Friday, December 26, 2014

Kerstschrik

Net een bezoek aan facebook gebracht en me kapot geschrokken van de felle reacties op een bericht van Vrouwen voor Vrede over gezinshereniging van vluchtelingen. Voor de reacties doopten een aantal vrouwen met nette dubbele naam hun pen in gal. Nou zou ik dat hier nooit vermelden als ik niet juist de laatste tijd meerdere keren heb gedacht dat de redding van de wereld misschien wel van vrouwen moet komen. In mijn omgeving ontmoet ik immers veel vreedzame redelijke vrouwen die tot verzoening bereid zijn en oproepen tot verdraagzaamheid. De meesten van hen zijn jong, goed opgeleid en hebben meerdere keren over de grenzen van ons land gekeken. Ik vermoed dat ze goed verdienen en de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Zou dat het verschil zijn? In Nederland leven meer dan een miljoen mensen onder de armoedegrens. Die mensen willen er vermoedelijk ook graag bij horen en ik geef ze geen ongelijk. Misschien denken zij wel dat we met veel te veel zijn en dat er dus mensen weg moeten. Maar waarom dat dan met schuttingtaal en erger aangekondigd moet worden begrijp ik niet. Wie is er kortzichtig, zij of ik?

Saturday, December 20, 2014

Vertrouwen

Vertrouwen: Afgelopen week is het woord veelvuldig gebruikt in diverse betekenissen. "Vertrouwen in de politiek is heilig", orakelde de minister-president. Hij bedoelde daarmee helaas niet het vertrouwen van het volk in de politiek. Hij doelde op het vertrouwen van politici in elkaar en vooral van coalitiegenoten. De regering heeft afspraken gemaakt met de partners in het zorgveld en die moeten worden nagekomen. Daartoe draaide de coalitie het hele democratisch wetgevingsproces de nek om. Kennelijk leefde het vertrouwen bij de regering dat het wel goed zou komen. Op het binnenhof regeert immers fractiediscipline. Maar het kwam niet goed, omdat drie doorgewinterde senatoren zich niet lieten ringeloren.

Vertrouwen: Wat gebeurt er als je elkaar niet kunt vertrouwen. De meest gangbare definitie van vertrouwen omvat doorgaans de volgende elementen: Bereidheid van een persoon of groep om afhankelijk te zijn van de daden van een andere persoon of groep. Geloven dat een ander eerlijk is; Geloven dat iets goed zal gaan omdat de ander het belooft. Verwachting van een persoon dat degene die hij/zij vertrouwt zal handelen op een manier die hem/haar niet zal benadelen, met het risico in een nadelige positie te belanden indien de ander dit vertrouwen schaadt. Kortom: Vertrouwen is een van de pijlers waarop een beschaafde samenleving rust. Het vertrouwen dat de ander zich aan de regels houdt. Vertrouwen dat anderen de waarheid spreken. Vertrouwen dat de ander die iets belooft zal doen wat hij zegt. Iedere keer als ik mij op de weg begeef, verbaast me mijn vertrouwen in de andere weggebruikers. Een beetje achterdocht ken ik wel. Daarom vermijd ik meestal de middenbaan.

Om deel te kunnen nemen aan de samenleving moet je weten wat vertrouwen is. Daarom heeft oma Ger deze week haar kleinkinderen van bijna vijf en bijna vier de eerste beginselen bijgebracht onder het motto maak ze weerbaar. Het ging vrij eenvoudig. Je zegt het een en doet het tegenovergestelde. Youn van vijf beloofde zijn broertje dat hij de gebouwde toren met rust zou laten en gooide hem vervolgens om. Lachen joh. Vervolgens moest Sasha, het kleine broertje, beloven dat hij 's avonds zijn bord zou leegeten als hij nu van oma een lekker koekje kreeg. Hij beloofde het grif. Pas 's avonds toen hij aan zijn belofte werd gehouden verging het lachen hem.

Ook ik ben afgelopen periode een paar keer flink op mijn neus gevallen. Een jaar geleden werd er een grote knobbel in mijn borst gevonden. De artsen beloofden dat het goed zou komen, als ik me maar aan hun behandeling zou onderwerpen. "Vertrouwen mevrouw!" Dat heb ik gedaan. De aanval op de kwade cellen is ingezet met zware chemische middelen. Vervolgens is er het een en ander verwijderd. Mijn lijf protesteerde hevig. Voordat het de kans kreeg te herstellen moest ik aan de preventieve middelen die moeten voorkomen dat de kwade cellen weer actief worden. "Vertrouwen mevrouw!" zeiden de artsen. Maar garanties willen ze niet geven. Ik heb de afgelopen periode geleerd dat vertrouwen verschillende kanten heeft. Het vertrouwen in mezelf ben ik gelukkig niet kwijtgeraakt.

Sunday, December 14, 2014

Professionele distantie

"Goedemorgen, hoe gaat het met U?". Iedere morgen tussen negen en tien komt een verpleegkundige van de thuiszorg mijn wond verzorgen. Die wond is het vervelende gevolg van een forse chirurgische ingreep. Het is een diepe wond, die gespoeld moet worden om te voorkomen dat het weer een vruchtbare voedingsbodem voor bacteriĆ«n wordt. Meestal wacht ik op de rand van het bad op de wondverzorgster. Mijn partner opent de deur als de bel is gegaan. Vanmorgen probeerde ik te raden wie er was gekomen. Ik hoorde "Goedemorgen, hoe gaat het met U?" de vaste begroetingsboodschap. Kon ik de stem herkennen? Dat moest niet zo moeilijk zijn, want sinds ik word verzorgd door de thuiszorg, heb ik kennisgemaakt met zo'n vier verpleegkundigen, allemaal even deskundig en aardig.. Ik raadde verkeerd. Niet zo gek, bedacht ik me, want niet alleen is de boodschap hetzelfde, ook de stemmen lijken op elkaar. Vrolijke, vriendelijke vrouwenstemmen.
Mijn ervaring deelde ik. "Jullie leren dit zeker in de opleiding?' vroeg ik.
"Klopt," zei ze. "Je komt bij mensen die al genoeg met zichzelf te stellen hebben. Die willen dan wel iets vriendelijks horen."
Natuurlijk vroeg ik me af of dat voor mij ook geldt. In betere tijden ben ik niet zo gevoelig voor de stemming van anderen. Als het me ergert, zeg ik er iets van, maar meestal laat ik het. Nu is dat anders. Het zal ermee te maken hebben dat de ander heel dichtbij moet komen om me te helpen. Die kun je niet op afstand houden. Ik althans niet. Zij mij wel.

Monday, December 08, 2014

Terug van weggeweest

Bijna anderhalve maand heb ik dit weblog laten liggen. Voor wat er gebeurde had ik geen woorden. Een maand of negen geleden ben ik aan een lange reis begonnen. Ik wist toen niet waar die zou eindigen. Dat weet ik trouwens nog niet. Ik heb intussen veel avonturen beleefd, veel klippen omzeild, veel stormen geoogst. Ik heb het allemaal overleefd. Ik ben in wat rustiger vaarwater beland. Ik aarzel of ik mijn belevenissen wil delen. Er is genoeg groot leed in de wereld wat wij allemaal al moeten verwerken. Dit wordt dus niet het volgende leedverhaal. Maar wat wordt het wel? Ik zou een voorbeeld willen nemen aan Pieter Steinz die met zijn ziekte ALS langs de wereldliteratuur reist. Hij schrijft er moedige columns over in de NRC. Mijn leed is niet te vergelijken met het zijne, zoals leed eigenlijk nooit te vergelijken is. Leed bestaat op zichzelf en alleen wie het moet dragen weet wat het waard is. Pieter Steinz kan dus niet mijn voorbeeld zijn want ik ben hem niet en omgekeerd,

Maar toch wil ik iets met mijn ontdekking dat alles wat ik lees, hoor en zie een diepere dimensie en betekenis heeft gekregen. Alsof ik beter kijk, intenser luister en tijd neem om stil te staan. Ik ga het mooie en het zinnige koesteren, de rest gaat in mijn prullenmand.