Wednesday, December 26, 2007

Het beste voor 2008!




Ik krijg veel mooie wensen voor 2008, per e-card, per post en met zoenen en hand. Ik geef ze ook terug: "veel moois en goeds, gezond, gelukkig". Ik heb voor iedereen wel een paar woorden, maar langzamerhand vraag ik me af wat al die mooie woorden nu echt betekenen. Wat zou ik nou echt willen in het nieuwe jaar?

In ieder geval dat het hersenloze geschreeuw over onze allochtone medelanders verstomd. Dat al die mensen die nu de ongenuanceerde verhalen van Wilders en Verdonk geloven ineens zien dat het allemaal niks voorstelt. Dat er een goed alternatief verhaal komt (mag van rechts of van links) hoe we in dit land samen kunnen leven zonder elkaar naar de hel te verwensen. Dat al die voorbeelden waar dat nu al lukt prominent op voorpagina's van kranten komen te staan en favoriete onderwerpen worden in actualiteitenrubrieken.

Ook zou ik willen dat de Europese regeringen nu serieus werk gaan maken van milieumaatregelen, ook als het ten koste gaat van de zogenaamde economische groei. Misschien heeft Al Gore hier en daar overdreven, maar iedereen die om zich heen kijkt, weet dat het niet goed gaat met moeder Aarde. Wij in het Westen kunnen nog wel met veel geld recht breien wat krom is. Dat kunnen de allerarmsten die honger en dorst lijden niet.

En omdat al het mooie in drieën gaat - wie dat zegt? ik! - zou ik ook nog wel willen dat we weer serieus werk gaan maken van kwaliteit: kwaliteit van relaties, kwaliteit van onderwijs, kwaliteit van opvoeden, kwaliteit van sport en spel, kwaliteit van kunst. Dus niet alleen roepen dat het moet, maar ook laten zien dat het kan, en als het er is, er bij stilstaan.

Saturday, December 22, 2007

Het beste van 2007!


Het einde van het jaar is de tijd van de lijstjes. De beste sportvrouw, en sportman, het beste boek, de beste film, de beste vriendin, de beste politicus, en ga zo maar door en door en door. Ik heb geen lijstje en ik maak er ook niet een. Ik heb wel een paar boeiende dingen meegemaakt dit jaar, die ik wil memoreren. Natuurlijk met stip bovenaan: Sonja Bakker. Die heeft me immers van 15 kg overgewicht en een heleboel meer ellende afgeholpen. Al een maand doe ik weer normaal en er komt geen gram bij.
Dan is er ook mijn rechterbeen, dat het weer doet. Tien jaar lang heb ik pijn geleden en nauwelijks kunnen lopen. Vorig jaar stopten ze er in het TerGooi ziekenhuis een gewricht van titanium in, er ging een vervelende bacterie mee, die met veel moeite werd uitgedreven. Het gewricht is gebleven en ik kan weer veel en ver en zonder pijn lopen.
En er was de leesclub! Elke zes weken een boek. We lazen Het leven van Pi van Yan Martell, Favonius van Allard Schröder, Het huis van de Moskee van Kader Abdollah, Duizend Schitterende zonnen, Lucifer van Conny Palmen. Maar met stip bovenaan Agaath van Marlene van Niekerk. Wat een prachtig boek. In Agaath zoekt de Zuidafrikaanse schrijfster de grensgebieden van macht en intimiteit. Ik heb het ademloos gelezen. Niet gemakkelijk, maar als je je overgeeft krijg je er veel voor terug.
En er was het reizen. Twee weken voor het eerst naar Amerika, twee weken naar Florence, twee keer naar Jarjat en laatst nog vier dagen naar Parijs. Tussendoor fietsten we heel wat af. En nu is het winter en nadert het einde van weer een jaar. Je zou er weemoedig van worden, als je niet wist dat het volgend jaar gewoon weer verder gaat.

Wednesday, December 19, 2007

Twee kleintjes en twee groten

Gedeputeerde Staten van Noord Holland hebben een besluit genomen over de bestuurlijke indeling van 't Gooi. Dat betekent dat Bussum, Naarden, Weesp en Muiden worden samengevoegd tot een gemeente van zo'n zeventigduizend inwoners. Hilversum blijft de grootste en wordt groot Bussum de tweede gemeente in 't Gooi. Van de provincie mag Huizen zelfstandig blijven en mogen de BEL gemeente (Blaricum, Eemnes en Laren) proberen samen te werken.

Op het gemeentehuis van Huizen zal men niet blij zijn met het voorstel. De Provincie heeft niet geluisterd naar het gejank van Huizen. Bijkomend is dat Huizen de Naarderstraat en dus VVD raadsleden Carel Bikkers en Jessica Prins moet inleveren aan Naarden. Pijnlijk zal zijn dat de provincie fijntjes opmerkt, dat Huizen na een jaar mag beslissen om zich aan te sluiten bij de BEL gemeente. Iedere goede verstaander leest daarin de boodschap "Huizen en Blaricum kom tot inzicht." Wat moeten immers die twee kleintjes daar in de oostelijke hoek van 't Gooi, die ook nog eens elkaars bloed wel kunnen drinken.

Hilversum en Groot Bussum worden de lachende derden. Waar twee honden vechten om een been, gaat de derde er immers fluks mee heen. Wordt het misschien toch nog eens Groot Gooistad?

Wat zullen ze sip kijken op het gemeentehuis, het CDA voorop. Maar wie kaatst moet de bal ontvangen!

Sunday, December 16, 2007

Huizen, levendig dorp aan het water

Vorige week heeft de gemeenteraad van Huizen de toekomstvisie vastgesteld. Het heeft lang geduurd, het ging wat schutterig, aarzelend en uiteindelijk zei de VVD dat ze zich niet gebonden voelde, maar dankzij een paar volhouders is hij er wel gekomen. Huizen wordt een levendig dorp aan het water.

Dat gaat natuurlijk niet vanzelf, hoewel de onpersoonlijke toon van het persbericht dat wel suggereert. Het college moet aan de bak om al die mooie voornemens uit te werken in plannen. Waait het over, of hebben de drie vrouwen en een heer de moed om door te bijten.

Want volgens de Toekomstvisie moet Huizen gaan concureren met Naarden, Muiden en Harderwijk. Toeristen komen niet vanzelf, die moeten getrokken worden. Het oude dorp, de natuur en de haven zijn niet genoeg. Die zijn er nu ook al en we kunnen niet zeggen dat het stormloopt met buitenlanders. Er zal dus iets meer moeten gaan gebeuren. En vooral in het dorp wil het nog niet echt lukken. Je kunt er leuk rondwandelen langs oude boerderijen en vissershuizen. Je kunt zo af en toe als je geluk hebt de oude kerk bezichtigen. Maar als je dan wilt winkelen en iets wilt gaan drinken of eten met sfeer kom je op kale stenen pleinen terecht.
In het oude dorp moeten de ontwikkelingen zich enerzijds richten op het behoud en het versterken van de bestaande architectonische uitstraling en anderzijds op het uitbouwen en bevorderen van variatie in het winkelbestand. Dat is een spannende bezigheid. Daar moet je zin in hebben. Wie gaat dat doen? Durft de gemeente het aan om onder eigen regie in ateliers plannen te laten ontwikkelen. Of geeft ze de regie uit handen en kunnen we vervolgens weer jaren wachten of enigszins uitvoerbare plannen.


Nog een spannende uitdaging. Om de ontwikkelingen aan de kust en in het centrum elkaar te laten versterken. moeten de haven en het historisch dorpscentrum met elkaar worden verbonden. De zone Havenstraat komt hiervoor het meest in aanmerking. Daar liggen veel kansen, maar ook gevaarlijke klippen.

Huizen wordt pas echt een trekpleister als er ook iets bijzonders te beleven valt. In de toekomstvisie wordt gesproken van een evenement met bovenlokale uitstraling. Naarden heeft het fotofestival, Harderwijk het dolfinarium, Bunschoten de bruine vloot. Huizen heeft nu al de Huizerdag, de Atelierroute, het SouthSea Jazzfestival, die allemaal veel lokaal publiek trekken. Het moet kennelijk grootser en aantrekkelijker. Gelukkig is 2020 nog ver weg.

Tuesday, December 11, 2007

Beweging

Ik lees de laatste week heel veel over bewegen, beweging en bewegingen in de krant.

Het woord beweging kent verschillende betekenissen. In Wikipedea, de onvolprezen internet encyclopedie, die nu door Nobelprijswinnares Doris Lessing wordt verketterd, omdat hij je dom zou houden, en je niet leert denken en schrijven, zeker niet lange zinnen, maar die door mij veel wordt geraadpleegd, al was het alleen al als doorverwijspagina, staan vier betekenissen van het woord beweging:

  • In de natuurkunde als een verplaatsing in de ruimte door de tijd,
  • In de sociologie voor een groep mensen die eenzelfde, meestal fundamentele verandering nastreven,
  • In de kunst als een lichamelijke verplaatsing van het lichaam, teneinde die verplaatsing te vatten in een kunstbeeld,
  • In de bewegingswetenschap, psychologie en neurowetenschap de door hersenen gestuurde bewegingen van lichaam en ledematen.
Aan het woord beweging hangt een onwelriekend geurtje sinds de opkomst van het fascisme en het nationaal-socialisme. Het woord beweging suggereert iets van een golf die zijn eigen dynamiek krijgt en die niet te stoppen valt. Rita Verdonk wil het zo met haar beweging Trots op Nederland, maar of Doukle Terpstra het zo heeft bedoeld is voor mij een vraag. Volgens mij heeft hij maatschappelijke organisaties opgeroepen om zich te laten horen en heeft hij allerminst de bedoeling gehad om zelf leider, want dat woord hoort bij bewegingen, te willen worden. Daarom is hij nu ook even stil.
Wat ik nou zo gek vind, is dat de politiek zo gebeten reageert op de oproep van Terpstra. “Discussiëren”, zeggen ze “doen wij in het parlement. Dat moet niet daarbuiten gebeuren.” Was dat maar zo, dan had ik dit weblog niet hoeven schrijven. Want er wordt helemaal niet gediscussieerd in het parlement en al helemaal niet over het onderwerp dat Terpstra aanroert. Er worden in het parlement alleen maar bezweringsformules uitgesproken. Ik heb één keer gezien dat Jan Marijnissen met Geert Wilders in debat ging over het verbieden, verbranden of afschaffen van de Koran. Dat was een emotioneel debat, waar ik ademloos naar heb gekeken. Maar dat is al weer lang geleden en verder houdt iedereen zijn kaken op elkaar. Angst? Voor wie of wat?

Dus alsjeblieft geen nieuwe bewegingen. En al zeker geen nieuwe leiders. Laat het parlement zijn werk doen en als anderen zich willen roeren, doen! Maar dan niet oproepen tot een nieuwe beweging graag. Gewoon je eigen verstand blijven gebruiken en van je laten horen.

Friday, December 07, 2007

Christenen en homo's

Ik heb dankzij Max Pam de tekst gevonden waarop christenen hun afschuw over homosexualiteit baseren. Het staat in de brief van Paulus aan de Romeinen 1:18-29. Overigens gaat het daar om ongelovigen die allerlei nare dingen doen o.a. de liefde bedrijven met het gelijke geslacht. Homosexualiteit is dus een van de vele uitingen van ongeloof. De ware gelovige doet het met zijn enige en ware partner van het andere geslacht. Met deze interpretatie zijn er toch heel veel ongelovigen op de wereld, ook binnen de eigen kerk.

Nederland heeft nu door de komst van de ChristenUnie in de regering ineens een homovraagstuk, naast de andere vraagstukken die wij al hebben. Misschien moet de ChristenUnie op emancipatiecursus. Uiteindelijk hebben zij de meeste last van het vraagstuk. Houen zo!

Tuesday, December 04, 2007

Parijs

Het waren maar drie dagen, eigenlijk drie en een half, maar we hebben voor maanden genoten. Wat maakt Parijs toch tot de aangename stad die het is. Zelfs in een natte en koude herfst. In het voorjaar waren we in Florence, Italië. Daar hebben we vooral genoten van alle kunst, die binnen in kathedralen, kloosters, paleizen, musea is te zien. Florence is een schilderachtige stad, maar ook vies, benauwd en druk. In Parijs hebben we vooral gewandeld over brede boulevards, onder galerijen en door passages, over pleinen en door de parken. We hebben wel de tentoonstelling van Helene Schjerfbeck in het Musee d'Art Moderne bezocht. Die hadden we gemist in het Gemeentemuseum en zo de moeite waard volgens de beelden en verhalen, dat we er achteraan zijn gereisd.

We hebben op Pere Lachaise het graf van Proust, Becaud (veel bloemen, heel veel bloemen), Signoret en Montand (die liggen na alle buitenechtelijke avonturen toch weer naast elkaar), Balzac (alleen voor de buste) bezocht en opnieuw geconstateerd dat ik niks heb met kerkhoven en het met steenmassa´s herdenken en eren van onze doden. Mijn moeder en vader liggen begraven op Ockenburgh in Den haag. Ik herdenk ze vooral in mijn herinneringen.


Langs het Canal St. Martin gewandeld, dat bijna niemand kent en waar het dus heel erg prettig toeven is, vooral als er een Canalette Touristique zich door de vele sluizen stroomopwaarts wurmt. Ook gezien dat er steeds meer Parijzenaars zich per rijwiel verplaatsen, sommigen op eigen exemplaren, maar veel op leenfietsen waarvoor je een abonnement kunt nemen en die overal in de stad meegenomen en teruggezet kunnen worden.

En verder een koude boottocht op de Seine gemaakt van Pont d´Alexander III naar het Ile de la Cité en terug samen met tientallen kwetterende Aziaten, die alles door de lens van hun digitale camera´s bekijken en niet ophouden met praten. Nu weet ik ook dat de Seine een druk bevaren rivier is en niet alleen door de honderden rondvaartboten, waar wel duizend mensen per boot op mee kunnen varen. De Notre Dame bekeken vanaf het water en die is bijna net zo echt Gotisch als de St Eustace, die in de buurt van de Hallen staat en waar we op zondagmorgen veel Parijzenaars te kerke zagen gaan.

Ook nu verbaasde het me weer dat Fransen hun verse brood nog steeds bij de echte boulanger halen zelfs als zij daar op zondagmorgen uren voor in de regen en in de rij moeten staan. En ook bij de slagen was het druk. Fransen houden van goed eten en dat merk je in de restaurants. Vier dagen buiten de deur gegeten en vier dagen goed. Kom daar maar eens om in dit kikkerland, waar ze je in restaurants het liefst een bevoren biefstuk of zalmmoot voor zetten, omdat ze denken dat je toch alleen voor de patatten komt.

Kortom, blij dat we weer thuis zijn, maar met de constatering dat je in vier uur per trein in Parijs bent, en dat daar veel is te genieten.

Wednesday, November 28, 2007

Hoe onzinnig is politiek

Vanavond gaat de gemeenteraad van Nijmegen in debat over een vermeend slippertje van een wethouder. Ik weet niet wat er is gebeurd en ik wil het ook niet weten. Maar ongetwijfeld zal het debat op de televisie breeduit worden getoond en daarmee krijgt de mevrouw van Stadsbelang(!) haar zin, want die heeft de zaak aangezwengeld. Kunt u dat niet achter gesloten deuren doen? Als ik raadslid was zou ik uit protest wegblijven!

Het doet me weer denken aan de zaak in de gemeenteraad van Huizen, waar vragen werden gesteld over de vermeende belangenverstrengeling van een Huizer raadslid, die al tien jaar bekend zouden kunnen zijn. De Gooise pers pikte de rel niet op, en daarom bombardeerden de raadsleden ons met open brieven en ingezonden mededelingen in de Huizer Courant. Het gaat allemaal nergens over, maar ze blijven volhouden en zetten zichzelf en hun politieke bedrijf wel in het spotlicht. Zouden ze echt denken dat we in dat rellerige gedrag geïnteresseerd zijn?

Ook zij moeten toch weten dat mensen de politiek steeds minder serieus nemen. Of moeten we ze echt gewoon afschaffen en overgaan op een ander systeem, waarin serieuze mensen beslissingen nemen. Wil er niet aan denken, maar zo wordt het toch echt een farce.

Monday, November 26, 2007

Kunnen we Nederland niet over doen?

Na een weekend krant lezen, televisie kijken, en boodschappen doen in het oude dorp, verzuchtte ik tegen Ger of we Nederland niet over kunnen doen. Dat vond Ger wel een aardige gedachte. "Dan sturen we eerst de helft van alle mensen weg", zei ze enthousiast, "en dan niet onze kleurrijke medelanders, maar vooral die ergerlijke grauwgrijze landgenoten." En vol pret begonnen we aan het rijtje: allereerst alle mannen met kleine hondjes, met rode broek en roze trui, en alle asblonde SUVvi-rijdsters en al die oliedomme politici, die elkaar maar na praten en voor geen enkel probleem een oplossing hebben, en al die mensen die tegen beter weten in auto blijven rijden.

Als die mensen weg zijn, kunnen we ook alle lelijkheid de deur uit doen. De helft van het asfalt, de bedrijvenparken langs de snelwegen, de fantasieloze winkels in de groeisteden, de rommelige vrije kavelwijken, de versteende buitenwijken zonder kraak of smaak, de grote, anonieme scholengemeenschappen en van die protserige bankgebouwen.

En dan gaan we opnieuw inrichten naar menselijke maat en schaal, zodat we elkaar weer in de ogen kunnen kijken, samen kunnen dansen en muziek maken, op de hoek boodschappen kunnen doen, bij elkaar op bezoek gaan voor een bakkie of een glaasje. Als er mensen toch groots en meeslepend willen en veel herrie willen maken, zetten we ze op dat eiland in de Noordzee.

Friday, November 23, 2007

Er is nog zomer

Er is nog zomer en genoeg
Wat zou het loodzwaar tillen zijn
Wat een gezwoeg
als iedereen niet iedereen terwille
was als iedereen niet iedereen
op handen droeg
Judith Herzberg

Monday, November 19, 2007

Cinema & Justice

Warphotographer gezien, een film over oorlogsfotograaf Jim Nachtwey. En daarna een debat van Frenk van der Linden met Eddy van Wessel en Daimon Xanthopoulus, twee Nederlandse documentaire fotograferen. Het thema van de middag was Cinema & Justice, waarbij niet direct duidelijk was hoe die twee begrippen aan elkaar waren verbonden. Wat stond centraal? Achteraf hebben we het zelf ingevuld.

De film, die over Jim Nachtwey ging, zette al flink aan het denken. De eerste beelden toonden ons de fotograaf die wenende vrouwen fotografeerde die familieleden hadden verloren. Het motto van de film was een uitspraak van Robert Capa: "If your pictures aren't good enough, you're not close enough." Jim Nachtwey kwam heel close, op de huid bijna. Kan dat wel, moet je niet meer respect tonen? De film gaf ook het antwoord. Als je niet dichtbij bent, kun je het ook niet meevoelen.

Het gesprek tussen de fotografen en Frank van der Linden gaf nog meer stof tot nadenken. Niet de situatie van de gefotografeerde bevolkingsgroepen stond centraal, zoals was aangekondigd, maar het werk van de fotografen. Wat bezielt hen? Eddy gaf daarop een duidelijk antwoord. Het is iets dat je niet kunt beredeneren. Je moet, omdat je het wilt laten zien. Daarom gaat hij steeds terug naar Tsjetsjenië. Niet om mooie plaatjes te schieten, maar om te laten zien.

Een andere vraag die opkwam was of een foto wel een goed middel is om te getuigen? De film had me doen sidderen van de ellende die in beeld werd gebracht. Wenende vrouwen in Kosovo, stenen gooiende Palesteinen die worden beschoten, hongerende mensen in Afrika, jonge jongens die lopen te scharrelen op de vuilnisbelt van een grote stad en een man, vrouw en drie kleine kinderen, die leven langs de spoorlijn in Djakarta. De tentoongestelde foto's bekeek ik met andere ogen. Ik zag mooie foto's, die ook nog eens indruk maakten. maar ze kwamen niet echt binnen.

Ik aarzel ook of ik iets zal laten zien hier. Want gebruik ik dan het beeld niet voor iets anders dan waar het voor bedoeld is. Op het oog heb ik een foto van Jim Nachtwey van de vader met zijn zoon langs de spoorlijn. Wij leven, zegt Eddy van Wessel voor ons pensioen en voor wat anderen van ons denken en vinden. Zij leven met de dag, misschien wel met het moment, met een verschrikkelijke intentie. Beter is als je zelf gaat kijken op de website van jimnachtwey.

Stof tot nadenken genoeg.

Friday, November 16, 2007

Het beeld (4)


Fanny, de beeldhouwer, heeft zelf foto's genomen van het begin van het hakken. Die foto's heb ik op Flickr gezet. Je kunt ze bekijken als je op foto's klikt. Het hakken is zwaar, laat Fannt weten. De steen is hard en weerbarstig. Ze gaat hulptroepen inschakelen, onze Michelangela. En gelijk heeft ze. Wie zou er niet aan zo iets moois willen werken.

Monday, November 12, 2007

Me and Sonja Bakker

In de campagne tegen overgewicht wordt de Sonja Bakker methode regelmatig weggezet als de ondeugdelijke jojo-manier waarop het niet zou moeten. Ik wil een tegengeluid laten horen, want met Sonja Bakker heb ik inmiddels 15 kilo lichaamsgewicht verloren, die ik er met allerlei andere methodes, incl. bewegen en gezond leven, niet afkreeg. Natuurlijk weet ik dat nu het moeilijke komt, namelijk vasthouden. Maar die 15 kilo ben ik alvast kwijt en dat lukte met al die andere gezonde methodes van Ali B en Paul R. (hebben die trouwens ook overgewicht??) niet.

Waarom met Sonja dan wel, vragen veel vrienden. En natuurlijk heb ik daarover nagedacht, al was het alleen al, omdat ik jaren voor niks met al dat extra gewicht heb rondgelopen en mensen me nu zeggen dat ze me wel heel erg dik vonden. Overigens heb ik een vriendin die me nu angstig vraagt of ik geen anorexia heb gefokt. Succes van het dieet van Sonja is dat het eigenlijk te simpel is voor woorden. Je moet gewoon minder eten dan je gewend was en omdat Sonja weet hoe lastig dat is schrijft ze je per dag voor wat je mag eten. En als je je daaraan houdt, verlies je elke week zo'n kilootje. Als het niet lukt, weet je meteen waar het aan ligt. Je kunt jezelf geen zand in de ogen strooien.

Voor mij breekt nu de lastige tijd aan. Hoe houd ik dit vast? Van al die mensen die het zo goed weten en die zelf geen last hebben van overgewicht, hoef ik geen hulp te vragen. Die kijken me nu meewarig aan. Ik zie ze denken: Ach arme, over een jaartje zit het er toch weer aan. Ik zal ze een poeppie laten ruiken. Niet dus! Ik weet nu immers dankzij Sonja, dat ik minder moet eten dan ik at, niet twee keer moet opscheppen als het lekker is, niet tussendoor eten en als ik al eens een keer zondig, zoals gisteren toen ik op Scheveningen een heerlijk vers scholletje heb gegeten, dat het de volgende dag een dag streng wordt.

En laat ik duidelijk zijn. Ik voel me een stuk beter zonder die 15 kilo. Ik loop als een kievit, komt ook door die nieuwe heup, ik houd geen vocht meer vast, mijn bloeddruk is gezakt en ik hoef geen XLS kleren meer te kopen. Als u uw steun wilt betuigen, bent u van harte welkom. Ik kan een aanmoediging best gebruiken met al die tegengeluiden en heus ik ben nog steeds gezellig en heb geen anorexia.

Friday, November 09, 2007

Het beeld(3)

Voor mensen die benieuwd zijn of het beeld er nog is! Ja, Fanny is afgelopen woensdag begonnen met hakken. De stukken vliegen eraf. Ik heb gefilmd, maar ben vergeten een foto te maken. En film kan nog niet op dit weblog. En om jullie nu te verwijzen naar Youtube.com gaat me iets te ver. Ga dus niet zoeken, maar oefen geduld.

Wednesday, November 07, 2007

Jonge kunst





Zondagavond Janine Jansen met vrienden met Bach en vooral Schnittke in de kleine Zaal van het Concertgebouw en dinsdagavond de jonge dansers van het Nederlands Danstheater in de nieuwe Schouwburg van Almere. Wat een belevenis, wat een dynamiek, kracht en optimisme. Bach is Bach, daar helpt geen lieve moeder aan. Bach is altijd goed om naar te luisteren, maar om de muziek te laten trillen heb je iets extra's nodig. Ik weet nog niet of Janine dat al heeft. Technisch kan ze het aan. De tweede partita speelde ze voorbeeldig. Maar was het 'm ook? Weet ik niet. Ik werd niet meegezogen, maar dat kan ook aan andere dingen liggen. Bij het strijktrio van Alfred Schnittke gebeurde dat trouwens wel. Wat een nieuwe muziek!

Van de jongens en meiden van het Danstheater werd ik vrolijk. Niks geen loopjes en pirouettes en andere gesleten bewegingen. Nieuwe muziek, nieuwe bewegingen, kracht en souplesse en alles met elkaar. En dat ook nog eens in een moderne nieuwe Schouwburg aan een groot plein. Bijna niet van deze wereld.
Gaat het zien.

Saturday, November 03, 2007

Christenen

Ik las nu in de krant dat ze het er ook nog moeilijk mee hebben, die christenen. Want nu ze in de regering zitten, zijn ze medeverantwoordelijk voor de afspraak in het regeerakkoord dat discriminatie tegen homoseksuelen moet worden bestreden. En dat gaan ze natuurlijk niet doen. Want homoseksuelen zijn geestelijk ziek, vinden ze. Volgens hen staat dat ergens in de bijbel. Ik heb het nooit kunnen vinden, maar ik ben natuurlijk bevooroordeeld. Misschien kan een van mijn lezers me helpen. Of misschien kan ik het wel vragen aan de vertegenwoordigers van het enige ware geloof in deze gemeente, de christenen van de Christen Unie.

De uitslag hoort u.

Thursday, November 01, 2007

Wolf in schaapskleren

Las ik toch net in de krant dat een of ander zot Christen Unie gemeenteraadslid in Amsterdam op het partijcongres van haar partij een voorstel gaat indienen om homoseksuelen te weren uit de partij. Gelukkig zijn er ook nog echte liberalen. Een VVD raadslid gaat die mevrouw nu aangeven wegens aanzetten tot discriminatie.

Wat is er toch aan de hand met die christenen? Weten zij niet dat zij in een land leven waar gelijkheid van een ieder in de Grondwet staat? Dat zij stiekem denken dat homoseksuelen eng en gevaarlijk zijn, dat wisten we al lang. Maar dat ze het nu ook nog openlijk belijden. Laat ze zich toch gaan bezighouden met al die nette gezinnetjes van christelijke huizen achter de gordijnen!

Monday, September 24, 2007

Kleurrijke samenleving


Het zal allemaal wel niet helpen, maar toch ben ik blij dat de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid bevestigt dat wij in een kleurrijk land leven en dat daar niets mis mee is. Dat mensen met een dubbele nationaliteit en een andere herkomst hun land van herkomst waarderen is geen gevaar voor onze samenleving. Het zou toch een amputatie betekenen als ze die zouden moeten afzweren. Ik ben er toch ook trots op, dat mijn ouders uit Zeeland komen en dat ik dat boerse harde en trotse van hen heb geërfd.

Ieder mens koestert immers zijn voorkeuren en die kunnen heel verschillend zijn. Daar is niets mis mee. Ik zou bijna zeggen integendeel. Anders zou het wel erg grijs en grauw worden in dit kikkerland met van die enge eendimensionale figuren als Wilders en Verdonk, die voor willen schrijven wat wij moeten denken en geloven.

Maar zo'n rapport alleen helpt natuurlijk niet. Tot mijn schande moet ik erkennen dat mijn vriendenkring de laatste jaren eenzijdig wit is en dat ik me vaak betrap op vooroordelen. Word wakker, hoogmoed! De gemeente Huizen zoekt een groots evenement om zichzelf op de kaart te zetten. De gemeente Huizen heeft een kleurrijke bevolking. Ideetje?

Friday, September 21, 2007

Jubileum Kunstcafe Huizen

De initiatiefnemers en daar hoort Fanny Kiezenberg nog bij.
Woensdag 26 september a.s. feest in het Kunstcafe Huizen! Dan vieren we de vijfentwintigste Kunstcafe ontmoeting in De Boerderij in Huizen. Overigens las ik dat we op Plein 2000 beginnen met de fanfare van Prinses Irene. Zo hoort het ook. Prinses Irene is er altijd en overal, ook in het Kunstcafe!


Het Kunstcafe was het idee van een aantal Huizer kunstenaars en Gerrit Pas. Vijfentwintig avonden hebben bezoekers gratis kunnen genieten van alles wat er aan nieuw en gevestigd talent in Huizen rondloopt. Bij zo'n jubileum is het goed om terug te kijken en dan zie en hoor ik de volwassen poezie van de jeugdige Lulia Alberda, het verhaal van Jorit Bavel over Anton Heyboer, het klankconcert met schalen van Ton Akkermans en Carry Schomper, Hendrikje Rijkens met een voordracht uit de Atlantische Man van Marguerite Duras, en het cello quartet Sundgvist. Natuurlijk was er veel meer, maar iedereen heeft zo zijn voorkeuren en Janne Schra en Daan Loenen zijn al vaak genoemd.


Spannend is hoe we nu verder gaan met het Kunstcafe. Blijven we nieuw talent ontdekken en is er nog veel talent, of gaan we er een open podium van maken, zodat kunstenaars nieuwe dingen uit kunnen proberen. Kunnen ook niet kunstenaars het podium gebruiken? Gaan er optredens in reprise, blijven we podiumklanten volgen? Woensdag op het feest misschien tijd om niet alleen terug te kijken, maar ook de toekomst in te kleuren. Ik weet het allemaal niet. Ik ga me lekker laten verrassen.

Tuesday, September 18, 2007

Bureau Zorggeluk


Mooie affiche, maar zo niet te lezen, laat Nienke weten. Dat is jammer, dus daarom de tekst in gewoon zwart wit:

Toneelstuk “De Verwarring” t.g.v. Wereld Alzheimer Dag
Zaterdag 22 september voert Bureau Zorggeluk in opdracht van Alzheimer Nederland, afdeling Gooi e.o. het toneelstuk “De Verwarring” op ter gelegenheid van de viering van Wereld Alzheimer Dag in Theater De Graaf Wichman in Huizen. Het toneelstuk staat in het teken van “omgaan met dementie”. Steeds meer mensen komen met dementie in aanraking en daarom vindt Alzheimer Nederland afdeling Gooi het belangrijk op een prettige manier voorlichting te geven aan zowel partners en familie van dementerenden, als vrijwilligers en verzorgend- en verplegend personeel. Maar de voorstelling is natuurlijk voor iedereen een aanrader.
Met een interactieve voorstelling worden dagelijkse dilemma’s in het leven van mensen met dementie uitgespeeld. Wat weten we over dementie en wat doet verwarring nu eigenlijk met je? Op haar eigenzinnige maar ook ludieke wijze spiegelt Bureau Zorggeluk de dagelijkse praktijk in de wereld van Alzheimer, geheugenproblemen en desoriëntatie, in een avondvullende voorstelling.
In een reeks van scènes worden herkenbare situaties voor het voetlicht gebracht, soms schrijnend, soms ontroerend en dan weer met een lach. De toeschouwer raakt betrokken, bij de personages op de vloer maar ook bij keuzes waar we steeds opnieuw voor staan.
De voorstelling wordt gespeeld door twee improvisatie-acteurs: Margo Lak en Jan van der Hammen, beide werkzaam in de ouderenzorg en al 12 jaar samen actief binnen Bureau Zorggeluk, thematheater en improvisaties.
De zaal van De Graaf Wichman in Huizen is open om 19.30 uur. De voorstelling begint om 20.00 uur en eindigt rond 22.30 uur.
Het Theater De Graaf Wichman is eenvoudig bereikbaar met het Openbaar Vervoer, want deze is gelegen tegenover het centraal busstation in Huizen.
U kunt kaartjes reserveren bij Theater De Graaf Wichman, tel. 035-5880633. De kaartjes kosten € 2,50 per stuk.



Monday, September 10, 2007

Vakantie

Het was precies wat we ervan gehoopt hadden, alleen had het ietsje pietsje warmer mogen zijn. We zijn dus weer thuis met een hoofd vol indrukken en een rugzak vragen. Een paar van die laatste over waarom het hier zo druk, vol en jachtig is. Natuurlijk roept nu iedereen dat we ouwe met veel llll'worden, maar dat is het toch niet helemaal. Je kan beter kijken, vooral beter denken, en ook genieten als je er de tijd voor krijgt en neemt. En dat geldt volgens mij ook voor jonge lieden zonder die llll'en.

We hebben in Frankrijk geen televisie, kopen af en toe een krant in Vernoux, die we vervolgens gauw weglezen en geven ons dan weer over aan de boeken. We weten dus dat Jos Brink dood is, Linda de Mol gaat scheiden of lijmen, dat Jan Pronk weer voor opschudding heeft gezorgd en dat ons Woutertje keurig zijn kaken op elkaar houdt. Die heeft met zijn vriendjes Jan Peter en Andre afgesproken dat zij zich niet van de wijs laten brengen.

Ik las in de krant dat de PvdA in de peiling dramatisch daalde, maar lees nu bij een bevriende blogger dat sinds het weekeinde de stijgende lijn is ingezet. Ik kan nog niet bevroeden wat de oorzaak is. Alle thuisgelaten kranten van de afgelopen vier weken liggen nog op de stapel.

En nu ga ik dus ook weer de Huizer politiek volgen. Gerrit Pas liet me weten dat afgelopen week de raad en college hebben gesproken over de toekomst van de Toekomstvisie. Binnenkort moet er iets gebeuren met de afgewezen wensen over het confisceren van De Bijvanck, en er liggen forse bouwplannen in dubbele betekenis.

Raad en college hebben nu anderhalf jaar warmgelopen. Deze winter springen de vonken eraf!

Wednesday, August 01, 2007

Maakt kunst je een beter mens?

Van het beoefenen van kunst word je een beter mens. Althans dat vinden een heleboel belangrijke mensen, die zelf van kunst houden en zichzelf daarmee tot de betere soort rekenen. Daarom vinden die mensen dat je jong moet beginnen. Kinderen moeten gestimuleerd worden om kunst te maken of van kunst te genieten. Ze worden meegenomen naar musea, theaters, bibliotheken en er komen kunstenmakers in de klas vertellen hoe spannend kunst is.

Het helpt niet! Kinderen worden van die paar uurtjes geen betere mensen, omdat ze op allerlei andere manieren leren hoe overbodig kunst is. Kunst is immers nutteloos en zinloos. Van kunst kun je niet rijk worden, je kunt er soms niets eens van leven, je wordt er treurig, gek en onaangepast van. En kinderen hebben die grote mensenkunst helemaal niet nodig om te genieten. Die hebben hun eigen fantasie, waarin ze prima kunnen leven als wij ze niet zouden storen.

Weg met de kunst dus. Hoe mooi de verhalen ook zijn. Laten we eerst maar eens proberen om kinderen kind te laten zijn, en ze niet te verpesten met allerlei snode bedoelingen. Laat ze tot hun veertiende zelf mogen ontdekken wat mooi en waardevol is, voordat we ze verpesten met cijfers, scoren en overleven.

Jammer van al die mooie verhalen. Gebruik ze voor de echte liefhebbers.

Monday, July 30, 2007

Museum Hilversum


De officiële definitie van een museum (meervoud musea of museums) luidt: Een museum is een permanente instelling, zonder winstbejag, ten dienste van de gemeenschap en van haar ontwikkeling, toegankelijk voor het publiek, dat de materiële getuigenissen van de mens en zijn omgeving verzamelt, bewaart, onderzoekt en tentoonstelt en hierover informatie verstrekt voor studie, educatie en recreatie.

Het woord museum is afkomstig uit het Latijn en in die taal terecht gekomen via het Griekse woord mouseion, hetgeen betekent een plaats of een tempel gewijd aan de Muzen, de Griekse godinnen van de kunsten. Het Mouseion van Alexandrië (Egypte) ligt aan de basis van het woord. Het Mouseion was een opleidingscentrum. Geleerden waren er vrijgesteld, om zich te wijden aan de studie van de geschriften.

Aan deze schone boodschap, die ik heb gepikt van Wikipedia, moest ik denken toen ik gisteren in een leeg Museum Hilversum ronddwaalde. In de kelders van het museum kunnen Hilversummers aan de hand van foto's, kaarten, teksten, filmfragmenten, iets leren over hun geschiedenis. In de eigentijdse tentoonstellingsruimte op de bovenverdieping was werk van architect Coen van Velzen te zien.

Het gebouw waar het museum in huist, met de nieuwe vleugel van Han Ruijssenaars is op zich al een bezoek waard. Veel licht, veel mooie spannende ruimten, veel te zien, maar geen bezoekers. Die gemeenschap heeft kennelijk geen behoefte aan het bijeenbrengen van wetenswaardigheden voor haar ontwikkeling. Wil de mens niet meer weten, of alleen maar weten als hij ook op andere manieren wordt vermaakt?

Toen ik een paar weken geleden in het Frisia Museum in Spanbroek de tentoonstelling van Jan Mankes ging zien, liepen er bussen bejaarden rond. Maar die kregen in het restaurant van het museum ook een uitgebreide lunch. De mens moet verlokt en verleid worden, anders blijft het achter de televisie hangen. Goed om rekening mee te houden bij de plannen voor het nieuwe Huizer Museum.

Friday, July 27, 2007

Wet Maatschappelijke Ondersteuning

Er is iets geks met de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, ook wel genoemd WMO, die vanaf 1 januari 2007 van kracht is. Met die wet hebben gemeente de verantwoordelijkheid gekregen voor het verstrekken van huishoudelijke hulp en huishoudelijke zorg, die voor 1 januari 2007 landelijk werd geregeld en werd bekostigd uit de AWBZ. Huishoudelijke verzorging is voor veel bejaarden, chronisch zieken en gehandicapten onontbeerlijk om een enigszins fatsoenlijk bestaan te kunnen leiden. Achter de invoering van die wet zit een ingewikkelde redenering, die ik iedereen hier zal besparen. In het kort gaat erom dat door de vergrijzing de kosten voor de AWBZ de pan uitrezen. En dat het vorige kabinet Balkenende, het kabinet met de VVD, dacht dat als je gemeenten en de markt het werk laat doen het allemaal veel goedkoper kan.

Iedereen met een beetje verstand kon bij de invoering al begrijpen dat het zo niet werkt. Als de vraag naar zorg groter wordt en er komt geen geld bij, dan moet meer zorg goedkoper worden geleverd. En dat betekent of geen zorg, of minder goede zorg. Bij de invoering werd door de luitjes in Den Haag geroepen dat zorg ook geleverd kan worden door familie en vrienden. Daar hoor ik nu niemand meer over en dat is maar goed ook. Dan zouden gemeenten gaan vertellen hoe mensen hun leven moeten inrichten.

Het eerste halfjaar was het stil rond de Wmo. Gemeenten werkten hard om de overgang te regelen en het zorgloket in te richten. Maar nu verschijnen er toch zorgwekkende berichten. De zorginstellingen hebben elkaar kapot geconcurreerd om contracten binnen te krijgen en moeten nu dure mensen gaan ontslaan.

En als ik om me heen vraag bij zorggebruikers of het goed gaat, hoor ik alarmerende berichten. Mensen moeten veel meer betalen dan voor 1 januari 2007, vaak vier tot vijf keer zo veel zonder overgangsregeling; mensen krijgen tijdens de vakantieperiode geen huishoudelijke hulp of andere huishoudelijke hulp dan ze gewend zijn. En mensen maken zich zorgen als ze horen dat hun vertrouwde kracht met ontslag wordt bedreigd.

Kinderziekten? Ik geloof er niets van. Volgend jaar zal het allemaal nog veel vervelender worden. Dan hebben gemeenten zicht op de tekorten en zullen zij er alles aan doen om het allemaal nog goedkoper te regelen. Ik vraag me af waarom ze zich in Den Haag niet op de kop krabben nu de VVD met die vermaledijde marktwerking in de oppositiebanken zit. Te moeilijk?

Tijd voor een nieuw en breed WMO debat.

Tuesday, July 24, 2007

Zomergasten


Zomergasten 2007 is begonnen. En dit jaar kan ik vier uitzendingen zien, omdat we laat met vakantie gaan. Het is al weer het twintigste jaar dat de VPRO dit programma uitzendt. Dit jaar zes afleveringen. Basisidee is dat de interviewer met een bekende Nederlander praat over zijn of haar televisievoorkeuren aan de hand van gekozen beeldfragmenten. Dit jaar zijn er zes gasten. Bettine Vriesekoop, de bekende tafeltennisster, was afgelopen zondag aan de beurt. Bram Moskowiczs is de volgende gast en zo volgen er nog vier.

Er zijn jaren geweest dat er in totaal maar vier afleveringen werden uitgezonden. De kijker die alle jaren heeft gekeken en alle afleveringe heeft gezien heeft 93 gasten gezien (Barend en Van Dorp) werden samen geinterviewd. Van al die afleveringen heb ik misschien de helft gezien, of direct of op video, terwijl ik me er slechts een paar kan herinneren. Vaak is het gewoon een teleurstelling. Zo zag ik het interview van Conny Palmen met Paul de Leeuw. Ik kan me er niets meer van herinneren.

Ik genoot wel van het interview met Henk van Os, die toen nog directeur van het Rijksmuseum is. Hij kan mooi vertellen over kunst en religie, en de Amerikaan Mark Rothko is ook zijn favoriete schilder. Thom Hofmann vond ik onverwacht sympathiek, omdat hij zich in het gesprek vooral liet zijn als fotograaf en niet als gekend acteur. Katja Schuurman vond ik aandoenlijk tegenover de Grote Palmen, omdat ze zo braaf haar huiswerk had gedaan. Ger vond het een drama van het "mooi moeten zijn". En Britta Böhler bewonder ik omdat ze zo glashelder kan denken over heel ingewikkelde maatschappelijke vraagstukken. Ik vind haar het prototype van een goed jurist. Ook herinner ik me het interview van Conny Palmen met Maria Goos. Maria Goos schrijft mooie dialogen en dat is een kunst, wist La Palmen. En verder is Maria Goos een echt mens en misschien is dat wel nodig om mooie dialogen te kunnen schrijven.

Ik vond sommige gasten irritant en pedant. Pedant vond ik bijvoorbeeld Gerard Spong, Van Agt en Harry Mulisch, omdat ze dat gewoon zijn, ondanks de Tour de France van Van Agt. Soms worden gasten irritant, zonder dat ze daar zelf veel aan kunnen doen. Ze worden geinterviewd op het verkeerde moment (Anna Enquist vlak na de gruwelijke dood van haar dochter). of ze zijn op televisie al uitgemolken (vergeef me het woord) (Ayaan Hirsi Ali), of ze hebben niks nieuws te vertellen (Ad Verbrugge).

Bettine was verrassend. Dat vond ook Joris Luyendijk, die haar alle ruimte gaf. Wat een verademing trouwens na de agressieve interviewtoon van Jeroen Pauw, Matthijs van Nieuwkerk, Paul Witteman, die vooral van zichzelf genieten. Heb ik ooit iemand zo inlevend de gruwelen van topsport horen uitleggen. Verder gaf ze ons een kijk in de Chinese samenleving, die doordrenkt is van het taoisme, wat betekent zoeken naar evenwicht, naar harmonie, die geen democratie wil en zal krijgen (Amerika zal het niet durven om daar onze zegening te brengen). Ik was weer onder de indruk van de Tankman en moest lachen om de Chinese Super girls. En als toef op de taart, Take this Waltz van de achtergrondzangeressen van Leonard Cohen.

Niet gezien. De moeite waard om op te zoeken bij http://www.vpro.nl/

Thursday, July 19, 2007

Samen leven samen werken?

Het kabinet Balkenende IV propageert een betrokken samenleving. Burgers moeten meedoen en verantwoordelijkheid voor zichzelf en voor elkaar tonen. De drie christenvrienden hebben het zo bedacht. En het klinkt sympathiek. Maar hoe nu verder? De Burgerraad voor het Regeringsbeleid, een zelfbenoemd orgaan, dat de regering gevraagd, maar vooral ongevraagd van advies dient, toont aan dat de kreet niet meer is dan window dressing, een wassen neus.

Een lid van de Burgerraad, een betrokken burger dus, stuurde een e-mail naar alle 430 gemeenten met een hulpvraag. Hij wil een senioreneethuis oprichten en wil hulp. Slecht dertien procent van de gemeenten reageert min of meer inhoudelijk. De rest reageert helemaal niet of alleen met een ontvangstbevestiging.

Op de website van de Burgerraad http://www.burger-raad.nl/brr/onderzoek staat een selectie van de e-mails die gemeenten terugstuurden. Ik herken het geworstel, het afschuifsysteem, de goede bedoelingen en het gebrek aan kennis. In de meeste gemeenten is de "dienstverlening op het gemeentehuis" niet goed geregeld, omdat het ondanks de mooie beloften geen prioriteit heeft. Ambtenaren die zo'n e-mail van een burger ontvangen, weten vaak al niet aan wie ze de e-mail moeten sturen. En als ze dan een collega hebben gevonden, hopen ze dat het goed komt. Een volgsysteem bestaat meestal niet.

Het gaat op het gemeentehuis niet om de dienstverlening, ondanks alle schone beloften, het gaat om het politieke proces, het spel tussen college van burgemeester en wethouders en de gemeenteraad. Het gaat om het papier en het gepraat. Ambtenaren die zich daarmee bezighouden, de zogenaamde beleidsambtenaren, hebben meer aanzien dan de gewone ambtenaren, hoewel zij zelden een burger zien of horen.

In de gemeente Huizen is het niet veel anders. De burgemeester doet ernstig zijn best om ons anders te doen geloven. Hij schrijft in het Burgerjaarverslag zijn eigen schone beloften. Maar ook in Huizen weet de mens in de straat niet wat ze op het gemeentehuis doen. Het gaat goed zolang je een paspoort of rijbewijs nodig hebt, en als je ozb belasting moet betalen. Maar o wee als je iets ingewikkelders wilt. Dan is Leiden in last. Want de ambtenaar is opgeleid om de regels te volgen. Als die zelfstandig moet handelen raakt die de kluts kwijt.

Ooit gehoord van een excellente opleiding voor ambtenaren?

Tuesday, July 17, 2007

LAF 1 Van Sluis naar huis


De afgelopen vijf dagen fietsten we een deel van de Lange Afstands Fietsroute 1, de zogenaamde Noordzee route. Overigens wel met enige aanpassingen. Nadat Charlotte ons vrijdag had afgezet in Vlissingen, namen we de fietsboot van Vlissingen naar Breskens over de Wester Schelde. We wilden de volgende morgen beginnen in Sluis in of op Zeeuws Vlaanderen. Die fietsboot is een verhaal op zich, maar ik aarzel of ik dat hier ga vertellen en doe het nog even niet.

Bij onze fietstocht over Zeeuws Vlaanderen op weg naar Sluis, viel ons weer op hoe ongerept dit land is. Het lijkt net of het niet bij het drukke Nederland hoort. Grote lappen kleurrijk bebouwd land doorsneden door kleine dijkweggetjes en hier en daar een verzameling huizen, die zichzelf namen hebben gegeven als Nummer Een of Paal 1857. Sluis is wel wat drukker, omdat het op de grens ligt van België en Nederland en onze buren er nog steeds erotisch vertier komen zoeken.

De tweede dag pakten we de route en reden langs het Zwin richting Breskens. Daar namen we voor de tweede keer het fietsveer en opnieuw verbaasde het me hoe onvriendelijk de toegang is geregeld. Je moet een kaartje met barcode kopen, dat moet je in een apparaat stoppen, dan gaat een poortje open, daar moet je je fiets en jezelf snel door heen wurmen, omdat het poortje zich anders weer sluit en je voor een gesloten deur staat. Als dit allemaal is gelukt, moet je wachten voor een groot, zwaar hek totdat je wordt toegelaten op de boot. Gelukkig maakt de tocht over het water van de Westerschelde veel goed.

We fietsten dwars over Walcheren door Middelburg en Veere naar de Oosterschelde kering, het pronkstuk van de Deltawerken. Zelfs ik word dan een beetje trots op onze mannen van Rijkswaterstaat, die in Middelburg een heel groot kantoor hebben. Brouwersdam en Haringvlietdam vallen daarbij in het water. Over Goeree en Voorne Putten fietsten we naar het veer over De Nieuwe Waterweg. Hier gelukkig nog echte kaartjesknippers.

Op het vaste land moesten we van de route af, omdat we een Vrienden van de Fiets adres hadden gevonden in De Lier. De Lier ligt midden in het Westland, waar men al lang geen komkommers en tomaten meer teelt, maar bloemen. De volgende morgen pikten we de route weer op bij Hoek van Holland en reden langs bekend terrein over Kijkduin en Schevingen naar Zandvoort. Daar hadden we ook een Vrienden van de Fiets overnachting gereserveerd.

Vrienden van de Fiets is net zoiets als Bed and Breakfast, alleen betaal je een vaste prijs van € 17. Dat is niet veel voor een bed en een ontbijt. In De Lier sliepen we voor die € 17 in een fraai verbouwde grote boerderij. In Zandvoort met drie fietsende Duitsers, en de eigenaresse, dat is dus samen zeven mensen in een vierkamerappartement. Ik had het er wat benauwd. Gelukkig waren strand en zee dichtbij en kregen we bij het avondeten een fantastisch, spookachtig onweer boven zee.

De volgende morgen, dat was dus gisteren, maakten we ons klaar voor de laatste etappe Zandvoort - Huizen. Voordat we vertrokken namen we afscheid van het strand, de duinen, de zee en het spreekwoordelijke licht. Nu ging het immers landinwaarts, langs drukke wegen en door Haarlem en Amsterdam. Het was over met de rust en de verre uitzichten. Pas na Muiden kon ik weer wat verder kijken.

Na 360 km in vijf dagen kwamen we gisteren om vijf uur aan op het Breezand. Beetje moeie benen heb ik wel.
De foto's staan op flickr (zie links)

Thursday, July 12, 2007

KARAVAAN - 12, 13 en 14 juli


Karavaan, een groot kunstspektakel van de provincie Noord-Holland, opent vanavond om 21.30 uur haar 15e editie met een muzikaal spektakel aan het IJsselmeer in Hoorn. Holland Symfonia brengt samen met solisten met verschillende achtergronden een Ode aan het water: de liefde stroomt naar zee (Toon Tellegen). Charlotte Margiono, Frank Groothof, Jeroen Zijlstra, Andre Post, Anthony Heitweiler, Ricky Koole en de zangeressen van She Got Game zijn vanavond te beluisteren. Samen met Holland Symfonia brengen zij onder andere enkele delen uit Four Sea Interludes van Benjamin Britten, de Piet Hein Rapsodie van Peter van Anrooy, het beroemde duet uit de Parelvissers van Georges Bizet, John Ewbanks De Zee en een meezingmedley over de zee. De toegang voor dit concert is gratis en tevens te bezoeken op vrijdag 13 en zaterdag 14 juli in Hoorn.

Vrijdag 13 juli treedt Room Eleven met Janna Schra op in Hoorn. En vrijdag en zaterdag is er nog veel meer te beleven in Hoorn, zoals straattheater, kunstpicknicks en lekker eten. Op www.karavaan.nl staat het hele programma.

Monday, July 09, 2007



Alle kansen voor alle kinderen!

Zo luidt de titel van de ambitieuze plannen die minister Andre Rouvoet, minister voor Jeugd en Gezin, vorige week in de Tweede Kamer presenteerde. Alle kansen voor alle kinderen, ik schrijf het nog maar eens een keer. En eigenlijk zou ik het nog een keer moeten opschrijven om te begrijpen dat zo'n titel niks zegt. En toch roepen die plannen veel reacties op en dat is toch eigenlijk heel erg vreemd, want wie zou dit niet willen: Alle kansen voor alle kinderen.
Nou zegt de minister dat de overheid ervoor gaat zorgen, voor alle kansen voor alle kinderen en misschien zit daar wel het probleem. Want minister Rouvoet heeft misschien erg veel vertrouwen in zijn overheid, en dat siert hem, maar er zijn maar weinig gewone mensen die dat vertrouwen met hem delen.
Als ouders falen, gaat de overheid ingrijpen! En zelfs als ouders niet falen, maar de overheid denkt dat ze dat misschien in een verre toekomst wel zullen gaan doen, gaat de overheid vertellen wat ze moeten doen. Fantastisch zo'n super-ouder, en zeker een van christelijke huize? Nee, natuurlijk niet. Als we nu al lezen dat hulpverleners in de jeugdzorg op allerlei manieren steken laten vallen, laat ik maar niet uitweiden, dan moet je er toch niet aan denken dat diezelfde mensen nog meer zeggenschap krijgen.
En denk nu niet dat ik vind dat er niets moet gebeuren. Iedereen die zijn ogen opendoet en goed om zich heen kijkt, ziet dat veel kinderen niet gelukkig zijn. Vooral ouders zouden moeten zien, dat hun kinderen te dik zijn, dat ze de hele dag voor de televisie hangen, dat ze uit verveling niet met hun handen van andermans spullen af kunnen blijven, dat ze zich op school niet gedragen. En het gros van die ouders zullen zich toch ook afvragen hoe dat komt? En als ze het antwoord hebben gevonden, komt pas het echte probleem. Hoe geef je kinderen een toekomst in een wereld die nauwelijks oog voor ze heeft, die steen en been klaagt als ze zich laten horen, waarin het onderwijs wordt verwaarloosd, waarin kinderen alleen nog handigheidjes leren, of voor een gebrek aan aandacht worden afgekocht met snoep en spelletjes?
Ik zou het wel weten als ik minister was voor Jeugd en Gezin. Ik denk dat ik al het geld dat nu wordt verspild in de jeugdzorg, zou gebruiken om kinderen van 8 tot 8 en 5 dagen in de week en 46 weken per jaar naar school te sturen, waar zij van goede leraren goed onderwijs krijgen. En ja heus, die leraren worden goed betaald en worden door kinderen en ouders met ouderwets respect behandeld. Kunnen die ouders hun eigen ding blijven doen en weinig verpesten.

Zo niet dan volgt voor ouders en leerlingen samen een heropvoedingscursus.

Friday, July 06, 2007

Huizen is de grote verliezer!

Gedeputeerde Staten van Noord Holland hebben een besluit genomen over de bestuurlijke organisatie van 't Gooi in de toekomst. Aan de westzijde van 't Gooi komt er een nieuwe grote gemeente bestaande uit Bussum, Naarden, Muiden en Weesp. Hilversum blijft bestaan zoals het nu is, dus inclusief de Hilversumse Meent, die Bussum zo graag had willen hebben. Blaricum en Laren mogen zelfstandig blijven en de voorgenomen samenwerking van deze twee gemeenten met Eemnes wordt gesteund. En Huizen? Huizen mag ook zelfstandig blijven, maar moet wel het Huizerhoogt afstaan aan Blaricum. Gedeputeerde Staten is doof geweest voor de wens om de Bijvanck en de Blaricummermeent bij Huizen te voegen.

Het is vreemd dat Gedeputeerde Staten er niet voor hebben gekozen om ook aan de oostzijde van 't Gooi een sterke, grote gemeente te maken met Huizen, Blaricum en Laren, zoals dat wel aan de westzijde gebeurt. Met dit besluit blijft 't Gooi een lappendeken, moeten drie kleine gemeenten straks tegen twee grote opboksen, blijft de bestuurlijke chaos in Blaricum bestaan, en komt de oplossing van regionale vraagstukken als milieu, vervoer en economie niet dichterbij.
Dit moeten Gedeputeerde Staten toch ook hebben bedacht. Waarom dan dit besluit? Dat blijft natuurlijk gissen. Overwegingen als draagvlak en bestuurskracht worden genoemd, maar je kunt toch onmogelijk volhouden dat er in Blaricum voldoende bestuurskracht is om op eigen benen te blijven staan. Het lijkt erop dat er andere overwegingen een veel grotere rol hebben gespeeld, zoals het gebruikelijk is in de politiek. Vinden Gedeputeerde Staten Huizen niet krachtig genoeg om een bindende rol aan de oostflank te vervullen? Hebben G.S. geen partij willen kiezen in het geruzie tussen Huizen en Blaricum? Of wachten G.S. op het voortschrijdend inzicht bij de politici in die gemeenten?

Tuesday, July 03, 2007

De staat van het land

Gelukkig zijn de politieke praatjesmakers weer terug op het toneel. En wordt het dus ook weer tijd om ze te volgen. Allereerst is er natuurlijk de minister-president, die zich overal laat zien om het applaus op te halen voor het compromis over het Europees Verdrag. Wacht maar Jan Peter. De krachtproef komt nog. Want na de zomer moet het kabinet beslissen of ze het verdrag in een referendum voorleggen aan het volk. Als je een beetje ballen hebt, ben je daar niet bang voor. Dan kun je uitleggen dat het nieuwe verdrag onze welvaart en geluk ten goede komt. Maar ja, de vraag is natuurlijk of deze politieke praatjesmaker moedig is.

En dan de minister van Defensie Van Middelkoop. De ChristenUnie heeft deze "zwaargewicht" de moeilijke post Defensie gegund. Ik kan er niets aan doen. Zo heet dat in het politiek jargon. Defensie is op eieren lopen en dat moet je kunnen en willen. Ik hoop dat van Middelkoop uit Barneveld komt, dan zou ik er iets moois van kunnen maken. Je kan aan alles zien, dat hij er niet enthousiast over is. Hij mist het strategisch inzicht.

Dat strategisch inzicht zit Ella Vogelaar in de weg als het gaat om haar verhouding met de woningcorporaties. Zij wil dat ze geld afstaan aan Den Haag om te investeren in de veertig probleemwijken. Dat willen die machtige woningcorporaties natuurlijk niet. Die willen investeren naar eigen inzicht. En om ze nu bij de moeilijke onderhandelingen niet voor het hoofd te stoten, heeft Ella besloten om de exorbitante salarissen van de bestuurders van die woningcorporaties niet openbaar te maken. Althans, dat denkt de NRC, en ik denk dat ze gelijk hebben. Strategische Ella heeft kennelijk niet begrepen, dat het volk er ook iets van vindt. En dat heeft lak aan strategisch inzicht. Dat wil duidelijkheid. Een man een man, een woord een woord. Doen wat je belooft.

En er zijn ook nog de kolencentrales van minister Cramer. Het goede mens heeft natuurlijk gelijk. Zolang al die windmolens en zonnepalen nog geen 5% van onze energie produceren en wij geen trek hebben in kerncentrales, moet het ergens anders vandaan komen. Iedereen met een beetje gezond verstand zal dat begrijpen. Maar waarom legt ze dat dan niet eens een keer behoorlijk uit. Waarom laat ze zich zo ringeloren door al die schreeuwers in Den Haag? Moet ze nog wennen?

Over de "versoepeling van het ontslagrecht" en de onwijze koppeling aan de tweehonderd duizend langdurige werkelozen heb ik al eerder geschreven. Donner probeerde het gisteren weer een keer uit te leggen. Maar hij is te stijf jurist om er zelf in te geloven. De bonden zullen er gehakt van maken.

Gelukkig is er ook nog onze minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap Ronald Plasterk! Die doet wat verwacht mag worden: wie A zegt, moet ook B zeggen, en C doen. De Nederlandse canon wordt nu ingevoerd in het Nederlands onderwijs. Kan ik tenminste straks aan onze Franse schoondochter laten weten, waar wij Nederlanders trots op zijn. Gelukkig wel de Beemster en niet Pim Fortuyn.

Monday, July 02, 2007

Het beeld


Vandaag zijn Ger en ik naar de steen gaan kijken. "Hij is mooi", zegt Fanny "en goed te bewerken." Dat laatste betekent, dat hij niet al te hard is, maar ook niet te zacht. Waarom gebruik ik eigenlijk het mannelijk voornaamwoord voor steen. Is de steen mannelijk? Ook als er een vrouw uitgehouwen wordt. Deze steen doet zich in ieder geval mannelijk voor. Hij is stoer en hard, en trots nu hij rechtop staat. Voor mij lijkt hij ongenaakbaar. Ik zie in het geheel niet wat eruit moet komen.


Gelukkig denkt Fanny er anders over. Die heeft ervaring met stenen. En ze lijkt te weten wat ze wil. Minstens even belangrijk. Vanmiddag pakte ze een rood stuk krijt en tekende een vrouwenfiguur op de steen. "Hier komen de billen, de benen en de voeten," wees ze aan. Ik zie rode lijnen op de steen, maar mijn voorstellingsvermogen schiet tekort om er meer van te maken. Zal wel even wennen zijn. Maar het gaat wel gebeuren. En dat vind ik reuze spannend.

Wednesday, June 27, 2007

Het beeld

De Steen is gebracht! Hij staat nu levensecht en levensgroot in het atelier van Fanny aan de Wakkerendijk. Ik wilde de komst vastleggen met mijn nieuwe camcorder, maar de jongens van De Hazelaar wilden niet laten weten hoe laat ze kwamen. En toen ze kwamen, potdorrie, wilde ze de steen van 300 kilo niet eens naar binnen takelen. Tot hier mevrouwtje en niet verder. En daar stond Fanny met steen. Gelukkig hielpen huisbaas en Ton van de schalen om de steen binnen te krijgen. Nu niet allemaal gaan kijken, want Fanny heeft het druk met het voltooien van de Regentes en kan geen pottenkijkers gebruiken.

Na de Regentes is de Steen aan de beurt. Mijn zusje wilde weten wat het dan gaat worden. Dat weet ik niet. Dat is aan Fanny. Maar ik heb Fanny natuurlijk niet voor niks gekozen. En ik heb Fanny wel verteld, dat ik al jarenlang gek ben op rond, vol en volumineus. Ja, dat is inderdaad vreemd voor iemand die erzelf al zo veel van heeft. Maar toch is het zo. En misschien komt dat ook omdat ronde en volle beelden zo aaibaar zijn. Je kunt er je hand op leggen en dan gebeurt er iets. Er ontstaat contact en warmte. En daar houd ik van.

Monday, June 25, 2007

Versoepeling van het ontslagrecht

Het kabinet heeft weer een nieuwe hete aardappel koud gemaakt, de versoepeling van het ontslagrecht. Het CDA wil het graag, de PvdA en de CU zijn tegen. Het CDA wil het, omdat het CDA denkt dat door de versoepeling van het ontslagrecht al die 200.000 mensen die al veel te lang met een uitkering langs de kant staan, aan het werk komen. Misschien een beetje simpel gezegd, maar daar komt het wel op neer. Kennelijk denken onze christelijke politici, dat als er 200.000 werkenden worden ontslagen, er 200.000 banen vrijkomen en die 200.000 mensen die allang niet meer hebben gewerkt, probleemloos instromen. Alleen de politiek in Den Haag kan zoiets bedenken.

Daar in Den Haag, maken ze op al dat papier wat ze gebruiken, hun eigen werkelijkheden. Nu dus weer het ontslagrecht. Alsof er niet zonder ontslagen voldoende ruimte is op de arbeidsmarkt om mensen aan het werk te helpen. Voor die 200.000 die langs de kant staan of zitten, is echt meer nodig dan een vacature alleen. Maar dat vraagt kennis van de werkelijkheid buiten Den Haag en creativiteit. Wel eens gehoord van scholing en intensieve begeleiding?

Natuurlijk zijn de werkgevers enthousiast. Die kunnen zo gemakkelijk onwillig personeel lozen. Althans dat moeten ze gezien hun enthousiasme wel denken. Want ik denk niet dat ze staan te springen om die 200.000 van het CDA in dienst te nemen.

De bonden zwijgen en misschien is dat het beste wat je over zo'n onzinnig idee kunt doen.

Thursday, June 21, 2007

Het beeld (2)

























De steen is aangekomen na een lange, zware tocht uit de Italiaanse Dolomieten. Hij staat nu, 400 kg zwaar, bij De Hazelaar in Soest. Binnenkort wordt die verscheept van Soest naar het Atelier van Fanny aan de Wakkeredijk in Eemnes. Dan ga ik hem daar bewonderen en vastleggen.

Alvast een voorproef van het atelier, de verblijfplaats voor enige tijd. En ook foto's van de gastvrouw en wat andere gasten. .

Monday, June 18, 2007

Knipoog

In de vorige periode was ik lid van de gemeenteraad van dit schone dorp, dat sommigen overigens ten onrechte stad noemen. Veel dorpsgenoten weten niet dat ik de politiek de rug heb toegekeerd en spreken me aan over de grote stilte op het gemeentehuis. Gebeurt er nog wel wat, is dan de vraag. Ik moet het antwoord schuldig blijven, omdat ik de politiek de rug heb toegekeerd. Ik zei het al. Maar nu zo veel mensen me de moeilijke vraag stellen, vraag ik me toch af of er iets aan de hand is.

En dus ging ik een kijkje nemen op www.huizen.nl, de informatiebron van de regeerders van dit dorp. Ik kan niet veel spannends ontdekken. Vanavond vergaderen 27 raadsleden en vier collegeleden over verkeersmaatregelen om Plein 2000 verkeersveiliger te maken. Het gaat dan ook over een paar nieuwe bloembakken en zitjes op het plein. Zal het daarmee gaan borrelen en bruizen? Zou het niet verstandig zijn als al die 27 raadsleden vanavond een rondtocht over het plein gaan maken en de ogen goed opendoen. Je zou er pleinvrees van krijgen. Als het gemeentebestuur alle schone voornemens in de toekomstvisie serieus neemt, zal er echt meer moeten gebeuren.

En verder staat er niets op de agenda. Geen Raadhuisplein, geen Lidl, geen hoofdwinkelcentrum, geen Vista, geen havenplannen. Waar blijven die toch allemaal? Zouden ze op het gemeentehuis denken dat het allemaal vanzelf wel komt. Zijn ze in hun eigen compromissen gestikt. Het hoort wel een beetje bij dit schone dorp, dat maar geen stad wil worden. Polderen tegen de heuvelrug.

Friday, June 15, 2007

Glas aan zee


Gisteren was ik jarig. Eenenzestig ben ik geworden. Dat is inderdaad niet gering, heeft u goed begrepen. Ik ga het nu even niet hebben over wat ouder worden voor prettige en onprettige gevolgen heeft, hoewel ik stof te over heb. Misschien doe ik dat later, nog later. Of misschien toch even. Want dat ouder zijn betekende dat ik op een gewone doordeweekse dag door de duinen kon fietsen zonder dat ik door werkend weekend volk, dat te hard of te onbeholpen fietst, van de fiets werd gereden.

We begonnen in Noordwijk, fietsten door geurige duinen naar Katwijk, waar we constateerden, dat het een christelijk vissersdorp met boulevard is. Geen badplaats. Van Katwijk door geurende en bloeiende duinen naar de Wassenaarse slag en vervolgens door Meyendel naar Scheveningen. Dat is wel een echte badplaats, ondanks het vissersverleden en -heden. Op een van de vele, grote strandterrassen aten we een feestelijk Grand Dessert, reden langs de binnen- en de buitenhaven, door Duindorp van Brakman en Helga Ruebsamen en vervolgden toen naar Kijkduin. Hier liggen mijn wortels. Scheveningen ken ik nog uit de tijd dat het Kurhaus nog niet was gerestaureerd, dat Pia Beck er nog optrad, dat er een Palais de Dance was en dat je er de lekkerste sateh van heel Den haag kon eten. Ondanks alle nieuw- en hoogbouw, vind ik er nog heel veel herinneringen.

Maar waar blijft nu dat Glas aan Zee, zult u denken. Rustig aan, dat komt eraan. Het glas vonden we op Kijkduin. Kijkduin is een piepkleine badplaats aan de zuidzijde van Den Haag, meer bekend om de slag bij Kijkduin in 1672 dan als hedendaags oord van vertier. Dat is wel gek. Want het is er reuze gezellig en je vindt er een keer in de twee jaar op de boulevard met onbelemmerd uitzicht op zee een sculpture biennale. Dit jaar zelfs geopend door koningin Beatrix.

We bewonderden de ca. dertig glazen sculpturen van binnen- en buitenlandse kunstenaars. Vooral Tsjechen en Italianen schijnen zeer bedreven in het vormen van glas tot kunstobjecten. Wat een spannende weerspiegeling van het spel van zon, wind, zee en toeschouwer. Ik geloof toch al dat in alle beleven van kunst de persoonlijkheid van de liefhebber een hele grote rol speelt, maar hier wordt het ook zichtbaar. Alleen al de plaats van waar je naar het beeld kijkt, geeft zijn eigen beeld terug. Uren kun je kijken. Ook je eigen verhaal maken.


De tentoonstelling is nog tot 24 juni en maakt een bezoek aan Kijkduin de moeite waard. Je moet natuurlijk wel van zon, zee, wind en van jezelf houden.

Monday, June 11, 2007

Schrikken

Dat was even schrikkken gisteravond. Keek ik een paar weken geleden nog vol afschuw naar Zembla over de beleggingen van grote pensioenfondsen in foute bedrijven. Kon ik toen mijn bord nog schoon schuiven. Gisteravond werd dat veel lastiger. Toen bleef het niet bij afschuw en nijd. Zembla liet nu zien wat vier grote banken (ABN AMRO, Rabobank, ING Postbank en Fortis) doen met ons geld. Ook mijn geld, want dat staat bij de Postbank. Ik heb me wel vaak afgevraagd hoe het toch komt dat banken zo veel winst maken, maar heb dat altijd verklaard door gewone graaizucht. Veel van ons vragen en weinig teruggeven.

Ik heb me nooit afgevraagd in welke bedrijven Mijn Postbank mijn geld belegt. Ik dacht dat zo'n volksbank als de postbank geen foute dingen zou doen. Maar de postbank is sinds de overname door de ING een gewone graaibank geworden. En ik had beter moeten opletten!

Sunday, June 10, 2007

Deze week

Veel gedaan in en met het dorp. Voor de stichting Behoud het Oude Dorp maak ik foto's van karakteristieke plekken. Nu zal mijn karakteristieke plek niet altijd dezelfde zijn als uw karakteristieke plek. Over de oude kerk zullen we het wel eens worden. Maar noemen we het dorpshart, het Oude Raadhuisplein ook karakteristiek. En karakteristiek voor wat dan wel? Mooi zou zijn als veel mensen hun karakteristieke plekken in het dorp zouden aanwijzen. Dan wordt het dorp misschien nog wel eens van ons allen.

Moet je om karakteristieke plekken aan te wijzen eerst weten wat het karakter van het dorp is, of werkt het omgekeerd? Als je twintig karakteristieke plekken hebt, kun je daar dan het karakter van het dorp uit afleiden. Soms raak ik door al dit geschrijf de weg kwijt. Maak u niet ongerust. Die vind ik ook wel weer terug.

Maar eerst was het schrikken toen ik maandag hoorde dat Hansje Dol in het ziekenhuis was beland. Gelukkig is ze ook al weer thuis. Maar het is wel een waarschuwing om minder hooi op haar vork te nemen. En die waarschuwing geldt niet alleen voor haar. Ik werk in het dorp met veel mensen die geheel vrijwillig en zonder betaling heel veel en soms te veel doen. Ik ga ze hier niet noemen, omdat ik daarmee de mensen tekort doe die ik niet ken. Mooi dat de politiek het vrijwilligerswerk roemt. Fijn dat een keer per jaar de lintjes worden uitgereikt aan mensen die zich bijzonder hebben ingespannen. Maar er zijn grenzen aan vrijwilligheid. En soms vraag ik me af of de politiek die wel voldoende in beeld heeft.

Twee weken geleden bezocht ik de gecombineerde raadscommissievergadering over de verdeling van het geld voor "nieuw beleid". Het gaat dan om een luttel bedrag van € 50.000 per jaar, waarvoor altijd veel te veel aanmeldingen. Al die aanmelders komen inspreken. Natuurlijk laten ze in de vijf minuten tijd die hen wordt gegund allemaal horen hoe noodzakelijk de bijdrage is van de gemeente voor het belangrijke werk dat zij doen. Ik zat er met het schaamrood op de kaken. Wat een afschuwelijke bedelpartij. Zo ga je toch niet om met de mensen die in dit dorp zorgen voor het goede sociaal-culturele-sportieve klimaat! Natuurlijk kunnen niet alle wensen worden gehonoreerd, maar wat heeft zo'n inspreekronde voor zin als niet in het openbaar de beslissing wordt genomen.

Ook veel gepraat over de toekomst van Behoud het Oude Dorp. Hansje is ons boegbeeld. En Hansje heeft helaas niet het eeuwige leven. Dus na Hansje moet er ook nog een Behoud het Oude Dorp zijn. Want de geschiedenis maakt duidelijk dat waardevolle dingen bij politici niet altijd in goede handen zijn. Dat ze met argusogen gevolgd moeten worden. Wij zoeken verbreding en veel mensen hebben zich aangemeld. Dat stemt hoopvol.

En dan die G8! De wereldleiders over onze wereld. Clubje spelen voor 6 miljard mensen. Geld beloven met grote woorden en vervolgens de hand op de knip houden. Gelukkig is er nu een vrouw bij die al die 7 mannen de baas was. Maar of het er echt beter van wordt?

Monday, June 04, 2007

Wandelende eilanden


Trouwe lezers van dit weblog, en die zijn er merk ik uit reacties, en weet dat ik blij met u ben, kennen mijn speciale liefde voor alles wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit. Daarom ging ik in op de uitnodiging van de Vogelwerkgroep Gooi en Vechtstreek om afgelopen zondag vogels te kijken bij de vogeleilanden in Huizen.

Eerlijk gezegd ging ik vooral voor de telescopen, omdat ik benieuwd was of ik door zo'n 2000 Euroding meer zou zien dan door mijn ANWB 100 Euro kijker. En ja hoor: Ik zag piepjonge bergeendjes alsof ze bij ons achter door de sloot zwommen. Mijn enthousiasme was groot en dat plezierde de vogelkijkers.

Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het gaat niet om de vogels, niet om de vogelaars, maar om de vogeleilanden. Die zijn er neergelegd als compensatie voor de natuur die is verloren gegaan bij de oude pier. Maar nieuwe natuur is geen oude natuur en nu willen die eilanden zich niet gedragen zoals wij willen. Die eilanden bewegen en ze zijn hevig begroeid. Overigens hebben de vogels er veel minder last van dan de mensen langs de kant. Die ergeren zich dat de gemeente Huizen, Rijkswaterstaat en Staatsbosbeheer samen niet in staat zijn om de eilanden goed te onderhouden. Die ergeren zich ook dat honden naar de eilanden zwemmen en dat op het parkeerterrein motoren brommen.

Liggen die eilanden wel op de goede plaats? Zien we bij Durgerdam, Monnikendam, Marken, Volendam en alle andere plaatsen aan het IJsselmeer waar we ons zo graag mee vergelijken, vogeleilanden naast de monding van een drukke haven? Nee, die zien we niet. Het is dus eigenlijk jammer dat de eilanden de verkeerde kant opwaaien.

We gaan nog meer natuur maken. Binnenkort ligt in de Blaricummermeent een rivier en nog wel een meanderende! Vroeger op school leerde ik altijd dat je rivieren niet kunt aanleggen, omdat ze er al liggen. Maar de gemeente Blaricum staat natuurlijk boven de wet. Dus die zullen het vast wel kunnen. Ben benieuwd hoe die zich gaat gedragen. Rivieren kunnen immers monsters worden.

Friday, June 01, 2007

Clubje spelen



Ik geloof niet meer dat de jongens en meisjes van de politiek interesse hebben in wat we van hen vinden. In ieder geval willen ze niet meer met ons in debat. Ze praten vooral met elkaar. Nu is Balkenende op tournee langs zijn Europese collega's met ons standpunt over de EEG. Hebben we dat dan? Ik kan me nog herinneren dat we de Europese Grondwet hebben weggestemd. Ik kan me niet herinneren dat we daarna nog iets anders hebben gezien. Ik lees nu ook in de krant dat wij geen grondwet willen maar een verdrag. Hebben ze ons dat dan gevraagd? Of denken ze dat we dit keer braaf zullen zijn en gaan ze ons niets meer vragen?
De PvdA speelt ook clubje, maar het is daar denk ik niet echt leuk. Een paar grote jongens willen de baas zijn en dan blijft er voor de andere jongens en meisjes weinig te spelen. Die kunnen maar beter opzouten. Gek eigenlijk dat ze dat niet doen. Alternatief genoeg ter linkerzijde. En met Woutertje is het toch allang niet meer leuk spelen. Die probeert zijn huid te redden, en gaat steeds meer op zijn vriendjes in het kabinet lijken. Die kunnen ook zo nietszeggend op hele gewone vragen reageren. "Ik wacht af", zei hij wat ongemakkelijk, toen men hem vroeg of het niet gek is, dat hij zich heeft bemoeid met een onafhankelijk onderzoek naar de desastreuze uitslag van de laatste verkiezingen.
Ik dacht dat de collegepartijen in de Huizer Gemeenteraad zich ook bezondigen aan clubje spelen. Ik schijn me vergist te hebben. Er worden geen afspraken gemaakt in de achterkamers van de politiek. De drie partijen hebben het collegeprogramma heilig verklaard en zo lang de wethouders zich daaraan houden, mogen ze hun gang gaan. Nu is er wel een fors probleem met die toekomstvisie. De richting die de toekomstvisie aanwijst, een levendig dorp aan het water, is niet uitgewerkt in het collegeprogramma. Hoe moet dat nu?
Ik ben dus heel benieuwd naar het vervolg. En het consulteren van de Huizer bevolking helpt voor dit probleem geen lieve moeder. De gemeenteraad zal keuzes moeten maken. Daar kan men niet voor weglopen. En tot nu toe hebben de collegepartijen geen aanleiding gegeven om te veronderstellen dat ze dat kunnen.

Wednesday, May 30, 2007

Informeren of opinieren?? of gewoon niks!

De voorzitter van de gecombineerde raadscommissievergadering zat er gisteravond helemaal naast. Hij dacht dat hij een opinierende vergadering leidde, een vergadering waarin raadsleden elkaar en het college bestoken met ideeën en standpunten. Maar zijn eigen partij en de kornuiten van de VVD, hielden hun kaken stevig op elkaar en waren niet te betrappen op enig idee, laat staan een opinie. Dan kwam het CDA, de derde collegepartij beter uit de hoek. Die deden af en toe een duit in de hele lichte zak.

Wat zitten we hier dan eigenlijk te doen, vroeg de fractievoorzitter van GroenLinks zich af en met hem vele mensen op de tribune. "Luisteren", zei de plaatsvervanger van de plaatsvervangend fractievoorzitter van de VVD. Maar waar luister je naar als alle vragen schriftelijk zijn gesteld en beantwoord?

Kortom het was opnieuw een beschamende vertoning met collegepartijen die de zaken achter de dichte deuren regelen en andere raadsleden en de inwoners van Huizen in het duister laten tasten naar hun bedoelingen. Ik hoop toch werkelijk dat de luitjes op het gemeentehuis ophouden ons op te roepen om plaats te nemen op de tribune. Clubje spelen deed ik vroeger ook fijn met mijn vriendjes en vriendinnetjes in het geheim.

Sunday, May 27, 2007

Voor elck wat wils

Wat is mooi en wat is niet mooi? Het houdt me bezig, sinds ik weer een paar weken in Frankrijk ben geweest, het leven daar een boel prettiger vind dan hier en nu van alles en nog wat lees over de "verrommeling van onze openbare ruimte". Het ontbreekt in ons land aan visie en aan een centrale regie zeggen de klagers. En ik ben geneigd dat te geloven. Maar als ik ons vergelijk met de Fransen ontbreekt het ons ook aan de liefde voor ons land. We zorgen graag goed voor ons zelf en voor anderen moest vroeger God zorgen en nu de overheid.

Maar in dit schone dorp gaan we er iets aan doen, lees ik ook. Het college van burgemeester en wethouders heeft een toekomstvisie voor Huizen het licht doen zien. Ons dorp, want zo wordt het in de titel genoemd, ondanks de 42.000 inwoners, wordt levendiger en aantrekkelijker en dan ook nog voor iedereen. Je gelooft je ogen niet.

We gaan mikken op 50.000 inwoners van divers pluimage, jong en oud, rijk en arm, gezond en hulpbehoevend. Die moeten hier allemaal kunnen wonen, leven, werken, recreëren, cultuur genieten. Het karakter van het oude dorp wordt versterkt, maar daarnaast is er ook ruimte voor nieuwe bedrijvigheid. Het plein 2000 en het Oude Raadhuisplein worden aangekleed, en in de haven komt plaats voor gezelligheid. Zelfs de natuurlijke verbinding tussen haven en het oude dorp wordt versterkt.

Dat is de visie, maar nu de regie! Om dit alles van de grond te krijgen, zullen er ook wat besluiten en maatregelen genomen moeten worden. Dit schoons ontstaat niet zo maar. Dus ik op zoek naar de maatregelen. Die zitten nog niet in de visie, dat is logisch. Maar die zou je toch minstens terug moeten vinden in de Voorjaarsnota. Daarin staan immers de voornemens van het college voor 2008 en volgende jaren.

Maar dan word ik toch wat stil: die 50.000 inwoners komen niet vanzelf, met de aanpak van het Raadhuisplein wachten we op het besluit over de Keucheniusstraat, Plein 2000 laten we aan de eigenaar van De Graaf over, alsof er niet ook een bibliotheek/kunstuitleen op het plein zit, voor de verbinding in de Havenstraat wachten we op het vertrek van BNI en de eigenaren van het Lucentterrein, en over de Keucheniusstraat is het al weer enige tijd oorverdovend stil. Veel ligt op de plank, maar hoe het eruit ziet, vermeldt het verhaal niet.

Huizen heeft een geschiedenis van pappen en nathouden. Polderen in optimaforma. Geert Mak waarschuwt tegen bestuurders die lang polderen zonder visie en vervolgens onder druk een besluit moeten nemen. Meestal komt er dan iets verschrikkelijk lelijks uit. Huizen let op uw saeck!

Tuesday, May 22, 2007

Huizer Museum, Kip

Op woensdag 28 maart schreef ik op dit weblog over de plannen van het Huizer Museum in het Nautisch Havenkwartier. Ik verbaasde me toen over de lauwe reactie van raadsleden op die plannen, en ik vroeg me af of het niet goed zou zijn om eens met een aantal kunstliefhebbers bij elkaar te gaan zitten om verder te praten over die plannen.

Dat laatste is gebeurd. Gisteren kwamen een dertiental mensen bij elkaar in Galerie De Rookerij van Peter Kos en Pieter Hogenbirk. Alleen de ambiance is al inspirerend. Het werd een boeiende bijeenkomst. Ben Moulijn van het Huizer Museum legde uit waarom het Huizer Museum wil verhuizen. Het museum heeft meer ruimte nodig om de ambities te kunnen waarmaken.

Hans van der Eijck en Jan Geesink presenteerden hun plannen voor het Nautisch Havenkwartier compleet met plattegronden, plaatjes en de planning. En Peter Kos maakte ons enthousiast over zijn ideeën voor de Krachtcentrale op het BNI terrein.

Als je dat allemaal naast elkaar legt en combineert met de ambities van het gemeentebestuur van Huizen uit de Toekomstvisie moet er iets "moois groeien" zoals Hansje Dol van Behoud het Oude Dorp het uitdrukte. Twee levendige centra, die elkaar moeten versterken en dus op een of andere manier met elkaar verbonden moeten worden.

Dat bedenken is allemaal niet zo moeilijk. Maar nu de rest. Voor de plannen van het Huizer Museum is geld nodig en politiek Huizen wil er niet in investeren. Dus moet het anders. Hoe dan wel? Er zat genoeg ondernemend mensenkapitaal aan tafel om daarover na te denken. De vraag is dan wel of de gemeente nog op een of andere manier een vinger in de pap wil houden. Misschien horen we dat nog.

Saturday, May 19, 2007

La Douce France




We zijn er weer. Gisteren zijn we thuisgekomen na tweeëneenhalve week Jarjat. Jarjat is een gehucht in de Vivarais. De Vivarais ligt aan de Oostzijde van het Central Massif. Jarjat ligt in het Noordelijke, boeren, stille deel van de Vivarais. Het huis vormt samen met nog drie andere huizen het gehucht Jarjat. Links van ons woont een geitenboer, die ook fruit teelt. Rechts van ons woont een fruitteler. Beneden in het dal worden mais en graan verbouwt.

Het huis is een groot, stenen boerenhuis met veel ruimte en een open haard. In vroeger tijden woonden in het huis vier families van landarbeiders. Het huis is dertig jaar geleden gekocht als een bouwval en geheel met eigen handen opgebouwd. Het is nu goed bewoonbaar. Alleen moet je in de winter wel een extra jas meenemen. Jarjat ligt op 675 m NAP, en het kan er ´s winters knap koud zijn. Meestal ligt er sneeuw. Alleen deze winter niet.

Het dichtbijzijnde dorp is Vernoux. Vernoux is een regionaal centrum. In dat dorp zelf wonen misschien 400 mensen. In de omgeving van het dorp op boerderijen en in andere gehuchten, buurtschappen nog eens 5500. Het is er dus redelijk rustig. Je kunt in de omgeving mooi wandelen en fietsen, hoewel je voor dat laatste wel enige spierkracht en ausdauw moet hebben. Wij op de fiets zijn een bezienswaardigheid.

Op zondag 6 mei waren in Frankrijk de presidentsverkiezingen. Wij hebben op die dag een kijkje genomen op het stembureau in Vernoux. Het was er een drukte van belang. Ook hele oude mensen met handicap komen stemmen. Ze worden gebracht door familie of door mensen van de partij.

De opkomst in Vernoux lag op 84%, en eigenlijk vinden echte Fransen dat veel te laag. Frankrijk is immers de bakermat van de democratie en het zou de gewoonte moeten zijn, volgens de Fransen, dat iedereen van dat recht gebruik maakt. Mensen die dat doen, maken er ook iets van. Fransen moeten zich registreren om te mogen stemmen. Bij binnenkomst op het stembureau krijgen ze een stemkaart en een enveloppe. Vervolgens vullen zij eenzaam in een stemhokje met gordijn de kaart in. Stoppen die kaart in de envelop en komen dan te voorschijn om de envelop in zo´n grote groene stembus te stoppen. Even er boven houden en dan laten vallen! En vervolgens opgelucht ademhalen.

De volgende morgen zijn we speciaal de 10 km naar Vernoux gereden om een krant te kopen. Wat we al vreesden was gebeurd: Sarkozy had gewonnen. Fransen hopen dat hij het glorieuze Frankrijk weer doet herleven. Een Frankrijk als grote speler op het wereldtoneel, maar ook een Frankrijk dat de werkeloosheid en de tweedeling in de samenleving de baas kan.

Bij ons in de buurt was er veel rood gestemd. In een van de gehuchten gingen 144 mensen naar de stembus, dat was 100%, waarvan er maar een op Sarkozy had gestemd. Iedereen weet wie het is. Want in Frankrijk is kleur bekennen gewoonte.

In Frankrijk wonen veel buitenlanders, ook Nederlanders. Wij kennen er nogal wat. Zij mochten overigens niet stemmen. Zij waren niet blij met de uitslag. Kennelijk heeft Sarkozy aangekondigd dat aan de buitenlanders, die in Frankrijk wonen, nieuwe eisen worden gesteld. Wij wonen er niet. We gaan er alleen maar op vakantie en genieten van de rust, de ruimte, de natuur en het lekkere eten.

Nu zijn we dus weer thuis. Dat is ook leuk. Maar wel heel erg druk.

Friday, April 27, 2007

Beeld


Fanny Kiezenberg gaat een beeld voor ons maken. Al een tijdje zijn we op zoek naar een beeld, dat we op het grote, open plein in onze tuin kunnen plaatsen. We hebben beeldentuinen en galerieën bezocht, gekeken wat andere mensen in de tuin hebben, en vonden niets dat ons echt aansprak. Tijdens de kunst10daagse in de Kunstuitleen zag ik werk van Marloes van Eerden en ik aarzelde. Zou dat het zijn? Naast dat werk stond de badende vrouw van Fanny, en dat vond ik mooier. Ik kijk altijd met veel plezier naar de stevige torso's van Fanny, omdat ze nieuw en oud zijn, en omdat je op zoek moet naar de emotie.

Dus na rijp beraad (dat moet wel als je 62 en 60 bent) nodigden we Fanny uit om te komen praten over een beeld en te kijken naar de plek. We konden elkaar vinden op grootte, kleur, steensoort, en bedoeling. Ik vond het wel een moment.

Fanny ging op zoek naar de steensoort en liet ons weten dat Dolomiet in aanmerking komt. Dolomiet is een kalksteen uit de Dolomieten in Italie met een groene glans. We gingen kijken bij de steenhouwer op de Bestevaer en moesten even wennen. Ik vind het wat dof, liet ik Fanny weten en die reageerde dat voor een figuratief beeld de steensoort niet te levendig mag zijn, omdat het dan teveel afleidt.

Fanny heeft bij De Hazelaar in Soest een brok besteld van 35 cm x 35 cm x 1 m. Dat moet uit de berg worden gehakt in Italië en vervolgens per vrachtwagen naar Nederland worden vervoerd. Het zal nog een klus zijn om het brok in het atelier van Fanny te plaatsen, want het gaat rond de 300 kg wegen.

Sunday, April 22, 2007

Boze dag


De zon scheen, maar van binnen stormde het. Zo voelde ik me zaterdagmorgen toen ik wakker werd. En in de loop van de dag werd het niet beter. 's Nachts had ik liggen woelen en draaien in mijn bed. Waar kwam die boze bui vandaan? Vrijdagavond hadden we een hoopvolle bijeenkomst met supporters van Behoud het Oude Dorp. Aanwezigen willen mee denken en mee doen om het karakter van het dorp te bewaren zonder dat het de leefbaarheid schaadt. Nou wil iedereen dat vermoedelijk wel, maar aan tafel zaten een aantal deskundigen.

Donderdag had ik een vergadering van de gemeenteraad bijgewoond en daar iets over geschreven in dit weblog. Gerrit Pas reageerde. Hij stuurde me zijn bijdrage aan het debat over het rapport van de rekenkamercommissie. Maar ik wist al dat hij het rapport heel serieus had genomen, zoals hij alles wat passeert serieus neemt. Zelfs het populistische initiatiefvoorstel van de PvdA over het dierenwelzijn.

En natuurlijk realiseer ik me dat hij en zijn fractiegenoten zich aangesproken voelen als ik in dit weblog het gedrag van Huizer politici op de korrel neem. Het geldt niet voor hen, maar moet ik iedere keer hen tot uitzondering benoemen? Er zijn wel meer serieuze raadsleden. Maar het is zo vervelend dat de politiek in Huizen wordt gedomineerd door een stel fractievoorzitters, die het verbale gevecht met elkaar belangrijker vinden dan de boodschap voor de inwoner van Huizen.

De vraag is natuurlijk waarom die goede mensen hun mond houden, als hun collegae politici de politiek belachelijk maken. Ik hoor ze denken: "het heeft geen zin, het is al jaren zo en er verandert toch niks."Mis dus. Het politieke klimaat wordt bepaald door de 27 leden van de Gemeenteraad met elkaar. En het wordt tijd dat al die hardwerkende mensen die het welzijn van het dorp belangrijker vinden dan het eigen ego hun neus aan het venster steken.

Daar zat ik allemaal aan te denken, toen ik zaterdagmorgen op de fiets stapte voor een rondje Vecht. Ik reed langs het grote parkeerterrein aan de haven en zag dat de Kermis werd opgebouwd. Ik zag ook waarom een stuk van de Wolfskamer is opgeofferd. Dat grote parkeerterrein is niet genoeg, kennelijk. De mobile homes van de kermislui staan geparkeerd op een haastig schoongemaakt stukje Wolfskamer. Ik kan niet zeggen dat al dat witte plastic mooi is in het groen.

Ik was op zaterdag gegaan om de drukke zondag te vermijden. Maar zo hadden meer mensen gedacht. Dus reed ik wel zo'n vijfhonderd fanatieke wandelaars tegen het lijf, die kennelijk op tijd binnen moesten zijn. Ze stapten verwoed voort, keken niet links of rechts en schrokken als ze me pas op het laatste moment zagen. Het was druk op het fietspad, want er liepen ook Nordic wandelaars met die prettige stokken die tussen je spaken komen, omdat ze zich zo breed mogelijk moeten maken. Echt een sport voor in dit overvolle kikkerland.

Toen ik er iets van zei, riep een vriendelijke dame me toe: "zeker het zonnetje in huis?". Ik moest er heus om grinniken. Aan zo'n woeste wandelaarster vroeg ik wat ze liepen om te bezien of ik ze kon vermijden. "Een wandeltocht", antwoordde ze naar waarheid. Ik kon mijn vraag niet beter stellen, omdat ze al weer vele passen verder was.

Ik dacht dat het niets zou worden, dat fietstochtje. Maar eenmaal uit de drukte kon ik vrij om me heen kijken naar de zwanen en ooievaars op het nest en de jonge eendjes in de sloot. Mijn boosheid ging echter pas over, toen ik in een van de bijvoegsels van de zaterdagse NRC de kop zag "zelfstandig, stoer en lomp, voila de Nederlandse vrouw!"