen dat mensen hun pakket krijgen, als het bestuur dat probeert een organisatie rond te krijgen op basis van allemaal vrijwillige bijdragen (zowel menskracht als geld). Af en toe leidt dat tot misverstanden tussen het hoofd en de handen, af en toe zelfs tot wrijvingen. Maar alles wordt opgelost door het idealisme dat kop en handen delen.

We hebben nu bijvoorbeeld de discussie over het logo. Er is een landelijk logo, althans dat denk ik, maar nu wil het bestuur ook een eigen logo invoeren om te laten zien dat wij van 't Gooi zijn. Dat is mooi, zeker als het een leuk logo is. Maar hoe zit het met de herkenbaarheid als Voedselbank. Want hoe je het wendt of keert, wij zijn een Voedselbank en dat mag een ieder weten.

Tuesday, October 24, 2006

Armoede in Nederland

Het Sociaal Cultureel Planbureau heeft een nieuwe armoedegrens ontwikkeld en nu is een grote groep Nederlanders ineens niet meer arm. Je gelooft je ogen niet. Met de meest gebruikte definitie van armoede, zijn 6,4 van de honderd Nederlanders arm. Met de nieuwe grens van het CPB zijn nog maar 3,6 van de honderd Nederlanders arm. Zo los je achter het bureau de armoede in Nederland snel op. Ging het in de dagelijkse praktijk ook maar zo gemakkelijk.

Vorige week hebben wij van de Voedselbank Gooi en Omstreken gesprekken gevoerd met hulpverleners en die waarschuwen juist dat onder mensen met alleen AOW en met mensen met kinderen in de bijstand de armoede juist toeneemt. En dat zijn niet allemaal mensen met schulden, maar ook mensen die op allerlei droefmakende manieren de einden aan elkaar proberen te knopen. Als oorzaken noemen zij de steeds maar stijgende energierekening, de zorgtoeslag, schoolkosten, maar ook de prijsstijgingen.

Misschien moet het SCP het bepalen van de armoedegrens maar aan anderen overlaten. Niet alles is immers van achter het bureau te regelen.

Sunday, October 22, 2006

Halsbandparkiet


Ger zag ze het eerst. Een middelgrote, groene vogel met een lange staart. We wandelden op de Waalsdorper vlakte op weg naar het Monument. Staartmees? probeerden we. Te klein. Groene specht? Heeft geen lange staart. Ekster? Te groot. En zo gifgroen? Gelukkig wandelden er mensen langs die reageerden. "Halsbandparkieten", zeiden ze. "Hele troepen zitten hier en overal in het land." "Nooit gezien", zeiden we en vroegen naar hun geschiedenis. Ontsnapt en gegroeid zonder natuurlijke vijanden. Zijn een ware plaag geworden als ze in troepen optreden. Dan vallen ze jong groen aan in bomen en binnen een mum van tijd is de boom kaal en de bezitter verdrietig.

Het deed ons denken aan het verhaal van de man uit Kortenhoef over de nijlganzen. Een zoektocht op het net leert overigens dat de vogel verre van zeldzaam is.

Nieuwe poging


Ik ben dus nog steeds aan het worstelen met alle mogelijkheden die het web biedt. Ik heb ongeveer 100 foto's van de Sjerpen-reunie, die ik wil publiceren, zodat alle sjerpen en aanhang ze kunnen bekijken. Inmiddels heb ik begrepen, dat een weblog daarvoor niet geschikt is. Waarvoor dan wel, vraag ik me nu af. Toch ook niet om dit soort onzinnige verhaaltjes over mijn worstelingen te publiceren. Maar wie weet, leest iemand dit en komt die met de goede (en liefst ook eenvoudige) oplossing.

Thursday, October 19, 2006

Ardeche

Jarjat - Ardeche. In de herfst. Dit is een foto die ik des morgens uit het raam heb genomen.