Wednesday, November 28, 2007

Hoe onzinnig is politiek

Vanavond gaat de gemeenteraad van Nijmegen in debat over een vermeend slippertje van een wethouder. Ik weet niet wat er is gebeurd en ik wil het ook niet weten. Maar ongetwijfeld zal het debat op de televisie breeduit worden getoond en daarmee krijgt de mevrouw van Stadsbelang(!) haar zin, want die heeft de zaak aangezwengeld. Kunt u dat niet achter gesloten deuren doen? Als ik raadslid was zou ik uit protest wegblijven!

Het doet me weer denken aan de zaak in de gemeenteraad van Huizen, waar vragen werden gesteld over de vermeende belangenverstrengeling van een Huizer raadslid, die al tien jaar bekend zouden kunnen zijn. De Gooise pers pikte de rel niet op, en daarom bombardeerden de raadsleden ons met open brieven en ingezonden mededelingen in de Huizer Courant. Het gaat allemaal nergens over, maar ze blijven volhouden en zetten zichzelf en hun politieke bedrijf wel in het spotlicht. Zouden ze echt denken dat we in dat rellerige gedrag geïnteresseerd zijn?

Ook zij moeten toch weten dat mensen de politiek steeds minder serieus nemen. Of moeten we ze echt gewoon afschaffen en overgaan op een ander systeem, waarin serieuze mensen beslissingen nemen. Wil er niet aan denken, maar zo wordt het toch echt een farce.

Monday, November 26, 2007

Kunnen we Nederland niet over doen?

Na een weekend krant lezen, televisie kijken, en boodschappen doen in het oude dorp, verzuchtte ik tegen Ger of we Nederland niet over kunnen doen. Dat vond Ger wel een aardige gedachte. "Dan sturen we eerst de helft van alle mensen weg", zei ze enthousiast, "en dan niet onze kleurrijke medelanders, maar vooral die ergerlijke grauwgrijze landgenoten." En vol pret begonnen we aan het rijtje: allereerst alle mannen met kleine hondjes, met rode broek en roze trui, en alle asblonde SUVvi-rijdsters en al die oliedomme politici, die elkaar maar na praten en voor geen enkel probleem een oplossing hebben, en al die mensen die tegen beter weten in auto blijven rijden.

Als die mensen weg zijn, kunnen we ook alle lelijkheid de deur uit doen. De helft van het asfalt, de bedrijvenparken langs de snelwegen, de fantasieloze winkels in de groeisteden, de rommelige vrije kavelwijken, de versteende buitenwijken zonder kraak of smaak, de grote, anonieme scholengemeenschappen en van die protserige bankgebouwen.

En dan gaan we opnieuw inrichten naar menselijke maat en schaal, zodat we elkaar weer in de ogen kunnen kijken, samen kunnen dansen en muziek maken, op de hoek boodschappen kunnen doen, bij elkaar op bezoek gaan voor een bakkie of een glaasje. Als er mensen toch groots en meeslepend willen en veel herrie willen maken, zetten we ze op dat eiland in de Noordzee.

Friday, November 23, 2007

Er is nog zomer

Er is nog zomer en genoeg
Wat zou het loodzwaar tillen zijn
Wat een gezwoeg
als iedereen niet iedereen terwille
was als iedereen niet iedereen
op handen droeg
Judith Herzberg

Monday, November 19, 2007

Cinema & Justice

Warphotographer gezien, een film over oorlogsfotograaf Jim Nachtwey. En daarna een debat van Frenk van der Linden met Eddy van Wessel en Daimon Xanthopoulus, twee Nederlandse documentaire fotograferen. Het thema van de middag was Cinema & Justice, waarbij niet direct duidelijk was hoe die twee begrippen aan elkaar waren verbonden. Wat stond centraal? Achteraf hebben we het zelf ingevuld.

De film, die over Jim Nachtwey ging, zette al flink aan het denken. De eerste beelden toonden ons de fotograaf die wenende vrouwen fotografeerde die familieleden hadden verloren. Het motto van de film was een uitspraak van Robert Capa: "If your pictures aren't good enough, you're not close enough." Jim Nachtwey kwam heel close, op de huid bijna. Kan dat wel, moet je niet meer respect tonen? De film gaf ook het antwoord. Als je niet dichtbij bent, kun je het ook niet meevoelen.

Het gesprek tussen de fotografen en Frank van der Linden gaf nog meer stof tot nadenken. Niet de situatie van de gefotografeerde bevolkingsgroepen stond centraal, zoals was aangekondigd, maar het werk van de fotografen. Wat bezielt hen? Eddy gaf daarop een duidelijk antwoord. Het is iets dat je niet kunt beredeneren. Je moet, omdat je het wilt laten zien. Daarom gaat hij steeds terug naar Tsjetsjenië. Niet om mooie plaatjes te schieten, maar om te laten zien.

Een andere vraag die opkwam was of een foto wel een goed middel is om te getuigen? De film had me doen sidderen van de ellende die in beeld werd gebracht. Wenende vrouwen in Kosovo, stenen gooiende Palesteinen die worden beschoten, hongerende mensen in Afrika, jonge jongens die lopen te scharrelen op de vuilnisbelt van een grote stad en een man, vrouw en drie kleine kinderen, die leven langs de spoorlijn in Djakarta. De tentoongestelde foto's bekeek ik met andere ogen. Ik zag mooie foto's, die ook nog eens indruk maakten. maar ze kwamen niet echt binnen.

Ik aarzel ook of ik iets zal laten zien hier. Want gebruik ik dan het beeld niet voor iets anders dan waar het voor bedoeld is. Op het oog heb ik een foto van Jim Nachtwey van de vader met zijn zoon langs de spoorlijn. Wij leven, zegt Eddy van Wessel voor ons pensioen en voor wat anderen van ons denken en vinden. Zij leven met de dag, misschien wel met het moment, met een verschrikkelijke intentie. Beter is als je zelf gaat kijken op de website van jimnachtwey.

Stof tot nadenken genoeg.

Friday, November 16, 2007

Het beeld (4)


Fanny, de beeldhouwer, heeft zelf foto's genomen van het begin van het hakken. Die foto's heb ik op Flickr gezet. Je kunt ze bekijken als je op foto's klikt. Het hakken is zwaar, laat Fannt weten. De steen is hard en weerbarstig. Ze gaat hulptroepen inschakelen, onze Michelangela. En gelijk heeft ze. Wie zou er niet aan zo iets moois willen werken.

Monday, November 12, 2007

Me and Sonja Bakker

In de campagne tegen overgewicht wordt de Sonja Bakker methode regelmatig weggezet als de ondeugdelijke jojo-manier waarop het niet zou moeten. Ik wil een tegengeluid laten horen, want met Sonja Bakker heb ik inmiddels 15 kilo lichaamsgewicht verloren, die ik er met allerlei andere methodes, incl. bewegen en gezond leven, niet afkreeg. Natuurlijk weet ik dat nu het moeilijke komt, namelijk vasthouden. Maar die 15 kilo ben ik alvast kwijt en dat lukte met al die andere gezonde methodes van Ali B en Paul R. (hebben die trouwens ook overgewicht??) niet.

Waarom met Sonja dan wel, vragen veel vrienden. En natuurlijk heb ik daarover nagedacht, al was het alleen al, omdat ik jaren voor niks met al dat extra gewicht heb rondgelopen en mensen me nu zeggen dat ze me wel heel erg dik vonden. Overigens heb ik een vriendin die me nu angstig vraagt of ik geen anorexia heb gefokt. Succes van het dieet van Sonja is dat het eigenlijk te simpel is voor woorden. Je moet gewoon minder eten dan je gewend was en omdat Sonja weet hoe lastig dat is schrijft ze je per dag voor wat je mag eten. En als je je daaraan houdt, verlies je elke week zo'n kilootje. Als het niet lukt, weet je meteen waar het aan ligt. Je kunt jezelf geen zand in de ogen strooien.

Voor mij breekt nu de lastige tijd aan. Hoe houd ik dit vast? Van al die mensen die het zo goed weten en die zelf geen last hebben van overgewicht, hoef ik geen hulp te vragen. Die kijken me nu meewarig aan. Ik zie ze denken: Ach arme, over een jaartje zit het er toch weer aan. Ik zal ze een poeppie laten ruiken. Niet dus! Ik weet nu immers dankzij Sonja, dat ik minder moet eten dan ik at, niet twee keer moet opscheppen als het lekker is, niet tussendoor eten en als ik al eens een keer zondig, zoals gisteren toen ik op Scheveningen een heerlijk vers scholletje heb gegeten, dat het de volgende dag een dag streng wordt.

En laat ik duidelijk zijn. Ik voel me een stuk beter zonder die 15 kilo. Ik loop als een kievit, komt ook door die nieuwe heup, ik houd geen vocht meer vast, mijn bloeddruk is gezakt en ik hoef geen XLS kleren meer te kopen. Als u uw steun wilt betuigen, bent u van harte welkom. Ik kan een aanmoediging best gebruiken met al die tegengeluiden en heus ik ben nog steeds gezellig en heb geen anorexia.

Friday, November 09, 2007

Het beeld(3)

Voor mensen die benieuwd zijn of het beeld er nog is! Ja, Fanny is afgelopen woensdag begonnen met hakken. De stukken vliegen eraf. Ik heb gefilmd, maar ben vergeten een foto te maken. En film kan nog niet op dit weblog. En om jullie nu te verwijzen naar Youtube.com gaat me iets te ver. Ga dus niet zoeken, maar oefen geduld.

Wednesday, November 07, 2007

Jonge kunst





Zondagavond Janine Jansen met vrienden met Bach en vooral Schnittke in de kleine Zaal van het Concertgebouw en dinsdagavond de jonge dansers van het Nederlands Danstheater in de nieuwe Schouwburg van Almere. Wat een belevenis, wat een dynamiek, kracht en optimisme. Bach is Bach, daar helpt geen lieve moeder aan. Bach is altijd goed om naar te luisteren, maar om de muziek te laten trillen heb je iets extra's nodig. Ik weet nog niet of Janine dat al heeft. Technisch kan ze het aan. De tweede partita speelde ze voorbeeldig. Maar was het 'm ook? Weet ik niet. Ik werd niet meegezogen, maar dat kan ook aan andere dingen liggen. Bij het strijktrio van Alfred Schnittke gebeurde dat trouwens wel. Wat een nieuwe muziek!

Van de jongens en meiden van het Danstheater werd ik vrolijk. Niks geen loopjes en pirouettes en andere gesleten bewegingen. Nieuwe muziek, nieuwe bewegingen, kracht en souplesse en alles met elkaar. En dat ook nog eens in een moderne nieuwe Schouwburg aan een groot plein. Bijna niet van deze wereld.
Gaat het zien.

Saturday, November 03, 2007

Christenen

Ik las nu in de krant dat ze het er ook nog moeilijk mee hebben, die christenen. Want nu ze in de regering zitten, zijn ze medeverantwoordelijk voor de afspraak in het regeerakkoord dat discriminatie tegen homoseksuelen moet worden bestreden. En dat gaan ze natuurlijk niet doen. Want homoseksuelen zijn geestelijk ziek, vinden ze. Volgens hen staat dat ergens in de bijbel. Ik heb het nooit kunnen vinden, maar ik ben natuurlijk bevooroordeeld. Misschien kan een van mijn lezers me helpen. Of misschien kan ik het wel vragen aan de vertegenwoordigers van het enige ware geloof in deze gemeente, de christenen van de Christen Unie.

De uitslag hoort u.

Thursday, November 01, 2007

Wolf in schaapskleren

Las ik toch net in de krant dat een of ander zot Christen Unie gemeenteraadslid in Amsterdam op het partijcongres van haar partij een voorstel gaat indienen om homoseksuelen te weren uit de partij. Gelukkig zijn er ook nog echte liberalen. Een VVD raadslid gaat die mevrouw nu aangeven wegens aanzetten tot discriminatie.

Wat is er toch aan de hand met die christenen? Weten zij niet dat zij in een land leven waar gelijkheid van een ieder in de Grondwet staat? Dat zij stiekem denken dat homoseksuelen eng en gevaarlijk zijn, dat wisten we al lang. Maar dat ze het nu ook nog openlijk belijden. Laat ze zich toch gaan bezighouden met al die nette gezinnetjes van christelijke huizen achter de gordijnen!